Ardent op de Dageraadplaats

‘s Middags landde mijn vriend in België, perfect getimed voor onze afspraak ‘s avonds in Antwerpen met mijn oud-studiegenoot en zijn nieuwe vriendin. Altijd spannend zo’n eerste kennismaking met een nieuwe liefde. Gelukkig klikte het meteen met haar. Een sympathieke dame die duidelijk het beste in onze kameraad naar boven brengt. Heel blij dat hij na een moeilijke periode opnieuw het geluk gevonden heeft!

En ja, het eten in restaurant Ardent, stelde niet teleur (al was ik even vergeten dat ik dit restaurant zelf had voorgesteld, op basis van een kleine zoektocht op de website van Michelin en wou ik de credits aan onze kameraad geven). Al verbaasde het me wel dat sommige tafeltjes onbezet bleven. Dat is voor een Leuvens restaurant vermeld in de Michelin-gids gewoonweg ongezien. In Leuven zijn we weer aanbeland in het tijdperk van maanden op voorhand reserveren om een tafeltje vast te krijgen…

Mijn favoriete gang was zonder twijfel het in melk gegaarde pluma van Duroc-varken. Ongelooflijk hoe mals dat vlees was. En ja, ik had oorspronkelijk het zoete dessert besteld, maar toen de vriendelijke ober het kaasschoteltje van mijn vriend kwam voorstellen, werd ik overvallen door een plotse golf van jaloezie en kon ik het niet laten zelf ook nog een kaasplakje te bestellen. Waarop onze kameraad mijn goede voorbeeld volgde. 😉 En amai, wat een topper om de avond mee af te sluiten! Heerlijk!

Appetizer:

Witte asperges met karnemelk, daslook en ei:

Leng met vichysoise van prei, erengi en antiboise van groene asperges en kappertjes:

Lekker wijntje voorzien van een prachtig etiket:

Met pruimensap gekonfijte konijnenbout met krielaardappeltjes en mousseline met ponzu:

In melk gegaarde pluma van Duroc-varken met boontjes en Cross & Blackwellsaus:

Warme chocoladefondant met crumble van brownie en mascarpone-ijs:

Selectie kazen, geaffineerd door Van Tricht:

Nog een extra pluspunt voor restaurant Ardent: gelegen op wandelafstand van Berchem station. Lekker handig voor wie graag een glaasje drinkt!

Culinaire hoogstandjes bij Atelier Maple

Zaterdagnamiddag spoorde ik richting Antwerpen voor een dinner date met één van mijn lieve vriendinnen. Mijn vriendin had een restaurant uitgekozen waar we allebei nog nooit geweest waren en waarvan de naam ons ook niet meteen bekend in de oren klonk: Atelier Maple. Jullie weten dat ik altijd open sta voor nieuwe culinaire ontdekkingen, dus ik was benieuwd!

We startten onze avond in de gezellige woonkamer van mijn vriendin klinkend op een fijne culinaire avond met glaasje champagne. Ik had vanuit Leuven de laatste fles champagne meegebracht van de twee dozen die mijn vriendin voor mij gekocht had in de Champagnestreek. Ik had speciaal een fles opzij gehouden voor een gelegenheid zoals deze, de andere flessen hadden mijn vriend en ik al een tijd geleden gekraakt. 😉

Na dit aperitief fietsten we naar Atelier Maple, dat zijn naam te danken heeft aan de familiale banden van de chefkok met Canada. Wat voor mij deze avond nét dat tikkeltje extra gaf, was de aandacht aan detail die uit alles sprak: de ontvangst, het mooie servies en bestek, het logo van het restaurant dat op verschillende plekken een rol speelde. Zeer fijn!

