Mijn kapotte fiets uit Genève binnen gedaan voor herstelling bij Velo, een snel diner bij Van De Weyer en vervolgens vooral wat achterstallige werkmails weggewerkt. Want dat moet ook gebeuren.
culinair
GUS revisited
Vandaag had ik na het werk afgesproken met een oud-collega met wie ik regelmatig een stapje in de wereld zet en die toevallig vandaag in Brussel was. Omdat we van het goede leven houden, hadden we afgesproken om bij GUS te gaan eten.
De vorige keer dat mijn oud-collega en ik bij GUS de voeten onder tafel schoven, was op 12 maart 2020, één dag voor de lockdown. Echt, hoe lang geleden lijkt dat ondertussen? En hoe zalig naiëf waren we toen nog, denkend dat de lockdown na een viertal weken wel achter de rug zou zijn en dat virus zou overwaaien. Als ik nu terugkijk op die lockdownperiode lijkt de tijd wel in mekaar gedrukt. Heel bizar hoe snel die maanden voorbij gevlogen zijn en hoe wazig mijn herinneringen zijn. Ongetwijfeld omdat alle dagen op elkaar leken en er niets, maar dan ook helemaal niets te beleven viel in die periode.
Omdat GUS pas om 19u open gaat, dronken mijn oud-collega en ik eerst een aperitiefje bij L’Apéroterie, een fijne aperobar gevonden via Googlemaps. We stapten er net voor de grote massa binnen, want onze drankjes stonden nog niet voor onze neus of er waaide een ganse bende binnen voor een after work drankje en het werd gezellig druk in deze kleine bar. Een fijne plek waarnaar ik zeker wil terugkeren.
Stipt om 19u stonden we aan de deur bij GUS en als eerste klanten van de avond mochten we een tafeltje uitkiezen. Uiteraard gingen we voor een tafeltje aan het raam, volgens mij hetzelfde tafeltje als dat waaraan we de vorige keer zaten. En ja, het eten was heerlijk, de wijn fantastisch en de sfeer uitstekend. Zo fijn dat we erin slagen om met elkaar contact te houden, want mijn oud-collega heeft altijd boeiende inzichten te delen en is gewoon een all round sympathieke gast!
Geniet met ons mee (full disclosure, ik maakte zowel foto’s van mijn gerechten als van die van mijn collega en ik ben vergeten een foto te nemen van mijn kaasplankje):
Hapjes:
Skrei in gravelax, honing, bier en yuzu vinaigrette:
Soja zachtgekookt ei, boerenspek (voor mij):
Eendenborst, geroosterd gerstesap, polenta en piquillos:
Snoekbaars, witbier en zuringsaus (voor mij):
Havermout financier, citrusvruchten en vervainijs:
Zoetjes bij de koffie:
Alweer een topavond!
Business lunch met kreeft en Sint-Jacobsvruchten
Meer is er niet nodig om mij gelukkig te maken… Jammer genoeg heeft mijn bedrijf het budget niet om onze partners op een gelijkaardige manier in de watten te leggen wanneer het onze beurt is om hen te trakteren op een lunch.
Convento Food dinner
Vrijdagochtend kregen met vriend en ik bericht dat onze kameraad een positieve coronatest afgelegd had. Een dikke kruis dus over ons geplande etentje met hem en zijn vriendin. Voor de gelegenheid hadden mijn vriend en ik een grote bestelling bij Convento Food geplaatst die we niet meer konden annuleren. Omdat een mens toch moet eten, belde ik mijn broertje op met de vraag of hij en zijn vriendin al plannen hadden voor zaterdag. En, wonder boven wonder, ze waren nog vrij. Dus brachten we op den bots een gezellige avond met lekker eten en goeie gesprekken met elkaar door. En zo’n avond moest natuurlijk met een lekker glas whisky of rum afgesloten worden!
Appetizers van De Walvis:
Overvloedig veel eten:
Citroentaart als dessert:
Måneskin in Vorst Nationaal in Brussel
Normaal ben ik helemaal niet zo’n concertganger, dus het is hoogst uitzonderlijk dat ik twee vrijdagen na mekaar naar een concert ga. Maar nu wilde het toeval dat zowel Lizzo als Måneskin vlak na mekaar naar België kwamen en beide concerten wilde ik niet missen.
