Ethiopisch restaurant Mamaye

Jammer genoeg sloot het restaurant met de beste cocktails van Leuven, Onder den Toren, een tijd geleden de deuren. Aangezien dit restaurant vlakbij de Sint-Geertruikerk op één van mijn vaste wandelroutes door Leuven ligt, was ik erg benieuwd of er een nieuwe zaak in zou komen. En jawel, sinds een paar maanden vond Ethiopisch restaurant Mamaye onderdak in dit sympathieke pand met het aangename terras. Hoog tijd om deze nieuwe aanwinst in het Leuvense uit te proberen op deze mooie Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaartsdag.

Mijn vriend en ik hadden de dag voordien gereserveerd en mochten van de vriendelijke bediening een aangenaam tafeltje op het terras uitkiezen. We startten de maaltijd met een Ethiopisch apericena bordje (aperitiefbordje) met Ethiopische snacks. Omdat we al twee glazen Tej (Ethiopische honingwijn) besteld hadden, deden we een moedige poging om aan te geven dat we geen extra glas Tej wilden (dit was inbegrepen bij het apericena bordje), maar dat ze ons enkel het bordje moesten brengen. Beide dames die ons bedienden hadden duidelijk niet het Nederlands als moedertaal en hoewel ze supervriendelijk waren, lukte het me ook niet om in het Engels duidelijk te maken dat we gewoon geen extra drankje wilden. En zo kwam het dus dat we opeens met een Tej en een glas rosé porto voor onze neus zaten. Die porto was, toegegeven, erg lekker, dus heel erg vonden we het niet.

Als hoofdgerecht bestelden we allebei de Doro Wot. Op de kaart stond dat dit pittig en aromatisch stoofpotje van kip het beroemdste gerecht uit Ethiopië is, dus dat moesten we zeker proberen. En ja, het was echt heel lekker, helemaal niet te pikant en de kip was supermals. Grote fan ook van die lekkere Ethiopische pannenkoeken, injera genaamd. Lees zeker het wikipedia-artikel over dit bijzondere brood, bijzonder boeiend!

Er stonden nog allerlei andere intrigerende gerechten op de kaart, dus we komen zeker nog eens terug!

Afscheid van Bourgogne – 18 juni 2024

Ons laatste ontbijt in onze gezellige B&B in Châteuneuf (al ben ik stiekem blij dat ik deze avond weer op hetzelfde verdiep als het toilet kan slapen). Voordat we ettelijke uren plaatsnemen in de wagen, maken we nog een laatste wandeling doorheen één van de mooiste dorpen van Frankrijk. Door de vele uitstapjes zijn we er zelfs niet aan toegekomen om het kasteel in ons eigen dorp te gaan bezoeken. Een goeie reden om nog eens terug te komen!

Voordat we echt richting huis vertrekken, wil mijn broer graag een laatste poging doen om een fles te kopen van de heerlijke Vosne Romanée die we samen dronken op de eerste avond van ons verblijf in de Bourgognestreek. We rijden naar Domaine Michel Gros en bellen aan. Tot onze verbazing gaat de deur open en is het mogelijk om ter plekke wijnen te kopen. Helaas, de geweldige Vosne Romanée uit 2020 is niet meer verkrijgbaar. Maar er zijn alternatieven! En zo komt het dat we met een extra fles Nuits Saint Georges Les Chaliots en een Nuits Saint Gerges Premier Cru naar huis terug keren.

Onderweg lunchen we in Auberge Des Marronniers in Rolampont (danku googlemaps) en ik eet er een werkelijk fenomenaal lekkere steak tartaar (ik vermoed rechtstreeks van de slager om de hoek). Ik krijg de nodige sauzen en kruiden op tafel om mijn steak tartaar naar eigen goeddunken te mengen. De eerste keer dat ik dit zelf doe! Een passend culinaire afscheid van Frankrijk.

De rest van de rit verloopt vlotjes, al duurt het allemaal toch iets langer dan verwacht. Omdat niemand van ons iets voor het avondmaal in huis heeft, besluiten we nog een snelle stop in te lassen bij The Square in Kermt. Ik hou het bij een slaatje als tegengewicht voor al de culinaire overdaad van de voorbije dagen (al valt dat slaatje toch iets groter uit dan verwacht). Mijn vriend en ik droppen vervolgens mijn broer en zijn vriendin met al hun wijnen af in Limburg, pikken zelf nog wat wijnen op van de vorige keer dat we samen wijn proefden en dan rijden we terug naar Leuven. Een hoop wijn en mooie herinneringen rijker.

