East of Eden – John Steinbeck

Het tweede boek dat ik las van John Steinbeck. Mijn eerste boek van Steinbeck was ‘The Grapes of Wrath‘ en ik herinner mij dat ik behoorlijk kapot van dat boek was. Vreemd genoeg heb ik echter geen review teruggevonden op yab.be. Zou het dan echt al meer dan dertien jaar geleden zijn dat ik dit boek gelezen heb?

Er ligt ongetwijfeld te veel tijd tussen het lezen ervan om beide werken te kunnen vergelijken, maar hoewel ik vind dat het schrijven van ‘East of Eden’ een groter huzarenstukje is dan ‘The Grapes of Wrath’, greep deze roman me minder bij de keel. Wat niet wegneemt dat ik enorm genoten heb van dit boek. Hoe ambitieus om de hele geschiedenis van de mensheid en het gevecht tussen goed en kwaad in één boek te willen proppen. Wat een ongelooflijke schrijver is die Steinbeck.

Het boek noopte me ook regelmatig tot het opzoeken van bepaalde woorden. Blijkbaar was mijn Engelse woordenschat niet helemaal toereikend om alles te begrijpen. Altijd fijn om iets te kunnen bijleren, al denk ik niet dat de namen van al die bloemen en planten lang zullen blijven hangen. Enorm genoten trouwens van de schitterende zinnen van deze Nobelprijswinnaar. Na het lezen van dit boek kan ik alleen maar zeggen dat Steinbeck deze prijs met recht en reden in ontvangst heeft mogen nemen.

Het mooiste wat ik overhoud aan ‘East of Eden’ is de betekenis van het Hebreeuwse woord ‘Timshel’, ‘thou mayest’ volgens Steinbeck. Omdat de mens altijd de keuze heeft tussen goed en kwaad. Vrije wil is soms een vergiftigd geschenk, omdat het de verantwoordelijkheid enkel en alleen bij onszelf legt. Geen smoesjes of uitvluchten. Het is aan ons om de weg te kiezen die we willen gaan.

But ‘Thou mayest’! Why, that makes a man great, that gives him stature with the gods, for in his weakness and his filth and his murder of his brother he has still the great choice. He can choose his course and fight it through and win.” Lee’s voice was a chant of triumph.

Thuis is waar mijn whisky staat

Sinds is verhuisd ben naar Borgerhout, moet ik ‘s avonds het genot van een ontspannend glaasje wijn of whisky ontberen. In Leuven of Genève was er altijd wel één of andere vorm van alcohol in huis (al dan niet illegaal over de Zwitserse grens gesmokkeld), maar mijn studio in Borgerhout is, op een reeds lang opgedronken welkomstgeschenk van mijn verhuurders na, geheelonthouder. Nu moeten jullie niet denken dat ik opeens mee doe aan Tournée Minérale of andere gekkigheden. Ik zie er gewoon het nut niet van in om voor enkel mezelf alcohol in huis te halen. Een goed glas wijn smaakt zoveel beter in goed gezelschap en buiten mijn vriend heb ik hier nog geen bezoek over de vloer gehad.

En wat geld voor een glas wijn, dat geldt driedubbel voor een goed glas whisky. Dus toen ik maandagavond voor enkele administratieve formaliteiten in het gemeentehuis van mijn geboortedorp moest zijn, schoof ik nadien graag bij aan tafel voor de heerlijke huisgemaakte curry van mijn schoonzusje. Als traktatie had ik pralines meegebracht. En laat chocola en whisky nu toevallig een geweldige combinatie zijn…

whisky and chocolate

Train World met mijn petekindje

Zondag had ik afgesproken om iets leuks te doen met mijn petekindje. Ik moet eerlijk toegeven dat het mij volkomen aan inspiratie ontbrak om een leuke activiteit te verzinnen, dus ik was zeer blij dat de papa van mijn petekindje een bezoek aan Train World voorstelde.

Mijn tweede bezoek aan Train World was opnieuw een schot in de roos. Mijn petekindje is dol op voertuigen en al helemaal op treinen. Hij kon zijn geluk dan ook niet op toen hij merkte dat hij bij veel treinen in de bestuurderscabine mocht en liep enthousiast van de ene naar de andere trein. Het deed me plezier hem zo te zien genieten , want hij is meestal nogal introvert van aard. Toen ik hem vroeg welke trein hij de coolste vond, antwoordde hij: “Alle treinen!” We hadden echt een heel fijne namiddag samen en ik kan zijn papa niet genoeg danken voor dit geweldige idee.

