And now for something totally different: Foodbag!

Op de sociale media waar ik trots de foto’s deel van mijn vriend’s kookkunsten, kreeg ik regelmatig de vraag waarom ik geen abonnement had op Foodbag, want Foodbag werkt, in tegenstelling tot Hello Fresh, meer voornamelijk Belgische leveranciers. Goeie vraag en het antwoord was eigenlijk heel simpel: gebrek aan research van mijn kant. Ik kende Hello Fresh als merk, omdat ik hun bestelwagens regelmatig in het straatbeeld zag, Foodbag was voor mij een nobele onbekende. Bij nadere inspectie bleek effectief het merendeel van de producten van Hello Fresh uit Nederland te komen, niet dat ik iets tegen onze Nederlandse vrienden heb, maar ik gun onze lokale economie ook graag wat. Dus zetten we ons Hello Fresh abonnement op pauze en probeerden we Foodbag uit, in de hoop dat dit beter zou meevallen dan Marley Spoon.

En jawel, de rivierkreeftbowl met pompelmoes en avocado was meteen een schot in de roos. Ik ontdekte dankzij dit recept trouwens en mijn totaal onbekende graansoort: farro. Lekker en gezond, naar ‘t schijnt!

Antitankgrachtwandeling

Deze prachtige Pinkstermaandag haalden mijn vriend en ik opnieuw onze fiets van stal voor een tochtje langs het kanaal Leuven-Mechelen. Echt waar, dat jaagpad kent ondertussen geen geheimen meer voor ons! Omdat mijn poging om een route via het fietsknooppuntennetwerk uit te stippelen tot te veel extra kilometers leidde, namen we ditmaal de kortste route naar Wespelaar. De combinatie van 24 km fietsen en 12 kilometer wandelen, leek ons wel genoeg voor één dag. We moeten nu ook niet overdrijven, he. 😉

De Antitankgracht en het aangrenzende Haachts Broek waren (alweer) onbekend terrein voor ons. Ik wist zelfs niet van het bestaan van dit overblijfsel uit de Tweede Wereldoorlog af. Als het leven straks terugkeert naar normaal ga ik deze mini-ontdekkingstochten in de buurt zeker missen. Zoveel leuke plekken ontdekt dicht bij huis, de voorbije weken!

Het was stevig warm tijdens de wandeling en overal rondom ons zagen we sporen van droogte. Het waterpeil van de grachten en poelen ws extreem laag. Al lieten de luid kwakende kikkers het watertekort niet aan hun hart komen, voor de schapen die graasden langs de Antitankgracht was het duidelijk te warm. Die zochten een plekje op in de schaduw en bewogen zo weinig mogelijk. De wandeling bracht ons langs een verlaten bunker die nu dienst deed als schuilkelder voor vleermuizen en zorgde voor een extra dosis spanning door de dreiging van een agressieve buizerd. We wandelden zelfs een stukje door het centrum van Wespelaar. (En jawel, hoe fijn zou het geweest zijn om daar een terrasje te doen!),

Na de wandeling fietsten we opnieuw langs het kanaal terug naar huis, alwaar ons een heerlijke risotto van Dumon wachtte. Omdat de porties bij Dumon nogal royaal zijn, hadden we het tussengerecht opgespaard als avondmaal voor Pinkstermaandag. Het duurde even voor we de risotto in de oven opgewarmd kregen, maar daarna was het smullen geblazen! De prachtige zonsondergang was de spreekwoordelijke kers op de taart.

Vijf Eikenwandeling en dinner by Dumon

Onze dag alweer begonnen met een fietstochtje. Ditmaal naar ons favoriete Wakkerzeelse restaurant Dumon om hun pinkstermenu af te halen. Het was heerlijk fietsen langs het kanaal Mechelen-Leuven, al moet ik toegeven dat het bijzonder druk was op het jaagpad. De combinatie van dit prachtig zonnige weer en de lockdown lokt fietsers jong en oud uit hun kot. Naar goede gewoonte werden we weer ontzettend vriendelijk ontvangen. Ik kijk al uit naar de dag dat de restaurants mogen heropenen en we op hun prachtig terras kunnen genieten van een heerlijke maaltijd en een glaasje champagne. Oja, ditmaal slaagden we er wel in het dessert heelhuids thuis te krijgen!

Na de lunch zaten mijn vriend en ik alweer op de fiets. Ditmaal voor een kort fietstochtje naar het Arboretum van Heverleebos, het startpunt van de Vijf Eikenwandeling. Ook vlak bij huis vallen er prachtige stukjes natuur te ontdekken. Het wandeling beviel ons zo goed dat we nog een kleine lus rond de Zoete Waters aan de door Toerisme Vlaams-Brabant uitgestippelde wandeling knoopten. Zoals te verwachten viel, was het behoorlijk druk rond de Zoete Waters. De rij wachtenden om een ijsje te bestellen bij nICE! was zó lang, dat ik, ondanks het warme weer, zonder problemen de verleiding kon weerstaan.

