Onze laatste Hello Fresh maaltijd van de week en meteen ook de makkelijkste. Ditmaal waagde mijn vriend zich aan de risotto met buffelmozzarella, tomaat, verse basilicum en pecorino. Een mooi, kleurrijk gerecht dat perfect bij mijn bord paste en waarvoor niet te veel pannen vuilgemaakt moesten worden. 😉
Ter ere van de verjaardag van onze kameraad-whiskyliefhebber organiseerden we een klein virtueel feestje. Toegegeven, de opkomst was met drie personen erg beperkt te noemen, maar we kunnen het er allemaal over eens zijn dat het de kwaliteit is die telt en niet de kwantiteit. Mijn vriend en ik trokken een flesje rode wijn open, terwijl onze kameraad genoot van een geuze met een infusie van basilicum (I know, ik vond het ook een bizarre combinatie).
Naast het uitwisselen van coronavirus war stories, hadden we het ook over de afstand die onze kameraad van zijn vriendin scheidt, die in Australië woont. Op zich al niet evident om zo’n long distance relationship te onderhouden in normale tijden, al slagen ze daar wonderwel in. Maar op dit moment is het zelfs niet mogelijk om te voorspellen wanneer ze elkaar opnieuw fysiek zullen kunnen vastpakken. Ik sympathiseer enorm, want ik mag er niet aan denken in deze periode van mijn vriend gescheiden te zijn. Ok, helemaal alleen is onze kameraad niet: zijn twee dochters komen regelmatig over de vloer, maar toch, je partner moeten missen op dit moment, het is niet evident. En dan mogen we ons nog gelukkig prijzen dat de moderne communicatiemiddelen contact houden zo eenvoudig maken. Dat was vroeger wel anders.
Enfin ja, het was fijn om te kunnen bijkletsen en het deed deugd te horen dat het, gezien de omstandigheden, goed ging met onze kameraad.
PS: Het ideale tegengif in coronatijden: chocolade van Bittersweet!
En als uitsmijter nog een mooie zonsondergang:
Ditmaal staat er gebakken zeebaars met zelfgemaakte salieboter op het menu. Alweer een vrij gecompliceerde bereiding (serieus, we moeten zelf kruidenboter maken!). Zal ons leren om voor de original box te gaan, volgend keer toch maar de quick & easy kiezen. Allez, ‘t is niet dat we die recepten niet gemaakt krijgen, maar eerlijk, ik zie me na een werkdag van tien uur niet nog eens een uur in de keuken kruipen om eten te maken. Maar ik moet toegeven dat de recepten van Hello Fresh echt wel heel lekker zijn. De aardappelfrietjes met kerrie-olie gebakken in de over zijn heerlijk en ook de zeebaars is om duimen en vingers af te likken.
Wat fotootjes van mijn avondwandeling:
En onze puzzel is afgewerkt (denk dat we alle records verbroken hebben):
Mijn vriend en ik moeten tegenwoordig echt moeite doen om nog originele plekken te vinden om te wandelen in Leuven. Dus ja, nog maar eens gewandeld naar de Abdij van Keizersberg, dan maar. Altijd mooi, zeker in de lente onder een stralend zonnetje.
Vervolgens een beetje op goed geluk doorheen Leuven gezworven en zowaar een onbekend plekje ontdekt. Dit was honderd procent zeker ons allereerste bezoek aan de Groefstraat en het Groefplein. Ik wist zelfs niet dat Leuven een straat en een plein met dit naam had.
Op onze terugweg naar ons appartement doen we een tweede fijne ontdekking: het raam bij Belgaleiro (een Belgisch-Braziliaans café vlakbij het Sint-Jacobsplein waar we al een paar keer eerder gepasseerd zijn) staat open. Nieuwsgierig werpen we een blik doorheen het raam om te zien wat ze verkopen. En jawel, er staan zowaar verse mojito’s op het menu! En zelfs al is het een heel pak frisser dan de voorbije dagen, die mojito is snel besteld. Heerlijk! En supervriendelijke mensen. Je kan er trouwens ook eten afhalen of laten leveren. Hun menu vind je op facebook.