Na zo’n tweetal uur in het museum rondgelopen te hebben, vonden de twee jongens dat het tijd was voor iets anders en gingen we iets drinken in de bijhorende brasserie. Toch knap dat Train World er moeiteloos in slaagt twee jongens van drie en vijf jaar twee uur lang te betoveren. Echt, dit museum verdient alle lof. Alleen nog zorgen voor een betere verlichting in sommige zalen en dan is de museumervaring nagenoeg perfect. De brasserie daarentegen was een dikke tegenvaller. Nooit eerder werd ik bediend door mensen die zo overduidelijk tegen hun goesting werkten. Tragisch. Gelukkig waren we er alleen maar om iets te drinken.

IMG_7100

Le Belge, de eerste locomotief van Belgische makelij uit 1835:

IMG_7101

IMG_7102

Voor het avondmaal wilden we graag iets eten in de Abdijmolen in Leuven (de ouders van mijn petekindje waren zo vriendelijk mij een lift te geven). Helaas, het bleek daar stampvol te zitten en wij konden er met ons vijven niet meer bij. Gelukkig is Brasserie 500 altijd een waardig en kindvriendelijk alternatief. Zeer te spreken over de heerlijke tongrolletjes die ik voorgeschoteld kreeg!

IMG_7108

Ik werd door de ouders van mijn petekindje mooi afgeleverd bij het station van Leuven, alwaar ik, zeer gepast, met de trein terug naar Antwerpen spoorde.

Genieten in Brugge!

Eén trein later dan gepland (I know, mijn punctualiteit heeft te leiden onder de hoge werkdruk), spoorde ik vrijdagavond naar Brugge. Aan het station werd ik opgepikt door onze lieve vrienden die ginder een huisje hebben. Bourgondiërs als ze zijn, hadden ze een tafeltje voor drie gereserveerd. Vooruitziend als onze vrienden zijn, gelukkig pas om 20.30u, zodat we, ondanks mijn latere aankomst, toch mooi op tijd in Tom’s Diner waren.

Trouwens nog nooit gedineerd in een restaurant waarvan de naam zo slecht de lading dekt. Bij het woord ‘diner’ denk ik meteen aan van die typische Amerikaanse toestanden met nep-leren zitbanken, waitresses met kauwgom in hun mond en goedkoop eten. Tom’s Diner in Brugge serveert echter zeer verfijnde en mooi afgewerkte gerechten tegen een eerlijke prijs. Oordeel zelf, ziet dit er niet lekker uit? (

IMG_7048

IMG_7052

De avond vloog voorbij. Uiteraard waren mijn vrienden benieuwd om te horen naar mijn ervaringen in Genève. Een periode in mijn leven waar ik niet echt met plezier op terug kijk, maar goed, het leven is nu eenmaal niet altijd rozengeur en maneschijn. En uiteindelijk heb ik weinig recht te klagen over een situatie waarvoor ik zelf bewust gekozen heb.

Op zaterdagochtend sliepen we heerlijk lang uit. Ik kan niet zeggen hoeveel deugd het deed om tot half elf (!) in bed te liggen. Ik denk dat mijn gastheer en gastvrouw er hetzelfde over dachten, want zij waren niet veel vroeger op dan ik. Het was dan ook een heel bijzondere dag waarop een beetje verwennerij gepast was: de veertigste verjaardag van mijn lieve vriendin. Een pittige dame vol met grootse plannen die over een kleine maand start in een splinternieuwe job. Ik duim van harte dat dit haar droomjob zal worden, want haar professionele leven is de laatste jaren wat in woelige wateren verzeild geraakt. You can do it, girl!

Doordat we de dag nogal op ons gemak gestart waren, waren we net te laat om nog te kunnen ontbijten bij Bistro Sint-Anna. We moesten dus genoegen nemen met een paar croques en een slaatje. Ook lekker, natuurlijk, maar second best ten opzichte van een écht ontbijt met een heerlijk spiegeleitje.

