Een natte M-Vriendendag

Gisteren vond de tweede editie plaats van de Vriendendag van M – Museum Leuven. Een goeie gelegenheid om nog eens een M-bassadeur-activiteit mee te pikken in M, want daar maakte ik de voorbij maanden te weinig tijd voor. Via Facebook zocht en vond ik een date, een toffe oud-collega en all round coole dame besloot mij te vergezellen. Aangezien ik ietwat laat was met inschrijven, waren de meest activiteiten spijtig genoeg al volzet. Gelukkig vind ik het niet erg een goeie tentoonstelling twee keer te bezoeken, uiteindelijk ontdek je altijd nieuwe perspectieven, zeker met werk als dat van Vermeersch dat tijd nodig heeft om door te dringen.

Voor mijn vriendin was het de eerste keer dat ze de tentoonstelling zag en ze was erg onder de indruk van de grootse verfijndheid van de dégradés van Vermeersch. Omdat we maar voor één rondleiding een plekje wisten te bemachtigen, begaven we ons ruimschoots op tijd naar het dakterras om te proeven van de prosecco en de mocktails. Beide drankjes waren heel lekker, maar de prosecco ging toch met de hoofdprijs lopen. Tweede prijs voor de enthousiaste Mariachi band!

We waren net in een interessant gesprek verwikkeld geraakt met een vriendelijk echtpaar dat de loungezetel met ons deelde, toen er een bijzonder koud windje opstak. Het bijhorende kippenvel noodzaakte mij de lift naar de vestiaire in de kelder te nemen om daar mijn regenjas te gaan ophalen. Net op het moment dat de lift opnieuw op het dakterras aankwam en ik met jas en al mijn vriendin wilde vervoegen, gingen de hemelsluizen open. Mijn vriendin spurtte naar de lift en we gingen samen naar beneden om de regenbui uit te zitten.

Gelukkig duurde de bui niet al te lang en en konden we al snel terugkeren naar het dakterras om onze laatste bonnetjes op te maken. Het was er echter té koud om lang te blijven rondhangen. Dus verkasten we naar de Umamido voor gyoza, edamame en kimchi pork buns. Yummie!

Op stap in Leuven

Gisterenavond had ik een dinner date met mijn goede vriendin E, die ik helaas veel te weinig zie. Onze vriendschap gaat al ettelijke jaren mee: we leerden elkaar immers kennen in het tweede middelbaar, wat in mijn hoofd nog helemaal niet zo lang geleden lijkt, maar in werkelijkheid meer dan een half leven achter mij ligt. Time flies when you’re having fun?

Ik kwam rechtstreeks van een zonnig terras in Gent, alwaar ik na alweer een dagje ontwikkelen met mijn collega’s mijn ontevredenheid over de cursus doorspoelde met een glaasje cava. Een pré-aperitief om zo te zeggen. Gelukkig reed mijn trein voor een keer op tijd en zorgde de bluebike ervoor dat ik mooi op tijd in restaurant Osteria Michele was. We hadden de reservatie gedaan via restodays en het was zeker lekker, maar mijn verwachtingen gebaseerd op een 12/20 in de Gault Millau werden toch niet helemaal ingelost. Misschien ben ik iet of wat verwend na mijn verblijf in Piemonte, maar ik vond het allemaal wat gewoontjes en niet helemaal van het niveau dat ik ondertussen verwacht van de Italiaanse keuken. En de paar slierten pasta (vers gemaakt, dat wel) die we bij ons hoofdgerecht kregen waren al koud voordat ze op tafel stonden.

