Tim Tam Slam

Zaterdagmiddag hadden we afgesproken om samen te lunchen in Tex-Mex restaurant New Mexico met de vrienden die we enkele jaren geleden bezocht hebben in Sydney. Man, dat lijkt al zo lang geleden. De tijd glipt als korrels zand door mijn vingers en hoe hard ik ook zou wensen dat het allemaal wat trager ging, het lijkt alsof ik opgesloten zit in een racewagen die enkel maar kan versnellen.

Onze vrienden hadden bezoek uit Australië over de vloer, hetzelfde koppel dat we voor het eerste ontmoetten in een Chinese bakkerij in Sydney en die we vervolgens al enkele keren terugzagen in ons eigenste Leuven. Zij is een Chinees-Australische en hij is een Nieuw-Zeelander. Hun enige dochter (die nog niet geboren was toen wij hen leerden kennen) wordt met Chinese strengheid en Nieuw-Zeelandse omkoperij opgevoed. Altijd even wennen voor mij, moet ik toegeven.

Spijtig genoeg was het mooie terras achteraan niet open en waren we dus genoodzaakt met ons gezelschap van zes volwassenen en drie kinderen binnen te eten. Ik liet me verleiden om een jumbo margarita te drinken bij mijn Burito Durango (een tarwetortilla met chile sin carne, geserveerd met een gevulde jalapenopeper, zure room, sla en rijst). De margarita smaakte zo goed dat ik de fout begin een tweede te bestellen. Ik vermoed dat door de hitte de alcohol sneller naar mijn hoofd steeg dan gewoonlijk, want mijn vriend moest me helpen om dat tweede glas leeg te maken.

IMG_7394

Na de lunch namen we afscheid, omdat mijn vriend en ik in de namiddag nog enkele boodschappen moesten doen. Het afscheid duurde echter niet lang, rond een uur of zes fietsten we naar het gezellige rijhuisje van onze vrienden en zetten we de terrastafel buiten om samen te genieten van de rust op straat. Fantastisch initiatief die speelstraten. De kinderen amuseren zich rot en de volwassenen leren elkaar beter kennen terwijl ze bij elkaar op de stoep een glas drinken.

Na het vrij zware middagmaal (Mexicaans is lekker, maar achteraf heb ik altijd het gevoel dat ik mij overeten heb) hielden we het ‘s avonds bij een lichte tapasmaaltijd met olijfjes, tomaatjes, wat kazen, charcuterie, zalm en stokbrood. De avond viel en voordat we er erg in hadden was het al later dan gepland. Aangezien we de dag nadien vroeg op moesten voor een uitstapje naar Pairi Daiza besloten we het verjaardagsfeestje van een vriendin At The Bebop wijselijk te skippen. Wel jammer, want ik had best nog wel zin in een nachtelijk terrasje, maar soms moet het verstand al eens de bovenhand halen.

Oja, jullie vragen je ongetwijfeld af waarom deze blogpost de titel ‘Tim Tam Slam’ meekreeg. Wij kregen zowaar een heel pakket (meerdere dozen) van deze Australische chocoladekoekjes cadeau. Ik moet eerlijk zeggen dat ik nog nooit van deze koekjes geproefd heb, maar ik kende de koekjes van de beruchte Tim Tam Slam. Dus ik roep enthousiast uit: “Ha, nu kan ik eindelijk zelf eens een Tim Tam Slam uitproberen!” Totaal onbegrip bij onze Australische vrienden. Ze hadden nog nooit van de Tim Tam Slam gehoord en ik die dacht dat dat zowat de nationale sport van Australië was. 😉

Culinaire ontdekkingen

Deze week stond in het teken van nieuwe culinaire ontdekkingen in mijn geliefde thuisstad Leuven. Dinsdagavond hadden we afgesproken met de Leuvense dames van het werk om samen te gaan aperitieven. Ons eerste plan was om naar de Bar Nine te gaan, maar deze pas geopende bar was tot mijn grote verbazing alweer gesloten wegens verlof. Zo bouw je geen trouw publiek op, he jongens!

