Author: yab

Babybezoek

Jaja, het ziet er niet naar uit dat er snel een einde zal komen aan de babyboom in onze vriendenkring. Grote gezinnen zijn weer hip tegenwoordig! Dus gingen we gisterenavond op bezoek bij F, zes weken en een serieuze brok van een baby die alle groeicurves aan haar laars lapte. Speciaal voor ons beperkte baby F haar huilavondje tot een huilkwartiertje, iets wat wij ten zeerste apprecieerden. En we werden door de trotse ouders getrakteerd op bavarois en ander gebak. Er zijn voordelen aan op babybezoek gaan. 😉

Veranderingen

Het bedrijf van mijn vriend staat voor een aantal grote veranderingen. Er wordt veel gepraat en gediscussieerd en er moeten zware knopen doorgehakt worden. En dat brengt twijfel en onzekerheid met zich mee. Vanavond zat ik met mijn vriend en zijn collega’s aan tafel en was ik, als outsider, getuige van de discussies. Het was boeiend om aanwezig te zijn op zo’n beslissend moment. De grootste knopen bleven (voorlopig) onaangeroerd, maar vroeg of laat zal het ervan moeten komen. Benieuwd hoe het verder zal evolueren.

Chocolade en circus

Vorige zaterdag was er eentje om in te kaderen. Het heetste moment van de dag bracht ik door in het gezelschap van zes dames en één heer, terwijl we samen ingewijd werden in de kunsten van het chocolade bewerken. De hitte maakte dat de chocolade moeilijk stolde en we, hoewel vocht een grote vijand van chocolade is, de pralines een tijdje in de frigo moesten stoppen om het stollingsproces een handje te helpen. Maar het resultaat smaakte er even lekker door.

Na de workshop trok ik met twee vriendinnen het stadspark in om daar te genieten van de optredens van Circus en Co. Het was gezellig druk in het park, we lieten ons graag betoveren door de acts, aten Indonesisch uit een kartonnen bakje, zaten in het gras en praatten over het leven. Na het laatste optreden dronken we een sangria op het Hooverplein waar de kraampjes van de Europese markt stonden. We sloten de avond af met een mojito op het terras van de Domus terwijl de warmte van de dag nog nazinderde. Magisch.

Een drink op een geslaagd jaar Spaans

Deze avond met de klasgenootjes van de Spaanse les een glaasje gedronken op de goede afloop van ons eerste jaar Spaans. We begonnen de avond op het terras van het Universum, maar werden door een forse regenbui naar binnen gejaagd. Ik was moe en nog een beetje onder de indruk van de begrafenis deze ochtend, maar het was fijn om op een toffe manier afscheid te kunnen nemen van de juf en de klasgenootjes. Veel klasgenootjes stoppen er immers mee of komen wellicht in een andere klas dan wij terecht. En onze juffrouw Spaans, die zullen we helaas moeten missen tot in het vijfde jaar. Als dát geen goeie motivatie is om nog een paar jaartjes verder te doen, dan weet ik het ook niet meer. 😉

Tip voor wie erover denkt om Spaans aan het CLT te volgen: Lily Devos is de beste leerkacht van allemaal!

Begrafenis

Vanochtend werd de vrouw van mijn collega begraven. De kerk zat afgeladen vol. Het was een mooie plechtigheid die het beeld schetste van een vrolijke vrouw die intens had liefgehad en heel erg gemist zou worden. Mijn collega en zijn drie zonen namen één voor één het woord. In heel persoonlijke zinnen namen ze afscheid. Het was prachtig, maar ook zeer emotioneel. De papieren zakdoekjes kwamen van pas, zelfs al kende ik de vrouw niet persoonlijk.

In de viering werd dit nummer van Jackson Browne gespeeld als eerbetoon aan de overledene. Het is de moeite om de tekst van het nummer te lezen. Kippenvel.

Ik hoop dat onze collega zich een beetje gesteund voelde door de grote opkomst van collega’s en dat hij erin slaagt zijn leven beetje bij beetje weer op te bouwen. Al weet ik niet goed hoe je daaraan begint als de partner wegvalt waarmee je al meer dan dertig jaar samen bent. Maar je moet verder, veel keuze heb je niet.

Grommel, grommel

De cursus landschapsfotografie waarvoor ik me een ganse tijd geleden op de wachtlijst had laten zetten, bleek niet meer ingericht te worden. Daar kwam ik achter toen ik zelf informeerde bij het secretariaat hoe het zat met de inschrijvingen voor die cursus. Niemand had het blijkbaar nodig gevonden de mensen op de wachtlijst daarvan op de hoogte te brengen. Maar er bleek een alternatief te zijn waarvoor ik, dankzij mijn half jaartje photoshop, in aanmerking kwam. En bijgevolg ging ik me vandaag inschrijven voor de cursus fotografie 1 (een splinternieuwe cursus die de belofte van een echt diploma inhoudt).

Vlak nadat ik van mijn werk thuiskwam, sprong ik op mijn fiets om als een wervelwind me op de allereerste dag van de inschrijvingen naar het CVO-secretariaat te begeven. Maar uiteraard, ik had het moeten weten: de twee enige avonden waarop de cursus fotografie 1 wordt gegeven waren al helemaal volzet. Volzet! Zware teleurstelling, want ik had echt mijn zinnen op een vervolgcursus gezet. En zodoende sta ik nu op een wachtlijst voor een eventuele cursus fotografie 1 die misschien, wie weet, op vrijdagavond georganiseerd zal worden.

Grommel, grommel.

Ontbijt in de Sportoase

Niet dat jullie mij moeten verdenken van sportieve inspanningen op een zondagochtend. De schoonbroer van mijn vriend woonde er één of andere conferentie bij over alweer een nieuwe fitnessrage (is Zumba al gepasseerd of is dat nog steeds in?). Dus sliepen we lang uit en sprongen we op de fiets voor een ritje naar de Sportoase en terug. Ontbijten met een slaatje van warme scampi en sinaasappel op een zondagmiddag, er zijn ergere dingen in de wereld. En ook het ritje naar de Sportoase langs het groene gedeelte van de Leuvense ring deed me deugd. Het viel me op dat Leuven er de laatste jaren alleen maar mooier op wordt. Vooral de stationsomgeving heeft een totale metamorfose ondergaan van een afgeleefd een vuil stukje stad tot een echt nieuw stadscentrum. Erg benieuwd hoe de Vaartkom zich verder zal ontwikkelen.

Iedereen in dit land heeft boter op het hoofd

Dixit HoReCa Vlaanderen. Uiteraard ook de consument, die (de schánde! hoe durft hij!) zomaar geniet van die lage prijzen die dankzij zwartwerk in stand gehouden worden. Beetje flauw om nu terug te komen op afspraken die in 2009 gemaakt werden. Ik ben benieuwd met welke argumenten er naar het Grondwettelijk Hof gestapt zal worden. Waarschijnlijk zal men discriminatie ten opzichte van andere sectoren, waar zwartwerk wel nog mogelijk is, aanvoeren. Af te wachten of het Hof hierin zal meegaan. Misschien zien we binnenkort ook bouwvakkers met een kassa die BTW-bonnetjes spuwt, rondsleuren. 😉