Verkenning van São Jorge – 29 juli 2023

Heerlijk geslapen in onze yurt! En ‘s nachts maar één keer poedelnaakt naar het toilet gemoeten. 😉 Gelukkig regende het niet!

Om 8.10u zitten mijn vriend en ik al aan de ontbijttafel waar we genieten van een heerlijk ontbijt met verse producten van de boerderij. De tomaten zijn ongelooflijk lekker, het fruitsap is fantastisch en dat lekkere hard gekookte eitje maakte het ontbijt helemaal af.

Na het ontbijt wandelen we de trap weer op naar onze yurt, pakken onze spullen bij mekaar en trekken we met onze huurwagen op verkenning. Onderweg belanden we opnieuw in heel dikke mistbanken. Gelukkig zijn de wegen niet druk. Al passeren we onderweg wel een zwaar ongeval: twee wagens die door de zware mist op mekaar gereden zijn. Zo te zien zijn beide wagens perte totale. Laten we hopen dat de bestuurders niets aan dit ongeval zullen overhouden.

We rijden verder naar Norte Pequeno waar het vertrekpunt van onze wandeling ligt. Norte Pequeno is een piepklein, ruraal dorpje (jawel, we moeten zelfs een kudde koeien op de weg passeren om er te geraken). Bij aankomst regent het nog steeds, dus wachten we een tiental minuten in de wagen tot de bui over is. Vervolgens smeren we ons in tegen de zon op een bankje. Terwijl we op het bankje zitten komt er een boer voorbij met twee ossen die een houten kar trekken. Geen idee wat er scheelt met die kar, maar het ding maakt een gigantisch luid piepend en schurend geluid. Bijzonder irritant.

Rond 11u vertrekken we aan de wandeling. Het eerste gedeelte wandelen we door prachtige tropische vegetatie. Overal ruikt het heerlijk naar munt en zien we talrijke kleurrijke bloemen. Het pad daalt steil af naar de fajãs, zo typisch voor São Jorge. Fajãs zijn kleine, vlakke landtongen ontstaan door ingestorte kliffen of lavastromen. Tijdens onze wandeling komen we werkelijk geen mens tegen. Het lijkt alsof we het ganse eiland voor ons alleen hebben.

Continue reading →

Opstartlunch!

Na de uitwuifreceptie van gisteren volgde vandaag de opstartlunch. Bedoeling was dat elk afdelingshoofd een elevatorpitch zou geven over de nieuwe afdeling. Met wat hulp van mijn collega’s en ChatGPT was ik tot een mooie pitch gekomen.

Alleen waren vier van de vijf leden van het management (waaronder ikzelf) te laat op het feestje, omdat we allemaal deel uitmaakten van de jury van dezelfde bevorderingsprocedure. Niet echt een ideale timing, maar goed, met wat vertraging kregen onze collega’s dan toch de elevator pitches te horen. En kon ik vervolgens genieten van een lekker slaatje en fijne babbels met de collega’s.

Uitwuifreceptie

Vandaag namen we afscheid van onze oude, vertrouwde afdeling, want vanaf morgen schudden we de teams en afdelingen eens goed door mekaar om te landen met een gloednieuw en verbeterd organigram. Ik geloof echt dat we met deze reorganisatie een aantal weeffouten uit het verleden kunnen rechtzetten. Ikzelf ben alvast bij met mijn nieuwe, vereenvoudigde functietitel. De vorige zorgde voor heel veel verwarring, vooral in internationale contexten.

Omdat we aan de andere kant zeer veel fijne herinneringen hadden aan onze oude afdeling en we tegelijkertijd moesten afscheid nemen van een team dat de oversteek naar een nieuwe afdeling waagt, vond ik het aangewezen om even het glas te heffen en terug te kijken op wat we de voorbije jaren gepresteerd hebben. En dat is best indrukwekkend.

Wat ik niet verwacht had, was dat ikzelf cadeautje zou krijgen: heerlijke chocolaatjes van Leonidas en Chocolatier Deduytschaever (de beste chocolatier van Gent) en een Leuvense cadeaubon. Ik was er echt van aangedaan. Een fijne appreciatie van mijn collega’s die me oprecht gelukkig maakt.

Diner bij Bar Afrique

Vorig jaar kreeg ik een Social Deal bon cadeau voor mijn verjaardag. Aangezien ik zelf niet echt de grootste liefhebber ben van het Social Deal concept (denk altijd dat de horecazaken daar niets aan verdienen en de sector heeft het tegenwoordig al moeilijk genoeg), bleef de bon lange tijd ongebruikt in mijn mailbox zitten. Maar nu besloot ik dan toch de koe bij de horens te vatten en de bon te gebruiken voor ons diner op zondagavond. Mijn vriend en ik waren in een avontuurlijke bui en hadden wel zin om iets nieuws te proberen. Zo belandden we dus bij Bar Afrique in de Tiensestraat. We werden bijzonder vriendelijk onthaald en genoten als aperitief van een heerlijke variant op de befaamde Moscow Mule, waarbij de wodka vervangen werd door rum.

