Omdat het toch wat lastig is een zeevruchtenschotel voor vier personen helemaal te voet van de Walvis naar ons appartement te transporteren, besloten mijn vriend en ik onze bestelling met een cambio op te halen. Omdat er  in de Vanden Tymplestraat geen wagens meer beschikbaar waren, had mijn vriend voor de eerste keer een wagen gereserveerd in parking Tweewaters. Da’s ook vlakbij ons appartement, dus allemaal prima.

Helaas, aangekomen bij de parking slaagden we er niet in binnen te geraken. Hoe hard we ook probeerden, de sensoren weigerden onze cambiokaart te herkennen en de deur die toegang gaf tot de parking te openen. Gelukkig was de toegang van de parking voorzien van een intercomsysteem. We drukten op de knop om in contact te komen met een medewerker van de parkeergarage, maar we kregen geen gehoor aan de andere kant van de lijn. Natuurlijk begon het net op dat moment ook nog eens te regenen. Stonden we daar te prutsen met onze cambiokaart in de regen.

Mijn vriend en ik begonnen allebei zenuwachtig te worden, het was ondertussen 17.25u en de Walvis sloot om 17.45u. Stel je voor dat we er niet in zouden slagen tijdig in de winkel te geraken om die schotels af te halen. Dat zou nogal een teleurstelling zijn voor onze gasten en onszelf. Terwijl mijn vriend bleef proberen contact te leggen met de parkeeruitbating, belde ik dus naar de Walvis met de mededeling dat we op komst waren, maar dat we door technische problemen misschien pas ná 17.45u zouden aankomen. Geen probleem, verzekerde het vriendelijke meisje aan de andere kant van de lijn mij, de gordijnen zouden dicht zijn, maar we waren zeker nog welkom in de winkel om onze bestelling op te halen. Oef! Dat was alvast een pak van mijn hart.

Na een tijdje proberen, kregen we dan toch een levende persoon aan de lijn. Er ontstond even verwarring over aan welke parking we exact stonden, maar toen hoorden we het op afstand bediende slot klikken en konden we eindelijk de parking betreden. We sloegen allebei een zucht van opluchting.

Ondanks deze onvoorziene technische problemen slaagden we erin nog net voor sluitingstijd bij de Walvis aan te komen. Natuurlijk brak er een ware wolkbreuk los boven Leuven; net op het moment dat we onze wagen geparkeerd hadden op de Vismarkt en we uitstapten om onze bestelling op te halen. Zelfs op dat korte stukje naar de winkel waren we redelijk doorweekt geraakt. Maar het kon ons weinig deren. We waren al blij dat we een paar minuten later buiten stonden met onze schotels en dat we onze vrienden uit Wijgmaal konden verwennen op een fijne avond met lekker eten en een goed glas wijn.

De rest van de avond verliep vlekkeloos. De aperitiefhapjes gingen er vlotjes in, zowel bij de volwassenen als bij de kinderen. Voor de oudste zoon hadden we sushi besteld, dus die was ook in zijn nopjes. En de jongste zoon genoot van een lekkere lasagne. We sloten de avond af met een spelletje exploding kittens en legden meteen al onze volgende afspraak vast.

Eind goed, al goed.