En ja, het eten was fenomenaal. We startten de avond met een alcoholvrije cocktail, die niet moest onderdoen voor een klassieke cocktail. Heerlijk! Vervolgens volgde het ene culinaire hoogstandje na het andere. Omdat we niet wilden overdrijven, kozen we de bob-formule: aangepaste dranken bij elke gang, maar wat minder dan je normaal zou krijgen. Kwestie van de volgende dag niet met een kater opgezadeld te zitten. Een leuke afwisseling dat bij sommige gerechten een cocktail geserveerd werd in plaats van het traditionele glaasje wijn. De gin-cocktail was niet mijn ding, maar dat werd goedgemaakt door de rum-cocktail, waarvan ik gerust nog een tweede glas had kunnen drinken. Het smaakte allemaal zo heerlijk dat we ons lieten verleiden een klein kaasplankje te bestellen met drie verschillende kazen. Ideaal om je niet te overeten, maar toch te kunnen smikkelen van de heerlijke kazen van Van Tricht. We eindigden onze maaltijd met een heerlijk glaasje Madeira.

Aperitief met appetizers:

BBQ – bloemkool – dragon – hazelnoot:

Rund – merlot – sjalot – zilt:

Geroosterde kabeljauw – wulken – kervel – aardpeer:

Buikstel – chili krab – bimi – djeroek poeroet:

Eendenfilet – schorseneer – cassis – cacao:

Kaas Van Tricht:

Een glaasje madeira:

Manjari chocolade – violet – blauwe bes – biet:

Een zeer fijne avond die naar meer smaakt!

Alice in de Zoo van Antwerpen

Zondagnamiddag spoorden mijn vriend en ik opnieuw richting Antwerpen. Ditmaal hadden we een bezoekje aan het lichtfestival in de zoo gepland met zijn zus en haar gezin. Aangezien onze trein wat vroeger aankwam dan het uur waarvoor we tickets hadden, dronken mijn vriend en ik nog een glaasje in de bar van het Lindner hotel, want verder zijn er niet veel toffe drinkgelegenheden in de buurt van Antwerpen Station. Of ik ken ze althans niet.

Al snel kregen we bericht dat de zus, schoonbroer en nichtjes van mijn vriend ook aangekomen waren. We dachten in eerste instantie nog tijd te hebben om samen iets te drinken, maar de tijd gaat altijd sneller dan je denkt, dus ontmoetten we elkaar in het station en overhandigden mijn vriend en ik meteen onze lekker ruikende cadeaus aan de drie jongedames.

We liepen meteen verder naar de inkom van de zoo, waar eerst onze CST gecontroleerd werd en vervolgens ons toegangsticket. Beide controles verliepen vlotjes en al snel konden we ons onderdompelen in de wondere wereld van Alice, de Mad Hatter, de Queen of Hearts, de Cheshire Cat en vele anderen.

Voor mijn vriend en ik was dit de tweede keer dat we het lichtfestival in de zoo bezochten. De eerste keer genoten we van China Lights samen met mijn broer en zijn vriendin. En als ik heel eerlijk moet zijn, ik denk dat ik de eerste editie indrukwekkender vond. De Chinese figuren lenen zich natuurlijk uitstekend voor dit soort lichtsculpturen. Of misschien ben ik gewoon niet zo’n grote Alice in Wonderland fan. Want alhoewel ik het boek gelezen heb, moet ik bekennen dat er blijkbaar niet veel van het absurde verhaal was blijven hangen. Gelukkig vonden de nichtjes het geweldig.

We hadden allemaal honger gekregen na ons bezoekje aan de zoo. Vooruitziend als ik ben, had ik gereserveerd bij Tibetaans restaurant Kunthun in de Chinese wijk van Antwerpen. Dat bleek een goede keuze te zijn. De jongedames smulden van de gebakken rijst en de met gehakt gevulde gestoomde broodjes en ze waagden zich zelfs aan een authentiek Tibetaans dessert, zoete gestoomde broodjes! Ik koos uiteraard voor een noedelsoepje en momo’s. 😉

Na het eten wandelden we samen terug naar het station alwaar we afscheid namen. Mijn vriend en ik moesten nog even wachten op onze trein, dus dronken we nog een glas in de bar van (verrassing) hotel Lindner.

Om het met de woorden van de nichtjes te zeggen: ‘Dat moeten we vaker doen!’

