The day after lunch

En late zondagse lunch bij Barouche om de lichte kater van het feestje gisteren te verteren. Oorspronkelijk stond dit post-coronafeestje op de planning voor het najaar 2021, maar om wille van de alom gekende redenen moest dit uitgesteld worden. Maar kijk, uitstel is geen afstel: tweede keer goeie keer! En óf er gefeest werd in de Tiendenschuur in Wakkerzeel! Ik denk niet dat ik de dansvloer voor langer dan vijf minuten verlaten heb. Zelfs al maakten de dj’s er een potje van, met slechte overgangen en te lang uitgesponnen intro’s.  Mijn vriend en ik dansten zelfs twee slows met elkaar én ik kon nog eens headbangend uit de bol gaan. Dat moet geleden zijn van één of ander trouwfeest in een ver verleden…

Grote fan trouwens van de geroosterde bloemkool van Barouche. Zalig lekker!

IMG_8953

Fotozoektocht in Herentals

Dit weekend was het opnieuw familiebijeenkomst bij de ouders van mijn vriend in Herentals. We hebben immers nog wat door de coronacrisis uitgestelde familiebijeenkomsten in te halen. Naar goede gewoonte spoorden mijn vriend en ik met de trein naar Herentals (awoert voor die saaie tien minuten wachten in het lelijke station van Lier) en namen we vervolgens de blue-bike voor het laatste stuk van het station tot aan het huis van zijn ouders.

De ouders van mijn vriend doen altijd hun best om een activiteit te verzinnen waar iedereen zich in kan vinden. Ditmaal stond er een fotozoektocht in het centrum van Herentals op het programma. De wandeling startte en eindigde bij de Sint-Waldetrudiskerk. Bedoeling van de zoektocht was de foto’s te rangschikken in de volgorde dat wij ze tegen kwamen op de wandeling en dat bleek nog een heuse uitdaging te zijn.

Gelukkig had één van de nichtjes van mijn vriend arendsogen. Denk dat die ongeveer de helft van alle foto’s heeft gevonden. Maar ikzelf kon ook mijn steentje bijdragen: naar het einde van de wandeling toe vond ik het kleine kraantje waarnaar we al gans de tijd op zoek waren. We waren ondertussen al tientallen gelijkaardige kraantjes tegen gekomen, maar nooit het juiste. Het kraantje stond een beetje verstopt achter een fiets, maar ik spotte het toch!

IMG_8790

Tot ons groot verdriet was er één symbool dat we niet vonden. En dus konden we ook niet meedingen voor de prijsvraag. Een beetje teleurgesteld, stapten we  de auto in, die we geparkeerd hadden aan de kerk, om terug te keren naar het huis van de ouders van mijn vriend. De zus van mijn vriend had net haar voet op het gaspedaal gezet toen ze uitriep: “Daar is het symbool dat we zochten!” En idd, daar prijkte het op de muur van de kerk. Ik sprong snel de auto uit om een fotootje te maken (anders zouden de inzittenden van de tweede auto ons beslist niet geloven.

IMG_8795

Van al dat gewandel krijgt een mens honger. En een lekkere portie balletjes met krieken gaat er altijd wel in! Al vond ik de kazen die de ouders van mijn vriend voorzien hadden (niet op de foto) ook niet te versmaden!

IMG_8803

Verjaardagsdiner in de Kwizien

Zaterdagavond spoorden mijn vriend en ik naar Hasselt om zijn verjaardag te vieren met mijn broertje en zijn vriendin (onder het motto: een verjaardag kan je nooit genoeg vieren!). We kozen voor een restaurant waar we ondertussen al menige verjaardag gevierd hebben: de Kwizien. En ja, ook ditmaal werden we niet teruggesteld. Het eten was zo mogelijk nog beter dan de laatste keer dat we er waren, al kan dat ook aan het gezelschap gelegen hebben. Mijn vriend kreeg als verjaardagscadeau een mooie fles Machrie Moor Peated Arran single malt. Benieuwd om die samen met hem te kunnen proeven!

