Korean barbecue en een bezoek aan de kerstmarkt

Zaterdag hadden we afgesproken met onze vrienden uit Kampenhout. Onze vriendin uit Trinidad wilde heel graag een keertje Korean barbecue doen en daarom had ik voorgesteld om met z’n vieren bij Oh, my kimchi! te gaan eten. Om al wat in de kerstsfeer te komen, maakten we een kleine wandeling door het Groot Begijnhof dat feestelijk versierd was met kaarslicht. Al moet ik toegeven dat deze editie mij wat tegenviel. Te veel volk op sommige plekken, waardoor er opstroppingen ontstonden en gewoon niet genoeg kaarsjes om echt een feëeriek effect te creëren. Ik had de indruk dat onze vrienden er ook niet veel aan vonden.

Gelukkig was het diner bij Oh, my kimchi! wel een schot in de roos. Onze kameraad ontpopte zich tot een ware chefkok aan onze tafel en we genoten samen van het heerlijke vlees, terwijl we babbelden over de dingen des levens.

Na het diner wandelden we samen over de kerstmarkt, kwestie van de avond sfeervol af te sluiten. Al wilde onze vriendin het liefst van al zo snel mogelijk naar huis om in de auto nog het laatste stuk van de WK-match tussen Engeland en Frankrijk mee te pikken. Duidelijk gebeten door de sport sinds ze sportpsychologe is van een voetbalclub. 😉

Een avondje wijn proeven

Deze vrijdagavond hadden we onze favoriete wijnkenner en zijn vriendin te gast om samen te proeven van de wijntjes die we onlangs bij Ad Bibendum kochten. We kopen altijd een paar flessen ‘betere’ wijn om samen te proeven. Voor de gelegenheid haalden we uit onze koelkast ook een wijntje van Maria Cristina, dat we kochten bij Dumon.

De drie wijnen die we proefden waren zo verschillend dat het moeilijk was om een favoriet aan te duiden, maar wat ik wel kan zeggen is dat we de wijnen in de foute volgorde hebben geproefd. De Portugese wijn van Maria Cristina had het meeste body en was dus een waardige afsluiter geweest. De prijs voor het mooiste etiket was daarentegen heel gemakkelijk toe te kennen: de Grüner Veltliner dulde op dat vlak geen concurrentie.

Naar goede gewoonte werd het een heel gezellige avond met diepgaande gesprekken over zowel de lokale, de nationale als de internationale politiek. Fijn om op een beleefde manier met elkaar van mening te verschillen en zo een discussie te kunnen voeren die voor iedereen verrijkend was. Op naar de volgende drink, wat mij betreft!

Culinair thuiskomen bij Dumon

In een opwelling van stoerdoenerij besloten mijn vriend en ik met de blue-bike naar Dumon te fietsen om daar samen te dineren met onze vrienden. De afstand op zich daar draaien we allebei onze hand niet voor om, maar boy, het was toch een tikkeltje kouder dan ik verwacht had. In de helft van onze rit begonnen met voeten pijn te doen van de kou en mijn wangen te prikken. Geen slimme beslissing dus, zeker niet omdat we heel die weg ‘s nachts nog eens zouden moeten terug fietsen.

Eens binnen bij Dumon warmden we gelukkig snel weer op door ons fijne gezelschap, het heerlijke eten en de rondom fantastische bediening. Toevallig was mijn oud-collega ook daar, heel fijn om haar persoonlijk te kunnen feliciteren met haar nieuwe job en even te kunnen bijpraten. Naarmate de avond vorderde en de glazen steeds bijzonder gul werden bijgeschonken, raakten we naar goede gewoonte steeds meer aangeschoten. En die laatste twee drankjes op kosten van de zaak waren er wellicht te veel aan. Maar we zijn wel heel nieuwsgierig om te proeven van de Portugese wijn van Maria Cristina die we kochten!