Muzikaal erfgoed

Vandaag trokken vier collega’s en ik vanuit Leuven naar de Antwerpse havenzone voor een heel boeiend bezoek aan een aantal kunstdepots. Op vlak van infrastructuur was ik het meest onder de indruk van het volledig luchtdichte en energieneutrale depot dat we bezochten. Door CO2 in dit depot te pompen, was het zuurstofniveau er zo laag dat het risico op brand tot nul was herleid. Dit betekende dat er geen sprinklerinstallatie of poederblussysteem moest geïnstalleerd worden en de opgeslagen kunstwerk geen schade veroorzaakt door bluswerken konden oplopen.

Op vlak van inhoud won de bijzondere orgelcollectie Ghysels moeiteloos mijn hart. Hoe fantastisch moet het niet geweest zijn om mooi opgedirkt in een grote feesttent te dansen op de tonen van zo’n orgel?

Ook nog gespot: een knappe fontein van Wim Delvoye, niet moeilijk om te raden waar hij de mosterd haalde. 😉

Een blik in het restauratie-atelier van KMSKA:

En nog wat kunstwerken in één van de depots:

Maar het allerbeste aan deze namiddag was het samen zijn onder collega’s en het kunnen uitwisselen van gedachten en ideeën. We voelden ons echt als kinderen op een schoolreisje. Menselijk contact is de max!

Een bezoek aan het Rubenshuis en heerlijke mezze bij Yalla Yalla

Genoten van het uitstekende ontbijt in B&B Welcome Home. Elke maaltijd die afgesloten wordt met vers gebakken pannenkoekjes heeft bij mij sowieso een streepje voor. Kleine Stijn was druk bezig met de voorbereidingen voor een koffietafel in het paviljoen in de tuin, dus we moesten zijn aangenaam gezelschap missen. Gelukkig hadden we elkaar. 😉 Het ontbijt was meer dan overvloedig genoeg om tot ‘s avonds toe te komen. Zo hebben we het graag!

Na het ontbijt pakten we onze spullen bijeen en begonnen we aan onze tocht naar Antwerpen-centraal. Daarvoor moesten we eerst een dikke twintig minuten wandelen tot aan het busstation Geel Eindhoutseweg om vervolgens de bus te nemen naar het treinstation van Heist-op-den-Berg. Nu zijn mijn vriend en ik vlotte wandelaars, maar mensen die moeilijk te been zijn en over geen wagen beschikken, kunnen deze tocht dus onmogelijk doen. Toch jammer dat de optie openbaar vervoer voor veel verplaatsingen in België quasi onmogelijk is.

Enfin ja, op iets meer dan anderhalf uur stonden we in Antwerpen-centraal. We lieten onze bagage achter in de lockers in het station en wandelden de Meir op. We hadden rond 14.30u afgesproken met onze vriendin en haar nieuwe vriend, dus hadden we nog een uurtje voor onszelf. Ideaal om iets te gaan drinken in de mooie Antwerpse stadsfeestzaal. Een smoothie gaat er altijd wel in! Continue reading →

Achter de schermen bij DIVA

Een gunstige wind deed een uitnodiging voor een avondje achter de schermen van DIVA in mijn inbox belanden. Aangezien ik zo genoten had van mijn vorige bezoek, zei ik onmiddellijk toe, ondanks de verslechterende coronacijfers. Serieus zeg, wat is dat? In onze omgeving lijkt iedereen één voor één ten prooi te vallen aan het virus. Zelfs onze dubbel gevaccineerde vrienden zijn meestal stevig ziek: extreme vermoeidheid, grieperigheid, spierpijn, reuk- en smaakverlies. Tot nu toe zijn mijn vriend en ik erin geslaagd te ontsnappen aan het virus, laat ons hopen dat dat zo blijft. Wij wonen gelukkig niet samen met niet-gevaccineerde min-twaalfjarigen, wat in ons voordeel lijkt te zijn. Het is duidelijk dat het vooral de lagereschoolkinderen zijn die het virus binnen brengen in hun gezin.

