Doet altijd deugd als het managementcomité dubbel zo lang duurt als gewoonlijk. Alvast genoten van deze heerlijke Italiaanse specialiteiten én het mooie uitzicht. Het kwam de kwaliteit van de vergadering in de namiddag alvast ten goede!
Varen op de Douro, Palácio da Bolsa en Igreja de São Francisco – 1 juni 2025
Vandaag ontbijten we iets later, want mijn vriend heeft om 11u een boottocht op de Douro geboekt. Zo vermijden we ook het traditionele spitsuur in de ontbijtruimte van ons hotel.
We nemen de taxi naar de Douro Marina in Vila Nova de Gaia. Mijn vriend heeft een tocht op een kleinere boot geboekt, omdat dit aangenamer is voor zijn moeder, die dan met haar hoorapparaat minder last heeft van omgevingslawaai. De boot blijkt eigendom te zijn van een vriendelijk koppel dat ons meteen met open armen welkom heet. Naast ons bevinden zich nog een ouder koppel en twee meisjes met een hoofddoek aan boord.
Spijtig genoeg laat de zon het vandaag afweten en is het bewolkt. Daardoor is het een beetje frisser dan we gewoon zijn en haal ik noodgedwongen mijn regenjas boven om me warm te houden. We laten dat de pret niet drukken, want al gauw zitten we met een glaasje bubbels in de hand te genieten van het uitzicht op de oevers van de Douro. Ik nestel mij samen met de moeder van mijn vriend en één van de meisje met een hoofddoek op het bovendek van de boot. Mijn vriend en zijn vader verkiezen het voordek. We hebben een fijne babbel met het meisje met de hoofddoek die uit Saoedi-Arabië blijkt te komen en samen met haar vriendin een trip door Portugal aan het maken is.
De kapitein van de boot zit vol met wetenswaardigheden over Porto en geeft uitleg bij alles wat we zien. Heel boeiend. Onderweg passeren we talloze andere toeristenboten en verrassend veel kajaks. Zes bruggen later bereiken we het verste punt van onze tocht en maken we rechtsomkeert terug naar de Douro Marina.
Een dag in M
Altijd fijn als je te voet kan gaan werken! Vanaf 11.30u hadden mijn collega’s en ik een overleg met een aantal partnerorganisaties in één van de gezellige vergaderlokalen in M. De uren daarvoor werkte ik dus van thuis uit. Lekker makkelijk.
Voor de lunch werden we getrakteerd op brood met een overdaad aan verschillende soorten beleg, quiches en vers gemaakte soep. Het leuke aan de lunch was dat die voor de verandering eens niet uit voorgesmeerde broodjes bestond, maar dat je zelf kon kiezen welk beleg jouw voorkeur had. Al focuste ik mij vooral op de soep en de quiche. Ik was zo druk aan het babbelen dat ik helemaal vergat foto’s te maken van de lunch. Jullie zullen dus jullie verbeelding moeten gebruiken.
Na de lunch waren er nog twee workshops gepland, eentje gewijd aan onze gemeenschappelijke uitdagingen en een tweede gewijd aan hoe we onze onderlinge samenwerking konden versterken.
Om 15.30u schreven we de laatste conclusies op en haastten we ons naar de aula van M voor de lancering van Horizon 2035 door minister Gennez.
We sloten de dag af op het geweldige dakterras van M waar we genoten van een hapje en een drankje van de geweldige Laura Massa. Er waren ook nog rondleidingen in M voorzien, maar het was zo gezellig op het dakterras dat ik die helemaal uit het oog verloor. Ik zal nog eens moeten terugkomen op een later moment!
Feest in het KAF!
Voor mij is uiteraard elke reden goed om te feesten, maar onze vrienden hadden we heel veel redenen om een feestje te geven:
- beiden 40 jaar geworden
- 25 jaar samen op pad
- 15 jaar getrouwd
- 12 jaar mama en papa
- en 10 jaar volmaakt gezin
Jawadde! Voor deze bijzondere gelegenheid spoorden wij maar al te graag naar Aarschot. Na een twintig minuten wandelen kwamen we aan op feestlocatie het KAF, voor de gelegenheid mooi versierd en voorzien van een springkasteel voor de kinderen.
Het was drukkend warm, maar dat lieten we niet aan ons hart komen. Er was drank à volonté, een ontroerende speech van het feestende koppel, overheerlijke barbecue met veel groentjes, een voetbadje om af te koelen en voor het dessert kwam de ijsjeskar langs! Hoe ik na al die drank naar het station geraakt ben, staat me niet meer zo helder voor de geest, maar dat het een fantastisch feest was, dat moge duidelijk zijn!