Beaune – 17 juni 2024

Vandaag staat er een bezoek aan Beaune op het programma. Spijtig genoeg vertrekken we alweer onder een dreigende wolkenhemel. Heel eerlijk, ik had stiekem gehoopt dat onze Bourgondische uitstap iets zonniger zou zijn. Per slot van rekening is het al half juni. Enfin, niet aan te doen, we maken er het beste van.

We parkeren de wagen op een parking net buiten de oude stadsomwallingen die volgens googlemaps Rem des Dames heten. Van daaruit is het niet ver stappen naar onze eerste bestemming van de dag: een bezoek aan Patriarche Père et Fils om 10.30u!

Ik kocht de tickets op voorhand en na een snelle controle aan de ingang mogen we helemaal op ons eigen tempo rondlopen in de indrukwekkende kelders van Patriarche. Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat we zonder begeleiding de kelders zouden mogen verkennen. Uiteindelijk kan iemand van slechte wil best wel wat schade aanrichten. Nu, de echt dure flessen liggen uiteraard achter slot en grendel, maar toch.

Op het einde van de rondgang doorheen de kelders mogen we proeven van drie verschillende witte wijnen, drie verschillende rode wijnen en twee crémants. Natuurlijk laten we ons verleiden tot een aankoop: twee flessen Rully en twee crémants (een gewone en een rosé). In de indrukwekkende shop op het gelijkvloers mogen we vervolgens nog een aantal likeuren (crème de cassis, liqueur de prunelle) en een Marc de Bourgogne proeven. Voor de ouders van mijn vriend kopen we een flesje liqueur de prunelle, pruimenlikeur die vreemd genoeg naar amandelen smaakt (dat komt omdat de steen van de pruim ook verwerkt wordt in de drank).

Van al dat wijn proeven krijgt een mens honger! Voor de lunch kiezen we restaurant 8 Clos. Het eten is er uitstekend en ze hebben heel wat interessante wijnen op de kaart staan. De dame die ons bedient, staat er echter alleen voor en ik denk dat ze wat overwerkt is. Ze schenkt onze wijn aan tafel uit zoals het hoort en laat de flessen wijn vervolgens op tafel staan. Ok, dat op zich is niet ongewoon, maar het feit dat die flessen ongeveer een half uur geopend op onze tafel blijven staan, is wel vreemd.

We zijn dus benieuwd of ze die flessen zal opnieuw gebruiken wanneer we een tweede glas bestellen, want de gekoelde witte wijn is ondertussen helemaal niet koel meer. Maar neen, ze doet gewoon een nieuwe fles open. Enfin, we begrijpen er niet veel van, maar het eten is superlekker en de zaak is zeer stijlvol ingericht. MIjn glavlax de truite en vis van de dag smaken alvast uitstekend.

Gravlax de truite de Cresenon, petits pois safran:

Filet de dorade royale, tomate, fenouil:

Na de lunch trekken we op verkenning in Beaune. Het ziet ernaar uit dat het op elk moment kan beginnen regenen, maar wij duimen dat het bij een paar druppels blijft. We lopen binnen in de kathedraal en bewonderen de mooie glasramen. Net als Dijon is Beaune een zeer aangename stad met mooie historische gebouwen. Echt de moeite van een bezoek waard.

Continue reading →

Verkenning van de Bourgondische wijnstreek – 16 juni 2024

Tijdens ons tweedaags bezoek aan Dijon konden we al uitgebreid proeven van de lekkere wijnen uit Bourgogne. Hoog tijd dus om een bezoek te brengen aan de wijngaarden zelf! Bij het ontbijt krijgen we wat tips van onze gastheer en gastvrouw over welke wijndomeinen we kunnen bezoeken. We krijgen zelfs een met de hand geschreven papiertje mee met daarop de info. Schattig!

Vandaag volgen we de route des Grands Crus de Bourgogne, de eerste Franse wijnroute, opgericht in 1937, die in belangrijke mate bijgedragen heeft aan de bekendheid van de Bourgogne wijnen. Alle wijngebieden langs deze route staan ingeschreven op de lijst van UNESCO. Het gebied bestaat uit “climats”: een lappendeken van kleine wijnpercelen, met elk een uniek reliëf, een bijzondere ligging en geologie gecombineerd met lokale vakkennis gestoeld op een eeuwenoude wijnbouwtraditie.

