Aux petits oignons

Deze zaterdag hadden we afgesproken met onze vrienden uit Waals-Brabant. Omdat ze echter midden in de verbouwingen zaten (hun derde verbouwing al, waar ze de energie vandaan blijven halen, het is mij een raadsel), konden we ditmaal niet genieten van de uitmuntende kookkunsten van vriendin Q. Maar niet getreurd, ze verrasten ons op een etentje bij Aux petits oignons, een klasse-restaurant in Jodoigne.

Het werd een zalige avond, met heerlijk eten en veel nieuwtjes om uit te wisselen: zij een nieuwe, uitdagende job die helemaal geknipt is voor haar, hij een dikke promotie en wij onze fonkelnieuwe bvba. Geen wonder dat we als allerlaatsten het restaurant verlieten, terwijl het personeel al bezig was de tafels te dekken voor de volgende dag.

Dit aten wij:

Opeenstapeling van eendenlever en zachte appels, gekarameliseerde brioche, luchtige melk met gegrilde nootjes

**

Smeltende rogvleugel op waterzooise wijze, groentenvocht, mousseline van worteltjes en selder, geplette ratte aardappelen met gerookte boter

**

Suprême van geel gevogelte, verse pasta met spek en uitjes, aardappelen cappuccino en zachte geitenkaas, ingekookte vleesjus

**

Boterham met boeren reblochon en coppa, sjalotten mousseline, gekrulde sla en 
groene appel

**

Cannelloni van mango’s met vanille en groene citroen, passie ijs en sorbet, gel van basilicum en agastache (kruid)

Oplevering – the never ending story

En zo stond ik op een zaterdagochtend om kwart voor acht ‘s ochtends op in de overtuiging dat na al die jaren er eindelijk nog eens een poging tot oplevering gedaan zou worden. Naïeveling die ik ben. De oplevering was al met een week uitgesteld omdat “de vloerder niet kon komen, maar geen paniek deze week kwam het zeker in orde” (quod non). Nadat ik deze ochtend de slaap uit mijn ogen gewreven had, bleek er deze nacht om half twee een mailtje te zijn binnengelopen: “Voorlopige oplevering uitgesteld wegens overlijden schoonmoeder bouwheer.” Het is me onduidelijk hoeveel schoonmoeders onze bouwheer heeft, want volgens mij is dit excuus al eens eerder gebruikt. Achja, les excuses sont faits pour s’en servir

Benieuwd wanneer de volgende poging gedaan zal worden.

Het begin van het nieuwe schooljaar

Jaja, ook voor yab is het nieuwe schooljaar weer begonnen. Vorige week vrijdag had ik mijn eerste les fotografie. Ons groepje bleek slechts uit vier personen te bestaan, waarvan de enige vrouw het al na een half uur aftrapte omdat ze zat te rillen van de koorts. De twee mannen op leeftijd waren van het type “de grootte van mijn penis is omgekeerd evenredig met de grootte van mijn lens” en ik zag ze denken: “Wat komt dat meisje hier doen?”. Maar goed, eerste indrukken kunnen bedriegen en ze waren wel vriendelijk tegen mij en mijn decolleté.

Eerste onderwerp: back to basics. Want uiteindelijk heb je om te fotograferen niets anders nodig dan een zwartgeverfde schoenendoos met een gaatje in en lichtgevoelig papier. Pinhole photography, dus. Al die dure lenzen en ingewikkelde mechaniekjes, nergens voor nodig. Heel interessant om het fotografische proces terug te brengen tot de basis-eigenschappen van het licht. En zo ontwikkelde ik voor het eerst een fotonegatief in een geïmproviseerde donkere camera. Het negatief omzetten naar positief deden we simpelweg met een flitser en een ander stuk fotopapier, om zo tot een contactafdruk te komen.

Volgende les werken we verder op dit thema. Ik vond het heel boeiend, maar niet meteen iets wat ik mezelf in mijn vrije tijd zie doen. Mijn Canon 550D is me daarom iets te lief.

