Sushi en baby’s!

Krokusvakantie, dus geen salsa op vrijdagavond. Een ideaal moment voor (alw eer!) een babybezoek. En omdat de kersverse mama een grote liefhebber is van sushi, bracht ik meteen iets lekkers mee voor het avondmaal: een Friendship Boat van Kintsugi sushi!

De baby gedroeg zich voortreffelijk en de ouders waren duidelijk in de wolken met hun derde zoon. Begrijpelijk, want de zwangerschap werd vooraf gegaan door een hele resem miskramen. De voorbije zwangerschap werd dan ook als een risicozwangerschap gezien. Om de twee weken op controle, ik zou er zelf zot van worden. Maar kijk, alles ging fantastisch en de baby is een flink uit de kluiten gewassen jongen die duidelijk goed in het vlees zit. 😉

In de reeks: waar was yab vandaag?

In De Brakke Grond in Amsterdam. Met dank aan de Thalys voor de vlotte heen- en terugrit én de onverwachte ontmoeting met een vriendin die in dezelfde wagon richting Amsterdam als ik bleek te zitten. It’s a small world after all.

Lunch van de dag: een boterham met huisgemaakte makreelsalade. Heerlijk! En als afscheidscadeautje kreeg ik een potje honing mee naar huis van de bijen op ‘t dak van De Brakke Grond.

Verjaardagsdiner nummer twee

Een dag van gemengde gevoelens, gisteren. ‘s Ochtends een begrafenis en ‘s avonds een verjaardagsdiner met vrienden. Het tweede feestelijke diner op één week tijd. Als je elkaar niet zo vaak ziet, mag het al iets meer zijn, nietwaar? We hadden voor de gelegenheid afgesproken met onze vrienden uit Wijgmaal om te dineren bij Taste Leuven. Super leuk om te kunnen bijpraten met hen. Veel te lang geleden ook, want ons jaarlijks uitstapje in de herfstvakantie was in het water gevallen door de relatieproblemen van mijn vriend en mezelf.

Helaas hadden onze vrienden ook niet al te best nieuws. De vader van onze kameraad is zwaar op de sukkel met zijn gezondheid en op een gegeven moment zag het er zelfs naar uit dat ze afscheid zouden moeten nemen van hem. Gelukkig leek de vader van onze kameraad voorlopig aan de beterhand, maar het verblijf in het ziekenhuis was erg traumatiserend geweest en hij had nu veel zorg nodig. Lastig als je kinderen over het ganse land verspreid wonen en allemaal jobs met veel verantwoordelijkheid hebben. Onze vrienden vertelden dat ze even overwogen hadden om het etentje te annuleren, maar beslist hadden toch te komen. Het doet immers deugd om in tijden van tegenslag even stoom af te laten.

De gespreksonderwerpen van de avond waren bijgevolg nogal aan de zware kant. Het leven is nu eenmaal niet altijd rozengeur en maneschijn en ik vind het belangrijk om onder vrienden ook dit soort onderwerpen te kunnen aansnijden. Gedeelde smart…

En ja, de ontvangst was weer fenomenaal en het eten heerlijk. Extra punten voor originaliteit voor het citroen meringue taartje dat de kok in de eetzaal zelf kwam maken door gebruik te maken van een oude pickup. Cool! En dat een kolonel (citroensorbet met wodka) één van mijn favoriete desserts is, was ook mooi meegenomen.

Appetizers:

Sashimi van Pieterman – chutney van Mango en Kaviaar van haring:

Hondshaai – kokkels – gerookte thee:

Blauwe Kreeft – Primeur bloemkool – vanille uit Madagaskar:

Bresse kip en truffel – pastinaak:

Citroen Meringue taartje – Macarons – Kolonel:

Yet another babybezoek

‘t Is lang geleden dat er nog zoveel baby’s in mijn vriendenkring geboren zijn! 2019 kondigt zich alvast aan als een vruchtbaar jaar, met maar liefst vier baby’s geboren in de eerste drie maanden. Na het bezoekje aan mijn nieuwe neefje op zondag, fietste ik maandagavond naar Heverlee om de kersverse zoon van mijn studievriendin te bewonderen. Ik heb nog nooit twee mensen zo gelukkig gezien. Het was hartverwarmend. Geheel begrijpelijk natuurlijk, want na het verlies van hun eerste kindje was de kans op een volgende zwangerschap zo goed als onbestaande. Maar kijk, deze beer van een baby heeft de statistieken moeiteloos verslagen. Braafste baby ooit!