Hapjes:

Consommé bospaddestoelen, gerookte eendenborstfilet, oesterzwam, koriander, postelein:

Sint-Jacobsvruchten, crème van pastinaak, buikspek, bloedappelsiengel, zacht mosterdsausje, cress:

Reefilet, aardappelgratin, pompoen, jagersaus, spruitjes, crème van gepofte rode biet:

Karamel peer:

En ja, op de terugtocht had ik helemaal geen last meer van de kou. Al staan de details mij niet meer echt fris voor de geest. 😉

Girls’ night out at Baracca

Genoten van een vrijdagavond bijkletsen met mijn vriendin uit Zichem. Fijn om samen met haar te kunnen klinken op de gezondheid van haar vader, die er gelukkig elke dag op vooruit gaat. Voor de gelegenheid hadden we restaurant Baracca uitgekozen, omdat mijn vriendin zich enkel kon vrijmaken tijdens de schaakles van haar zoon en ik weet dat de bediening bij Baracca stipt de tijdsloten respecteert. Hoewel dat zeker zijn voordelen heeft, voelt dineren tijdens dat eerste tijdslot van 18 tot 20u toch een beetje als bandwerk aan. De spontaneïteit is wat zoek. En ik was ook een beetje teleurgesteld dat de menu nog exact hetzelfde was als een jaar voordien, zoals blijkt uit de (iets minder rode) foto’s.

PS: Het bedrag dat we potentieel zullen verliezen, is helaas weer opgelopen tot 370 keuro.

Stressy sushi at Goofball’s

Gisterennamiddag belandde een vrij desastreus bericht in mijn mailbox: het zag ernaar uit dat we geen verantwoording konden aanleveren om de 500 keuro waarop we gerekend hadden, op te vragen. Het risico om 500 keuro in rook te zien opgaan, was niet bepaald bevorderlijk voor mijn humeur. Dus twijfelde ik of ik mijn sushiafspraak met Goofball en haar twee jongens niet beter zou afzeggen. Maar uiteindelijk besloot ik toch te gaan en de date wat in te korten. Samen sushi eten zou me helpen mijn gedachten wat te verzetten. De kans dat ik op een donderdagavond in mijn eentje het probleem zou kunnen oplossen was immers zo goed als onbestaande en het kan soms deugd doen om je hart te luchten. Al vrees ik dat ik voor Goofball niet bepaald het meest toffe gezelschap was, gisteren. Gelukkig was de sushi lekker én won ik het partijtje Exploding Kittens dat we samen speelden.

Ik ging wel vroeger naar huis dan normaal, omdat ik ter voorbereiding van de crisisvergadering van deze voormiddag graag nog wat documenten wilde doornemen. Uiteindelijk zijn we met vereende krachten erin geslaagd het bedrag dat we potentieel zullen verliezen tot 100 keuro terug te brengen. Enfin, als alles klopt wat we samen hebben overlopen. Dat moeten we deze namiddag nog in meer detail bekijken.

Octobar lovers

Gisteren samen met onze vrienden uit Rotselaar genoten van de heerlijke visgerechtjes van de Octobar op het Alfons Smetsplein. De Octobar zit daar een beetje verstopt, maar ondertussen weten duidelijk veel Leuvenaars dat het daar lekker is, want de bar zat stampvol.

We begonnen de avond uiteraard met een flesje champagne en oestertjes. Onze vrienden weten net als wij het goeie leven te appreciëren. 😉 Onze vriendin zag er trouwens stralend uit. Na een streng dieet is ze heel wat kilootjes verloren en je merkt dat ze zich goed in haar vel voelt.

We bestelden zoveel mogelijk verschillende gerechtjes om te delen, kwestie van te kunnen proeven van al het lekkers op de kaart. Ondertussen genoten we van een lekker wijntje en was er heel veel om over bij te praten, want we hadden elkaar alweer veel te lang niet gezien.

Octodog (komkommer, okonomiyaki saus, shichimi togarashi, Japanse mayo en gebakken uitjes):

Octopus black purée met gerookte paprika, BBQ saus en groene kruiden:

Gegrilde octopus met gerookte paprika, groene kruiden en patatjes:

Argentijnse wilde tijgergarnalen:

We sloten de avond af met een lekkere cocktail. Kwestie van te eindigen in schoonheid.

Bondgenieten

Deze avond trokken mijn vriend en ik voor het avondeten naar de Bondgenotenlaan. Ter gelegenheid van Bondgenieten was de ganse laan afgesloten en versierd met vuurkorven, bleven de winkels langer open en stonden er verschillende food trucks opgesteld. Als een liefhebber van foodtrucks kon ik dit event dus niet aan mij voorbij laten gaan.

Het deed me plezier dat het gezellig druk was in de Bondgenotenlaan, na de coronacrisis en met de huidige energiecrisis kunnen de handelaren wel een opsteker gebruiken. Of er veel gekocht is in de winkels van de Bondgenotenlaan, dat kan ik niet zeggen, maar aan de food trucks was het aanschuiven.

