Dat dacht en zei ik toen ik deze middag naast een meisje zat dat ik nog nooit gezien had en dan één vierde van mijn vriendenkring bleek te kennen. Ok, het feit dat ze op hetzelfde departement doctoreert waar ongeveer de helft van mijn medestudenten zijn blijven plakken om zich ook doctor te kunnen laten noemen, zal daar wel voor iets tussen zitten. Of hoe iets gaan eten ter ere van kerstmis (of zoiets) met de mensen van de Russische les interessante verbanden kan blootleggen.
leuven
The end
Gisteren zijn we in het prettige gezelschap van de collega’s van mijn vriend voor de allerlaatste keer in ons leven gaan eten in de Earthshake. De uitbaters stoppen ermee. Te veel werk, te weinig opbrengst. Zaterdag worden de laatste gerechten opgediend en daarna is het gedaan. Zeer spijtig, want ik heb in de iets meer dan vijf jaar dat de Earthshake open was, vele fijne momenten daar beleefd: reünies georganiseerd, met vrienden gegeten, romantisch getafeld, nieuwjaar gevierd, te veel wijn gedronken, gelachen, gebabbeld, genoten. Mooie herinneringen die ik zal koesteren.
Handig…
Zo’n online reservatieformulier. Vooral als je achteraf nog eens moet bellen om te informeren of je reservatie wel degelijk aangekomen is, omdat je al drie dagen geleden dat formulier hebt ingevuld en nog steeds geen bevestiging hebt gekregen. Ja, echt handig en helemaal mee met de tijd. 😉
Koude tenen
‘t Is verdorie koud, daar bij het Glazen Huis. Al goed dat de vriendelijke mensen van het Rode Kruis daar mutsen stonden te verkopen, anders zouden mijn oren er zeker vanaf gevroren zijn. Mijn tenen heb ik nog net kunnen redden door ze bij thuiskomst onder stromend warm water te houden. Alles voor het goede doel. 😉
Tienen?
Toen ik deze ochtend met de slaap nog in mijn ogen naar de Russische les stapte, stopte er een auto langs de kant van de weg. Een meneer stapte uit en vroeg aan mij: “Is dit Tienen?” Mijn mond viel lichtjes open en eerst dacht ik dat het een grapje was, maar de mens was doodernstig. Nochtans kon ik geen tekenen van dronkenschap bij hem ontwaren. Ik heb hem dan maar vriendelijk de juiste richting gewezen en bij mezelf gedacht dat voor sommige mensen een GPS werkelijk onontbeerlijk is.
Culinaire kerstmarkt
Koud weertje gisterenavond. Ideaal om je lekker warm in te duffelen (extra onderlijfje, handschoenen, fleece sjaal, dikke sokken) en naar de kerstmarkt te trekken. ‘k Had afgesproken met vriendin J, die helemaal uit Antwerpen was gekomen voor de Leuvense kerstmarkt. Al gauw werd ons duo een kwartet en gevieren trokken we rond tussen de kraampjes. Om zeven uur viel de hoeveelheid volk nog goed mee, om negen uur was er vooral op het Hooverplein sprake van filevorming.
De kraampjes op de Leuvense kerstmarkt ken ik, na jaren trouw bezoek, zo onderhand wel. Veel prullaria die naar mijn mening overprijsd zijn. Mijn interesse gaat eerder uit naar het culinaire aspect van de kerstmarkt. In de koude staan babbelen met je handen rond een dampend glas warme wijn, blazend tot de wijn op drinktemperatuur is, niets beters om in de kerstsfeer te komen.
Een klein overzicht van de culinaire geneugten die wij vanavond tot ons namen: een kroketje met zalm en dille en een kroketje met zongedroogde tomaatjes (dat laatste was duidelijk favoriet) vergezeld van een glaasje roze cava (heerlijk!). Daarna waagden we ons aan een pannenkoek met cointreau. Zeer lekker, maar ook straffer dan verwacht, want er werd door de uitbaters van het kraampje niet echt zuinig omgesprongen met de cointreau. Daarna aten we nog een miniloempia en een kippensaté in de kraam van de Ming Dynasty. En toen was ik echt wel voldaan. Jammer van de appeltjes in kaneel, want die roken overheerlijk, maar daar vond ik echt geen plekje meer voor. De heren in ons gezelschap vonden echter nog een plaats voor een Breydelbroodje. Maar daar konden ze mij echt niet mee verleiden. Te veel vlees, te weinig groeten.
Nicole en Hugo zorgden voor de muzikale achtergrond op de kerstmarkt. Sympathiek mensen te oordelen aan de uitstraling die ze hebben op het podium. Hun muziek is niet echt mijn genre, maar ik bewonder het enthousiasme waarmee ze hun act brengen en vooral het feit dat ze na al die jaren duidelijk nog steeds verliefd op elkaar zijn. Mooi, zo samen oud worden. Hopelijk is ons dat ook gegeven.
Naar goeie gewoonte kwam ik weer veel bekend volk tegen. Een dikke dankjewel aan de jongen die ons de cointreaupannenkoeken aanraadde. Je had overschot van gelijk.
