Author: yab

Vertrek naar Wenen – 28 mei 2014

Na nog drie dagen visoverschot weggewerkt te hebben, was het dan eindelijk zover: gepakt en gezakt vertrokken mijn vriend en ik woensdag naar het werk. Slechts een halve dag verwijderd van onze vlucht naar Wenen. Hoofddoel van dit verlengde weekendje: een bezoek brengen aan mijn vriend en oud-studiegenoot die nu al een paar jaar met vrouw en kinderen in Bratislava woont. Die paar keren dat we zijn vrouw ontmoet hebben, klikte het altijd erg goed en de geboorte van hun jongste zoon was een perfecte gelegenheid om eindelijk dat lang beloofde bezoekje aan Bratislava te brengen.

Aangezien mijn vriend en ik niet zo’n Ryanair fans zijn en Zaventem voor ons echt wel veruit de makkelijkste vertrekluchthaven is, kozen we ervoor op Wenen te vliegen. Bratislava is immers maar een treinrit van zestig minuten verwijderd van de Oostenrijkse hoofdstad.

Na een vlucht van nog geen twee uur landden we op de luchthaven van Wenen. Er was toch wel het één en ander veranderd, sinds mijn laatste bezoek in 2002 aan de voormalige keizerlijke hoofdstad. Nu beschikte de luchthaven over een ultrasnelle verbinding met het stadscentrum. In exact 16 minuten bracht de CAT (City Airport Train) ons naar station Wien-Mitte. Ronduit fantastisch. Ook fantastisch: blijkbaar was het mogelijk om je bagage al in te checken in Wien-Mitte, zodat je op de trein en in de luchthaven niet meer met bagage moest sleuren. Daar zouden we zeker gebruik van maken voor onze terugreis.

Na een korte metrorit naar metro Rochusgasse (alwaar we natuurlijk de verkeerde uitgang namen, blijft moeilijk om op een locatie die je niet kent in te schatten welke uitgang zich het dichtst bij jouw bestemming bevindt), arriveerden we bij hotel Spiess&Spiess. We zouden hier één nachtje verblijven om toch een beetje de sfeer van Wenen op te snuiven. Voor mijn vriend was dit immers zijn eerste bezoek en ik wilde hem een vluchtige kennismaking met deze mooie stad niet onthouden.

Ons hotel was dik in orde: vriendelijk onthaal, mooie en ruime kamer. Dat mocht ook wel, voor 125 euro per nacht. Omdat we de komende nachten bij onze vrienden zouden logeren, vonden we dat we ons dit wel konden permitteren. Nadat we al onze spullen in de kamer gedropt hadden, gingen we op zoek naar een restaurant om ons avondmaal te nuttigen. Aangezien de lucht nogal grijs van kleur was, besloten we ons te beperken tot de omgeving van ons hotel. Dankzij Tripadvisor kwamen we terecht in Kroatisch visrestaurant Lubin (nog meer vis!). De tripadvisor reviews waren erg lovend over de Kroatische wijn, dus ik wist wat te drinken bij mijn Angler auf Risotto mit Vongole und Basilikum. De vis was erg lekker, de prosecco heerlijk, de Malvazija witte wijn zo mogelijk nog beter.

Na de maaltijd waagden we ons toch aan een wandeling naar het Hundertwasserhaus, een prachtig staaltje innovatieve architectuur dat bij mijn eerste bezoek aan Wenen indruk gemaakt had. Jammer genoeg was het een beetje te donker om de blok in al zijn glorie te kunnen bewonderen en voelden we zo nu en dan druppels op ons neerdalen. Omdat we nog een stevig weekend voor de boeg hadden, besloten we op tijd in bed te kruipen om wat energie op te sparen.

IMG_4078

IMG_4081

IMG_4089

De wonderen zijn de wereld nog niet uit

Bij thuiskomst deze avond stond er zowaar een stelling te blinken langs ons balkon. Eindelijk, eindelijk, eindelijk ziet het ernaar uit dat de aansluiting tussen ons gebouw en de iets recentere nieuwbouw naast ons zal afgewerkt worden. Hopelijk doen ze het op een ietwat deftige manier, maar ik zal al blij zijn als de isolatie niet meer zichtbaar is en het geheel waterdicht wordt afgewerkt.

Een duidelijk geval van: de aanhouder wint! Onze advocaat heeft er alleszins brieven genoeg voor geschreven.

Het laatste weekend van mei

  • zaterdag 24 mei: Om tien uur mondeling examen Spaans. Op een kwartiertje was het gepiept. Ik was niet geheel tevreden over de vlotheid waarmee ik de Spaanse woordenschat uit mijn hersenen kon opdiepen, maar goed, ik verwacht geen onaangename verrassingen bij het ontvangen van het eindresultaat.

    Na het examen liet ik mijn voeten verwennen met een pedicure. Zo zijn mijn teentje weer helemaal zomerklaar.

    De namiddag brachten we al kuisend door, want ‘s avonds verwachtte ik mijn vader, broer en vriendin en nonkel en tante. En een mens wil toch graag een goeie en goed georganiseerde indruk maken op de familie. Om er zeker van te zijn dat het eten zou smaken had ik tapas en een koude schotel besteld bij de Walvis. Om 17u gingen mijn vriend en ik de schotels ophalen. Toen de vriendelijke dame maar dozen bleef aandragen, drong het tot mij door dat ik iets te enthousiast geweest was bij het bestellen. De tapas voor acht personen konden op zich al als volledige maaltijd dienen, om van de fantastisch mooie koude schotels nog maar te zwijgen. Nochtans had ik aan de telefoon heel duidelijk gezegd dat mijn bestelling voor acht personen was en niet voor twee keer acht. Goed, te veel eten is nog altijd minder erg dan te weinig eten.