Japanse finesse bij Kamo

In wat zo langzamerhand een traditie begint te worden, trokken mijn collega en ik naar ons volgende sterrenrestaurant in de rij. Japans restaurant Kamo stond al een paar jaar op mijn lijstje van te bezoeken restaurants, maar om de één of andere reden kwam een bezoek er maar niet van. Wellicht omdat het restaurant niet echt op wandelafstand van mijn werk lag. Gelukkig zag mijn collega mijn voorstel (en de bijhorende tramrit) helemaal zitten en lieten we ons een avond lang meevoeren op de heerlijk verfijnde golven van de Japanse keuken.

Moloukhiya shitaké carrote oeuf au sésame, mousse d’asperges vertes, tempura d’eryngi farci aux dorades hachées, coque à la vapeur, poulet fermier sauce prune salèe:

Sashimi du jour:

Pigeonneau cuit à basse température:

Dessert:

Matcha!

Absolute topper!

Lang leve maaltijdbezorgdiensten!

Neen, echt goed bekken doet de term maaltijdbezorgdienst niet, maar zeg nu zelf: hoe fantastisch is het niet om met een paar klikken op je smartphone een gevarieerd tapas menu aan huis geleverd te krijgen? Dat huis was in dit geval het huis van Goofball en haar gezin. (Te) Lang geleden dat we nog eens samen gegeten hadden. De jongens konden de tapas van Los Flamencos niet echt bekoren, maar mij smaakte het heel goed. Al kan het gezelschap daar natuurlijk ook voor iets tussen gezeten hebben!

Ontbijten bij Life Bar

De zondagochtend eerlijk uitgeslapen na onze culinaire uitspattingen bij Hop Gastrobar. Die luchtmatras heeft zijn nut al meermaals bewezen!

Omdat ik niet veel in huis had om mijn gaste een ontbijt aan te bieden even fabuleus als haarzelf, trokken we Leuven in. Onze eerste poging bij Nosh liep uit op een teleurstelling: er waren slechts een tiental wachtenden voor ons. Onze knorrende magen gaven aan dat er weinig ruimte was voor geduldig aanschuiven, dus liepen we verder naar Le Pain Quotidien in de Parijsstraat. Helaas, ook hier troffen we een veel te lange wachtrij aan. (Tip voor jonge ondernemers: start een ontbijtgelegenheid in Leuven die open is op zondag, succes verzekerd!)

De derde keer bleek gelukkig de goede keer te zijn. Bij Life Bar was er wel nog plaats. Een gezond veganistisch ontbijtje gaat er altijd wel in. En jawel de speltpannenkoeken met vers fruit waren heerlijk! En vormden een gezond tegengewicht na de uitspattingen van de dag voordien. Guilty free breakfast. I like!

Hop Gastrobar

Zaterdagavond had ik afgesproken met mijn vriendin uit West-Vlaanderen. Ergens was er een klein miscommunicatie ontstaan, want zij dacht dat we afgesproken hadden dat zij zou blijven logeren in Leuven, terwijl ik mij daar initieel niet op voorzien had. Gelukkig is zo’n zelfopblazende luchtmatras op een paar minuten slaapklaar en heb ik meer dan genoeg kussens, donsdekens en bedovertrekken in de kast liggen.

We wandelden samen door nachtelijk Leuven naar de vaartkom om ons culinair te laten verwennen bij Hop Gastrobar. De gesprekken waren soms zwaar en donker. Het leven is nu eenmaal niet altijd rozengeur en maneschijn. Mijn vriendin en haar gezin hebben de laatste jaren zoveel miserie te verwerken gekregen dat het amper te geloven is dat ze nog rechtstaat. Een bewijs dat mensen vaak veerkrachtiger zijn dan ze zelf denken. En een glaasje wijn helpt natuurlijk om zoveel tegenspoed door te spoelen.