Sinds hun overwinning in het Eurovisiesongfestival ben ik een grote fan van Måneskin. Jammer genoeg was ik er in eerste instantie te laat bij om tickets te bemachtigen voor hun concert in Vorst Nationaal. Dankzij de coronacrisis en hun groeiende populariteit werd hun oorspronkelijke concert uitgesteld en kwam er later nog een tweede concert bij. Ik besloot eens zot te doen en kocht meteen VIP-tickets voor het concert op vrijdagavond. Kwestie van eens zo’n VIP-experience meegemaakt te hebben.
Na een dagje werken op kantoor in Brussel ging ik mijn vriend ophalen in Brussel-centraal om van daaruit samen te sporen naar het station van Vorst-Oost. Vanaf het station van Vorst-Oost hadden we de groepjes concertgangers maar te volgen om bij Vorst-Nationaal te geraken.
Als VIP’s konden we gebruik maken van de aparte VIP-ingang, we kregen een bandje van de vriendelijke dames aan het onthaal, lieten onze jassen achter in de vestiaire en kregen meteen een glaasje prosecco aangeboden. Een jonge vrijwilliger bracht ons naar een hoge tafel met vier stoelen waarop een gepersonaliseerd programma stond. Een goed begin wat ons betreft.
Op de tickets stond dat we een street food experience aangeboden kregen, maar ik moet zeggen dat het eten in de VIP-ruimte toch wel iets chiquer was dan street food. Alle gerechtjes waren bijzonder verfijnd, lekker en mooi gepresenteerd. Omdat de VIP-tickets bijna volledig uitverkocht waren, kregen we aan onze tafel gezelschap van een bijzonder sympathiek Limburgs koppel. Het klikte meteen tussen ons en we hadden een heel gezellige babbel, terwijl we genoten van het lekkere eten en de heerlijke prosecco.
Traag gegaard kalfsfilet met pickles, koolrabi, mosterdsla en burrata met marjolein, tomaat en pestocrème:
Entrecote met groenten en rozemarijnaardappel:
Zeebaars, courgette, wittewijnsaus:
Kwart voor acht werden we naar onze plekken in de zaal geleid en kon het concert beginnen. En amai, wat een topconcert! Geweldig goed gezongen, strakke basgitaar die voor de rode draad zorgde, mooie afwisseling van nummers en een publiek dat alle liedjes van voor tot achter meebrulde. Ook genoten van het intieme moment toen Thomas en Damiano met z’n tweeën Vent’anni brachten. Prachtig. Om het met de woorden van Damiano zelf te zeggen: Rock ‘n Roll will never die!
Nadat de laatste noten weerklonken hadden, keerden we met onze nieuwe vrienden uit Limburg terug naar de VIP-ruimte voor een dessertje en nog een glaasje om te klinken op de fantastisch avond. Eentje om in te kaderen.
Lunch bij Super Fourchette
Deze middag genoten van een fijne lunch met twee lieve collega’s in Super Fourchette, een gezellige, beetje quirky (die cassettes!) lunchplek op wandelafstand van ons kantoor, waarvan ik het bestaan nog niet kende. Ik smulde van een lekkere én gezonde bowl du tigre, terwijl ik met mijn collega’s bijpraatte over de dingen des levens. Een leuke ontdekking!
Lunch in Gare Maritime
Deze middag had ik afgesproken in Gare Maritime met een oud-collega die ik niet meer gezien had sinds het uitbreken van de coronacrisis. Way back when deelden we samen een bureau tot onze professionele paden zich van elkaar scheidden. Ik moet zeggen, het was schrikken toen ik hem terug zag: met zijn lange witte coronabaard zag hij er plotseling oud uit. Hij vertelde me dat het fysiek ook minder met hem ging na een verblijf in het ziekenhuis met een combinatie van een longontsteking en corona. Het vroegere vuur waarmee hij over zijn job praatte was weg en hij gaf toe dat hij al zat uit te kijken naar zijn pensioen, waarvan hij toch nog een paar jaar verwijderd is. Ik moest even slikken. Al valt er wel iets te zeggen voor zijn keuze om een gezonde work-life balance na te streven. Ik denk dat ik op dat vlak momenteel dik de mist in ga.