Ik startte de avond met een lekkere zarzuela, vergezeld van een glas champagne uitgeschonken door de vriendelijke dames van Zonta. Bij de champagnebar kwamen we onze kameraad wijnliefhebber tegen. Die weet ook waar het goed is. 😉

Vervolgens genoten mijn vriend en ik van een lekker garnaalkroketje van Vanzegbroeck kroket, ons geserveerd door de meest chaotisch georganiseerde jongemannen ooit.

We bewonderden het mooi verlichte stadhuis en ik sloot de avond af met een lekkere taco met pulled pork.

Genieten in eigen stad, heet dat zeker?

Worlds Collide in Paleis 12

Vorige week donderdag stuurde A, de vriendin van mijn broertje, een bericht of ik geen zin had om deze dinsdag 22 november, mee naar een concert van Within Temptation en Evanescence te gaan. De persoon die het ticket had gekocht (lang geleden, voordat de concerten uitgesteld werden wegens de coronacrisis) was verhinderd. Ik twijfelde even, want normaal plan ik nooit iets in op dinsdagavonden. Woensdag vindt onze managementvergadering plaats en meestal bereid ik deze voor op dinsdagavond. En ik ben graag fris voor de soms wel stevige discussies. Maar hey, wat een unieke kans om twee bands met een sterke vrouwelijke zangeres aan het werk te zien! Dus liet ik mijn bezwaren varen en zei ik volmondig ja op het voorstel van A.

A moest die namiddag in Brussel zijn voor een vergadering, dus spraken we af om na het werk samen iets te eten en dan de tram naar Paleis 12 te nemen. A zou na haar vergadering naar mijn werk komen en daar op mij wachten in onze koffiebar. Bedoeling was rond 17u te vertrekken om iets te gaan eten, maar uiteindelijk liep mijn laatste vergadering van de dag een kwartiertje uit. Gelukkig was de bewaker aan het onthaal zo vriendelijk om A de weg naar het toilet te wijzen toen de nood te hoog werd. 😉

Voor het diner trokken we naar Wolf, kwestie van snel én lekker te eten. We moesten immers nog veertig minuten op de tram zitten om Paleis 12 te bereiken. Het voorprogramma zouden we sowieso missen, maar het zou doodjammer zijn om te laat te komen voor de twee hoofdacts. En ja, ik koos voor een lekkere phở, want zo’n noedelsoepje gaat er bij mij altijd wel in. A ging voor een noedelsalade die er ook erg lekker uit zag.

Een vlotte tramrit later bereikten we Paleis 12, een klein half uur voor de start van het concert van Within Temptation. Ideale timing. Ik kocht me een glaasje witte wijn om het wachten te verzachten (vergissing, de wijn was niet te drinken) en we zochten onze plaatsen op de tribune uit. A had me gewaarschuwd dat het wel eens heel koud kon zijn in Paleis 12, dus ik had mijn allerdikste winterjas en sjaal meegenomen, maar dit bleek gelukkig niet nodig, want het was aangenaam warm op onze zitplaatsen, zelfs zonder jas.

Wel een beetje spijtig dat ik niet geheel onbezorgd van de avond kon genieten, want de ganse tijd stroomden er mails mijn mailbox binnen die allemaal min of meer dringend waren (het jaareinde staat voor de deur, bij ons traditioneel de drukste periode van het jaar). Vlak voor het concert en tijdens de pauze beantwoordde ik dus nog snel een paar mailtjes.

Het concert van Within Temptation begon stipt om 19.55u, zoals op het ticket stond. Spijtig genoeg miste de vriendin van A, die zich bij ons zou voegen voor het concert, de eerste twee nummers, omdat ze met haar wagen vast zat in het verkeer en er vervolgens geen plek meer was op de parking van Paleis 12. Lang leve de tram, dus! Continue reading →

Brusselse culinaire ontdekking: Vertige

Ik moet zeggen dat ik na deze bijzonder vermoeiende werkdag even overwoog om de afspraak met mijn vriendin af te zeggen. Maar hey, ik ben geen watje en ik weet dat mijn energiepeil altijd stijgt van fijne sociale contacten. En blij dat ik niet geannuleerd heb, want ik heb enorm genoten van onze ontmoeting in Brussel.