Na de wandeling stuurde ik een berichtje naar onze vrienden die vlakbij Heverleebos wonen met de iet of wat retorische vraag of ze thuis waren. Het leek me leuk om even langs te gaan om een anderhalve meter afstand gesprek aan de voordeur te hebben. Verrassing: ze waren thuis en zagen een bezoekje helemaal zitten. We hoefden zelfs niet aan de deur te blijven staan, we waren welkom om plaats te nemen op hun tuinstoelen die anderhalve meter uit mekaar stonden. Ze voelden zeker dat we zouden langskomen. 😉 Als er één ding is dat de coronacrisis mij geleerd heeft, dan is het wel het belang van menselijk contact. Er zijn weinig dingen die boven een fijne babbel gaan!

Tegen etenstijd namen we afscheid van onze vrienden. Een korte fietstocht later konden we genieten van de heerlijke gerechten van Dumon.

Noordzeeslaatje op krokante lookbroodjes:

Mét daarbij een lekker flesje champagne, uiteraard!

Gazpacho van bloemkool met Noordzeekrab en kingkrab:

Kabeljauwhaasje met pasta:

Koekje van citroen, appel en munt:

Om duimen en vingers af te likken, zó lekker!

Horstroute, Indian food, wodka en whisky

Volgens de planning zou dit weekend mijn vriend met ons petekindje overvliegen vanuit Zwitserland om samen een lang weekend in België door te brengen. Eén van de feestelijk activiteiten op het programma: het communiefeest van het jongste nichtje van mijn vriend. Helaas één of ander virus gooide roet in het eten. Ons petekindje bleef in Aubonne en het communiefeest werd met een jaar uitgesteld.

Maar niet getreurd, in de omgeving van Leuven valt ook veel moois te zien en te beleven. Dus haalden mijn vriend en ik onze fiets nog eens van stal. Twee krakende fietsen die hun beste tijd gehad hebben, maar die ons tijdens deze lockdown al goede diensten bewezen hebben. En dankzij wat smeerolie, is het gekraak min of meer onder controle.

Stond op het programma: de Horstroute naar het pittoreske Kasteel van Horst. In de zomer van 2019 fietste ik samen met vrienden al een deel van deze vrij heuvelachtige route, maar nu besloten we de uitdaging aan te gaan en gans de route te fietsen. Uiteraard lasten we een wandelpauze in bij het Kasteel van Horst om te genieten van de mooie omgeving. Helaas is het kasteel zelf nog altijd in renovatie en eerlijk, ik vermoed dat dat nog wel even zo zal blijven. Maar langs buiten is het kasteel ook prachtig. Ik had niet echt op voorhand een wandelroute uitgestippeld, dus knoopten mijn vriend en ik op goed geluk zelf wat knooppunten aan mekaar. Ontdekking van de dag: een oversteekplaats voor vuursalamanders.

De terugweg van het kasteel naar Leuven was zo mogelijk nog mooier dan de heenweg. De route bracht ons door het Chartreuzenbos, het Troostembergbos en het Kloosterbos. Alweer veel pittige heuvels, maar geen enkele waarvoor ik moest afstappen omdat mijn aftandse fiets niet voldoende (werkende) versnellingen heeft. Op sommige plekken waande we ons bijna in het zuiden van Frankrijk. Dikke aanrader, deze route.

Terug op ons appartement wasten we het zweet en het stof (waar blijft die regen?) van ons lijf, bestelden via Deliveroo Indische gerechten bij Masalatop, pakten een paar flessen whisky bij mekaar en vertrokken te voet naar onze kameraad die in de buurt van de Bruul woont. Blij dat we onze bubbel weer een beetje konden vergroten.

Omdat onze vriend diabetes heeft, deden we uiteraard niet te gek. We aten op veilige afstand van mekaar, buiten in zijn gezellig stadstuintje omringd door met klimplanten overwoekerde muren. Een jungle is er niks tegen! De gerechten van Masalatop waren lekker, maar ik had voor spicier gerechten moeten kiezen. En ik maakte een grote fout: ik vergat naan te bestellen. Mijn favoriete ingrediënt van een Indische maaltijd. Verdorie toch.