Gelukkig zag ik hem opleven wanneer het over zijn kinderen ging. Vooral zijn jongste dochter is zijn oogappel. Laat ons hopen dat hij uit zijn vrouw en gezin nog veel plezier kan halen. En uit lekker eten, natuurlijk!
Salmon trout noodles van Korean Tiger:
Garnaalkroketje van Fish Bar:
Brunch bij Bar Stan
Vandaag genoten mijn vriend en ik samen met twee bevriende koppels en hun kinderen van de langst uitgestelde brunch aller tijden. Onze oorspronkelijke brunchafspraak dateerde immers nog van vóór de coronacrisis. Ondertussen schafte onze toenmalige uitverkoren brunchplek het Moment hun maandelijkse brunch af, dus ging ik noodgedwongen op zoek naar een alternatief. Ik had al veel goeie dingen gehoord van Bar Stan, dus reserveerde ik daar een tafel voor tien personen.
Ik moet wel zeggen dat het even slikken was toen ik de twee dochters van onze vrienden terug zag. De oudste was bijna even groot als ik en al een echte jongedame. Ongelooflijk hoe snel de tijd vooruit gaat! Wij genoten alleszins van de reünie die veel te lang op zich had laten wachten. Ik ben er trouwens zeker van dat op culinair vlak Bar Stan toch net iets meer te bieden heeft dan het Moment. Want amai, wat een fijne en verzorgde brunch! Zoveel lekkers! Zoveel keuze! Ik genoot extra van al de bijzondere groentenschotels, helemaal mijn ding. Hier zien ze ons zeker nog eens terug!
We bleven zitten tot het personeel rond een uur of vier echt duidelijk maakte dat ze de zaak wilden sluiten en namen vervolgens afscheid. De kinderen hadden nog huiswerk te doen! Mijn vriend en ik maakte van de prachtige zonnige namiddag gebruik om nog een wandeling doorheen Leuven te maken. Een blik op de mooie krokussen van de Kruidtuin mocht daarbij niet ontbreken.
Laat die lente maar komen!
Sushi met mijn petekindje
Gisterennamiddag kwamen mijn petekindje en zijn gezin op bezoek in ons appartementje. Bedoeling was om die mooie eetstokjes uit te proberen. Al kon ik het toen puntje bij paaltje kwam toch niet over mijn hart krijgen en gebruikten we de gewone wegwerpstokjes.
We speelden samen exploding kittens en Saboteur tot het tijd was om de sushi af te halen. En jawel, Kintsugi stelde niet teleur, er werd gesmikkeld en gesmuld, terwijl de volwassenen genoten van een glaasje champagne en de heerlijke witte wijn die onze vrienden speciaal voor de gelegenheid hadden meegebracht.
Toen het bedtijd was voor de jongens namen we afscheid en dronken mijn vriend en ik nog een afzakkertje: de rum die ik voor zijn verjaardag gekocht had. Zo fijn dat ik de liefde voor sushi nu kan delen met mijn petekindje.
Lizzo in het Sportpaleis
Gisteren klapte ik stipt om 16u mijn laptop dicht, wenste mijn teamverantwoordelijken een fijn weekend en liet ik vervolgens mijn laptoprugzak achter op het werk om zo licht mogelijk aan mijn tripje naar het Sportpaleis in Antwerpen te beginnen. In Brussel-centraal pikte ik de veertienjarige dochter van mijn vriendin op, die op deze laatste vrijdag van de krokusvakantie met de trein helemaal uit Blankenberge was gekomen om samen met mij van het concert van Lizzo te kunnen genieten!
Uiteraard had de trein uit Blankenberge vertraging en moesten we ons haasten om de trein naar Antwerpen-centraal op spoor vijf te halen. We deden een klein sprintje en hadden nog net een minuut op overschot. Oef!