Maar goed, dinsdagavond spoorde ik dus naar Antwerpen-Centraal en vanaf daar fietste ik met de blue-bike naar DIVA. ‘s Nachts fietsen doorheen de Antwerpse straten, niet meteen één van mijn favoriete bezigheden, met al die tramsporen en wegenwerken. Maar ik had voldoende marge ingecalculeerd zodat ik rustig kon fietsen en was stipt op tijd op de afspraak, alwaar mijn collega met wie ik afgesproken had al op mij stond te wachten. Fun fact: de collega in kwestie was exact een week eerder ook al naar Antwerpen gereden voor dit DIVA-bezoek. Ik kreeg toen ‘s avonds om 18u telefoon van haar en dacht even dat ik me vergist had van datum, maar het was zij die een week te vroeg was. Tweede keer, goeie keer dus, in haar geval.

Mijn collega en ik werden onthaald met een glaasje bubbels en wat hapjes. Pluim voor de organisatie die alles zeer coronaveilig had georganiseerd: iedereen moest aan aparte tafeltjes plaatsnemen en moest daaraan blijven zitten, terwijl het catering personeel de hapjes en drankjes rondbracht. Na een paar korte toespraken werden we in kleine groepjes opgedeeld voor het bezoek achter de schermen. Uiteraard allemaal voorzien van een masker. Heel fijn om te kunnen delen in het enthousiasme van de DIVA-medewerkers. Het was duidelijk dat ze uren over hun vakgebied konden praten. Super!

De gloednieuwe bibliotheek:

Een bezoekje aan het archief met enkele bijzondere catalogi en promomateriaal.

En ja, ik kijk graag naar blinkende dingetjes!

We rondden de avond af met nog wat extra hapjes, drankjes en een heel fijn gesprek met één van de DIVA-medewerkers.

Diamonds are a girl’s best friend

Onze laatste dag van ons verlengd weekendje startten mijn vriend en ik, uiteraard, met een ontbijt met bubbels. Aan de tafels rondom ons zaten de leden van Rejoice, het gospelkoor dat ik helaas nog altijd niet had horen zingen.

Na het ontbijt checkten we uit en lieten onze valiezen achter bij de receptie, want ik had om 11u twee tickets geboekt voor The Antwerp Story in het pas heropende Steen. Het viel te verwachten dat deze gloednieuwe attractie kinderziekten zou vertonen en jawel, toen we ons mooi op tijd aanmeldden voor ons bezoek, deelde een zeer vriendelijke meneer ons mee dat The Antwerp Story helaas wegens technische problemen niet te bezoeken viel. Hij putte zich uit in excuses en een bijzonder uitgebreide uitleg over hoeveel weken het zou duren voordat we ons geld voor de tickets zouden terug krijgen. Beste meneer, dankuwel voor uw vriendelijkheid, maar administratieve terugbetaaltermijnen zijn geen onbekende voor mij.

Een beetje teleurgesteld besloten we dan maar van het uitzicht te genieten op het panoramisch dakterras van de nieuwe aanbouw, dat helemaal gratis te betreden valt voor iedereen. Een aanrader alvast! En kijk, we kregen zelfs een mooi zonnetje te zien!

Als alternatief brachten we een bezoek aan DIVA, het museum voor diamant, juwelen en zilver. Want ja, ik ben nu eenmaal een fan van blinkende dingen. Het museum bood een zeer interessante inkijk in de wereld van de diamant. Fan van de originele wijze waarop de collectie tentoon gesteld werd: de wonderkamer, het atelier, de internationale handelskamer, de kluis en het boudoir belichtten allemaal andere facetten van het boeiende verhaal van de diamant in een verrassende scenografie. De eetkamer met zilverwaren was een beetje een vreemde eend in de bijt, maar eentje die ik als grote fan van pottekes allerhande wel degelijk wist te smaken. Het museum slaagde erin een esthetische ervaring te bieden en mij een beetje slimmer buiten te laten komen. Continue reading →

World Choir Games in Antwerpen

De laatste zaterdag van oktober spoorden mijn vriend en ik naar Antwerpen, omdat ik VIP-tickets had voor openingsceremonie van de World Choir Games. We hadden voor de gelegenheid twee overnachtingen geboekt in het Lindner hotel, zodat we er een heus verjaardagsweekend van konden maken. Aangezien de weersvoorspellingen voor het weekend niet al te fameus waren, waren we voorzien van twee paraplu’s om ons te beschermen tegen de voorspelde regen.