Gelukkig waren daar een magnum en een uitstekende Żubrówka special edition wodka fles als troost. Sinds mijn vriend en ik overgeschakeld zijn op whisky en rum, hebben we geen wodka meer in huis. Nochtans was wodka de eerste sterke drank die mijn hart wist te veroveren in het onovertroffen Polen. En amai, dat shotje wodka smaakte naar meer! Maar ik wilde niet overdrijven en hield het dus bij eentje. Er was immers ook nog whisky die geproefd moest worden. We kregen bij valavond trouwens gezelschap van maar liefst drie vleermuizen die rondjes vlogen boven het tuintje van mijn vriend. Als dat niet mooi is.

Een supergezellige avond die naar meer smaakte!

Dinner by Julia en Elias

Bestaat er een betere manier om een verlengd weekend in te zetten dan met heerlijke gegrilde oesters met champagnesaus? I think not!

Jawel, mijn vriend en ik hebben het tot onze missie verklaard elke take-away optie in het Leuvense uit te proberen. Deze avond op het menu: Julia en Elias. Als we aan één ding geen gebrek zullen gehad hebben tijdens deze coronacrisis dan is het wel aan lekker eten. Wat een zaligheid dat Leuven gezegend is met zoveel goeie restaurants en creatieve chefs die niet bij de pakken blijven zitten en manieren bedenken om hun klanten toch van hun heerlijke maaltijden te laten genieten.

Mijn vriend zijn voorgerecht: warm geitenkaasje, mesclun, framboos, krokante spekjes:

Mijn voorgerecht zeetong, velouté van streekasperges, gebakken groene asperges:

Jonge Anjou duif Clamart, jus met salie:

Citroentaartje met frambozen, compote van aardbei:

Laat dat verlengde weekend maar komen!

Sushi on a thursday evening

Memorabel feit van de dag: vandaag zat ik in een Microsoft Teams meeting met Marc Van Ranst en Erika Vlieghe om te discussiëren over de maatregelen voor een geleidelijke heropstart van de cultuursector. Dat was mijn eerste vergadering van de dag, waarop nog vlotjes zes andere vergaderingen volgden…

Reden genoeg om ons ‘s avonds op lekkere sushi te trakteren! Want: Kintsugi is opnieuw open om af te halen! Driewerf hoera!

Na dit uitstekend avondmaal, videochatte ik kort met mijn jeugdige vriendin L om haar een gelukkige verjaardag te wensen. Tien jaar al, niet te geloven… Mooi om te zien hoe L en haar zus uitgroeien tot zelfverzekerde jongedames. Girl power!

Farfalle met bospaddenstoelenpesto

Erg genoten van de heerlijke farfalle met bospaddenstoelenpesto, kastanjechampignons, veldslag en pecorino die mijn vriend vanavond klaarmaakte. Hello Fresh stelde ons niet te leur met dit smakelijke gerecht.

Als dessertje trakteerden we onszelf op een paar pralines van Bittersweet. Om het decadente thema van deze week gewoon verder te zetten. Omdat ik apprecieer hoe hard die kleine, Leuvense zelfstandigen werken, steek ik hen graag een hart onder de riem, door zomaar op een weekdag een doosje chique pralines te kopen. Want zij (en ik) zijn het waard!

Interessant feit van de dag: vandaag kwamen mijn reeds lang geleden bestelde mondmaskers van Plan Internationaal België aan. Ik moet zeggen dat deze modelletjes een pak beter zitten dan die mondmaskers met plooitjes, die bij mij altijd afzakken en niet goed aansluiten omdat ik een heel kleine neus heb. Het is ook leuk om een statement te kunnen maken met zo’n mondmasker. Ik kijk al uit naar mijn eerste tripje met het openbaar vervoer om uit te pakken met mijn nieuwe maskers.

Margarita’s en cheesecake!

Ik vrees dat we dit weekend een gevaarlijk precedent geschapen hebben. Blijkt dat cocktails erg verslavend zijn… En welke cocktail blijft onveranderlijk in mijn persoonlijke top tien van beste cocktails aller tijden staan? Jawel, de margarita! En ja, alcohol is niet het beste middel om een zware werkdag te verdrinken, maar hey, het is verdorie zooo lekker! En wanneer Deliveroo de beste margarita’s van Leuven aan jouw voordeur komt leveren, dan is de verleiding moeilijk te weerstaan… Margarita en Koreaanse wraps met biefstukpuntjes gaan trouwens geweldig goed samen. Een lekker spicy gerecht combineert fantastisch met deze zure cocktail. Met dank aan El Sombrero en Hello Fresh.

En nog een smakelijk overschotje van de Baracca take-away van vrijdag: de DIY cheesecake! Because… why not?