We starten iets onder Dijon en rijden van daaruit naar het zuiden. Onderweg stoppen we regelmatig om foto’s te nemen van de wijnvelden en wijndomeinen. We passeren Brochon, Gevrey-Chambertin en Morey-Saint-Denis. Overal onderweg spotten we plaatsnaamborden van gemeenten die ondersteboven hangen. Dit is een symbolische actie van de FDSEA (Fédération Nationale des Syndicats d’Exploitants Agricoles, de koepel van lokale landbouwbonden en regionale federaties) en JA (Jeunes Agriculteurs, de jonge boeren) om het inconsistente Franse landbouwbeleid aan de kaak te stellen met als motto “On marche sur la tête”.

Onze belangrijkste stop van de dag is een bezoek aan het Château du Clos de Vougeot, hoofdkwartier van het wijngenootschap Confrérie des Chevaliers du Tastevin. Ik ben aangenaam verrast door dit bezoek. Het kasteel an sich is natuurlijk al de moeite. We zien prachtige oude wijnpersen en leren veel bij over de boeiende geschiedenis van dit wijndomein, ons uiteen gezet door een virtuele monnik. Een gedeelte van de opstelling is gewijd aan de Guide Michelin die ook een belangrijke invloed heeft gehad op het culinaire toerisme in Frankrijk. Alleen jammer dat er geen mogelijkheid is om de wijn te proeven.

Continue reading →

Musée des Beaux-Arts de Dijon en Puits de Moïse – 15 juni 2024

Ongeveer hetzelfde ontbijt als gisteren, maar vandaag krijgen we Nonnettes de Dijon als zoetigheid aangeboden. Voor ons allemaal de eerste keer dat we dit traditionele gebak eten. Maar echt wild word ik er niet van.

Vandaag trekken we opnieuw richting Dijon. We parkeren in dezelfde ondergrondse parking als gisteren. Ook vandaag verwachten we op basis van de weersvoorspellingen kwakkelweer. Al is het extreem moeilijk om in te schatten of en wanneer het zal regenen. Bij dit extreem wisselvallige weer zijn de voorspellingen gewoonweg onbetrouwbaar.

Omdat we toch vrezen dat we in de voormiddag regen zullen krijgen, trekken we naar het Musée des Beaux-Arts. Ik had eerlijk gezegd niet zoveel verwacht van een museum voor schone kunsten in een middelgrote stad, maar amai, ik zit er flink naast. Wat een schitterende collectie! Vooral de middeleeuwse kunst is prachtig. Voor een groot deel te danken aan de verzamelwoede van de befaamde hertogen van Bourgogne. De reconstructies van de grafmonumenten van de hertogen van Bourgogne Filips de stoute en Jan zonder Vrees zijn eveneens fenomenaal. Doodzonde dat de originele grafmonumenten in het klooster van Chartreuse in Champmol vernield werden door Franse revolutionairen.

Philips de Stoute:

Filips de Goede:

Karel de Stoute:

Continue reading →

Dijon – 14 juni 2024

Ok geslapen op onze mansarde. Al ben ik echt geen fan van de luid krakende trap die volgens mij ‘s nachts tot buiten te horen is.

We ontbijten met charcuterie, lokale kazen en Frans brood. We krijgen enorm veel tips van de eigenaars van de B&B, die duidelijk graag een babbel slaan.

Na het ontbijt pakken we onze spullen bijeen en rijden we naar Dijon. We parkeren onze wagen in een ondergrondse parking met maar liefst zeven verdiepingen. De bochten bleven maar komen en ik dacht even dat deze parking ons naar het middelpunt van de aarde zou leiden.

Spijtig genoeg kwakkelt het weer een beetje. We duimen dat we het droog houden… We wandelen meteen naar de toeristische dienst om een (Nederlandstalig) boekje te kopen met daarin het parcours voor een uiltjeswandeling doorheen Dijon. Nu horen jullie het ongetwijfeld in Keulen donderen, maar de uil is de mascotte van Dijon. Het meest bekend uiltje van Dijon is terug te vinden aan de buitenkant van de Église Notre Dame de Dijon. Het uiltje aanraken zou geluk brengen. Dat er veel mensen zijn die wat geluk kunnen gebruiken, blijkt uit de hoge mate van slijtage die het uiltje in de loop der tijden heeft opgelopen. Helaas zijn er ook ongelukszaaiers: één of andere onverlaat hakte een tijd geleden het uiltje los van de kerk. Een schandalige daad van vandalisme. Gelukkig kon het uiltje hersteld worden. Al zal het beeldje voor altijd getekend blijven door het incident en wordt het nu 24 op 24 bewaakt door camera’s.