Voor het voorgerecht deelden we mapapu (krokante yuuzu gekruide kippenvleugels) en acras (gezouten beignets met zoetzure saus). Als hoofdgerecht koos ik voor de kip moambe (kip in saus op basis van palmnotensap, geparfumeerd met pindanoten), terwijl mijn vriend ging voor de ntaba (in Afrikaanse kruiden gegrild geitenvlees) met daarbij een portie bakbanaan. De gerechten waren zeker lekker, maar misschien was al dat vlees toch net iets van het goede te veel, zeker na de uitspattingen van de dag voordien.

Good food with great people

Gisterenavond waren we te gast bij onze vrienden op de Leuvense Vismarkt. Naar goede gewoonte startten we de avond met een glaasje champagne, want ja, alle redenen zijn goed om te vieren, nietwaar? En klinken op de vriendschap, dat doen we graag.

Onze vrienden hadden zichzelf weer overtroffen met heerlijke hapjes, fantastisch lekkere wijn en uitzonderlijk sappig vlees. Professioneel gegrild door onze kameraad in zijn Black Bastard Barbecue. Ja, die keramische barbecues zijn tegenwoordig gans de rage. En terecht, hoe lekker was dat vlees van Rondou, zeg! We smulden met ons zessen van al dat lekkers en namen uitgebreid de tijd om bij te praten. Good times!

Teamdag in het glorieuze Kasteel van Gaasbeek

Nog steeds één van mijn favoriete plekken in het Pajottenland. Alleen jammer dat het kasteel zelf zo moeilijk bereikbaar is met het openbaar vervoer. Gelukkig mocht ik deze ochtend meerijden met een lieve collega uit het Leuvense! En tot mijn verbazing zat het verkeer richting Gaasbeek zelfs mee.

We startten de dag met een warm drankje in Café Carletto, gevolgd door een rondleiding in het kasteel zelf. Hoe vaak ik er ook kom, de plek zelf weet me steeds weer te betoveren.

Voor de lunch trokken we naar Taverne Klein Nederlo, waar we op de laatste teamactiviteit van het team in de huidige samenstelling klonken en ik smulde van een werkelijk uitstekende groentenlasagne. De lasagne was van zo’n stevig kaliber dat we aan onze tafel besloten drie thees/koffies gourmand te bestellen, zodat we de kleine versnaperingen konden delen. Geen plek meer voor een groot dessert.

Daarna keerden we terug naar het kasteel om in de ronde torenkamer elkaar te bekampen in een heuse muziekquiz. Mijn team droeg de ronkende naam ‘De Romeo’s’ en tot mijn grote verbazing slaagden we er zelfs in een gedeelde eerste plaats te veroveren! En dat dankzij het feit dat ik de begintune van de serie Community herkende. We vormden trouwens een geweldig team, elk met zijn eigen sterktes.

De rit terug naar Leuven duurde ongeveer dubbel zo lang als deze ochtend met veel file en regen, gelukkig maakte het gezelschap veel goed. Zo kwam ik zelfs te weten dat één van mijn collega’s als hobby glasramen maakt. Hoe cool is dat?

Yet another afscheidsfeestje

Hopelijk het laatste afscheidsfeestje van dit jaar. Zelfs al weet je op voorhand dat er een eind komt aan tijdelijke contracten, je hebt ondertussen wel een fijne band opgebouwd met de collega’s die vertrekken. Echt blij trouwens dat het me lukte om er vanavond bij te zijn, want de laatste collega die ons verlaat, heeft een speciaal plekje in mijn hart veroverd sinds onze gezamenlijke uitstap naar Film Fest Gent.

Voor de afscheidsdrink hadden de collega’s een zeer hippe plek uitgezocht in het Brusselse, een stad die mij toch altijd weer weet te verrassen. Brasserie Surréaliste was helemaal mijn ding. Een plek met een boeiende industriële geschiedenis die een hippe make-over kreeg en waar je de heerlijke cocktailcreaties van de barman kan proeven. Ook bier- en wijnliefhebbers komen hier aan hun trekken en toen wij er waren was er een live optreden. De tapas zagen er trouwens ook uitstekend uit. Alleen jammer dat deze brasserie zo ver ligt van onze huidige werkplek, anders zou je mij hier zeker vaker aantreffen.

Na de drukte van de voorgaande dagen hield ik het bij één cocktail (een werkelijk geweldige mezcal sour, met als ingrediënten Mezcal Nuestra Soledad, Amaro Montenegro, lime juice, egg white & bitter) en één orange wine. Ik bedankte vriendelijk voor het aanbod om nog samen iets te gaan eten. Een avond wat rustiger aan doen, mag ook wel eens.