Aziatische noedels met gekruid gehakt

Na alweer een veel te lange werkdag, kroop mijn vriend achter het fornuis en toverde hij een heerlijk Hello Fresh wokgerecht op tafel. Aziatische gerechten hebben bij mij sowieso altijd een streepje voor. Voeg daar nog pindanoten aan toe en de verwachtingen zijn hoog gespannen. Helaas. Het recept was nogal flets van smaak. Een flauw afkooksel van de heerlijke Aziatische keuken en eigenlijk het eerste Hello Fresh recept dat ons wat tegenviel.

Na onze maaltijd was het tijd voor onze, jullie raden het nooit, traditionele avondwandeling, waarop we onze favoriete reiger spotten, die genoot van de laatste zonnestralen. Geef hem eens ongelijk!

Puzzelvooruitgang:

Kasteel van Gaasbeek, de museumtuim en de Krijmerie

Wat? Geen stralend zonnetje deze zon-dag? Uit-zon-derlijk, want 2020 zal niet alleen de geschiedenisboeken ingaan als het jaar van de coronaviruslockdown, maar ook als het droogste jaar sinds de start van de metingen. Mark My Words.

Maar ook een grijze hemel mocht de pret niet drukken. Vandaag hadden mijn vriend en ik immers een cambio geboekt om een bezoekje te brengen aan het meest romantische kasteel van Vlaanderen: het Kasteel van Gaasbeek. Nog open tot eind augustus om vervolgens voor tweeënhalf jaar te sluiten voor een zeer grondige renovatie.

Toegegeven, het was een beetje raar om na zo lang alleen gefietst en gewandeld te hebben opnieuw in een wagen te kruipen. Maar hey, onze cambio zag er helemaal spik en span uit. Niets om ons zorgen over te maken dus.

Na een rustige autorit (hoera voor weinig verkeer op de weg) parkeerden we onze cambiowagen op de parking en liepen we langs de prachtige beukendreef naar het kasteel. Aan de ingang stond een dame met een mondmasker ons op te wachten. Het duurde even voor ze onze namen op de reservatielijst terugvond en ik begon al te vrezen dat ik me van dag had vergist, maar hey, we stonden er toch op. Ik betaalde onze tickets aan het onthaal en voorzag mijn vriend en mezelf van een sticker om het kasteel te bezoeken. Maar eerst moesten we nog snel wat foto’s maken van de prachtige pauw die zijn staartveren maar ál te graag aan de wereld wilde tonen.

Opeens hoorden we achter ons echter een alarmerend gepiep. Bleek dat drie kuikens van mama-pauw in een houten bak in de grond terecht waren gekomen, waar ze onmogelijk uit konden ontsnappen. Mama-pauw over haar toeren, want ze kon haar piepende kuikens niet redden uit deze val. Mijn vriend en ik overwogen even om de kuikens achterna te springen, te vangen en ze zo met hun mama te herenigen, maar plots herinnerden we ons dat pauwen niet zo vriendelijk zijn als ze eruit zien. Toch maar de bewaking gealarmeerd, die ons verzekerde dat ze de kuikens zouden redden.

En zo konden mijn vriend en ik met een gerust gemoed het kasteel bezoeken. Echt, het loont de moeite om op dit moment een museum of een andere erfgoedlocatie te bezoeken. Je zal nog nooit zo ongestoord van al dat moois hebben kunnen genieten. Mijn vriend en ik waren telkens de enige in de kamers die we bezochten. Wat maakte dat we elke detail op ons gemak in ons konden opnemen. En ja, ik besef maar al te goed hoe deze crisis inhakt op onze samenleving, maar soms heeft een crisis ook onverwachte voordelen. Al zou ik bij een toekomstig bezoek mijn mondmasker toch uit laten. Zo oncomfortabel dat die dingen zijn!

Na het kasteel stond de Museumtuin op het programma, waarvan ik alleen nog maar een klein stukje gezien had. Ik was echt onder de indruk van deze indrukwekkende en perfect onderhouden tuin. Vooral het leifruit zal me bijblijven. Ik kan me amper voorstellen hoe arbeidsintensief het onderhoud van deze prachtige tuin moet zijn. Al merkten we ook hier dat de natuur naar regen snakte. En zelfs al was het de ganse namiddag zwaar bewolkt er viel amper een druppel of twee uit te lucht.

Na ons bezoek aan de museumtuin was het tijd voor een pauze. Een ijsjes-pauze bij de Krijmerie. Mijn vriend en ik waren net een grote groep voor, die ongetwijfeld dachten dan de regels van social distancing niet op hen van toepassing waren en kochten ons allebei een ijsje met twee bolletjes. Yummie!

Omdat we langer dan gepland over ons bezoek aan de museumtuin gedaan hadden, bleef er niet meer zoveel tijd over voor een wandeling rondom het kasteel. Nuja, geen erg, dat geeft ons een reden om nog eens terug te komen wanneer de renovatie van het kasteel voltooid is.