Enige domper op de avond: de laatste hapjes bij de thee moesten we aan een hoog tempo naar binnen werken, anders riskeerden we de laatste trein van Leuven naar Hasselt te missen. Mijn vriend en ik moesten er zelfs een klein sprintje uitpersen om de trein te halen. Serieus, waarom kan de laatste trein niet om 23.30u vertrekken in plaats van om 22.30u? Hoe ga je op die manier mensen overtuigen om het openbaar vervoer te nemen? Mijn vriend en ik waren dolgraag nog wat langer in de Kwizien blijven plakken voor een afzakkertje. NMBS make it happen!

Heerlijke hapjes voor bij het aperitief:

IMG_6996

Een oestertje gaat er altijd wel in:

IMG_6999

Makreel – ajo blanco – venkel – duindoornbes:

IMG_7005

Snoekbaars – Noordzeekrab – selder – kaffir – geitenkaas uit Lummen:

IMG_7007

Skrei – zeewier – groene kool – salie:

IMG_7012

Coquille – knolselder – limoen – beurre blanc:

IMG_7019

Presa Iberico BBQ – wortel – savooi – dragon:

IMG_7020

Platte kaas – passievrucht – gekonfijte tijgercitroen – avocado – basilicum:

IMG_7024

Hapjes voor bij de thee:

IMG_7026

IMG_7027

Hof van Busleyden, Kunstuur en diner bij The Chick

Opgestaan met een lichte kater (wellicht was dat afzakkertje in de hotelbar er toch iet of wat te veel aan), maar na het fantastisch uitgebreide ontbijtbuffet in de prachtige sacristie, was ik helemaal opgeknapt. Zo fijn dat de versoepelingen van de coronamaatregelen het weer mogelijk maken! Extra pluspunten voor de heerlijke American pancakes met appeltjes in een zachte karamelsaus. Overheerlijk!

IMG_6669

IMG_6671

IMG_6672

IMG_6674

Na dit uitstekende ontbijt wandelden mijn vriend en ik naar het Hof van Busleyden. Ik had tickets voor een bezoek om 10.30u gereserveerd. En kijk: de zon was zowaar van de partij! Storm Eunice had al de grijze regenwolken verdreven. Een onverwacht succes, want ik had me mentaal voorbereid op een weekend vol met regen.

We startten ons bezoek met de tijdelijke tentoonstelling ‘Uitbundig Verleden. De Bourgondiërs door Romantische ogen‘. De tentoonstelling toonde werken uit de negentiende eeuw die terugkijken op de tijd van de Bourgondiërs. In de negentiende eeuw ontstaan verschillende nieuwe naties die zich willen profileren op het internationale toneel. Vandaar de hernieuwde belangstelling tijdens de Romantiek voor de Bourgondische hertogen, van Filips de Stoute tot de roemrijke keizer Karel. De ondergrondse exporuimte, die aan een negentiende-eeuws monumentaal museum doet denken, toont met een zeventigtal werken het verlangen naar de grootsheid van weleer.  Heel interessant om vanuit een hedendaagse context met een kritische blik en een veranderend perspectief naar het verleden te kijken. De geschiedenis herinterpreteren, het is van alle tijden.

IMG_6678

Jeanne d’Arc wordt voorgeleid bij Filips de Goede in Compiègne – Isidore Patrois, 1864:

IMG_6683

Ridders van het Gulden Vlies:

IMG_6686 Continue reading

Verjaardagsdiner bij Magma

Een tijdje geleden boekten mijn vriend en ik een weekendje Mechelen om zijn verjaardag te vieren. We reserveerden een kamer in het mooie Martin’s Patershof. Altijd al eens in een kerk willen slapen. 😉

Helaas viel ons vertrek naar Mechelen vrijdag samen met de komst storm Eunice. Code Oranje en het advies om binnen te blijven… Donderdag hadden de Nederlandse spoorwegen al laten weten dat ze vrijdag niet zouden rijden, maar de NMBS zag het op dat moment nog helemaal zitten. Tot vrijdagochtend om 11u (!) het bericht kwam dat ook de NMBS een aantal lijnen vanaf 14u zou stilleggen in het westen en noorden van het land. Waaronder de verbindingen naar Mechelen. Uiteraard gingen ettelijke minuten na die melding zowel de website als de app van de NMBS volledig plat.

