Romantisch diner bij Barba

Na onze portie schilderkunst in de namiddag, was het ‘s avonds tijd voor om onze culinaire horizonten te verbreden. Ik was bij het reserveren uit het oog verloren dat het Valentijn was, met als gevolg dat ik een stuk of zes Leuvense restaurants moest proberen alvorens ergens een tafeltje voor twee te kunnen bemachtigen. Gelukkig vond ik wel nog een plaatsje bij Barba, een restaurant waar mijn vriend nog niet geweest was.

Uiteraard startten we de maaltijd met een heerlijke cocktail: een white lady voor mijn vriend en een vanilla passion voor mezelf. Goed begonnen, is half gewonnen, nietwaar?

Cocktails met heerlijke hapjes:

Canneloni van gerookte kip, makreel, appelsien, roomkaas, dragon:

Coquille, zuurkool, zwarte pens, appel:

Millefeulle van vis, pickels, kikkererwten, winterpeen:

Vanille, hazelnoot, chocolade:

Ik ben elke keer weer gecharmeerd door de chefkok van Barba, die na het dessert persoonlijk komt vragen aan de klanten in het restaurant wat ze ervan vonden. Zeer sympathiek!

Voor het afzakkertje trokken we naar Café Caché, alwaar we naar goede gewoonte onze vrienden uit Piemonte troffen. En zo werd dat ene afzakkertje toch nét iets meer. 😉

Ladies lunch in Voltaire

Zondag trotseerde ik met de fiets storm Ciara en overwon ik de Leuvense heuvels om iets voor de middag in Heverlee te landen. Al een geluk dat Ciara het bij blazen hield en het regenkraantje voorlopig dicht bleef.

Ik werd vriendelijk welkom geheten door mijn vrienden en hun zoontje met een glaasje bubbels om te klinken op het nieuwe jaar. Een beetje laat, toegegeven, maar onze eerste afspraak in het begin van januari viel in het water door een hardnekkig virus dat hun gezinnetje geveld had.

Het was al een tijdje geleden dat we elkaar nog gezien hadden en in die paar maanden tijd was hun baby uitgegroeid tot een heuse peuter die al bijna alleen stapt! Zoals het er nu uit ziet, zal hij zijn eerste onafhankelijke stapjes zetten vóór zijn eerste verjaardag. Wat een schat van een ventje!

Na het aperitief lieten mijn vriendin en ik de mannen achter en trokken we naar de Voltaire voor een gezamenlijke lunch. Heel fijn om even op het gemak onder ons tweetjes te kunnen bijpraten over het leven, de liefde en ons werk. Nog altijd zo blij voor haar dat ze na een lang en lastig parcours gezegend is met een gezond en vrolijk ventje. <3

En die lekkere crème brûlée was de perfecte afsluiter van de namiddag.

Ik was zo verstandig om vlak vóór een dikke regenbui naar huis te fietsen. Ciara heeft alvast geen streep door mijn plannen kunnen trekken!

Groot Feest in De Hoorn

Na een intens bouwproject verdubbelde De Hoorn in oppervlakte en dat ging met het nodige feestgedruis gepaard. Helaas was ik te laat om me tickets aan te schaffen voor de party, maar ik pikte wel een rondleiding mee op zaterdagnamiddag. Altijd fijn om te zien hoe Leuvense ondernemers deze stad aan het bruisen krijgen.

Een kleine impressie:

En na de rondleiding trakteerde ik mezelf op een lekker vegetarisch avondmaal bij Noordoever. Dol op het nieuwe stukje Leuven dat groeit rondom de Vaartkom.

Big Bang

Dinsdagavond fietste ik naar M om deel te nemen aan de eerste brainstorm voor een nieuw Leuvens kunstwerk. Toen ik de oproep zag passeren, twijfelde ik, want die lange werkdagen zijn een beetje nefast voor mijn goesting om er nog veel extracurriculaire activiteiten bij te nemen. Aan de andere kant, hoe vaak krijgt een mens de kans om mee een kunstwerk te creëren en te mogen beslissen over de locatie waar dit terecht zal komen? En ik kon het nog altijd bij deze ene avond houden, mocht het tegen vallen. Wat zijn uiteindelijk twee uren in een mensenleven?