In Antwerpen-centraal maakten we wat fotootjes van het mooie station en trokken vervolgens naar Takumi om te genieten van een heerlijk dampende kom ramen.
Ik stuurde een fotootje van mijn jonge vriendin naar haar ouders om hen gerust te stellen dat de inwendige mens niets te kort kwam, maar dat bleek een stommiteit. Op de foto stond namelijk het rugzakje dat de puber had meegenomen voor haar uitstapje naar Antwerpen en dat strikt gezien volgens de strenge veiligheidsregels van het Sportpaleis te groot was om mee naar binnen te mogen. En dat terwijl ik uitdrukkelijke instructies over de grootte van de toegelaten tassen op voorhand had doorgestuurd. Ik had het rugzakje zelf natuurlijk meteen opgemerkt toen ze van de trein stapte, maar gedacht dat ik het probleem wel zou oplossen als het zich zou stellen. Kreeg mijn pubervriendin natuurlijk een hele whatsapptirade over haar heen van haar bezorgde moeder. Iets over pubers die nooit luisteren. 😉 We besloten het niet aan ons hart te laten komen en gewoon verder van onze ramen te genieten.
Na onze magen gevuld te hebben, namen we de tram naar het Sportpaleis. Het was voor mij jaren geleden dat ik nog eens in het Sportpaleis geweest was (moet voor een Night of the Proms met mijn toenmalige studentenvereniging geweest zijn) en ik wist dus niet goed wat te verwachten. Op de tram werd ons echter al snel duidelijk dat we omringd waren door Lizzo fans en inderdaad bij het uitstappen hadden we de massa maar te volgen.
Het was even zoeken hoe de lockers werkten (blijkbaar moest je een code kopen aan een aparte kassa, negen euro, da’s goed verdiend), maar gelukkig hielp een vriendelijk meisje ons. We propten onze jassen in de lockers die zich buiten bevonden en liepen verder naar de security voor hét moment van de waarheid: zouden we al dan niet binnen mogen met het gewraakte rugzakje? Tot onze opluchting zei de vriendelijke meneer van de security niets over de iets te grote afmetingen en konden we zonder problemen naar binnen.
We hadden staanplaatsen voor het middenplein, waar al aardig wat volk was toegestroomd. Ik had niet veel verwacht van het voorprogramma, maar kijk, zowel dj Sophia als Bree Runway wisten ons te entertainen. En hoera: ze verkochten zowaar champagne in het Sportpaleis. Veel beter dan die slechte witte wijn in Paleis 12! De veertienjarige hield het toch maar bij een Virgin mojito. 😉
En daarna was het tijd voor de hoofdact: Lizzo herself. En amai, wat een zalig concert! Ambiance van de eerste tot de laatste noot! Het publiek brulde alle nummers luidkeels mee en er werd zo hard gegild dat sommige stemmen vandaag zeker schor zullen klinken. Lizzo zelf zong fantastisch en had geweldige achtergrondzangeressen en danseressen meegenomen. De outfits waren allemaal even vrolijk en het plezier spatte ervan af. Natuurlijk haalde Lizzo jaar dwarsfluit boven voor een aantal nummers en ze nam meer dan tien minuten te tijd voor een uitgebreide interactie met het publiek. Moment van de avond: de snikkende kerel die een teddybeertje op het podium had gegooid en die vertelde wat een troost deze knuffel was geweest toen hij als kind zijn grootmoeder verloor, waarop Lizzo prompt vertelde over hoe haar knuffel een hachelijk avontuur in de oven niet overleefde. Benieuwd of de transgender vrouw die aan Lizzo vroeg om iets op haar arm te zetten zodat ze dit kon later vereeuwigen in een tattoo, dit ook effectief zal doen. Ik vond de tekening niet zo geslaagd. 😉
Na het optreden werden we opgepikt door mijn vriend die zich ietwat extralegaal had geparkeerd in de buurt van het Sportpaleis. De terugtocht verliep vlotjes en we leverden de puber veilig en wel bij haar ouders thuis af.