Plan B dan maar, de Gainsbourg, een vrij nieuwe bar in de Tiensestraat. Vroeger, toen mijn vriend en ik nog in de Parkstraat woonden, gingen we op mooie zomerdagen al eens iets eten op het terras van wat toen nog de Erasmus was. Altijd al een schitterend terras gevonden, dus ik was benieuwd om te zien wat de nieuwe uitbaters ervan gemaakt hadden. Doordat ik op het werk al een beetje pré-geaperitiefd had (ja, er was weer iets te vieren en ja, daar hoorde een glaasje witte wijn of twee bij), was ik in opperbeste stemming.

Het is trouwens altijd leuk om met de Leuvense dames op stap te gaan. Veel stof om over te babbelen, waardoor de tijd voorbij vliegt. Uiteindelijk werd het een ietwat lang uitgesponnen aperitief waarbij we ons te goed deden aan de (nogal prijzige) tapas en cocktails van de Gainsbourg. Doordat het terras verwarmd was, konden we de ganse avond buiten zitten. Heel fijn.

IMG_7201

Woensdagavond had ik een business afspraak in de Zappaz. Mijn gesprekspartner had een tafeltje voor twee gereserveerd. Ik had eens vluchtig op de Zappaz site gekeken en iets gelezen over tapas. Perfect, wat om te knabbelen bij een drankje, zo dacht ik. Boy, was I wrong! We kregen gewoon een ganse tapasmenu voorgeschoteld. Ongelooflijk lekker (en dikke spijt van die boterham die ik vlak na het werk snel naar binnen gewerkt had). Bij deze overdaad aan taps dronk ik de beste pisco sour ever. Superblij dat deze cocktail op de menukaart staat trouwens, want er zijn in Leuven bijna geen bars die deze uitstekende cocktail schenken.

Uiteindelijk babbelden we maar een klein beetje over business en vooral veel over onszelf en onze culinaire ontdekkingen in Leuven en daarbuiten. Heel fijne avond, die pas eindigde rond een uur of twaalf, veel later dan ik had verwacht, maar ik klaag niet. :-)

IMG_7215

IMG_7212

Een beetje vakantie in eigen stad

We zijn de laatste tijd erg veel op stap geweest (de verslagen van ons bezoek aan de Expo in Milaan hebben jullie nog te goed). Dus toen bleek dat het geplande zeilweekend niet kon doorgaan wegens nergens een boot te vinden, vond ik het stiekem niet zo erg dat we dit weekend gewoon thuis zouden blijven. Per slot van rekening waren we woensdagavond pas rond middernacht weer thuis.

En zo profiteerden we vandaag van het prachtige weer in ons eigenste Leuven. We trokken de stad in om de Biomarkt te verkennen, alwaar we konden proeven van een heerlijke bietensoepje en lekkere kazen. Lunchen deden we in het zonnetje met een hamburger en een panang curry van de Loving Hut food truck en ik gunde mezelf nog een sojaijsje van Decadenza. We kochten op de bots een nieuw kleedje voor mij en iets minder op de bots nieuwe donsdekenovertrekken (de vorige waren zo vaak gewassen dat ze gewoon spontaan scheurden). Ik had stiekem gehoopt nog nieuwe open schoenen te vinden, maar in mijn vaste winkels vond ik niets dat mij aanstond en mijn geduld om te winkelen is snel op. Ik zal tijdens mijn middagpauze eens in Brussel op zoek moeten gaan.

IMG_7167[1]

Het deed me alleszins deugd, de zon, de vele mensen en de volle terrasjes. Soms moet je niet ver gaan om het gevoel te hebben op vakantie te zijn.

Fiesta Española

Gisteren hebben we op muzikale wijze het weekend ingezet. Een vriendin stelde een tijdje geleden voor om samen naar het Lenteconcert van de Leuvense Rotary Club in de PDS te gaan. Haar gitaarleraar speelde de solo in het Concierto de Aranjuez, dat lang, lang geleden zoveel indruk op mij gemaakt had tijdens de uitvoering van Manuel Barrueco op de Night of the Proms. Ik ben altijd wel te vinden voor een streepje klassiek, zeker als je door het concert bij te wonen ook  nog eens het goede doel steunt.