Achteraf bezien, ben ik blij dat ik mezelf vanachter mijn computer uit gesleept heb. De brainstorm was leuk en het gaf me de gelegenheid om kennis te maken met de kunstenaar die de Ballon van de Vriendschap maakte. Benieuwd wat uiteindelijk het het resultaat van dit traject zal zijn.

Sushi @Goofball’s

Omdat tradities er zijn om in ere gehouden te worden! En omdat we nog niet samen geklonken hadden op het nieuwe jaar. Sushi van Kintsugi in het gezelschap van Goofball en haar gezin!

En serieus, hoe geweldig is dit?

PS: Proficiat met je promotie, Goofball!

Een culinaire herontdekking

Soms is een blog hebben bijzonder handig. Hoe had ik anders moeten opzoeken wanneer ik voor het laatst een bezoek bracht aan Het Land aan de Overkant? (Dat was dus op 4 juni 2017.) Alvast veel te lang geleden, zo blijkt.

Gelukkig koos mijn collega Het Land aan de Overkant uit het lijstje met suggesties dat ik haar bezorgde voor een dubbele dinner date. Mijn collega en haar reispartner boekten voor de gelegenheid een kamer in het Boardhouse hotel in Heverlee. Kwestie niemand voor het blok te zetten om bob te zijn. Het zou immers zonde zijn om te gaan eten in een restaurant dat toch bekend staat om zijn eigenzinnige wijnkeuze.

En ja, de hernieuwde kennismaking met Het Land aan de Overkant stelde niet teleur. Het interieur was nog even stijlvol als in mijn herinnering en ja, we kregen weer zeer bijzondere wijntjes voorgeschoteld. Daarnaast was het leuk om mijn vriend voor te kunnen stellen aan één van mijn beste collega’s, die ondertussen uitgegroeid is tot één van mijn beste vriendinnen. En omgekeerd vond ik het ook zeer fijn om kennis te maken met haar goede vriend en reispartner over wie ze mij al zoveel verteld had.

De avond vloog voorbij en ik kan tot mijn grote tevredenheid zeggen dat iedereen met plezier op deze avond zal terug kijken.

Dit passeerde er op ons bord (en neen, mijn maag was niet groot genoeg om er nog een kaasbordje bij te krijgen, maar die van mijn tafelgenoten wel):

Appetizers:

Zeeoor, crosnes, groene kruiden:

Carpaccio van langoustine, olijfolie en limoen:

Sint-Jacobsvrucht, pompoenboter, zeewier:

Kabeljauw, kreeftenboter, gebrande prei:

Gnocchi, melkwei, zwarte truffel:

Mechelse koekoek, vin Jaune, pot au feu:

Kaaskar!

Peer, mandarijn, panna cotta:

Thee met versnaperingen:

Ladies night out in Bar Jérôme

Vrijdagavond had ik een date met een vriendin waarmee ik al bevriend ben sinds het tweede middelbaar. We waren super close tijdens die rare tienerjaren waar iedereen een beetje op zoek is naar zichzelf en ook tijdens onze studententijd in Leuven bleef onze vriendschap zeer hecht. Spijtig genoeg zien we elkaar nu veel minder dan ik zou willen. En ja, het drukke leven van een volwassene mag geen excuus zijn om een vriendschap niet te onderhouden, maar toch vormt het vaak een obstakel: opgroeiende kinderen met hobby’s, een veeleisende job, een woonplaats die moeilijk bereikbaar is met het openbaar vervoer,…

Enfin, ik was alleszins heel blij dat het nog eens lukte om samen af te spreken. En we maakten er meteen een classy date van, met heerlijk eten van Bar Jérôme. De kookkunsten van Laura zijn altijd een genot voor de smaakpapillen. Na het diner zakten we af naar Café Caché, een supergezellig én stijlvol café waar ik me steeds meer begin thuis te voelen. Het was er lekker rustig, ideaal om bij te praten over alles wat er de laatste maanden in ons leven was gebeurd.