IMG_7064

Na de lunch profiteerden we van het heerlijke zonnetje om door de straten van het mooie Brugge te slenteren. De winterzon op mijn gezicht deed ongelooflijk deugd, zeker na de voorbije grauwe maanden. We bezochten twee kunstgalerijen (Jan Desmarets en Absolute Art Gallery), waar vooral de recyclagekunstwerken me aanspraken en ik liet me ergens onderweg verleiden tot de aankoop van een lekker ouderwetse negerzoen. Gelukkig kon ik wél de verleiding weerstaan om gans The Chocolate Line leeg te kopen (ja, die eenhoorn is volledig uit chocolade gemaakt). Eerst zorgen dat er weer wat geld op mijn rekening staat. 😉 Een warme glühwein in een lokale brasserie was de ideale manier om weer op te warmen.

IMG_7068

IMG_7070

IMG_7071

IMG_7077

IMG_7079

IMG_7081

IMG_7083

IMG_7093

IMG_7092

De rest van de namiddag brachten we door in het gezellige rijhuisje van onze vrienden. Rond vijf uur brachten ze me terug naar het station van Brugge en namen we afscheid. Oprecht genoten van onze momenten samen!

Met een kabouter naar school

Donderdagochtend zaten we met z’n allen behoorlijk vroeg aan het ontbijt, ten huize Goofball. Om werkgerelateerde redenen moesten Goofball en haar echtgenoot allebei erg vroeg vertrekken, waardoor ik de eer had om samen met kabouter naar zijn school te wandelen. Het was echt een wonderlijke ochtend: met een klein handje in mijn hand en naast mij een fijn stemmetje dat onophoudelijk door ratelde de zon zien opkomen achter de Sportoase.

Kabouter toonde me moeiteloos de weg naar school en nadat boekentas, jas, drinkbus en vieruurtje op de daarvoor bedoelde plek werden achter gelaten, nam ik afscheid. Kabouter kon immers niet wachten om te gaan spelen met zijn vriendjes. Ah, to be young again! Helaas, die mooie zorgeloze tijd zal nooit meer terug komen.

Energiezuinigheid en ecologisch verantwoord voedsel

Woensdagochtend werd ik aan de ontbijttafel zowaar opgewacht door een leeuw en een ninja! Ik moet zeggen: dat overkomt mij niet elke dag! Gelukkig zagen ze er niet al te gevaarlijk uit. 😉

IMG_7031

Het was oorspronkelijk de bedoeling om ‘s avonds gezellig afhaalfood te eten met Jan en Goofball, maar ik had mijn agenda niet goed geconsulteerd (mijn huidige smartphone synchroniseert nog niet met de outlook van het werk) en over het hoofd gezien dat ik om vier uur een netwerkevent had. Uiteindelijk geraakte ik door vergaderingen allerhande pas om vijf uur op het event in kwestie, waardoor ik jammer genoeg de interactieve rondleiding door het gloednieuwe passieve gebouw miste.

Ik had een beetje moeite mijn aandacht bij de speeches te houden, maar desalniettemin een welgemeende proficiat aan de Vlaamse Milieumaatschappij met het winnen van de allereerste VEB-prijs voor energiebesparing.

IMG_7032

Hoofddoel van mijn aanwezigheid op dit event was netwerken. Aangezien het takenpakket van mijn team er radicaal anders uitziet dan voordien, moet ik opnieuw bouwen aan mijn netwerk. Ik slaagde erin met een aantal interessant mensen aan de praat te geraken (helaas was ik vergeten visitekaartjes mee te nemen, tss). Gespreksopener van de avond was uiteraard de heerlijke veganistische maaltijd verzorgd door Roof Food uit Gent, een cateraar die gerechten serveert met groenten gekweekt op hun eigen dakmoestuin. Korter kan de keten alvast niet worden. Het smaakte mij, dit ecologisch verantwoorde eten. Al voelde ik toch even een steek van jaloezie toen Goofball mij een foto van hun sushimaaltijd doorstuurde.

IMG_7035

In Leuven dronk ik ter afronding van de dag nog een glaasje wijn met Goofball en Jan en vervolgens kropen we allemaal vroeg in bed, want op donderdag moest iedereen vroeg uit de veren.