La classica insalata Caprese di pomodoro e mozzarella fiordilatte:

Fetta di Vitello con funghi porcini:

Tiramisu:

We lieten het niet aan ons hart komen, uiteindelijk is het het gezelschap dat de maaltijd tot een succes maakt. Na ons diner trokken we de stad in om nog iets te drinken. Ver moesten we daarvoor niet gaan, want we kwamen terecht op het terras van een oude bekende: het Tafelrond. Echt wel een prachtige plek om de zon te zien ondergaan boven Leuven met een glaasje champagne of een Hugo in de hand. Al was het spijtig genoeg al om 21.30u uit met de pret, want toen sloot het terras. Blijkt dat het Tafelrond momenteel personeel te kort heeft om het terras langer dan dat open te houden. Voorlopig is het dus ook niet mogelijk om te eten op het terras. Toch wel een gemiste kans als je over zo’n schitterend terras beschikt. Dus als je een vakantiejob zoekt in de horeca, bij het Tafelrond kunnen ze nog wat extra handen gebruiken.

We sloten de avond af met een wandeling door Leuven en ontdekten en cours de route nog wat nieuwe zaakjes die de moeite van het bezoeken waard zijn.

Pannenkoeken bij Leo

Gisterenmiddag had ik afgesproken met mijn vriendin om samen te ontbijten na haar examen Japans. Ik wilde al lang eens de pannenkoeken van Leo Pancakes gaan proberen en dit leek me een ideale gelegenheid. Blijkbaar is het niet mogelijk een tafeltje te reserveren, maar dat bleek geen probleem te zijn. Om tien uur ‘s ochtends was er nog veel plaats in de zaak.

Het examen van mijn vriendin was (zoals verwacht) goed gegaan, dus we hadden een reden om te vieren. We bestelden allebei Leo’s favorite pancakes en, amai, die waren heeeeeerlijk! De combinatie van Griekse yoghurt, blauwe bessen, aardbeien, walnoten en vijgenconfituur was gewoon hemels. Stevige portie ook. Na die pannenkoeken in combinatie met de fig vanilla smoothie kon ik er wel even tegen.

We bleven lekker lang zitten kletsen en op de terugweg van het station schafte ik mij nogal impulsief een nieuwe zonnebril van Serengeti aan, alhoewel mijn huidige zonnebril nog niet echt versleten was. Mijn broer en zijn vriendin hadden allebei een zonnebril van dat merk gekocht om naar Cuba te gaan en ik was zo onder de indruk van de kwaliteit van de speciale gepolariseerde glazen, dat ik me voornam mij een bril van hetzelfde merk aan te schaffen. Ik zet heel vaak een zonnebril op, dus zo’n bril die zich aanpast aan de lichtomstandigheden is zijn geld meer dan waard.

Supervoormiddag.

CIRKL!

Na onze fijne ochtendwandeling en lunch , keerden mijn vriend en ik terug naar Leuven om een ijsje van Decadenza Gelateria te eten en een paar acts mee te pikken van CIRKL, het jaarlijkse circusfestival. Al moet ik toegeven dat ik nog altijd niet over het verlies van Leuven in Scène ben. Niet dat ik niet begrijp waarom de stad Leuven de beslissing genomen heeft om het festival stop te zetten. Door de enorme populariteit dreigde Leuven in Scène het slachtoffer van zijn eigen succes te worden. Maar toch, er bleef een leeg plekje in mijn hart achter en ik koester de fijne herinneringen die helaas steeds verder in het verleden liggen.

Enfin ja, mijn vriend en ik zagen NO/MORE van La Tournoyante Production en SPLIT van Cie Scratch tijdens CIRKL. Vooral die tweede act wist me te bekoren door de aanstekelijke vrolijkheid van de jonge bende Brusselse jongleurs en het simpele uitgangspunt van de act. Meesterlijk hoe deze act aantoonde hoe snel mensen een kant kiezen, zelfs al gaat het over futiliteiten zoals met balletjes gooien.

NO/MORE had zeker ook zijn sterke momenten, maar ik denk dat de act gerust met een kwartier had ingekort kunnen worden. Je merkte dat de aandacht van het publiek op sommige momenten verslapte en dat is jammer voor een voorstelling die iets wil vertellen over de competitiedrang in onze maatschappij.

We lasten tussendoor een rustpauze in op het terras van De Hoorn (een absolute toplocatie om de CIRKL bedrijvigheid op te snuiven) en liepen wat oude bekenden tegen het lijf. Altijd leuk! Voor het avondmaal gingen we naar de Noordoever, kwestie van een gezond tegengewicht te bieden aan te lasagne van ‘s middags.

