Want veel verder zullen we tegenwoordig niet geraken… En onze lijst met nog onontdekte plekjes in Leuven begint aan een alarmerend tempo te slinken. Suggesties zijn welkom!

Ditmaal trokken we naar het Mariapark vlakbij de Kartuizerij. Een lieflijk parkje dat voor de meeste Leuvenaars onbekend is. Zonde, want het is echt een bijzondere plek, waar je met je eigen ogen kan zien hoe de tand des tijds het werk van mensenhanden langzaam erodeert. Een plek vol van melancholie.

Vervolgens verkenden we de wijk rond de Voorzorgstraat, erg mooi en rustig, al weet ik natuurlijk niet of dat in gewone omstandigheden ook zo is. Een buurtmeisje vroeg ons of we ook mee wilden sporten, omdat ze me foto’s zag maken van de aankondiging in krijt geschreven op het wegdek. Helaas, ik denk niet dat de sportleraar uit hun wijk helemaal naar de andere kant van Leuven zal willen komen om ons zijn oefeningen voor te doen.

Daarna staken we de ring over en liepen voorbij Gasthuisberg (niet zonder te denken aan de mensen die daar momenteel voor hun leven vechten en de dokters en verpleegkundigen die onder immense druk staan). Vlakbij Gasthuisberg ligt immers nog een verborgen Leuvens stukje groen: het Alexianenpark, beter bekend als het Lemmenspark, omdat het gelegen is op het terrein van het Lemmensinstituut (of LUCA School of Arts, zoals de school tegenwoordig heet). In dit streepje bos ontdekten we zowaar een mountain bike parcours waar een paar jongeren aan het oefenen waren.

De terugweg bracht ons langs een paar bekende, maar daarom niet minder charmante plekjes. En we zagen de helikopter van HLN boven Leuven cirkelen.

Zó blij dat we nog mogen buiten komen!