Aangezien het nu wel duidelijk is dat er elk moment een stevige regenbui kan losbarsten, besluiten we de wandeling voor de namiddag te houden en bezoeken we eerst het archeologisch museum gelegen in een oude benedictijnerabdij. Het gebouw op zich is al indrukwekkend, maar de archeologische collectie zelf mag er ook zijn. De route doorheen het museum start met voorwerpen uit de prehistorie, vervolgens kunnen we artefacten uit de Romeinse tijd bewonderen in combinatie met afbeeldingen van goden die dateren van vóór de komst van de Romeinen.

De oude slaapzaal van de abdij met de vele pilaren is behoorlijk indrukwekkend. En in de prachtige keldergewelven treffen we votiefbeelden aan van een Gallo-Romeins heiligdom gelegen aan de bronnen van de Seine, die getuigen van de cultus rond de vermeende geneeskracht van de godin Sequana.

Continue reading →

Kroket National

Een krokettenfestival in Leuven! Op onze nationale feestdag! Toen ik dat zag passeren op instagram, zette ik meteen de datum in mijn agenda. Als kroketliefhebber eerste klas kon, neen, mócht ik dat niet missen. Aangezien mijn vriend en ik pas komende maandag op vakantie vertrekken, was er niets dat ons tegenhield een kroket (of twee, of zelfs drie) mee te pikken. Dat we daarbij konden genieten van het charmante gezelschap van Goofball was meteen een extra troef.

Stipt om twaalf uur (openingstijd van het festival) stonden we op de Vismarkt. Op dat moment waren er al mensen aan te schuiven en, jullie raden het al, het aantal kroketliefhebbers nam daarna alleen maar toe. Spijtig genoeg had niemand goed nagedacht over de optimale opstelling van de kraampjes, waardoor de wachtrijen zich door mekaar slingerden en het vaak niet duidelijk was waar welke wachtrij eindigde. Het was ook bijzonder moeilijk om te zien wat het aanbod van de kraampjes was.

Uiteindelijk slaagden we er toch in vier kroketten te bemachtigen. Dat bleek ruimschoots voldoende om onze honger te stillen, waarna we afzakten naar de Oude Markt om iets te drinken.

Ik duim alvast voor een volgende, logistiek iets beter voorbereide, editie van Kroket National volgend jaar. (Oja, mijn favoriete kroket was de garnaalkroket, stukken beter dan die van Madam Kroket in Oostende.)

Mosselkroketje van De Walvis:

Garnaalkroketje van de Walvis:

Rundsvleeskroket met geconfijte citroen en een mosterdsausje van Rondou:

Wachtrijen:

Goofball met rendang vleeskroket van resto Wald (de veggie versie van deze kroket met shiitake viel eerlijk gezegd tegen):

Barbecue en whisky

Eindelijk mooi weer voorspeld voor het weekend! Tijd om het barbecuestel boven te halen. Of beter gezegd: te laten bovenhalen door onze kameraad met een stadstuintje. 😉 Mijn vriend en ik zorgden voor het aperitief, de slaatjes van Convento Food en de wijn en champagne. Onze vriend zorgde voor het vlees van Rondou en de bakexpertise. Zijn Australische vrouw had Sint-Jacobsvruchten en heerlijke mangosalade voorzien.

Ontdekking van de avond: zoete aardappelen in de schil! Amai, zo heerlijk lekker! En de afsluitende whisky deed mij bijna mijn pijnlijke nederlaag bij het Risk spelen vergeten. Waarbij ik ongenadig van het speelbord gevaagd werd door mijn eigen vriend die als opdracht had mijn legers uit te moorden. Wees maar zeker dat ik op weerwraak uit ben!

Reünie bij La Dolce Vita en een streepje Beleuvenissen

Toen ik een paar weken geleden bericht kreeg dat onze vrienden uit Konz naar België zouden komen, maakte mijn hart meteen een vreugdesprongetje. Het was immers van 2019 geleden dat we hen nog eens gezien hadden! Damn you, COVID19!