Ik had een belangrijke Teams-vergadering om 13u, dus ik besloot vlak nadat de mededeling van de NMBS binnen kwam met de trein te vertrekken naar Mechelen, in de hoop dat ik vroeger dan check-in tijd op de kamer zou mogen. Indien dat niet lukte, zou ik wel ergens een plek vinden om te vergaderen. Desnoods in de lobby van het hotel. Mijn vriend zat nog in zijn eigen vergadering toen ik de trein nam, maar hij zou zo snel mogelijk na het einde van die vergadering mij achterna reizen. Al een geluk dat ik mijn ticket naar Mechelen op voorhand gekocht had.

De treinrit van Leuven naar Mechelen verliep gelukkig vlotjes en ik kreeg al snel het bericht dat mijn vriend op de trein van 12.05u naar Mechelen zat. Oef! Zijn plan B was een Cambio te reserveren en daarmee naar Mechelen te rijden, maar dat leek me nu niet meteen de veiligste optie in stormweer.

En ja, ondanks de storm was het geluk aan mijn kant: ik mocht bij aankomst in Martin’s Patershof meteen op de kamer. Ik installeerde me aan het bureautje, zette mijn hoofdtelefoon op en ik was klaar voor mijn vergadering van 13u. De gratis wifi verbinding in Martin’s Patershof was desastreus slecht, maar met de camera af lukte het mij de vergadering te volgen. Na mijn eerste vergadering schakelde ik uit pure miserie over op de hotspot van mijn smartphone. Serieus, zo’n chic hotel daarvan verwacht je toch fatsoenlijk gratis internet voor alle gasten. En neen, ik wil niet bijbetalen voor een snellere verbinding, ‘t is niet dat die kamers zo goedkoop zijn!

IMG_6621 Continue reading

Korean barbecue with the newly weds!

Vrijdagavond wandelden mijn vriend en ik naar XL bbq in de Tiensestraat. Onze kameraad had ons daar namelijk uitgenodigd om zijn huwelijk met zijn Australisch-Taiwanese schone te vieren. Eigenlijk niet te geloven dat onze eerste ontmoeting met de kersverse bruid van onze vriend al van veertien jaar geleden dateert. En ze ziet er nog geen dag ouder uit dan toen!

Voor mijn vriend en ik was het ons tweede bezoek aan dit populaire restaurant (blijft jammer dat je er niet kan reserveren). En deze ervaring overtrof moeiteloos onze eerste kennismaking, want ja, onze vriend trakteerde op wagyu beef! En er stond ditmaal zelfs makgeolli op de menukaart (wel een naar mijn goesting iets te zoetfruitige versie, maar desalniettemin, hoera!).

En amai, dat het gemaakt heeft, daar hoef ik zeker geen tekeningetje bij te maken. Kijk naar dat fantastisch mooi vlees!

IMG_6173

IMG_6175

IMG_6180

Na de maaltijd wandelden we samen naar het appartement van mijn vriend voor een afzakkertje. De whisky waaraan we niet toekwamen tijdens die beruchte Oudjaarsnacht. 😉

IMG_6184

Mogen ze nog lang en gelukkig samen leven!

Nieuwjaarssushi!

Zondagmiddag reden mijn vriend en ik naar Tielt-Winge om naar de nieuwjaarsbrief van mijn petekindje te luisteren. Mijn petekindje zit ondertussen al in het derde leerjaar en het voorlezen gaat elk jaar een beetje beter. Hij las zijn nieuwjaarsbrief aan een stevig tempo voor, maar hij articuleerde goed en ik verstond alles! Benieuwd wat dat volgend jaar zal geven!

IMG_6040-2

De ouders van mijn petekindje hadden voor de gelegenheid mijn favoriete eten besteld: sushi. Super sympathiek, want zij zijn zelf niet zo’n grote viseters. Alleen denk ik dat ik na ons sushidinner zaterdag, de sushilunch zondag en de overschotjes sushilunch maandag een paar weken geen sushi meer ga eten. 😉

IMG_6037

IMG_6038

Na de sushi moest mijn petekindje naar de chiro vertrekken, zo gaat dat, he. De kinderen hebben tegenwoordig meer hobby’s dan de volwassenen. Geen erg, dat gaf ons de gelegenheid om rustig bij te babbelen met de ouders van mijn petekindje en te genieten van de lekkere huisgemaakte cheesecake.