Het concert zelf vond ik eerlijk gezegd een beetje middelmatig. Het orkest leek me niet zo goed op elkaar ingespeeld en vooral de hoorn liet vaak steken vallen. De gitaarleraar van onze vriendin daarentegen was werkelijk uitmuntend. Zeer knap instrument, zo’n klassieke gitaar. Wie weet, ooit. 😉

IMG_6411[1]

Na het concert begaven we ons voor de receptie naar de vlakbij gelegen Sint-Michielskerk. Een originele plek voor een receptie, al was het er, ondanks de warmtestralers, niet al te warm. De hapjes trokken op niet al te veel (uitgedroogde toastjes en hartige macarons die al hun knapperigheid verloren hadden) en ook de wijn was maar zozo, maar hey, het was tof om te kunnen bijpraten met onze vriendin. En natuurlijk konden we het niet laten om een chocoladen paashaas te kopen. Voor het goede doel, uiteraard!

IMG_6414[1]

Exit january, hello february!

Een vrij rustig weekend om afscheid te nemen de eerste maand van 2015 die alweer aan een sneltreinvaart voorbij gevlogen is.

Vrijdagavond woonde ik een alfabetvoorstelling bij in de kleurrijke theaterzaal van OPEK. Hoewel ik de hoofdrolspeler een beetje fout gecast vond, kon ik toch genieten van het stuk, dankzij de prachtige muziek en de originele opbouw.

IMG_6219[1]

Nadat mijn vriend op een ontiegelijk vroeg uur was opgestaan om toch zeker een parkeerplek te vinden (de populariteit van FOSDEM blijft maar toenemen), kon ik nog even blijven liggen en genieten van de rust in ons appartement (‘t is dat mijn vriend zo’n ontzettende lawaaimaker is).

Het tweede semester Spaans vatten we rustig aan met de bespreking van de thema’s die de komende weken op het programma staan. We kregen ook de resultaten van onze examens terug en ik was zeer verheugd bij elke examenonderdeel “zeer goed” te zien staan. Om mijn goede uitslag te vieren, trakteerde ik mezelf op een veganistische maaltijd bij de Loving Hut. Ik liet me verleiden door het tapasbord. Het smaakte! (Terwijl ik aan de lunch zat, kreeg ik bericht van mijn vriend dat hij op FOSDEM ook een veganistische maaltijd achter de kiezen had. Ooit gaan we de wereld nog redden!)

IMG_6229[1]

‘s Namiddags nam ik de trein naar het thuisfront in Limburg om te overleggen over Heel Serieuze Zaken. Niet zo fijn, maar het leven is spijtig genoeg niet alleen rozengeur en maneschijn.

Mijn vriend was tot mijn verbazing ‘s avonds op een redelijk uur terug van FOSDEM. We konden zelfs samen eten en een serietje kijken. Hoera voor een rustige zaterdagavond! Bijzonder nuttig voor het wegwerken van mijn foto-achterstand, die zowaar wat begint te krimpen.

Zondag sliep ik uit, terwijl mijn vriend weer vroeg uit de veren was. Chapeau voor zijn enthousiasme, ik heb het al moeilijk om mij op zaterdagochtend om acht uur uit bed te hijsen om naar de Spaanse les te gaan. In de namiddag had ik afgesproken met de ouders van mijn petekindje om samen naar de binnenspeeltuin te gaan. Geen onverdeeld succes, moet ik toegeven. In het begin vond mijn petekindje het maar niks. Hij wilde niet in het ballenbad en niet op de schuifaf. Waarschijnlijk wat te veel lawaai en te veel andere kindjes. Na wat aanmoediging voelde hij zich meer op zijn gemak en ging hij zelfs samen met zijn mama van de hoge schuifaf. De brede glimlach die op zijn gezichtje verscheen, luchtte me eerlijk gezegd een beetje op.