Na onze koffers bij het hotel achtergelaten te hebben (de kamer was jammer genoeg nog niet beschikbaar), wandelden mijn vriend en ik doorheen de diamantwijk naar Luddites Books and Wines. Ik had immers vorig jaar van mijn toenmalige collega teamverantwoordelijken een bon van 120 euro voor deze zaak gekregen, die ik nog altijd niet verzilverd had. De zaak was echt prachtig met een mooi aanbod aan boeken. Helaas kom ik door de vele werkuren de laatste tijd niet meer aan lezen toe. Zelfs de twintig minuten sporen naar Brussel breng ik tegenwoordig door met het beantwoorden van mails. De bon zou dus in wijn omgezet worden.

We dronken een glaasje heerlijke biowijn als aperitief en aten olijfjes en crackers met hummus in de mooi ingerichte bar op de eerste verdieping. De rest van mijn bon besteedde ik aan de aankoop van zes flesjes biowijn. Heel handig: ik kon de wijnen gewoon thuis laten leveren, dat bespaarde ons alvast een hoop sleurwerk op de trein.

Oorspronkelijk waren we van plan geweest nog even terug te keren naar het hotel om in te checken, maar we zaten wat krap in tijd. We moesten immers nog een klein half uur op de tram zitten om op tijd in Grand Café deSingel te zijn, waar we om 16u werden verwacht voor een walking dinner. Een raar uur voor een walking dinner, maar hey, een gegeven paard moet je niet in de bek kijken, nietwaar? Continue reading →

Fashionably late

Zaterdagnamiddag, mijn vriend en ik stonden net op het punt de trein naar Antwerpen te nemen voor het verjaardagsfeestje van mijn jongste achternichtje (dochter van mijn jongste neef langs moeders kant), ging de telefoon. De zus van mijn vriend belde om te zeggen dat haar jongste dochter positief getest had op COVID-19. Een week eerder hadden we nog samen gevierd ter ere van de communie van de twee zussen van ons besmette nichtje. Beetje vervelend als je net van plan bent naar een feest te gaan met heel veel kleine kinderen en heel veel oude mensen en al een paar dagen last hebt van een verkoudheid. Niets waarover we ons eerder zorgen hadden gemaakt, maar in dit geval namen we toch het zekere voor het onzekere. Mijn vriend haastte zich naar de apotheker om een sneltest en een dik kwartier later konden we opgelucht adem halen: allebei negatief. Natuurlijk is zo’n sneltest geen honderd procent garantie dat je virusvrij bent, maar het is wel een goede indicatie.

Spijtig genoeg hadden we ondertussen de snelle trein naar Antwerpen die over de luchthaven gaat gemist en moesten we de boemel nemen, waardoor we nog extra vertraging opliepen. In Antwerpen-Centraal namen we een blue-bike uit de fietsenrekken en spoedden we ons zo snel we konden naar de scoutslokalen van Merksem. Helaas ligt gans Antwerpen open door wegenwerken allerhande en leek onze fietstocht soms meer op een veldrit. Al een geluk dat het niet geregend had.

Bijna twee uur te laat konden we eindelijk de jarige feliciteren, die duidelijk niet echt onder de indruk was van het feit dat ze één jaar oud werd. Alleen de taart gunde ze een blik waardig. En samen met mij op de foto gaan, zinde haar al helemaal niet.

Al snel bleek trouwens dat mijn vriend en ik zelfs niet de laatste gasten waren, mijn andere neef met zijn gezin waren nóg later. De rest van de namiddag genoten we van fijne babbels in de warme oktoberzon. We bleven plakken tot het feest gedaan was en hielpen het feestcomité met opruimen. Na afscheid genomen te hebben, sprongen we opnieuw op de fiets naar Antwerpen-Centraal. Ditmaal namen we een omweg om de wegenwerken te vermijden.