Goodbye 2021!

Goodbye and good riddance! The only way is up! Of zoiets, want ons begin van 2022 zag er toch iets minder rooskleurig uit dan gehoopt.

De avond begon nochtans goed genoeg met verse oesters en een flesje champagne meegebracht door onze kameraad. Gevolgd door een uitstekende zeevruchtenschotel van De Walvis.

IMG_5853

IMG_5854

IMG_5856

Om middernacht kraakten we een flesje champagne om te toasten op het nieuwe jaar en konden we vanaf ons balkon genieten van het illegaal afgestoken vuurwerk overal rondom ons. Net nadat mijn vriend de flessen whisky had klaargezet, ging het echter bergaf met de avond. Onze kameraad werd van het ene op het andere moment erg ziek (ik vermoed combinatie van te veel alcohol en te weinig stevig voedsel in zijn maag) en trok zich noodgedwongen terug op ons toilet. Het duurde bijna twee uur voordat we erin slaagden hem van het toilet af te krijgen. Ik maakte me stevig zorgen, want hij heeft suikerziekte en ik wilde zeker zijn dat hij geen hypo had. Dus regelmatig ging ik aan de deur informeren of hij nog bij bewustzijn was. Wat gelukkig het geval bleek te zijn.

Enfin ja, terwijl onze vriend op het toilet zat, bliezen mijn vriend en ik de luchtmatras op en brachten alles in gereedheid voor een onverwachte sleep-over. We gingen ervan uit dat het niet zou lukken om hem in zijn huidige toestand nog naar huis te krijgen. Dat zou ook niet echt verantwoord geweest zijn. Uiteindelijk kregen we hem van het toilet af en ik bespaar jullie de beschrijving van het slagveld dat ik daar aantrof. Ik ben alleszins heel blij met de beslissing die wij ooit namen om de muren van het toilet volledig te betegelen…

Mijn vriend stak onze vriend in bad en zijn kleren in de wasmachine en ikzelf hield me bezig met het opnieuw toonbaar maken van het toilet. Gelukkig had ik nog plastic schoonmaakhandschoenen liggen en had ik pas de dag voordien nieuw kuismiddel en sponsjes gekocht. Hoe vooruitziend van mezelf. 😉 Enfin ja, mijn vriend stond wat van zijn kleren af aan onze kameraad, we legden hem op de luchtmatras te slapen en maakten alles zo goed en zo kwaad mogelijk schoon. En zo kwam het dat ik de eerste uren van het nieuwe jaar al schoonmakend doorbracht. Voorwaar een nieuwjaarsfeest dat ik niet snel zal vergeten. 😉

Na een ongetwijfeld bijzonder woelige nacht zag onze kameraad ‘s ochtends nog erg pips en zijn maag lag duidelijk nog helemaal overhoop, maar hij was gelukkig wel in staat om terug naar huis te gaan. Alwaar hij, naar ik vermoed, meteen terug in bed zal gekropen zijn.

Enfin ja, laat ons hopen dat die eerste uren geen indicatie zijn voor de rest van 2022. Al goed dat mijn vriend en ik geen plannen hadden voor 1 januari. 😉

Kerstfeest in Herentals

Nadat vorig jaar om wille van de alom gekende reden het gezamenlijke kerstfeest helaas geannuleerd moest worden, waren mijn vriend en ik blij dat we dit jaar kerstmis weer bij zijn ouders konden vieren. Voor de zekerheid deden we een zelftest, al was ik er na mijn boosterprik vrij gerust in. Maar hoera, dus: wij zijn er nog altijd in geslaagd aan het virus te ontsnappen!

IMG_5755

We hadden om 13u afgesproken met de rest van zijn familie (ouders, broer, zus en aanhangsels) bij Pakawi Park in Balen (beter bekend als de Olmense Zoo die in 2017 haar vergunning verloor). Pakawi Park is in de verste verte niet de mooiste dierentuin die ik al ooit bezocht (die eer gaat naar Singapore Zoo), maar we slaagden er toch in een paar dieren van dichtbij te bekijken.