‘t Is wel jammer om te moeten vaststellen dat hij mij momenteel niet zo tof vindt. Ik denk zelfs dat hij een beetje schrik van mij heeft. Hij wilde niet met me spelen en op mijn schoot zitten, was al helemaal een brug te ver. Nu, ik maak me niet al te veel zorgen. Ons Zwitsers petekindje heeft ook zo’n periode gehad. Maar ik hoop toch dat het snel beter gaat.

Net toen we onze bestelling voor het avondmaal doorgegeven hadden aan het personeel van de Sportoase cafetaria, kreeg ik bericht van mijn vriend dat hij onderweg was naar Leuven en of hij nog kon aansluiten. Geen probleem. Ik bestelde voor hem een spaghetti, erop rekenend dat die ongeveer klaar zou zijn tegen dat mijn vriend er was. Uiteindelijk was de spaghetti er eerder dan hem (ongelooflijk vlotte bediening). Al een geluk dat de borden voorverwarmd waren. 😉

Een kort weekoverzichtje

De rode draad deze week waren ongetwijfeld de vele recepties.

Maandagavond na de salsa even binnen gesprongen op de nieuwjaarsreceptie van het Wereldcafé waarvan ik al een tijdje aandeelhouder ben. Daar stopt dan ook meteen mijn engagement, want de tijd ontbreekt me om me in te zetten als vrijwilliger. Ik kom er zelfs uiterst zelden toe om één van hun activiteiten bij te wonen. Misschien moet dat een goed voornemen worden voor het nieuwe jaar…

Na een snel glaasje witte wijn op de afsluitende receptie van onze conferentie, woonde ik dinsdagavond een giga-nieuwjaarsreceptie bij van Horeca Leuven in Salons Georges (die zoeken trouwens een overnemer, iemand geïnteresseerd?). Veel bekend volk, veel hapjes, een grappige speech van de rector (of je nu voor of tegen de man bent, hij weet hoe een publiek te boeien) én een goeie babbel met de eigenaar van het appartement onder ons. Of dat laatste iets zal opleveren dat blijft natuurlijk de vraag.

Woensdagavond sprong ik even binnen op de nieuwjaarsreceptie van Groen (mét veganistische hapjes). Op een toffe en voor mij tot nu toe onbekende locatie in Leuven: Batiment A. Altijd interessant om je eigen stad wat beter te leren kennen.

Donderdag en vrijdag bleef ik gezellig thuis, omdat dat soms ook wel eens deugd kan doen.

Sinterklaasweekend bis

Laat me het erop houden dat ik me zaterdagochtend minder fris dan gewoonlijk voelde. Die tweede limoncello die ik in een vlaag van overmoed de dag voordien als afsluiter van de maaltijd had gedronken, was er duidelijk te veel aan geweest. Ik sleepte mij bijgevolg iets minder enthousiast dan gewoonlijk naar de Spaanse les (enfin ja, zo enthousiast als een mens kan zijn op een zaterdagochtend om 9 uur). Na de traktatie van een jarige medestudente met suikerrijke caloriebommetjes voelde ik me eensklaps als herboren. Wat een beetje geraffineerde suikers al niet vermogen. 😛

IMG_6035

De namiddag deden we snel boodschappen en brachten we grotendeels al kuisend door, want als de Sint voor een tweede keer op bezoek komt, moet alles er natuurlijk even piekfijn bij liggen als de eerste keer.

Om zes uur hadden we afgesproken met vrienden om te wandelen door het prachtige met kaarsen verlichte Begijnhof. Net een sprookje in ‘t echt. Enfin ja, de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik een beetje asociaal ben geweest, want ik had mijn statief meegenomen om foto’s met lange sluitertijd te kunnen maken. Beetje sneu voor mijn gezelschap om naast mij en mijn statief te blijven wachten. Dus zij wandelden door de feeërieke straatjes, terwijl ik op zoek ging naar de juiste compositie.