Serious sushi

Woensdagavond fietste ik naar het huis van Goofball om samen sushi te eten. Haar man was voor zijn werk in het buitenland, dus ze kon wel wat gezelschap gebruiken. Ditmaal was ik niet vergeten iets te bestellen voor de jongens en de momo’s gingen er (gelukkig) vlotjes in. De dim sum was een iets minder groot succes. Het blijft een beetje zoeken wat de culinaire voorkeur is van de jongens. Goofball en ik genoten van de aan huis geleverde sushi (dankjewel Deliveroo) en staken daarna de jongens in bed. Uiteraard niet zonder hen eerst een verhaaltje voor te lezen. Eens de jongens sliepen, schonken we ons nog een glaasje wijn in en praatten we over de dingen des levens. Die helaas niet altijd rozengeur en maneschijn zijn en die we, hoe graag we dit ook anders zouden zien, soms gewoon moeten ondergaan.

Ik duim alvast voor een fijne en ontspannende vakantie voor jou en je gezin, Goofball!

Een blik achter de schermen

Soms zijn er ook voordelen aan het bestaan van een blogger. Zo werd ik een tijdje geleden uitgenodigd om in aanloop naar de Leuven Hotel Day een blik achter de schermen van een aantal Leuvense hotels te werpen. Ik mocht zelfs mijn eigen persoonlijke programma samen stellen. Daar kan een mens toch geen neen op zeggen, nietwaar?

Als Leuvenaar kom ik natuurlijk niet echt vaak in de Leuvense hotels. Begrijpelijk, maar misschien ook een beetje jammer, want in de meeste hotels kan je gaan ontbijten en sommige hebben zelfs een restaurant dat de ganse dag geopend is. Een stukje culinaire ervaring dat aan mij voorbij gaat, dus. Hoog tijd om daar verandering in te brengen.

Ik startte de dag samen met mijn vriend in Martin’s Klooster, een hotel in hartje Leuven. Ik ken de keten Martin’s Hotels al een tijdje en weet dat zij focussen op bijzondere locaties met een historische achtergrond. Het Kloosterhotel dat dateert uit de zestiende eeuw past alvast perfect in dit plaatje. Prachtige kamers waarin het historische aspect als een meerwaarde wordt uitgespeeld. Bonuspunten voor het erg fleurige tapijt in de gangen en de muurschildering in wording. Erg vriendelijk personeel ook, altijd een pluspunt.

En oja, niet te vergeten, het ontbijt was heerlijk. Geen betere manier dan de dag te starten dan met een glaasje bubbles. Ik klaag altijd dat er weinig ontbijtgelegenheden zijn op zondag in Leuven. Zo’n hotelontbijt is alvast een goed alternatief. Aan de ontbijttafel ontmoette ik trouwens collega-blogger Bart met zijn charmante echtgenote.

Op de terugweg van het Martin’s Klooster naar ons appartement, werden mijn vriend en ik overvallen door een heuse hagelbui, waardoor we noodgedwongen moesten gaan schuilen in het Chocolate Company Cafe. Terwijl we wachtten op beter weer, dronken we een chocolademelk. Ja, ik weet het, het leven kan zwaar zijn.

Voor de lunch werd ik met een aantal collega-bloggers verwacht in The Fourth, Leuvens meest recent geopende hotel. We startten de rondleiding met een glaasje van hun eigen champagne en bewonderden de kamers, uitgerust met de laatste moderne snufjes. Al zei het koffiezetapparaat met verse koffiebonen mij persoonlijk niet zoveel. Ook dit hotel biedt een geslaagde combinatie van oud en nieuw. Wel jammer dat de wellness nog niet klaar is. Bonuspunten voor de vergaderruimte in de oude ondergrondse kluis van de Nationale Bank.

