Salsa hereniging

Lang geleden dat mijn vriend en ik nog eens samen salsa gedanst hadden. Beetje moeilijk natuurlijk als de ene lessen volgt in Genève en de andere in Kessel-Lo. Dus moesten we profiteren van het feit dat mijn vriend op vrijdagavond in Leuven was. Gelukkig was het voor Marc en Claudia geen probleem dat mijn vriend een avondje kwam mee dansen. Uiteindelijk zijn er altijd mannen te kort. 😉

Het eerste uur salsales (semi-intermediair) ging supervlotjes. Mijn vriend herinnerde zich de figuren niet meer, maar dat merkte je amper. Hij keek goed naar de lesgever en verder viel hij terug op muscle memory. Het tweede uur (intermediair) was lastiger. Gelukkig hadden we besloten de tweede les niet door te schuiven en enkel met z’n twee te dansen. De vier laatste figuren van de les wilden niet echt lukken en het is vervelend voor de andere leerlingen als je zit te knoeien.

Ik vond het alvast superleuk om eindelijk nog eens samen te dansen, misschien moeten we de volgende keer dat we elkaar zien in Genève of Leuven naar een salsafeestje gaan!

Nieuwe sushizaak om de hoek!

Deze avond landde mijn vriend in Zaventem om zijn verjaardag in België te vieren. We hadden dit al een tijd geleden zo gepland, niet verwachtend dat zijn opa zo snel achteruit zou gaan. Niet echt de ideale omstandigheden om een verjaardag te vieren, maar het gaf mijn vriend wel de gelegenheid om met zijn familie af te spreken en de voorbereidselen voor het afscheid te nemen, zonder dat hij halsoverkop alles moest laten vallen in Genève.

Omdat hij in Genève bijna nooit sushi eet, stelde ik voor de pas geopende sushizaak bij ons in de straat uit te proberen: Kintsugi. Jammer dat voor dit nieuwe restaurant onze favoriete afhaal-Nepalees moest wijken, maar goed, ik zaag al zo lang over het feit dat er geen sushizaak bij ons in de buurt is, dat ik daarvoor graag mijn spinaziemomo’s opoffer. Het restaurant is zelfs zo nieuw dat ze nog geen betaalterminal hadden. Al een geluk dat aan het station verschillende geldautomaten zijn…

De sushi was trouwens veel beter dan ik verwacht had van een restaurant dat duidelijk niet door Japanners uitgebaat wordt. Heel vers en van goede kwaliteit. Hier komen we zeker meer!

Yet another babybezoek

‘t Is lang geleden dat er nog zoveel baby’s in mijn vriendenkring geboren zijn! 2019 kondigt zich alvast aan als een vruchtbaar jaar, met maar liefst vier baby’s geboren in de eerste drie maanden. Na het bezoekje aan mijn nieuwe neefje op zondag, fietste ik maandagavond naar Heverlee om de kersverse zoon van mijn studievriendin te bewonderen. Ik heb nog nooit twee mensen zo gelukkig gezien. Het was hartverwarmend. Geheel begrijpelijk natuurlijk, want na het verlies van hun eerste kindje was de kans op een volgende zwangerschap zo goed als onbestaande. Maar kijk, deze beer van een baby heeft de statistieken moeiteloos verslagen. Braafste baby ooit!

Lang leve maaltijdbezorgdiensten!

Neen, echt goed bekken doet de term maaltijdbezorgdienst niet, maar zeg nu zelf: hoe fantastisch is het niet om met een paar klikken op je smartphone een gevarieerd tapas menu aan huis geleverd te krijgen? Dat huis was in dit geval het huis van Goofball en haar gezin. (Te) Lang geleden dat we nog eens samen gegeten hadden. De jongens konden de tapas van Los Flamencos niet echt bekoren, maar mij smaakte het heel goed. Al kan het gezelschap daar natuurlijk ook voor iets tussen gezeten hebben!

Ontbijten bij Life Bar

De zondagochtend eerlijk uitgeslapen na onze culinaire uitspattingen bij Hop Gastrobar. Die luchtmatras heeft zijn nut al meermaals bewezen!