Met als surprise act van de avond: mijn vriend die rechtstreeks van Brussels Airport naar het café was afgezakt. Meteen het signaal om in de cocktails te vliegen. Een goed begin van het weekend. 😉

Sterren tellen bij EED

Een paar maanden geleden kreeg ik een berichtje van een goeie vriendin van ons. Ze was er op de één of andere wijze in geslaagd een tafel bij EED vast te krijgen en ze had de mogelijkheid om haar reservatie voor twee personen aan te passen naar eentje voor vier en of we zin hadden om mee te gaan dineren. Euh, daar moest ik geen twee seconden over nadenken. Mijn vriend en ik hadden toen net beslist welke periode hij zou overkomen naar België voor de feestdagen, dus de timing was perfect. Bovendien stond een bezoek aan EED al heel lang op mijn todolijstje, alleen lukte het mij maar niet om een reservatie vast te krijgen. En ja, ik ben er mij terdege van bewust dat een bezoek aan een sterrenrestaurant in het midden van de feestdagen iet of wat decadent is, maar zo’n buitenkansje om lekker te eten in goed gezelschap konden we niet laten liggen.

We kregen voor ons vieren een gezellige ronde tafel toegewezen helemaal achteraan in het restaurant vlakbij de keuken. De beste plek van het huis, als je het mij vraagt. En ja, het eten was uiteraard geweldig lekker met porties die net gepast waren om na het diner niet met een overladen maag te zitten en bijzondere wijntjes daarbij. En oh my, die cocktail van het huis met wodka, bessen en basilicum wat was me dat een gevaarlijk lekker snoepje! Onze vrienden hadden zelfs een cadeautje bij voor ons: een fles Belgian Owl whisky. Mijn vriend en ik moesten even blozen, want wij hadden helemaal niet aan een cadeautje of iets dergelijks gedacht. Maar het gebaar wordt uiteraard geapprecieerd!

Appetizer:

Zeebaars. Koolrabi. Vinaigrette van appel en prei:

Knolselder. Rammenas. Hazelnoot. Bouillon van champignon en gember:

Fazant. Aardpeerd. Gele curry:

Bloedsinaas. Gepofte zaden en pitten. Citroentijm:

Versnaperingen bij de thee:

We sloten de avond af met een drankje aan de bar. Een whisky/cognac voor de heren en een whisky sour voor de dames. We waren de laatste vier mensen in het restaurant en hadden een heel prettige babbel met de charmante zaalverantwoordelijke Maxime. EED is wat mij betreft echt een aanwinst voor Leuven.

Impressie van het lege restaurant dat wij achter ons lieten, stipt om 23.30u:

Het nieuwe jaar verwelkomen met lekkers van de Walvis

Mijn vriend en ik hadden bewust de beslissing genomen Oudjaar onder ons tweetjes te vieren. Onze kerstvakantie zat al zo vol met afspraken en verplichtingen, dat het een goed idee leek wat quality time in te lassen. Kwestie van mekaar niet uit het oog te verliezen, een valkuil waar we al eens eerder in getrapt zijn. We hadden het ons bijzonder makkelijk gemaakt: een schotel van de Walvis met wat extra oestertjes om het libido te stimuleren. 😉 Daarbij hoorde natuurlijk een glaasje cava als aperitief en enkele glaasjes witte wijn voor bij het hoofdgerecht.

Geen spectaculaire feestverhalen dit jaar dus, maar gewoon gezellig samen genieten, met de laatste aflevering van Stranger Things als dessert. Meer moet dat niet zijn. Alleen het middernachtelijk vuurwerk viel wat tegen door de stevige mist.

Sushi op de voorlaatste dag van 2019

Onder het motto: “There is always room for sushi” dineerden mijn vriend en ik maandagavond samen met een vriendin en een vriend die we vele jaren geleden in de Spaanse les leerden kennen. Als restaurant had ik Kintsugi uitgekozen, niet alleen omdat het personeel daar supervriendelijk is en de sushi heerlijk vers, maar ook omdat het begrip kintsugi (金継ぎ: ‘gouden verbinding’) voorkomt in de nieuwe dichtbundel van onze cichter-vriend, de dichter. Toepasselijker kan niet!

En jawel, de sushiboot smaakte, al moet ik toegeven dat de hoeveelheid sushi lichtelijk overdadig was, zo tussen al die feestdagen door. Dus bestelden we maar wat warme saké om al die vis en rijst door te spoelen. Altijd lekker!

Uiteraard sloten we de avond af met een glaasje whisky op ons appartement. Het doet me plezier mijn vrienden te kunnen trakteren op een écht goeie whisky.

Yet Another Blog

Life on my side

leuven