Bij den Dokteur

Gisteren breiden we in de Dokteur een vervolg aan de zeer geslaagde wijnproefavond van twee weken geleden. Onze eerste kennismaking met onze lesgever en zijn vriendin was zo goed meegevallen dat we (lichtjes aangeschoten van de lekkere wijntjes) meteen een vervolgafspraak inplanden. Voor mijn vriend en ik meteen ook de eerste kennismaking met de Dokteur, een nieuwe hippe plek in het Leuvense. We waren hier terecht gekomen omdat onze lesgever zo vol lof over de gekoelde rode wijn sprak, maar toen ik zag dat ze een moscow mule op de kaart hadden staan, kon ik de verleiding niet weerstaan om er eentje te bestellen. Totally love moscow mules!

En ja, de klik die we tijdens de crash course ervaren hadden, was er nog steeds. De avond vloog voorbij en we praatten over wijn, reizen, Leuven en de ambitieuze plannen van onze lesgever, die stiekem hoopt op korte termijn een pop-up wijnbar in het Leuvense te openen. Wees maar zeker dat mijn vriend en ik daar trouwe klant zullen worden. Veel te weinig wijnbars in Leuven!

Korean barbecue with the newly weds!

Vrijdagavond wandelden mijn vriend en ik naar XL bbq in de Tiensestraat. Onze kameraad had ons daar namelijk uitgenodigd om zijn huwelijk met zijn Australisch-Taiwanese schone te vieren. Eigenlijk niet te geloven dat onze eerste ontmoeting met de kersverse bruid van onze vriend al van veertien jaar geleden dateert. En ze ziet er nog geen dag ouder uit dan toen!

Voor mijn vriend en ik was het ons tweede bezoek aan dit populaire restaurant (blijft jammer dat je er niet kan reserveren). En deze ervaring overtrof moeiteloos onze eerste kennismaking, want ja, onze vriend trakteerde op wagyu beef! En er stond ditmaal zelfs makgeolli op de menukaart (wel een naar mijn goesting iets te zoetfruitige versie, maar desalniettemin, hoera!).

En amai, dat het gemaakt heeft, daar hoef ik zeker geen tekeningetje bij te maken. Kijk naar dat fantastisch mooi vlees!

IMG_6173

IMG_6175

IMG_6180

Na de maaltijd wandelden we samen naar het appartement van mijn vriend voor een afzakkertje. De whisky waaraan we niet toekwamen tijdens die beruchte Oudjaarsnacht. 😉

IMG_6184

Mogen ze nog lang en gelukkig samen leven!

De orchideeëndief

Vorige vrijdag trouwde onze kameraad met zijn grote liefde uit Australië. Na alle administratieve obstakels overwonnen te hebben (ze is geboren in Taiwan, maar woont in Australië), bleef het spannend tot het laatste moment, want ze moest een negatieve PCR-test voorleggen om op het vliegtuig te kunnen stappen en je weet nooit waar je dat vervelende virus opdoet. Gelukkig was de test negatief en kon onze kameraad eindelijk een zucht van verlichting slagen toen ze op het vliegtuig zat.

Omdat ik niet persoonlijk een bloemetje kon gaan afgeven aan het stadhuis van Leuven, stuurde ik hen de dag vóór hun huwelijk een mooie, witte orchidee op. Helaas, de orchidee raakte nooit op de bestemming. Blijkbaar nam één van de buren in het appartementsgebouw de bloemen in ontvangst en verdwenen deze vervolgens spoorloos.

Echt, daar kan ik nu eens helemaal niet bij. Wie pikt er nu bloemen die voor iemand anders bestemd zijn? Stel dat dit bloemen waren voor iemand die ziek is of iemand verloren heeft? En dan nog, in eender welke omstandigheid, zoiets doe je toch niet?

Onze vriend heeft ondertussen een bericht opgenomen in de inkomhal van zijn appartementsblok, maar ik maak me geen illusie. Die bloemen dagen ongetwijfeld nooit meer op.