Omdat ik niet veel in huis had om mijn gaste een ontbijt aan te bieden even fabuleus als haarzelf, trokken we Leuven in. Onze eerste poging bij Nosh liep uit op een teleurstelling: er waren slechts een tiental wachtenden voor ons. Onze knorrende magen gaven aan dat er weinig ruimte was voor geduldig aanschuiven, dus liepen we verder naar Le Pain Quotidien in de Parijsstraat. Helaas, ook hier troffen we een veel te lange wachtrij aan. (Tip voor jonge ondernemers: start een ontbijtgelegenheid in Leuven die open is op zondag, succes verzekerd!)

De derde keer bleek gelukkig de goede keer te zijn. Bij Life Bar was er wel nog plaats. Een gezond veganistisch ontbijtje gaat er altijd wel in. En jawel de speltpannenkoeken met vers fruit waren heerlijk! En vormden een gezond tegengewicht na de uitspattingen van de dag voordien. Guilty free breakfast. I like!

Hop Gastrobar

Zaterdagavond had ik afgesproken met mijn vriendin uit West-Vlaanderen. Ergens was er een klein miscommunicatie ontstaan, want zij dacht dat we afgesproken hadden dat zij zou blijven logeren in Leuven, terwijl ik mij daar initieel niet op voorzien had. Gelukkig is zo’n zelfopblazende luchtmatras op een paar minuten slaapklaar en heb ik meer dan genoeg kussens, donsdekens en bedovertrekken in de kast liggen.

We wandelden samen door nachtelijk Leuven naar de vaartkom om ons culinair te laten verwennen bij Hop Gastrobar. De gesprekken waren soms zwaar en donker. Het leven is nu eenmaal niet altijd rozengeur en maneschijn. Mijn vriendin en haar gezin hebben de laatste jaren zoveel miserie te verwerken gekregen dat het amper te geloven is dat ze nog rechtstaat. Een bewijs dat mensen vaak veerkrachtiger zijn dan ze zelf denken. En een glaasje wijn helpt natuurlijk om zoveel tegenspoed door te spoelen.

En oja, het eten mocht er ook zijn:

Heerlijke garnaalkroketjes:

Noordzee / krab / aardappel / bruine boter / karnemelk:

Pompoen / pesto / Griekse yoghurt / pistache:

Tartelette / oude kaas / witloof / hazelnoot:

Bosduif / pens & appel / spitskool:

Spiering / Duroc d’Olive / olijf / spinazie / vinaigrette van gepofte kerstomaat:

Risotto van bloemkool:

Sjoeke nog ééntje: chocolade / specerijen / karamel:

Na het diner keerden we terug naar mijn appartement om daar nog een afzakkertje (of twee) te drinken. Ik hoop echt dat mijn vriendin deze moeilijke periode binnenkort achter zich kan laten en met frisse moed aan een nieuw hoofdstuk in haar leven kan beginnen. Duimen!

Impressie van zonnig Leuven

Amai, zalig weertje vandaag! Wat een verademing na die bijzonder deprimerende en donkere maand januari. Genoten van de zon op mijn gezicht!

Fragma

Ja, het was op culinair vlak een uitstekende week. Na de fantastische ervaring bij Taste Leuven woensdagavond, had ik het genoeg vrijdag alweer de voeten onder tafel te mogen schuiven voor een heerlijk diner bij Fragma. Ik had de dinner date mijn mijn sympathieke collega vastgelegd tijdens een after work in december, vandaar het ongelukkig samen vallen met de aankomst van mijn vriend in Leuven. Maar ik ben een vrouw van mijn woord en hey, mijn vriend is groot genoeg om een avond zonder mij te overleven.

En jawel, het was genieten van begin tot einde. Mooie zaak, heerlijke gerechtjes en zeer goede sommelier die elke wijn met zo’n enthousiasme voorstelde dat ik zelfs niet hoefde te proeven om overtuigd te zijn van de smaak. Mijn collega en ik hadden gesprekken over het leven, onze tandheelkundige ingrepen van de laatste maanden en de nadelen van lange afstandsrelaties. De avond was voorbij voordat ik er erg in had. Al moet ik zeggen dat op culinair vlak Taste Leuven voor mij nog net een trapje hoger staat. Maar Fragma is zeer zeker ook de moeite.