De lunch was een fijne gelegenheid om wat nauwer kennis te maken met mijn collega-bloggers Bart, Elke, Julie en Evelyne. Chefkok Kwinten De Paepe kwamen even gedag zeggen, maar het zijn vooral de gesprekken met chefkok Wouter Cornet die me zullen bij blijven. Een man met een passie voor de horeca die ons vol trots rondleidde in zijn keuken en de voorraadkamers van het Tafelrond. Heerlijke verhalen, heerlijk eten (vitello tonnato en kabeljauw met spinazie en garnalen) én lekkere wijn, meer moet dat niet zijn.

Mijn vriend en ik sloten deze toch wel bijzondere dag af in het Park Inn Hotel, waar we konden genieten van het prachtige uitzicht op de achtste verdieping. Ik was vooral onder de indruk van het uitzicht op Kessel-Lo, want ik heb op het dak van mijn eigen appartementsgebouw eigenlijk een beter uitzicht op de binnenstad van Leuven. Bonuspunten voor de bijenkorven op het groendak en het kunstwerk gemaakt door het eigen personeel!

Als avondmaal kregen we een Park Inn burger aangeboden, die er nog amper bij kon, na al dat eten eerder op de dag. Leuk dat Julie en haar vriendin ons vervoegden bij het avondmaal, zodat we nog wat konden praten over hun ervaringen van de dag. Bij zonsondergang mochten we nog eventjes naar boven om van het blauwe uurtje te profiteren. Een waardig einde van een toffe dag.

Girls night out bij Barba

Op het verjaardagsfeestje van mijn petekindje spraken zijn mama en ik af om eens een keertje onder ons twee af te spreken. Want op zo’n feestjes is het meestal te druk om een goed gesprek te hebben en als we op stap zijn mijn mijn petekindje en zijn broer, dan zijn we vooral bezig met de jongens te entertainen. Dus boekte in een tafeltje bij één van mijn favoriete restaurantjes in Leuven, Barba.

Tussen al dat lekkere eten door hadden we een paar serieuze gesprekken over onze respectieve carrières. De mama van mijn petekindje heeft haar eigen zaak en dat brengt uiteraard de nodige uitdagingen met zich mee. Het was echt fijn om eens één op één met haar te kunnen praten, want in gezelschap is ze meestal wat stiller en als haar man erbij is, gaan de gesprekken een beetje te vaak over zijn werk. Zal ik zeker op letten in de toekomst!

Dit aten wij:

Appetizer:

Gekonfijte zalm – biet – dille – walnoot:

Gambero – chorizo – passievrucht – wortel – mango:

Skrei – brandade – kappertjes – spitskool – koolrabi:

Bavarois van sinaasappel – chocolade – papaya – kokos – abrikoos:

Zoetigheden bij de thee:

Lunchen bij Bite Leuven

Niet veel plannen dit weekend, buiten evaluaties uitschrijven voor mijn werk en foto’s verwerken. (De foto-achterstand is ondertussen zo groot, dat ik me afvraag of ik er niet beter de brui aan geef, in plaats van mezelf wijs te maken dat ik het nog wel kan rechttrekken.) Maar hey, eten moet een mens toch, dus toen mijn vriendin voorstelde om samen te gaan lunchen na haar les Japans, zag ik dat meteen zitten. Dus reserveerde ik een tafeltje in één van mijn favoriete Leuvense lunchplekjes: Bite Leuven. (Bij deze een oproep aan de uitbaters van Bite Leuven: jullie zouden mij een groot plezier doen door ook open te zijn op zondag!)

Het toeval wil dat ik bij het binnen stappen van Bite Leuven een kennis tegen kwam die net gedaan had met lunchen. Fijn om even te kunnen bijpraten terwijl ik op mijn vriendin wachtte. En jawel, ook bij haar viel het eten van Bite Leuven (en de vriendelijke bediening) in de smaak. Ik ging voor de gepofte aardappel met pulled pork en coleslaw en die was ronduit heerlijk. Pulled pork is iets wat ik pas op latere leeftijd ontdekt heb. Ik eet het niet zo vaak, maar als ik het eet, kan ik er enorm van genieten. En natuurlijk konden we het niet laten om een dessertje te bestellen: warme appeltaart met slagroom. Om duimen en vingers van af te likken.