IMG_5023

Als afsluiter van de wandeling dronken we een gluhwein ter voordele van de Mannen van ’70, die meteen het aperitief vormde voor onze double date in restaurant d’Artagnan. En omdat eentje geentje is, deden we onze gluhweinaperitief nog eens dunnetjes over met een glaasje bubbels. Er was dan ook heel goed nieuws om op te klinken. Altijd fijn om zo de avond te kunnen inzetten.

Het eten was werkelijk uitstekend en de avond vloog voorbij. Je hebt zo van die mensen waarbij het gesprek nooit stilvalt en bij wie je verbaasd opkijkt dat het einde van de avond alweer in zicht is. Hopelijk heeft mijn vriend zich laten overtuigen om eens wat hippere kledingstukken uit te proberen. 😉

Na een fijne fietstocht bergaf kropen we onder de wol, kwestie van de volgende dag fris en monter te zijn voor het hoge bezoek dat we verwachtten.

Uitslapen op een zondagochtend, daar kan ik nu eens een ongelooflijke deugd van hebben. Mijn hart gaat uit naar al die mensen met (kleine) kinderen die ook op zondagochtend vroeg uit bed moeten. Ik weet niet hoe ze het doen.

Rond de middag zetten we de volgende lading sinterklaascadeautjes klaar voor het petekindje van mijn vriend en vertrokken daarna naar de Parkabdij voor de jaarlijkse winterwandeling. We hadden daar afgesproken met de zus van mijn vriend en haar twee oudste kindjes (waaronder het petekindje van mijn vriend).

De zus van mijn vriend en haar twee dochters waren een half uurtje te laat waardoor ze het begin van de wandeling misten (en ik nog een beetje van de uitleg over de toekomstplannen voor de Parkabdij kon meepikken). Bleek dat ik de interesse in onroerend erfgoed van de twee jongsten toch wat overschat had. We verlieten de groep dus al snel om een wandeling met ons viertjes te maken. We lieten de meisjes over de spoorlijn uitkijken en luisterden samen naar het klokkenspel in de abdijkerk. Het was een werkelijk prachtige herfstdag. Ideaal om foto’s te maken van de mooie Abdij. We spotten talloze watervogels en de meisjes konden naar hartenlust springen in de vele plassen die we op onze weg tegen kwamen. Gelukkig was de mama vooruitziend geweest en waren ze allebei uitgerust met rubberlaarsjes.

IMG_5038

Na de wandeling kregen we een heerlijk glaasje warm appelsap aangeboden, waarna we opnieuw richting ons appartement trokken. De lieve Sint had chocolade voor de zusjes gebracht en speciaal voor het petekindje van mijn vriend een knalgele Nikon Coolpix. Ben erg benieuwd naar de onderwaterfoto’s die ze met dit toestelletje zal maken!

We aten na al die spanning ene excitement samen gehaktballen in Luikse saus met groentjes en aardappeltjes van Convento Food en sloten de maaltijd af met overheerlijke chocomousse.

Na met heel veel dikke knuffels afscheid genomen te hebben van de kwebbelende dametjes, brachten we de rest van de avond door achter onze pc. Die mails beantwoorden zichzelf niet, he!

Een goed gevulde week

Maandag 24 november
Salsa! Het begint nu echt wel redelijk goed te gaan. Maar goed ook, want ik moet binnenkort een mini-spreekbeurt over salsa geven in de Spaanse les en ik wil daarbij aansluitend een kleine demonstratie geven. Nu alleen nog mijn vriend overtuigen om mijn demonstratiepartner te zijn. 😉