Toen onze vrienden ons contacteerden lagen onze vakantieplannen nog niet vast (echt, nog nooit gebeurd, maar tot een dikke week voor ons vertrek hadden we zelfs nog geen flauw idee waarheen we zouden reizen). Plan was wel om ergens op of vlak na 20 juli te vertrekken. Nu, ik wilde de kans om onze vrienden terug te zien niet laten schieten, dus stelde ik voor om vrijdag 19 juli af te spreken. Zo liet ik nog voldoende mogelijkheden over voor onze eigen vakantieplannen.

En amai, zo blij dat het die vrijdag voor onze vrienden lukte om af te spreken! We gingen samen eten bij La Dolce Vita en ik genoot enorm van de conversaties met hun dochter. Zo’n slimme en grappige meid! Haar Nederlands was trouwens erg goed, ondanks het feit dat ze enkel via haar vader aan het Nederlands wordt blootgesteld.

Het eten was spijtig genoeg minder lekker dan ik me herinnerde en door de grote drukte op het terras moesten we erg lang wachten voordat we ons eten hadden. Waaronder vooral de jongste van het gezelschap leed, want die had HONGER! Het was ook duidelijk dat er een paar nieuwe jobstudenten meedraaiden in de zaak, die hier en daar een steek lieten vallen. Gelukkig was de sabayon heel lekker!

Na het diner wandelden we samen naar het Hogeschoolplein om nog een streepje Beleuvenissen mee te pikken. We luisterden samen naar de laatste nummers van het optreden van Naragonia en gasten en wandelden dan samen terug richting de Airbnb van onze vrienden.

Duimen dat ons volgende weerzien niet weer ettelijke jaren op zich zal laten wachten.

P!NK Summer Carnival in het Koning Boudewijnstadion

Zondag trok ik trein- en busgewijs naar het Koning Boudewijnstadion voor de Summer Carnival tour van P!nk. Het was voor mij de eerste keer dat ik een concert bijwoonde in dit gigantische station. Dus ik was benieuwd naar de legendarisch slechte geluidskwaliteit.

De bus zette me af voor de hoofdingang van het station en daarna was het even zoeken naar de juiste ingang, laverend tussen massaal veel volk. Gelukkig kon ik men al snelvervoegen bij mijn vriend, zijn vriendin en een bevriend koppel. Ik maakte kennis met het koppel in de rij van de hamburgertent. Want ja, iets anders dan fastfood viel er niet te krijgen in het Koning Boudewijnstation. En zo kwam het dat ik voor het eerst in jaren een hamburger met ketchup van een hamburgerkraam at.

Na een sanitaire stop gingen we op onze plaatsen zitten. Meteen een bijkomend minpunt: die voetbalstoeltjes zitten echt niet comfortabel. Maar dat ongemak vergat ik al snel toen P!nk de show met een knaller opende. Amai, wat een dame! Wat een stem! Wat een présence! Wat een show! Ondanks het feit dat de show als een goed geoliede machine met veel spektakel over het Koning Bouwdewijnstadion denderde, trok P!nk tijd uit voor interactie met de fans. Wat een aantal zeer mooie momenten opleverde (blijkbaar houdt de dame nogal van snoep). Tijdens het nummer opgedragen aan haar overleden vader, kreeg P!nk even de krop in de keel. Ontroerend. Om dat vervolgens weer te gaan bengelen aan een koord boven het publiek. Ongelooflijk hoe deze dame erin slaagt om krachtig te blijven zingen terwijl ze salto’s maakt in de lucht. Chapeau! Jammer dat we geen betere plaatsen konden bemachtigen. Het moet echt geweldig geweest zijn om op het middenplein P!nk boven je hoofd te zien passeren.

Na de spectaculaire afsluiter ‘So What’ nam ik afscheid van mijn broer, zijn vriendin en het koppel dat hen vergezelde. Ik begaf me naar de metro alwaar een gigantisch lange rij stond aan te schuiven. Tot mijn grote opluchting lukte het redelijk vlot om gans die mensenmassa in metrostellen te krijgen en af te voeren naar Brussel-Zuid, het verschrikkelijkste station van gans België. Echt, geen enkele zaak in het station had de tegenwoordigheid van geest om ‘s avonds wat langer open te blijven om de massale mensenmassa van eten en drinken te voorzien. Gevolg: lange wachtrijen aan de automaten.

Om de tijd te doden tot de laatste trein naar Leuven liep ik wat rond in het station. Kwestie van toch in de buurt te komen van mijn dagelijkse tienduizend stappen. Die laatste trein bracht mij trouwens zonder vertraging naar Leuven station. Zie je wel dat het kan, beste NMBS!