Dat stond er bovenaan de uitnodiging die onze vrienden uit De Pinte ons een tijdje geleden bezorgden, want ja, in plaats van twee jaar geleden hun tienjarig huwelijk met veel feestgedruis te vieren, moest iedereen toen in lockdown. Maar kijk, twee jaar later was het dan toch zover en konden we samen met hen de verjaardag van onze vriendin én hun twaalfjarig huwelijk vieren. Als dat niet mooi is.
Mijn vriend en ik waren een klein uurtje te laat op het feest, wegens iets te lang blijven plakken aan het ontbijt in Kruibeke. Gelukkig verliep de cambiorit van Kruibeke naar Zevergem bijzonder vlotjes, zodat we geen bijkomende vertraging opliepen. Rond 12.30u parkeerden we onze wagen aan de Veldblomme (waar we twee jaar geleden het doopfeest van de jongste dochter van onze vrienden bijwoonden) en werden vervolgens met open armen welkom geheten door onze gastheer en gastvrouw.
Onze timing was zo slecht nog niet, want na de welkomstspeech van het nog steeds gelukkige bruidspaar werd de frietkraam geopend die het stel voor de gelegenheid had gehuurd. Ik ben niet zo’n grote fan van frietjes, maar ik kan niet ontkennen dat een portie frietjes met curryketchup zo nu en dan wel eens kan smaken. Mijn vriend genoot alvast van zijn twee bickyburgers.
Ik had speciaal voor de gelegenheid mijn DSLR camera nog eens vanonder het stof gehaald, omdat de bruid en de bruidegom graag wat foto’s met hun familieleden wilden. Dat bleek best wel een uitdaging, want er was nergens een mooi plekje in de schaduw om een groepsfoto te nemen. Dan maar gekozen voor de Veldblomme zelf als achtergrond, maar ik vrees dat de felle zon niet bepaald de beste foto’s heeft opgeleverd. Vooral de oudste dochter had heel veel last van de zon in haar ogen en staat op bijna alle foto’s met dichtgeknepen ogen en een getergde blik. Nuja, de foto’s zijn alleszins een mooi souvenir van een geslaagde dag.
Een vriend van het koppel zorgde ervoor dat alle kindjes die dat wilden (en dat waren er heel veel) geschminkt werden. Amai, onder de indruk van hoeveel geduld die kinderen aan de dag legden, want de wachtrij was echt heel lang. Maar het resultaat mocht er wezen en leverde veel fotogenieke foto’s op.
Na het dessert besloten mijn vriend en ik naar Leuven terug te rijden. Na een te korte nacht slaap (en iets te veel alcohol) was onze pijp uit en verlangden we naar een rustige zondagavond op ons appartementje.