Appetizer:

Gefermenteerde komkommer – spinazie – makreel – walnoot:

Rundstong – wintergroenten – gerookt aardappelschuim:

Pompoen – zwarte thee – boschampignons – noisette:

Duroc de Riegel – aubergine – zwarte look – cevenneui:

Mascarponecrème – compot van het zomerfruit – rijst (geen foto wegens totaal vergeten)

De smaakpapillen verwend bij Taste Leuven

Gisteren had ik afgesproken om samen te dineren met mijn goede vriend uit Tildonk. Waar we vroeger tijdens onze studententijd elkaars deur plat liepen, zien elkaar nu helaas veel te weinig. Een kwaal van deze tijd, vrees ik. Iedereen heeft het zo ongelooflijk druk met werk en gezin (in mijn geval vooral werk). Dus als het dan eens lukt om af te spreken, mag het al eens ietsje meer zijn. Bovendien was hij een weekje geleden verjaard. Een goeie reden om onze culinaire horizonten gezamenlijk te verbreden bij Taste Leuven.

Blijkt dat de charmante gastvrouw een oud-collega is van mijn kameraad. Dus moesten er eventjes straffe verhalen boven gehaald worden. Zalige ontvangst trouwens, daar bij Taste. Ongedwongen en hartelijk. En de stoere chefkok vol met tattoos die zijn menu persoonlijk komt voorstellen aan tafel. Zo heb ik het graag!

En ik maakte kennis met een mij onbekende lekkernij: Carabineros, een rode reuzengarnaal.

Deze heerlijkheden mochten onze smaakpapillen strelen:

Appetizers:

Pastrami – foie – peperkoek:

Rode poon – hoorn des overvloeds – vermouth – prei:

Carabineros – pastinaak – bulgur – wulk:

Duif – aardpeer –spinazie – boerenkool:

Pomme d’amour:

Versnaperingen bij de thee:

En jawel, dat is rijstpap met een gouden lepeltje! Een avond om door een ringetje te halen!

Van de bavet naar de smidse

Gisteren had ik afgesproken met mijn oud-studiegenootje en tevens ex-squashpartner en zijn gezin. Zij kwamen met zijn viertjes naar Leuven om samen een leuke tijd door te brengen en om wat bij te praten. Voor de lunch reserveerde ik een tafel bij Bavet. Leek me een leuke en informele plek om iets te eten met twee jongens van één en drie jaar. Ik liet me verleiden tot het bestellen van één van de combo’s op de menukaart, The Holy Grail. Wellicht had de beschrijving (‘Our bavet special combined with Say Cheese! topped off with bacon, onion crush, parmesan and Sriracha’) een waarschuwing moeten zijn, want het was echt een beetje té veel van het goede: twee zware sauzen mét daar nog eens extra bacon bij. En naar mijn persoonlijke mening zat de verhouding saus versus pasta ook niet goed. Veel te veel saus en te weinig pasta. Vreemd, want meestal is het omgekeerd. Ik kreeg mijn bord zelfs niet leeg en moest dus noodgedwongen een hele hoop saus laten liggen. De eenjarige hield het bij een flesje melk en zijn driejarige grote broer at een paar sliertjes pasta met kaas. Beide jongelui gedroegen zich overigens voortreffelijk in het restaurant.

Na de lunch wandelden we samen door de druilerige Leuvense straten. Het bleef hardnekkig miezeren, ondanks mijn stille smeekbeden voor een streepje zon. Nuja, op zich al goed dat het niet stortregende. Ik gidste mijn vrienden langs een paar gekende en minder gekende Leuvense plekken. We liepen de Sint-Pieterskerk binnen, bewonderen de beelden op het stadhuis, slenterden langs het marktje met artisanale producten in de Brusselsestraat, liepen langs de Fiere Margriet (door de oudste jongen gebruikt als racebaan voor zijn autootje), zagen de restanten van de stadsomwalling (die er steeds bouwvalliger uitzien) en het modderkunstwerk van Ief Spincemaille, speelden op de speeltuigen in de Bruul, kwamen langs de Sint-Geertrui en het Klein Begijnhof om te pauzeren met een drankje in De Smidse. Gelukkig is het nooit echt druk in De Smidse, waardoor het altijd mogelijk is een tafeltje vast te krijgen. De mannen aten nog een dessertje, ik hield het bij een glaasje Chardonnay Meerdael, want de pasta was nog altijd niet verteerd.

We maakten onze wandeling rond door langs de kanaalkom over de nieuwe ophaalbrug naar parking De Bond terug te keren. Jammer van het slechte weer, want anders hadden we ongetwijfeld nog meer van deze wandeling genoten.

Yet Another Blog

Life on my side

leuven