Dinsdag 25 november
Met vijf collega’s in één auto richting Opwijk om een collega te bezoeken die wegens een operatie een tijdje met ziekteverlof is. Verschrikkelijk veel file in Brussel. Onbegrijpelijk dat er mensen zijn die elke dag bumper aan bumper willen staan aanschuiven. Dan toch liever op een trein met vertraging zitten! Het bezoek was superleuk. Onze collega herstelde goed en de wonden van de operatie waren mooi aan het genezen. We kregen een rondleiding in haar splinternieuwe huis en werden volgestopt met champagne, witte wijn en heerlijke hapjes door de man van de collega bereid. Jaja, daar kan mijn vriend nog wat van leren. 😉 Ik was een beetje tipsy op de treinrit naar Leuven die verder vlekkeloos verliep. (De collega die zo vriendelijk was ons een lift naar Opwijk te geven, had ons naar het dichtstbijzijnde station gebracht, omdat iedereen natuurlijk een andere richting uit moest om thuis te geraken.

IMG_5956 IMG_5957

IMG_5958 IMG_5959 

IMG_5960

Woensdag 26 november
‘s Middags met de collega’s gaan lunchen in Au bon bol, het restaurant met de heerlijke, huisgemaakte noedels en de meest onvriendelijk serveerster op de planeet. Je gaat er voor het lekkere eten, niet voor de gezellige sfeer. 😉

‘s Avonds bezoek van een oud-studiegenootje. Reden om de whikyflessen nog eens boven te halen, want hij is een liefhebber. Al mocht hij na zijn ongeval eigenlijk geen alcohol drinken.

IMG_5961 IMG_5963

Donderdag 27 november
Naar het openingsfeest van een nieuw hotel in Leuven, inclusief rode loper. Naar ‘t schijnt zijn er die avond veel BV’s komen opdagen en trad er zelfs een heel bekende boyband op (waarvan ik nog nooit gehoord had). Dit alles is echter volledig aan mij voorbij gegaan, want ik moest mij concentreren op het verrukkelijke eten en de cocktailshowtjes van de geïmporteerde Britse barmannen aan de smeltende ijsbar. Een mens moet zijn prioriteiten stellen in het leven. Er is trouwens niks mis met eerst een ijsje van Häagen Dazs eten en vervolgens nog een stukje ongelooflijk mals rundsvlees een perfecte rosé tonijn verorberen. Wie heeft er ooit beslist dat het dessert de maaltijd afsluit?

IMG_5967 IMG_5966

Vrijdag 28 november
Deze niet onaardige week werd in stijl afgesloten op de openingsavond van het Kortfilmfestival. Mijn vriend zag het niet zitten om mij te vergezellen (stiekem denk ik dat hij niet zo’n kortfilmfan is), gelukkig kon ik beroep doen op de vriendin die mij eerder op de Vermist-screening vergezeld had. Facebook, het ideale instrument om een date te vinden! Het werd een fijne avond met een zeer gevarieerd aanbod aan kortfilms en een leuke afsluitende babbel op de receptie. <3

IMG_5969

Een rustig weekend

Niet elk weekend moet volledig volgepropt zijn, soms is een beetje ademruimte om verder te knabbelen aan al die foto- en mailachterstand erg welkom. (Ok, ok, ik beken, het weekend was niet volgeboekt, omdat mijn vriend ging zeilen.)

Een kleine samenvatting:

  • Zaterdagvoormiddag: Spaanse les.
  • Zaterdagmiddag: lunch in de gloednieuwe bar Mister Bean.
  • Zaterdagnamiddag: afgesproken met mijn petekindje en zijn ouders. Oorspronkelijk zouden we naar het provinciedomein gaan, maar door het slecht weer waren we genoodzaakt onze plannen te herzien. We spraken af in Tweebronnen en wandelden daarna door de stad met een ijsje van Decadenza.
  • Zaterdagavond zat ik ijverig te werken achter mijn computer tot het bedtijd was.
  • Zondagnamiddag ging is samen met een vriendin naar de opening van de gerestaureerde bibliotheek van de Parkabdij. Wat een prachtig stuk erfgoed. Ik kreeg bijna een stijve nek van het kijken naar het schitterend gerestaureerde plafond van Hansche.
  • Zondagavond keerde mijn vriend terug van zijn zeiltochtje en aten we samen afhaalsushi. Een mooie afsluiter van het weekend.