Culinaire hoogstandjes bij Atelier Maple

Zaterdagnamiddag spoorde ik richting Antwerpen voor een dinner date met één van mijn lieve vriendinnen. Mijn vriendin had een restaurant uitgekozen waar we allebei nog nooit geweest waren en waarvan de naam ons ook niet meteen bekend in de oren klonk: Atelier Maple. Jullie weten dat ik altijd open sta voor nieuwe culinaire ontdekkingen, dus ik was benieuwd!

We startten onze avond in de gezellige woonkamer van mijn vriendin klinkend op een fijne culinaire avond met glaasje champagne. Ik had vanuit Leuven de laatste fles champagne meegebracht van de twee dozen die mijn vriendin voor mij gekocht had in de Champagnestreek. Ik had speciaal een fles opzij gehouden voor een gelegenheid zoals deze, de andere flessen hadden mijn vriend en ik al een tijd geleden gekraakt. 😉

Na dit aperitief fietsten we naar Atelier Maple, dat zijn naam te danken heeft aan de familiale banden van de chefkok met Canada. Wat voor mij deze avond nét dat tikkeltje extra gaf, was de aandacht aan detail die uit alles sprak: de ontvangst, het mooie servies en bestek, het logo van het restaurant dat op verschillende plekken een rol speelde. Zeer fijn!

En ja, het eten was fenomenaal. We startten de avond met een alcoholvrije cocktail, die niet moest onderdoen voor een klassieke cocktail. Heerlijk! Vervolgens volgde het ene culinaire hoogstandje na het andere. Omdat we niet wilden overdrijven, kozen we de bob-formule: aangepaste dranken bij elke gang, maar wat minder dan je normaal zou krijgen. Kwestie van de volgende dag niet met een kater opgezadeld te zitten. Een leuke afwisseling dat bij sommige gerechten een cocktail geserveerd werd in plaats van het traditionele glaasje wijn. De gin-cocktail was niet mijn ding, maar dat werd goedgemaakt door de rum-cocktail, waarvan ik gerust nog een tweede glas had kunnen drinken. Het smaakte allemaal zo heerlijk dat we ons lieten verleiden een klein kaasplankje te bestellen met drie verschillende kazen. Ideaal om je niet te overeten, maar toch te kunnen smikkelen van de heerlijke kazen van Van Tricht. We eindigden onze maaltijd met een heerlijk glaasje Madeira.

Aperitief met appetizers:

IMG_6093

IMG_6098

BBQ – bloemkool – dragon – hazelnoot:

IMG_6100

Rund – merlot – sjalot – zilt:

IMG_6102

Geroosterde kabeljauw – wulken – kervel – aardpeer:

IMG_6105

Buikstel – chili krab – bimi – djeroek poeroet:

IMG_6107

Eendenfilet – schorseneer – cassis – cacao:

IMG_6112

Kaas Van Tricht:

IMG_6114

Een glaasje madeira:

IMG_6116

Manjari chocolade – violet – blauwe bes – biet:

IMG_6119

Een zeer fijne avond die naar meer smaakt!

Nieuwjaarssushi!

Zondagmiddag reden mijn vriend en ik naar Tielt-Winge om naar de nieuwjaarsbrief van mijn petekindje te luisteren. Mijn petekindje zit ondertussen al in het derde leerjaar en het voorlezen gaat elk jaar een beetje beter. Hij las zijn nieuwjaarsbrief aan een stevig tempo voor, maar hij articuleerde goed en ik verstond alles! Benieuwd wat dat volgend jaar zal geven!