Veel van de dierenverblijven waren erg drassig en vol met modder, hopelijk is dat in de lente en zomer beter. Dierentuinen geven mij altijd een dubbel gevoel, want natuurlijk zou ik veel liever deze dieren in hun natuurlijk habitat willen bewonderen. Wie zijn wij om deze wilde dieren van hun vrijheid te beroven en hun levensruimte te beperken tot een paar vierkante meter? Op het eerste gezicht lijkt het dat Pakawi Park inspanningen doet om het levenscomfort van hun dieren te verhogen, maar toch, die grote roofvogels in kooien, het blijft een zielig gezicht.

IMG_1592

IMG_1609

IMG_1617

IMG_1623

IMG_1632

IMG_1648

IMG_1653

IMG_1655

IMG_1657

IMG_1668

De hondjes van de zus en broer van mijn vriend waren ook mee, al leken ze niet echt onder de indruk van al die grote dieren.

IMG_1639

Na ons bezoek aan de dierentuin reden we met onze Cambio naar de ouders van mijn vriend, alwaar we meteen een flesje champagne kraakten voor het aperitief. Om de kinderen niet té lang in spanning te laten zitten, wisselden we  tijdens het aperitief de cadeautjes uit. Dit jaar kreeg ik een Good Gift van het petekindje van mijn vriend. Ik ruilde mijn Good Gift met veel plezier in voor #SheDIDIT, een platform voor onderneemsters met een migratieachtergrond, dat meisjes en vrouwen met diverse roots de kans wil geven om hun dromen werkelijkheid te maken.

De rest van de avond genoten we van een heerlijk ouderwetse koude schotel, lekkere wijn en speelden we samen een quiz die de ouders van mijn vriend in mekaar gestoken hadden. Mijn favoriete onderdeel van de quiz: het uitbeelden van spreekwoorden. Fun verzekerd!

IMG_1734

IMG_5770

We sloten de maaltijd af met lekkere pralines van Bittersweet en proefden een glaasje Möwenschiet uit Greetsiel, waar de ouders van mijn vriend hun zomervakantie doorbrachten. We kregen zelfs onze eigen flesjes van deze toch wel bijzonder originele likeurtjes mee naar huis.

IMG_5771

Benieuwd hoe Strandliebe en Scheiẞ Likör zullen smaken!

IMG_5825

Kerstdiner bij Brasserie Van De Weyer

Mijn vriend en ik sloten een rustige kerstdag af met een diner bij Brasserie Van De Weyer. Na een uitgebreide online zoektocht kan ik alvast bevestigen dat veruit de meeste restaurants in Leuven op kerstdag gesloten zijn, uitgezonderd restaurants die door Aziaten uitgebaat worden. Logisch, want het merendeel van de Aziatische bevolking viert niet echt kerstmis, al heeft het fenomeen van de kerstmuzak en de overdadige kerstversiering ondertussen ook de meeste Aziatische landen bereikt.

Wij dus blij dat we bij Brasserie Van De Weyer terecht konden voor een klassiek kerstmenu. Niet dat we iets tegen sushi, Thais of Chinees op kerstdag hebben, maar een traditioneel kerstmenu heeft iets nostalgisch en vertrouwd in deze wereld waarin de waanzin het steeds vaker schijnt te halen van het gezond verstand en een onzichtbaar virus de onmacht van onze politieke leiders op een bijzonder pijnlijke manier bloot legt.

En amai, het was genieten, aan ons tafeltje voor twee in het gezellige, mooie versierde interieur van Brasserie Van De Weyer. Geniet met ons mee.

Bisque van kreeft:

IMG_5744

Kreeft belle-vue, garnaal, gerookte zalm en cocktailsaus:

IMG_5746

Duo van hertensteak en everzwijnfilet met wildjus, boschampignons, wintergroenten en groentenstoemp:

IMG_5748

Gebakken zeeduivel met garnaal, warme groenten, witte wijnsaus en puree:

IMG_5751

Sabayon met mango-ijs:

IMG_5754