We troffen elkaar rond 18.30u aan de Beurs en trokken van daaruit op goed geluk naar de Vlaamsesteenweg. We hadden er alle vertrouwen in dat we op een woensdagavond voor twee personen wel een tafeltje zouden vinden. Ons oog viel op Vertige, maar dat restaurant ging pas open om 19u. Op zoek naar een plek om een aperitiefje te drinken dan maar. Helaas, de wijnwinkel met bar waarop we ons oog hadden laten vallen, was net aan het sluiten. En zo belandden we in het volkscafé Au Laboureur. Op een groot scherm werd een voetbalmatch getoond en ze serveerden Gran Baron, maar goed, het was er spotgoedkoop en ik kon de volkse gezelligheid wel appreciëren.

Al moet ik eerlijk toegeven dat Vertige toch iets meer mijn ding was. Mijn vriendin heeft niet echt de gewoonte om chic te gaan eten, dus die keek haar ogen uit toen de verfijnde gerechten aan tafel geserveerd werden. Gelukkig vond ze alles erg lekker. De heerlijke wijntjes maakten de avond compleet.

We hadden zeer aangename gesprekken en het deed me plezier met haar te kunnen praten over haar nieuwe job. Ze heeft ervoor gekozen meer een HR richting uit te gaan en ik was erg benieuwd om te horen hoe haar bedrijf omgaat met plaats- en tijdsonafhankelijk werken na corona en welke stappen haar bedrijf onderneemt om ondanks een hoge werkdruk het welzijn van het personeel te bewaken. Ik noteerde alvast wat nuttige tips voor mijn eigen job als leidinggevende.

Hapjes:

Kokkels met gekonfijte en krokante schorseneren, zeewier, dragon:

Groenteravioli van gele bieten in bouillon met gerookte ketchup, geitenkaas:

Belgische hertenfilet, gekonfijte knolselderij met hooi, diverse champignons van Eclo Farm:

Pompoentaartje met groene koffie, citrus:

Nadat we de rekening gevraagd hadden en afgerekend hadden, wilden we eigenlijk vertrekken om onze trein te halen, maar toen kwam de vriendelijke ober nog met wat zoetjes aandragen. Ach ja, dan maar de volgende trein genomen! Zeg nu zelf, dat konden we toch niet laten staan!

Uiteindelijk was ik dus weer later dan gepland thuis en kwam er niet veel in huis van vroeg in bed kruipen. Mijn vriend was, terwijl ik nog in Brussel was, geland in Zaventem, maar die lag al in bed tegen dat ik thuis kwam. Ach, dat bijpraten doen we morgen wel!

Wandelen in het Arboretum en langs het meer van Genève

Na de uitspattingen van de dag voordien, was ik blij dat onze vrienden gezegd hadden dat ik lekker kon uitslapen. En als er dan na een goede nachtrust spek met eieren op je staan te wachten, wel dan kan de dag al niet meer stuk.

Om het ontbijt en de kaas van de dag voordien wat te laten verteren, reden we met onze vrienden naar het Arboretum du Vallon de l’Aubonne voor een prachtige herfstwandeling. Die gezonde berglucht, daar valt toch iets voor te zeggen. De meisjes waren thuis gebleven om hun huiswerk te maken, wat ons de gelegenheid gaf om serieuze gesprekken te voeren zonder afleiding. Mijn ervaring is dat een wandeling een ideale context is voor diepgaande conversaties, met de mooie omgeving als extra pluspunt.

Na de wandeling kookte onze kameraad een lichte en gezonde lunch, die we verorberden met zicht op het meer, waarin de zon oogverblindend weerkaatste. Achter glas was het net zomer!

Na de lunch keerden we met de trein terug naar Genève, want onze vrienden hadden nog een todolijstje af te werken en we wilden hen niet tot last zijn. In Genève maakten we een mooie, lange wandeling langs het meer bij valavond. We sloten de wandeling af met een veel te duur glas witte wijn in de Glow Bar Lounge van het Hotel President Wilson, waar we de eetbare kerstversiering bewonderden, terwijl we wat opwarmden. Van zodra de zon onder is, zakken de temperaturen immers stevig.

Vervolgens spoorden we samen naar de luchthaven, waar we bij Al Volo pizzeria nog snel iets aten. Aangezien ik niet veel honger had, ging ik voor een soepje, maar mijn vriend kon de verleiding van een pizza niet weerstaan.

En dan was het moment aangebroken om afscheid te nemen. In tegenstelling tot de vorige keer had mijn vlucht maar een kwartier vertraging en kwam ik op een deftig uur aan in Leuven, na een kort, maar aangenaam weekend in Zwitserland.

Yet Another Blog

Life on my side

vrienden