IMG_6040-2

De ouders van mijn petekindje hadden voor de gelegenheid mijn favoriete eten besteld: sushi. Super sympathiek, want zij zijn zelf niet zo’n grote viseters. Alleen denk ik dat ik na ons sushidinner zaterdag, de sushilunch zondag en de overschotjes sushilunch maandag een paar weken geen sushi meer ga eten. 😉

IMG_6037

IMG_6038

Na de sushi moest mijn petekindje naar de chiro vertrekken, zo gaat dat, he. De kinderen hebben tegenwoordig meer hobby’s dan de volwassenen. Geen erg, dat gaf ons de gelegenheid om rustig bij te babbelen met de ouders van mijn petekindje en te genieten van de lekkere huisgemaakte cheesecake.

Persoonlijke levering!

Gisterenavond hadden we een kameraad over de vloer die we niet meer gezien hadden sinds het uitbreken van de coronacrisis. En dat dankzij de slechte dienstverlening van dpd die er, ondanks het feit dat het adres correct was doorgegeven, blijkbaar niet in slaagden het pakket dat onze kameraad had opgestuurd af te leveren. Dus had onze kameraad het pakket maar naar zijn huis laten opsturen en kwam hij het hoogstpersoonlijk afleveren. (Don’t worry, hij moest ook nog om een andere reden in Leuven zijn.)

Natuurlijk deden we meteen het pakje open en deelden we wat van de overdaad met onze kameraad. Op de foto is het niet te zien, maar er zit gewoonweg nog een laag heerlijkheden verborgen onder de grote doos Neuhaus pralines! Het was echt fijn om nog eens te kunnen bijpraten en te vernemen hoe het met hem en zijn gezin ging. Met dank aan dpd voor het aanhalen van de vriendschapsbanden!

IMG_5908

Goodbye 2021!

Goodbye and good riddance! The only way is up! Of zoiets, want ons begin van 2022 zag er toch iets minder rooskleurig uit dan gehoopt.

De avond begon nochtans goed genoeg met verse oesters en een flesje champagne meegebracht door onze kameraad. Gevolgd door een uitstekende zeevruchtenschotel van De Walvis.

IMG_5853

IMG_5854

IMG_5856

Om middernacht kraakten we een flesje champagne om te toasten op het nieuwe jaar en konden we vanaf ons balkon genieten van het illegaal afgestoken vuurwerk overal rondom ons. Net nadat mijn vriend de flessen whisky had klaargezet, ging het echter bergaf met de avond. Onze kameraad werd van het ene op het andere moment erg ziek (ik vermoed combinatie van te veel alcohol en te weinig stevig voedsel in zijn maag) en trok zich noodgedwongen terug op ons toilet. Het duurde bijna twee uur voordat we erin slaagden hem van het toilet af te krijgen. Ik maakte me stevig zorgen, want hij heeft suikerziekte en ik wilde zeker zijn dat hij geen hypo had. Dus regelmatig ging ik aan de deur informeren of hij nog bij bewustzijn was. Wat gelukkig het geval bleek te zijn.

Enfin ja, terwijl onze vriend op het toilet zat, bliezen mijn vriend en ik de luchtmatras op en brachten alles in gereedheid voor een onverwachte sleep-over. We gingen ervan uit dat het niet zou lukken om hem in zijn huidige toestand nog naar huis te krijgen. Dat zou ook niet echt verantwoord geweest zijn. Uiteindelijk kregen we hem van het toilet af en ik bespaar jullie de beschrijving van het slagveld dat ik daar aantrof. Ik ben alleszins heel blij met de beslissing die wij ooit namen om de muren van het toilet volledig te betegelen…

Mijn vriend stak onze vriend in bad en zijn kleren in de wasmachine en ikzelf hield me bezig met het opnieuw toonbaar maken van het toilet. Gelukkig had ik nog plastic schoonmaakhandschoenen liggen en had ik pas de dag voordien nieuw kuismiddel en sponsjes gekocht. Hoe vooruitziend van mezelf. 😉 Enfin ja, mijn vriend stond wat van zijn kleren af aan onze kameraad, we legden hem op de luchtmatras te slapen en maakten alles zo goed en zo kwaad mogelijk schoon. En zo kwam het dat ik de eerste uren van het nieuwe jaar al schoonmakend doorbracht. Voorwaar een nieuwjaarsfeest dat ik niet snel zal vergeten. 😉

Na een ongetwijfeld bijzonder woelige nacht zag onze kameraad ‘s ochtends nog erg pips en zijn maag lag duidelijk nog helemaal overhoop, maar hij was gelukkig wel in staat om terug naar huis te gaan. Alwaar hij, naar ik vermoed, meteen terug in bed zal gekropen zijn.