Tip: bezoek zeker het toilet van Brasserie Surréaliste!

Ensors stoutste dromen in het KSMKA

Gisteren had ik de eer en het genoegen om samen met mijn collega’s en een pak ander chic volk de Ensortentoonstelling in het KMSKA feestelijk te openen. Ik slaagde er spijtig genoeg niet in de tentoonstelling volledig in mij op te nemen, want net toen ik voorbij de helft van het parcours was, kwam het personeel ons vriendelijk aanmanen om te verzamelen in de De Keyserzaal om naar de speeches te luisteren. Al de sprekers hielden het kort, maar krachtig en daarna konden we genieten van poëtische luchtacrobatie. Het was prachtig!

Uiteraard zette ik mijn netwerk-streak van deze week verder. Dit alles onder het genot van de lekkere hapjes en de uitstekende wijn van de Madonna. Samen met de collega die mij vergezelde, wilde ik na het dessert nog een laatste blik op de werkelijk fenomenale tentoonstelling werpen, maar helaas, we waren te laat, de toegang was reeds afgesloten. Maar geen erg, ik kom zeker nog eens terug om op mijn gemak van al dat moois te genieten.

Met dank aan mijn lieve collega die mij haar logeerkamer ter beschikking stelde, zodat ik mij na de receptie niet moest haasten om de trein van Antwerpen-centraal naar Leuven terug te nemen.

Netwerkdrink!

En jawel, we gaan verder op het elan van gisteren. Ook deze dinsdag stond in het teken van netwerken. Vandaag vond er immers een kennismakingsdrink plaats op onze verdieping om de medewerkers van de andere organisaties waarmee we onze werkplek delen beter te leren kennen. Na een paar korte speeches van de grote bazen werd het een heel fijne en ongedwongen kennismaking met een hoop nieuwe gezichten. Al vrees ik wel dat ik al die namen onmogelijk opnieuw ga kunnen uit mijn geheugen opdiepen als we elkaar toevallig tegen het lijf lopen aan de liften.

Personeelsmoment, afscheidvieruurtje en pensioenfeest op één dag

Amai, bijzonder hectisch dagje vandaag. Deze ochtend werden we immers al om 8.45u verwacht in Brussel voor verschillende groepsfoto’s. Op het programma stond een foto van het nieuwe managementcomité, de groep teamverantwoordelijken en vervolgens een groepsfoto met al het (aanwezige) personeel. Uiteindelijk hebben we langer staan wachten tot de fotolocatie open ging dan dat we effectief geposeerd hebben voor de foto’s. Enfin, ik ben alvast benieuwd naar het resultaat.

Aansluitend bij de fotoshoot volgde een belangrijk personeelsmoment waarbij onze baas de laatste puntjes op de i van de grote reorganisatie zette. Spijtig genoeg werd het personeelsmoment verstoord door het zoveelste brandalarm in ons splinternieuwe gebouw. Gelukkig bleek het (alweer) vals alarm te zijn, maar je merkt dat het na elk vals alarm moeilijker wordt om mensen aan te zetten om effectief te evacueren. Na het personeelsmoment volgde een broodjeslunch waarbij ik probeerde bij zoveel mogelijk collega’s mijn oor te luisteren te leggen om te horen of de boodschap goed was aangekomen. Dat bleek gelukkig het geval te zijn.

In de namiddag volgde een vergadering in het kader van de overdracht van één van mijn vroeger teams naar een nieuwe afdeling en vervolgens sloot ik aan bij het vieruurtje dat één van mijn nieuwe teams georganiseerd had om afscheid te nemen van een aantal collega’s die door de reorganisatie overgingen naar een ander team. Voor deze gelegenheid hadden de collega’s hun beste bakkunsten boven gehaald en ik proefde met veel plezier van al dat lekkers. Spijtig genoeg moest ik het vieruurtje een paar keer verlaten doordat ik enkele dringende vragen van een paar andere collega’s moest beantwoorden.

Na het vieruurtje werkte ik aan en hoog tempo achterstallige mails weg. Daarna nam ik de trein naar Berchem voor het pensioneringsfeestje van één van de sterkhouders van deSingel. Dankzij de blue-bike raakte ik vlot ter plaatse en ondanks het feit dat ik niet superveel tijd had (ik wilde op een maandagavond echt op een deftig uur de trein terug naar Leuven nemen), had ik enkele fijne gesprekken. Ik genoot van een glaasje schuimwijn en van de lekkere hapjes terwijl op het podium verschillende sprekers passeerden om het feestvarken in de bloemetjes te zetten. Dik verdiend, wat mij betreft! Leuke vondst: op elke tafel lagen stickertjes van de pas gepensioneerde die je als souvenir mee naar huis kon nemen, samen met een krantje dat een ludiek overzicht bood van zijn carrière. Nu nog een leuke plek bedenken om die stickers op te plakken!

Yet Another Blog

Life on my side

persoonlijk