En oja, het eten mocht er ook zijn:

Heerlijke garnaalkroketjes:

Noordzee / krab / aardappel / bruine boter / karnemelk:

Pompoen / pesto / Griekse yoghurt / pistache:

Tartelette / oude kaas / witloof / hazelnoot:

Bosduif / pens & appel / spitskool:

Spiering / Duroc d’Olive / olijf / spinazie / vinaigrette van gepofte kerstomaat:

Risotto van bloemkool:

Sjoeke nog ééntje: chocolade / specerijen / karamel:

Na het diner keerden we terug naar mijn appartement om daar nog een afzakkertje (of twee) te drinken. Ik hoop echt dat mijn vriendin deze moeilijke periode binnenkort achter zich kan laten en met frisse moed aan een nieuw hoofdstuk in haar leven kan beginnen. Duimen!

Yet another afscheidsfeestje

Het is (gelukkig) even rustiger geweest op het vlak van afscheidsfeestjes op ons werk, maar vandaag namen we helaas afscheid van mijn super getalenteerde, lieve en slimme collega, die elders een job heeft gevonden die helemaal haar ding is. Ik wist dat ze al een tijdje op zoek was naar iets anders en ik snap perfect waarom ze de beslissing genomen heeft, maar het doet altijd extra pijn als iemand vertrekt die ik zelf heb aangenomen. Zelfs al werkt die iemand ondertussen al lang niet meer in mijn eigen team. Ik wens haar alleszins het beste en ik twijfel het niet aan dat ze het schitterend zal doen in haar nieuwe positie.

En ja, er waren roze bubbels omdat het Valentijn was. En uiteraard vloeiden er wat traantjes en trokken we achteraf met een paar hongerige die hards Brussel in. Ditmaal kwamen we terecht bij de Italiaan Divino. Wat geen onverdeeld succes bleek, want het feestvarken en ikzelf kregen eerst een foute pasta voor onze neus gezet. Maar uiteindelijk kwam alles goed en kregen we toch nog die Tagliatelle Con Gamberi Diabolo die we besteld hadden.

En ik had nog ruimte voor een ijsje van Häagen-Dazs om op te smikkelen op de terugrit met de trein. Een beetje chocolade om de pijn van het afscheid te verzachten. Maar zelfs al werkt ze niet meer voor ons bedrijf en woont ze ondertussen in Brussel, ze blijft toch voor altijd lid van ons Leuvense dames clubje!

De smaakpapillen verwend bij Taste Leuven

Gisteren had ik afgesproken om samen te dineren met mijn goede vriend uit Tildonk. Waar we vroeger tijdens onze studententijd elkaars deur plat liepen, zien elkaar nu helaas veel te weinig. Een kwaal van deze tijd, vrees ik. Iedereen heeft het zo ongelooflijk druk met werk en gezin (in mijn geval vooral werk). Dus als het dan eens lukt om af te spreken, mag het al eens ietsje meer zijn. Bovendien was hij een weekje geleden verjaard. Een goeie reden om onze culinaire horizonten gezamenlijk te verbreden bij Taste Leuven.

Blijkt dat de charmante gastvrouw een oud-collega is van mijn kameraad. Dus moesten er eventjes straffe verhalen boven gehaald worden. Zalige ontvangst trouwens, daar bij Taste. Ongedwongen en hartelijk. En de stoere chefkok vol met tattoos die zijn menu persoonlijk komt voorstellen aan tafel. Zo heb ik het graag!

En ik maakte kennis met een mij onbekende lekkernij: Carabineros, een rode reuzengarnaal.

Deze heerlijkheden mochten onze smaakpapillen strelen:

Appetizers:

Pastrami – foie – peperkoek:

Rode poon – hoorn des overvloeds – vermouth – prei:

Carabineros – pastinaak – bulgur – wulk:

Duif – aardpeer –spinazie – boerenkool:

Pomme d’amour:

Versnaperingen bij de thee:

En jawel, dat is rijstpap met een gouden lepeltje! Een avond om door een ringetje te halen!

Yet Another Blog

Life on my side

vrienden