    We besloten de tapas gewoon dicht te laten en bij onze vrienden te informeren of er iemand bereid was deze op zondag mee te komen opeten. Het kostte wat moeite, want uiteraard had bijna iedereen al plannen voor de verkiezingszondag, maar we vonden toch een koppel en hun twee zonen om ons uit de nood te helpen.

    Het diner zelf was een denderend succes. Het eten was heerlijk en de avond vloog voorbij. Om mijn vader de voetballiefhebber ter wille te zijn, volgende we zelfs een beetje het duel Real Madrid – Atletico Madrid op de pc. Helaas haalde de underdog het niet.

  • zondag 25 mei: Deze dag had ik al lang op voorhand vrijgehouden, omdat ik vermoedde dat ofwel mijn vriend ofwel ikzelf zouden opgeroepen worden als bijzitter en/of voorzitter van een stembureau. Toen we twee weken voor de verkiezingen nog altijd geen oproepingsbrief in onze bus gevonden hadden, durfden we opgelucht adem te halen. Een zorgeloze zondag wenkte, met als ontbijt én middagmaal visoverschotjes. 😉

    Rond een uur of vijf kwamen dan onze vrienden om te helpen ons tapasoverschot weg te werken. Ondanks hun moedige inspanningen lukte dit niet, maar het werd toch een gezellige avond. Fijn om eens een keer iets spontaan te kunnen doen, dat overkomt ons tegenwoordig niet vaak meer.

IMG_4836

IMG_4838

IMG_4840

IMG_4841

IMG_4843

IMG_4844

IMG_4845

IMG_4835

Twee derde van de examens zit erop

Nog één mondeling examen Spaans te gaan en dan zijn we er weer vanaf voor een half jaartje. Zaterdag beloonde ik mezelf na de niet al te moeilijke luistertest (die echt veel te lang duurde) op veganistische kroketjes op het terrasje van de Loving Hut. Een ijsje van Decadenza maakte de maaltijd af. Terwijl mijn vriend het weekend doorbracht met het oefenen van havenmanoeuvres, zat ik op mijn balkon in de zon Spaanse woordjes te memoriseren. Ik hield zelfs een kleurtje over aan al mijn studie-ijver. Twee vliegen in één klap. 😉

Een onverwacht culinaire avond

Dinsdagavond hadden we een afspraak met een kameraad om samen iets te gaan eten/drinken. Ik sta altijd open voor suggesties, dus ik vroeg hem waar hij graag wilde gaan eten. Het antwoord kwam een beetje als een verrassing: Het Land aan de Overkant is normaal niet het soort restaurant waar wij op een weekdag iets gaan eten, maar hey, tegen een fijne culinaire ervaring zeg ik nooit neen! En of we genoten hebben!

Dit passeerde er aan onze smaakpapillen:

Een collectie fijne appetizers:
IMG_4781

IMG_4783

IMG_4784

IMG_4786

IMG_4787

Makreel, komkommer en gin:
IMG_4788

Haring opgelegd:
IMG_4789

Sardien in tempura:
IMG_4791

Mossel, scheermes en prei:
IMG_4792

Kokkels, erwten en citroen:
IMG_4793

Schelvis met artisjok en gepekelde groenten:
IMG_4796

Varken met asperges, spinazie en txistorra:
IMG_4798

Dessert met aardbei en rabarber:
IMG_4800

En nog een theetje als afsluiter:
IMG_4801

IMG_4802

Een rustig weekend

Normaal gezien zou mijn vriend dit weekend gaan zeilen, maar het verschrikkelijk slechte weer stak daar een stokje voor. Het aantal beaufort aan zee kwam niet bepaald overeen met ideale zeilomstandigheden. Nu had ik wel een aantal dingen gepland voor dit weekend, maar niet overdreven veel. Een beetje met in het achterhoofd dat ik zo stilletjesaan moest beginnen studeren voor mijn examens Spaans.

Vrijdagavond gingen mijn vriend en ik op bezoek bij vrienden die hun gezin onlangs uitgebreid hadden met een nieuw schattig meisje. De baby leek ontzettend hard op haar oudere zusje. Wat best wel grappig is, gezien geen van beide baby’s op de mama noch op de papa lijken. ‘t Zal een generatie overgeslagen hebben. 😉

Zaterdag ging ik braaf naar de les en probeerde extra goed op te letten om zo de hoeveelheid studietijd nog nodig om de leerstof onder de knie te krijgen tot een minimum te beperken, in de namiddag deden we wat boodschappen en ‘s avonds woonde ik een prachtig concert van twee koren bij in de Sint-Pieterskerk.

Het was een muzikaal weekend, want zondag had ik afgesproken met vrienden om samen naar het concert van het LAO te gaan. Aangezien de tickets al heel lang op voorhand gekocht waren en het concert uitverkocht was, bleef mij vriend thuis. Het concert was prachtig en nadien gingen we nog op café om bij te praten. Jammer genoeg waren zowel de Quetzal (sluit veel te vroeg in het weekend) als deWerf (sluit gewoonweg elk weekend) dicht. Gelukkig vonden we nog een plekje in Leuvens nieuwste pop-up café.

En zo was ik alweer een pak later thuis dan initieel gepland. Maar we hadden nu eenmaal veel bij te praten over de aankoop van het nieuwe huis van mijn vrienden en de geplande verbouwingswerken.