De wonderen zijn de wereld nog niet uit

Bij thuiskomst deze avond stond er zowaar een stelling te blinken langs ons balkon. Eindelijk, eindelijk, eindelijk ziet het ernaar uit dat de aansluiting tussen ons gebouw en de iets recentere nieuwbouw naast ons zal afgewerkt worden. Hopelijk doen ze het op een ietwat deftige manier, maar ik zal al blij zijn als de isolatie niet meer zichtbaar is en het geheel waterdicht wordt afgewerkt.

Een duidelijk geval van: de aanhouder wint! Onze advocaat heeft er alleszins brieven genoeg voor geschreven.

De eerste keer…

– Samen in bad in ons nieuw appartementje.
– Gesekst in het splinternieuwe bed, met de splinternieuwe lakens en de splinternieuwe kussens en de splinternieuwe donsdekens.
– Geslapen in datzelfde bed.

Wij zijn EINDELIJK verhuisd, mensen!!! Jaja, zondag 11 februari gaat mijn persoonlijke geschiedenis in als een Memorabele Dag. We hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om samen met nonkel K een flesje champagne te kraken. De fles lag al op ons te wachten sinds juli vorig jaar, een cadeautje als dank voor de organisatie van een fijn weekend. Beter laat, dan nooit.