Thuis gekomen, wagen we ons (nuja, laten we eerlijk zijn: mijn vriend is de kok in huis) aan ons grootste lockdownexperiment tot nu toe: onze allereerste Hello Fresh maaltijd! Grote garnalen in citroen-knoflookmarinade. In plaats van 45 minuten doet mijn vriend er in totaal bijna anderhalf uur over om dit alles klaar te maken. Ik denk niet dat wij al ooit zo fancy gekookt hebben op ons appartementje. De zeldzame keren dat we zelf koken, beperken we ons meestal tot een wokgerecht of een ovenschotel. Enfin, iets waar je een minimaal aantal pannen voor nodig hebt, geen ganse pannenset. Maar eerlijk: het is echt superlekker en het presenteert erg mooi.
Puzzelvooruitgang:
Beetje een luie Paaszondag. De voormiddag brengen mijn vriend en ik al puzzelend door. Die puzzel vordert verrassend snel. Ik denk dat we allebei een nieuwe verslaving hebben. 😉
We puzzelen tot de deurbel gaat: onze paasbrunch van Octobar staat voor de deur. Uiteraard starten we onze brunch met een glaasje champagne met een oestertje daarbij. Mijn vriend en ik mogen dan wel niet gelovig zijn, we grijpen die kerkelijke feestdagen graag aan om het gezellig te maken. Daarna smullen we van de heerlijke kreeft, om af te sluiten met de vitello tonnato. De rest van de gerechtjes laten we fijn in de koelkast staan tot ‘s avonds, want de brunch is nogal copieus uitgevallen.
Na nog een beetje puzzelen, geven we onszelf een schop onder ons gat en gaan we naar buiten voor een wandeling. Ditmaal brengen onze omzwervingen ons naar de bloeiende kerselaars van Kessel-Lo.
‘s Avonds verorberen we de rest van de paasbrunch: de gerookte zalm met krielaardapelen met pastasalade en cocktail gamba’s en de snowcrab salade met pittabrood. Met een toepasselijk flesje witte wijn van Dulst erbij, natuurlijk!
Mijn vriend en ik hebben allebei een dagje verlof op Goede Vrijdag. Het stralende weer maakt het daarom extra moeilijk om in ons kot te blijven. Dus trekken we opnieuw naar één van de meest populaire wandelplekken in Leuven: de prachtig Parkabdij. (Tja, het wordt steeds moeilijker om plekken te vinden die we de voorbije weken nog niet bezocht hebben.)
Voor de corona-annalen:
Na onze wandeling doen we een flesje cava open voor het virtuele aperitief met mijn broertje en zijn vriendin, die EINDELIJK in hun nieuwe woning getrokken zijn. Nog zonder badkamer weliswaar, maar goed, aan de wasbak in de keuken kan je je ook wassen. 😉 We klinken op hun nieuwe woonst en wensen de vriendin van mijn broertje veel beterschap, want ze heeft bij het verhuizen haar voet omgeklonken en nu zijn haar ligamenten verrekt. Na het gezellige aperitief genieten we van de heerlijke zeebaars in Mediterraanse saus van Convento Food. Echt om duimen en vingers van af te likken, zo lekker. Uiteraard met een glaasje wijn erbij. Wij zijn geen barbaren!
En als dessertje een paar heerlijke pralines van Bittersweet, opnieuw open met Pasen in het vooruitzicht. Zo blij om te merken dat al onze vaste waarden in het Leuvense culinaire landschap één voor één weer de deuren openen.
Puzzel vooruitgang:
1. De puzzels die we bestelden bij Bol.com zijn geleverd. Amper één dag na bestelling. Op die van Dreamland die ik bij het begin van de lockdown bestelde en die normaal op 1 april geleverd zouden worden, is het nog steeds geduldig wachten.
2. Onze favoriete Leuvense traiteur Convento Food is weer open. We bestelden meteen voor drie dagen eten! De zalm met broccolisalade en wortelpuree was alvast om duimen en vingers af te likken. (Heel boeiend en lang gesprek gehad met de uitbaters van Convento Food trouwens, over de zware gevolgen die de huidige maatregelen hebben voor hun nog maar pas geopende nieuwe zaak. Lastig om als jong koppel zoveel tijd en energie in een zaak te investeren en dan door een virus bijna onderuit gehaald te worden. Dus, allen daarheen, zou ik zo zeggen!)