Yab neemt niet deel aan een wedstrijd

Want ik las de kleine lettertjes van het wedstrijdreglement op www.travel-magazine.be/travelblogaward/nl. In het bijzonder deze kleine lettertjes:

14. Material from the registered blogs can be used by CheapTickets.be and Travel Magazine in publications and for promotions, online as well as offline. For the use of this content the participant can’t demand any form of compensation. By registering the participant declares that the persons depicted on the photographs on his blog do not object publication of the photo and the depicted material (such as monuments or works of art, etc.) aren’t subject to copyrights.

Goed geprobeerd, maar ik ga mijn verslagen waar ik uren op gezwoegd heb in vervoersmiddelen allerhande en foto’s niet gratis te grabbel gooien voor één of andere stomme award. Sneaky, Travel Magazine, heel sneaky.

Volgepropte weekends

Zaterdag naar het verre West-Vlaanderen alwaar we op gourmet getrakteerd werden door onze vrienden L en S en ik kleine I hielp haar eerste foto’s te maken. Al vrees ik dat een reflexcamera met externe flits toch net iets te zwaar is voor een meisje van bijna tweeënhalf. 😉 Zondag van het rusthuis in Hasselt waar mijn fysiek onverwoestbare, maar mentaal niet meer helemaal bij de zaak zijnde oma onverstoorbaar een stukje wafel at. Alsof haar leven ervan afhing. Daarna naar de Kempen om de nog steeds in het ziekenhuis verblijvende oma van mijn vriend een hart onder de riem te steken om te eindigen bij zijn zus en schoonbroer een dorp verder, alwaar ik het petekindje van mijn vriend iphone-gewijs rond mijn vinger draaide. De wonderen van de moderne technologie! Elk kinderleed kan ermee bezworen worden.

Tallinn

Ons bezoek aan Tallinn dateert ondertussen al van meer dan een maand geleden, maar jullie hebben nog een verslagje en enkele foto’s van mij tegoed.

Tallinn had me vorig jaar tijdens onze reis door Europa al betoverd. Die schattige torentjes, het uitzicht op de baai, de prachtige kerken, de gezellige sfeer, het lekkere eten, de middeleeuws aandoende straatjes, de voelbare nabijheid van Rusland,… Dus trokken we dit jaar tijdens het Marktrockweekend opnieuw naar Tallinn, ditmaal in het gezelschap van mijn broertje en zijn vriendin. Het werd een prachtige driedaagse met veel zon, een lange wandeling langs de zee die de kuiten van mijn schoonzusje helemaal rood verbrand achterliet, de beklimming van vele torens, de tevergeefse zoektocht naar het beroemde amfitheater waar de zangfestijnen gehouden worden, de ontdekking van een militair kerkhof, het schattige havenstadje Pirita, пельмени, блины en wodka (zo dicht bij Rusland, moet een mens Russisch eten, nietwaar), een hernieuwd bezoek aan het nog altijd geweldige restaurant Fish & Wine (spijtig dat de ober van de vorige keer er niet meer scheen te werken), cocktails op terrasjes terwijl het in België goot, een bezoek aan het volledig vernieuwde Estse historisch museum, het sublieme Kadriorg paleis en de Linnahall als ultiem monument voor de vergankelijkheid van het Sovjettijdperk.

Ik zou zo weer terug willen!

Roald Dahl Day!

Van alle schrijvers uit mijn jeugd, is hij degene wiens boeken mij het meest wisten te betoveren: Roald Dahl, mijn held, de man met de onuitputtelijke fantasie. Geen boek dat ik niet van hem gelezen heb. Een coup de foudre die begon met De Reuzenperzik, een cadeautje van mijn lieve tante, en die overging in een prachtig bloeiende romance die tot op de dag van vandaag bleef voortbestaan. Hij leerde me woorden zoals pince-nez en qui vive. Hij schreef over heksen, reuzen, fazanten en chocoladefabrieken. En de kinderen waren altijd de volwassenen te slim af! Alle verfilmingen ten spijt kan er niets tippen aan de originele boeken. Wees maar zeker dat ons petekindje een boek van hem cadeau krijgt, eens ze er oud genoeg voor is. Want de boeken van Roald Dahl, die zijn tijdloos.

Aan alle andere fans, jong en oud: prettige Roald Dahl Day! Bezoek ook zijn Facebook-pagina.