Na deze fijne lunch liepen we langs de Mechelsestraat en de Vaartkom terug naar het station. Ik kocht onderweg op aanraden van wat vriendinnen een grote plantenmand bij PLEK als afscheidscadeautje voor mijn lieve ex-collega. En ik toonde mijn vriendin de nieuwe bouwprojecten rondom de Vaartkom.

Een heel fijne, gezellige middag die beslist naar meer smaakt, letterlijk en figuurlijk.

De Waanzin en Pieter Vermeersch

Aangezien ik nog moe was van mijn uitstapje de dag voordien, twijfelde ik even of ik me wel naar Museum M zou begeven voor de vernissage van de tentoonstelling van Pieter Vermeersch. Maar hey, het was alweer een tijd geleden dat ik nog in M was en uiteindelijk kon ik altijd vroeger terugkeren als de kunst mij niet aansprak.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog nooit van Pieter Vermeersch gehoord had. Ik was dan ook aangenaam verrast door de verfijnde subtiliteit van zijn werk. Vooral de grootse (jawel, da’s hier de juiste term) dégradés speciaal op maat van M gemaakt, konden mij bekoren. Maar ook de werken op marmer vond ik prachtig om naar te kijken. De manier waarop Pieter Vermeersch zich verhoudt tot kunst, spreekt me enorm aan. Tijdens de kleine privé-rondleiding voor M-bassadeurs, bleek hij ook nog eens een zeer bescheiden en aimabel man te zijn, wat me zeer charmeerde.

Na de kennismaking met het werk van Vermeersch trok ik naar de tentoonstelling Waanzin, in elkaar gebokst door een aantal studenten van de KU Leuven die hun favoriete werk uit de collectie van M van tekst en uitleg voorzagen. De rode draad die doorheen deze kleine, maar fijne tentoonstelling liep was, de titel zegt het zelf, de ‘waanzin’ in al haar vormen. Zeer knap om te zien hoe de studenten dit elk op hun manier interpreteerden. Wel opvallend: de vrouwen waren overduidelijk in de meerderheid (gelukkig was er één mannelijke student om de mannelijke eer hoog te houden) en in hun midden bevond zich geen enkele exacte of toegepaste wetenschapper. Jammer, want dit zou misschien tot interessante contrasten geleid hebben. Onder de indruk trouwens van de welbespraakte en doordachte toelichtingen van de studentes. Ik weet niet of ik op hun leeftijd rijp genoeg was om tot zulke diepe en interessante inzichten te komen.

Na deze kleine preview volgden een aantal toespraken, droegen de studenten een prachtig gedicht voor en klonken we met een glaasje op de opening.

Salsa hereniging

Lang geleden dat mijn vriend en ik nog eens samen salsa gedanst hadden. Beetje moeilijk natuurlijk als de ene lessen volgt in Genève en de andere in Kessel-Lo. Dus moesten we profiteren van het feit dat mijn vriend op vrijdagavond in Leuven was. Gelukkig was het voor Marc en Claudia geen probleem dat mijn vriend een avondje kwam mee dansen. Uiteindelijk zijn er altijd mannen te kort. 😉

Het eerste uur salsales (semi-intermediair) ging supervlotjes. Mijn vriend herinnerde zich de figuren niet meer, maar dat merkte je amper. Hij keek goed naar de lesgever en verder viel hij terug op muscle memory. Het tweede uur (intermediair) was lastiger. Gelukkig hadden we besloten de tweede les niet door te schuiven en enkel met z’n twee te dansen. De vier laatste figuren van de les wilden niet echt lukken en het is vervelend voor de andere leerlingen als je zit te knoeien.

Ik vond het alvast superleuk om eindelijk nog eens samen te dansen, misschien moeten we de volgende keer dat we elkaar zien in Genève of Leuven naar een salsafeestje gaan!

Yet Another Blog

Life on my side

leuven