Enfin ja, laat ons hopen dat die eerste uren geen indicatie zijn voor de rest van 2022. Al goed dat mijn vriend en ik geen plannen hadden voor 1 januari. 😉

De laatste wandeling van 2021

Het valt niet te ontkennen de tweede helft van 2021 werd hier beduidend minder gewandeld. Ik denk echt dat mijn vriend en ik iet of wat uitgewandeld waren na ons bij het begin van de pandemie in 2020 voluit gegeven te hebben. Maar kijk, uit pure nostalgie spraken we de voorlaatste dag van het jaar af met onze vrienden die nét uit quarantaine waren voor de ondertussen vertrouwd aanvoelende vijf eikenwandeling.

Het was een grauwe, maar bijzonder warme dag. Echt serieus, we zweetten ons te pletter in onze winterjassen, die we al gauw uittrokken. Twaalf graden in december, dat is toch niet meer normaal? Aangezien mijn vriend en ik deze wandeling ondertussen al een paar keer gedaan hadden, konden we ons volop concentreren op onze vrienden, die duidelijk blij waren dat het coronavirus enkel de jongste van het gezien getroffen had en de rest gespaard had. De jongste was gelukkig niet erg ziek geweest en doordat de rest van het gezin alle drie een negatieve PCR test konden voorleggen, mochten ze allemaal uit quarantaine. Net op tijd, want onze vrienden hebben een short ski gepland de eerste week van het jaar. Heel blij voor hen dat hun plannen alsnog kunnen doorgaan.

IMG_5830

IMG_5831

IMG_5832

IMG_5833

IMG_5834

Na de wandeling fietsten mijn vriend en ik terug naar het centrum waar ik een tafeltje voor zes gereserveerd had bij het Moorinneken. Met onze modderige schoenen namen we plaats aan tafel en bestelden alvast wat water tot we wachtten op onze vrienden, die met de wagen vanuit Heverlee kwamen. Serieus, in een stad is de fiets altijd sneller dan de wagen, al is het maar omdat je geen parkeerplaats moet zoeken.

Na een kwartiertje vervoegden onze vrienden ons en bestelden we bubbels om te klinken op hun gezondheid. We startten de maaltijd met crackers met hummus en Watou kaas. Voor het hoofdgerecht vroeg het personeel ons om het aantal gerechten voor onze tafel tot drie te beperken. Ze gaven ook mee dat ‘door al die Hollanders’ (sic) er al een deel van de gerechten uitverkocht waren. Ik moet zeggen dat het personeel er inderdaad licht overwerkt uitzag. Maar aan de andere kant: goed dat onze Nederlandse vrienden voor wat extra omzet zorgen. Denk dat de Belgische horeca het kan gebruiken.

Ondanks onze beperkte keuzemogelijkheden kan ik bevestigen dat de zalmfilet met babypaksoi, spinazie en notenrijst uitstekend was. Fijn dat we onze gemiste date bij Dumon alsnog konden inhalen!

IMG_5837

IMG_5843

Verontrustende verdwijning in Mechelen blijft onopgelost

Gisteren hadden mijn vriend en ik afgesproken met onze vrienden uit Herent en hun twee dochters voor een lunch in Mechelen, gevolgd door een escape wandeling, het outdoor alternatief voor de alomtegenwoordige escape rooms.