Buiten wat pannenkoeken als vieruurtje hadden mijn vriend en ik die dag niet veel gegeten, dus besloten we samen te dineren in de Chinese wijk van Antwerpen. We belandden bij Phở Viet, een eenvoudig restaurant dat Vietnamese streetfood tegen zeer betaalbare prijzen serveert. Ik smulde van mijn Phở Satay en mijn vriend ging voor de eendenfilet. Als dessert probeerde ik een traditioneel Vietnamees dessert: Chè Ba Màu, beter bekend als three colour dessert. Het dessert deed me wat denken aan de shaved ice desserts in Singapore. Slecht was het zeker niet, maar op het vlak van desserts gaat er toch weinig boven een klassieke chocomousse, tiramisu of een crème brûlée.

Flanders Finissage Dinner

Een evenement in het schoonste museum van het land dat volledig in het teken stond van de kunsten van een aantal topchefs, ja, dat kon ik toch niet links laten liggen.

Mijn baas had aangeboden mij een lift naar Antwerpen te geven en dat aanbod had ik gretig aangenomen, want met het openbaar vervoer ben ik wel iets langer onderweg. Natuurlijk was mijn baas iets later dan afgesproken (hij heeft een agenda die nog drukker is dan de mijne), maar daar had ik al rekening mee gehouden. Gelukkig leidde Waze ons via een bijna filevrije route naar Antwerpen. En zo’n ramp zou het wel niet zijn als we een paar minuten later dan 19u aankwamen.

Helaas is mijn baas ook iemand die graag dicht bij zijn bestemming parkeert. Om een lang verhaal kort te maken: we deden er een half uur over om een parkeerplaats te vinden en reden ons verschillende keren vast op de wegenwerken rondom het KSMKA-gebouw. We draaiden letterlijk rondjes, terwijl onze bestemming dichtbij was, maar steeds buiten bereik bleef. Uiteindelijk parkeerden we ons op de werf zelf (waarvoor we eerst moesten telefoneren om de code vast te krijgen). Die werf lag er bijzonder modderig en nat bij. Ideaal om door te laveren op hoge hakken.

Eerst probeerden we binnen te geraken langs de bediendeningang, maar we liepen dood op een glazen deur en natuurlijk waren de bedienden die we even daarvoor nog zagen, opeen spoorloos verdwenen. Aan de andere kant van die deur zagen we een stroom mensen het museum binnen lopen, maar de mensen aan het onthaal gebaarden ons dat ze geen badge hadden om ons binnen te laten. Noodgedwongen moesten we dus helemaal terug lopen, opnieuw door de modder waden om uiteindelijk aan de hoofdingang te geraken. Ik slaakte alleszins een zucht van verluchting toen we eindelijk binnen waren.

Ik haastte me naar het toilet om de laag modder van mijn schoenen te schrapen en wil me bij deze verontschuldigen bij de kuisploeg, die zich de dag nadien ongetwijfeld zullen afgevraagd hebben welke werkman met zijn modderlaarzen in dat prachtig witte toilet was binnen geraakt.

Na deze ietwat moeilijke start, verliep de rest van de avond vlekkeloos. Ik had fijne gesprekken met mijn collega’s en liep een aantal oude bekenden tegen het lijf. Culinair was dit ook een topavond. Amai, zoveel verfijnde gerechtjes geproefd! Het ene al lekkerder dan het andere. Proficiat aan al de topchefs die speciaal voor deze gelegenheid hun beste kookkunsten boven gehaald hadden. Een speciale vermelding verdient ook de zeer aimabele heer van Wijndomein Oud Conynsbergh, die met veel passie uitleg gaf over de wijnen die hij uitschonk. En de heerlijke alcoholvrije cocktails van Bôtan Distillery mochten er ook zijn!

Het gebouw zelf was prachtig versierd met bloemen en de bijzondere verlichting gaf aan elke ruimte een heel bijzondere sfeer. Een beetje alsof je in een betoverd paleis rondliep. Continue reading →

Yet Another Blog

Life on my side

antwerpen