3. Mijn favoriete ijsjeszaak Decadenza verkoopt opnieuw gelato op het Ladeuzeplein. Lange social distancing wachtrijen gegarandeerd!
En als uitsmijter, een verborgen Leuvense schat:
Hoofddoel van onze avondwandeling vandaag was wat oude kleren in een kledingcontainer droppen. Helaas, we kwamen van een kale reis terug, want de kledingcontainers waren gesloten wegens de coronamaatregelen. Al een geluk dat alles mits wat proppen in onze rugzak paste, zodat we de rest van de wandeling vrijwel ongehinderd konden verder zetten.
We passeerden langs de Den Gulden Sadel op de Vismarkt, badend in het prachtige avondlicht.
Onderweg naar de Grote Markt, spotte ik opeens mensen met ijsjes. Wat!? IJsjes? Jawel, ‘t Galetje op de Oude Markt bleek opnieuw open. Zo ziet een rij aanschuivende mensen eruit dezer dagen:
En of het lekker was! Bonuspunten voor de heerlijke rabarber-gember sorbet!
Helaas, het ideale ijsjesweer zorgt voor heel wat extra afval op de Oude Markt:
En als uitsmijter een fotootje van Leuven in bloei:
Als er één drastische verandering is die deze coronavirussituatie in mijn leven teweeg gebracht heeft, dan is het wel het feit dat ik schoorvoetend mijn kookkunsten vanonder het stof gehaald heb. Toegegeven, onder het toeziend oog van mijn vriend, die duidelijk de masterchef in huis is. Maar hey, toch al een paar keer in de potten geroerd tijdens deze lockdown. Deze avond bereidden mijn vriend en ik een wokgerecht met rundsvlees, paddenstoelen en broccoli. Helemaal niet slecht, al zeg ik het zelf!
En daar kregen we nog gratis een spectaculaire zonsondergang bovenop!
Na onze wandeling naar de Abdij van Vlierbeek sprongen mijn vriend en ik rond een uur of half vijf op de fiets voor een tochtje naar Wakkerzeel en terug. Waarom specifiek naar Wakkerzeel, vragen jullie je ongetwijfeld af. Wel, daar ligt het onvolprezen restaurant Dumon en wat meer is: Dumon biedt een afhaalmenu aan! Hoera!
Het was heerlijk fietsen met de zon op ons gezicht, langs het kanaalen vervolgens door de Wakkerzeelse velden. Uiteraard werden we naar goede gewoonte weer supervriendelijk onthaald door de gastvrouw, die helemaal in haar eentje de bestellingen uitdeelde. Wel vreemd, zo’n leeg restaurant, terwijl het daar onze zo gezellig is. Gelukkig zagen we dat er veel bestellingen klaar stonden. Dumon heeft trouwe klanten! We deden een gezellige babbel en maakten vervolgens rechtsomkeert naar ons appartementje. Logistiek was de tocht terug een beetje een uitdaging: mijn vriend had een grote boodschappentas aan zijn stuur hangen met daarin de bakjes met eten, maar omdat de tas zelf op de bakjes duwde, vreesden we een beetje voor het resultaat op het einde van de rit.
En effectief: toen we op ons appartement aankwamen, bleek het prachtige dessert helemaal in stukken uiteen gevallen te zijn. Nuja, geen erg, het zou zeker nog lekker smaken. De rest van de bakjes hadden de tocht gelukkig wel goed overleefd. Misschien toch eens investeren in fietstassen?
Het was even puzzelen om uit te vissen welke bakjes bij mekaar hoorden, maar daarna was het easy peasy. Gewoon opwarmen in de oven en genieten. Uiteraard met een lekker flesje wijn erbij!
Hapje Noordzee vissla:
Asperge velouté met Pietermanfilet (iets te veel soep uitgeschonken, waardoor de visfilet een beetje verdronken is):
Aspergestoofpotje met noordzeegarnaal:
Zalmfilet mi cuit met asperges en safraanpuree:
En ik slaagde er zelfs in één van de twee chocolade verrassingen te reconstrueren zodat het eindresultaat er toch nog presentabel uit zag:
En de heerlijke bordeaux die we dronken:
Mijn vriend en ik zijn nogal topchefs, he? 😉