We vonden elkaar ‘s middag in de Vleeshalle, een ideale plek om af te spreken met moeilijke eters, want iedereen vindt er wel iets naar zijn of haar zin. Eten bestellen verloopt volledig elektronisch. Via een QR-code kom je terecht op de site van de Vleeshalle waar je je bestelling plaatst bij een eetstandje naar keuze en vervolgens afrekent via Payconiq of een ander betaalsysteem naar keuze. Van zodra je bestelling klaar is, krijg je een sms’je dat je je eten kan ophalen. Bijzonder handig, ware het niet dat je bij elke nieuwe bestelling opnieuw een sms-code moest ingeven om je gsm-nummer te bevestigen. Geef mensen dan ten minste de mogelijkheid om een account aan te maken, zodat ze dit proces slechts één keer moeten doorlopen. Enfin ja, ik besef maar al te goed dat de horeca zijn best doet en ik ben alvast blij om vast te stellen dat dit soort innovatieve concepten langzaamaan ingang beginnen te vinden.

Iedereen van ons gezelschap bestelde bij een ander standje, wat nogmaals de sterkte van een concept zoals de Vleeshalle in de verf zet. Uiteraard gingen de jongedames voor pizza! Zelf bestelde ik moambe bij Kizuri, want dat is een gerecht dat in Leuven niet zo courant op de menukaart staat en dat mij de vorige keer dat ik dit at in het Leuvense smaakdorp, enorm was bevallen. En ja, het was lekker, maar de versie van Onder den Toren was toch beter. Stiekem een beetje jaloers op de heerlijke pasta met everzwijnragout van mijn vriend.

IMG_5790

IMG_5791

Na de lunch was het plan om te beginnen aan de escape wandeling ‘De Verontrustende Verdwijning‘. Helaas waren de weergoden ons niet al te goed gezind: het regende stevig. Onze kameraad is echter niet van het type dat zich snel laat ontmoedigen en verzekerde ons dat het buitje over een kwartier zeker over zou zijn. Toegegeven, ik had liever nog iets gedronken tot het echt droog was, maar goed, we hoopten dat hij gelijk had, trokken de kappen van onze jassen over onze hoofden en klapten onze paraplu’s open. Tot aan de eerste stop van de route, een paar minuten wandelen van de Vleeshalle viel het redelijk mee, maar terwijl we onderweg waren naar de volgende stop, werden we ei zo na omver geblazen door een hevige windstoot die helaas twee slachtoffers maakte: onze paraplu’s, waaronder mijn splinternieuwe paraplu die ik in het Red Star Line museum kocht. De windvlaag had ook onze kleren doornat gemaakt en zelfs onze kameraad moest toegeven dat dit niet het ideale weer was om in de buitenlucht puzzels op te lossen.

Gelukkig bood de Sint-Romboutskathedraal ons beschutting tegen het barslechte weer en konden we daar een beetje opdrogen. Ik was best onder de indruk van deze prachtige kathedraal, die ik nog nooit eerder bezocht. Absoluut de moeite om wat meer tijd voor uit te trekken. De jongedames vonden de kathedraal jammer genoeg minder boeiend dan raadsels oplossen, maar poseerden wel graag bij de gigantische wereldbol die aan het planfond bevestigd was. Gaia, een kunstwerk van Luke Jerram, is een schaalmodel van de aarde met een diameter van maar liefst zeven meter, op basis van uiterst gedetailleerde satellietfoto’s gemaakt door NASA. Indrukwekkend!

IMG_5794 Continue reading

Sushi at Goofball’s!

Even overwogen we voor het avontuur te gaan en iets anders te laten leveren, maar hey, tradities er zijn om in ere te houden en door de drukte van de voorbije werkweken had ik weinig bandbreedte om een alternatief te bedenken. Dus genoten we alweer van een heerlijke sushischotel, gezeten bij de feestelijk versierde kerstboom van Goofball en haar gezin. Een iets indrukwekkendere kerstboom dan die van ons, dat moet ik toegeven.  😉

IMG_5660

IMG_5662