Torre dos Clérigos, MMIPO Museum en Jardins do Palácio de Cristal – 31 mei 2025
Deze ochtend moeten we niet aanschuiven om een plekje aan het ontbijtbuffet te bemachtigen en we kunnen zelfs met vier aan één tafel eten. Succes!
Vandaag staat er een bezoek aan de Torre dos Clérigos op het programma. De eerstvolgende beklimming is om 10.45u. We kopen een combiticket waarmee we ook het Palácio da Bolsa en een museum kunnen bezoeken. Dat museum stond niet op ons lijstje met must see plekken, maar soms moet een mens zich eens laten verrassen.
In afwachting van de beklimming bezoeken we eerst de kerk en het bijhorende museum, die beide op zich al indrukwekkend zijn. Om 10.45u stipt beginnen we aan de beklimming van de toren. We staan redelijk snel boven en genieten van het uitzicht op Porto rondom ons. Eindelijk nog eens een aanleiding om de telelens van mijn digitale reflexcamera boven te halen. Want de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik steeds vaker gewoon voor het gemak van mijn iphone camera kies.
Vanaf de Torre dos Clérigos wandelen we naar beneden richting de Douro. Het is behoorlijk warm, dus lassen we rond twaalf uur een ijsjespauze in bij Boutique do Gelado. Aangezien het te warm is in de vlakke zon op het terras voor de ijsjeszaak, smullen we ons ijsje op binnen in de airconditioning.
Na gesmuld te hebben van ons ijsje, wandelen we verder naar Palácio da Bolsa. Het is echter niet mogelijk het beursgebouw vandaag te bezoeken, omdat het is afgehuurd voor een privé evenement. Geen erg, we boeken meteen een rondleiding voor morgen 15u.
Met ons combiticket bezoeken we vervolgens het MMIPO Museum (Museu e Igreja da Misericórdia do Porto). Veel verwachten we niet van dit bezoek, maar kijk eens aan, we zijn aangenaam verrast. Het museum heeft een mooie collectie religieuze kunst en blijkt ook nog eens een heel interessante geschiedenis te hebben. Dit gebouw deed van de helft van de zestiende eeuw tot 2013 dienst als hoofdkantoor van de Santa Casa da Misericórdia, een eeuwenoude liefdadigheidsinstelling in Porto. In de Fons Vitae zaal treffen we een indrukwekkend houten plafond en een prachtig schilderij van Christus aan het kruis als bron van het leven. De Galeria dos Confeitores is een grote zaal in gietijzer en glas, die jammer genoeg niet helemaal tot zijn recht komt omdat er aan de naakte muren geen kunstwerken (meer?) hangen. We eindigen ons bezoek in het barokke kerkje dat in de 18de eeuw herwerkt werd door Nicolau Nasoni. Continue reading
Shakshuka en falafel bij Habibi
Een kleine traktatie voor mezelf en mijn vriend op vrijdagavond na een drukke werkweek.
Dinner at Fellini
Gisteren genoten van een heerlijk diner met mijn lieve vriendin op het zonnige terras van Fellini. Altijd fijn om bij te praten en mij te verdiepen in haar spannende liefdesleven. Een soap serie is er niks tegen! Ik hoop alleen dat ze mijn goede raad volgt en haar gezond verstand laat primeren. Sommige mannen zijn de energie echt niet waard.
Cocktails, kroketjes en gnocchi, what’s not to like!
In de reeks: waar was yab vandaag?
Generale repetitie van Sun & Sea in VIERNULVIER
Deze avond spoorde in naar Gent om samen met een collega de generale repetitie van Sun & Sea mee te pikken. Een opera die zich letterlijk afspeelt op het strand. Voor deze gelegenheid was een zaal van VIERNULVIER vol met zand gekapt en konden de toeschouwers vanaf de eerste verdieping neerkijken op een heus strandtafereel, inclusief strandballen, parasols, papieren bloemen, honden, handdoeken, strandstoelen, zonnecrème, badmintonrackets en nog veel meer.
Ik wist eerst niet goed wat te verwachten, maar aangezien deze voorstelling in het Litouws Paviljoen in 2019 de Gouden Leeuw won op de Biënnale voor hedendaagse kunst in Venetië, moest dit wel de moeite zijn. En amai, ik werd niet teleurgesteld. Voor mijn ogen ontspon zich een fascinerend verhaal over alledaagse bekommernissen dat opbouwde nar een apotheose waarin de lamentabele toestand van onze planeet werd aangeklaagd. Klimaatverandering als kunst, je moet het maar doen.
Geniet mee van de muziek: filmpje 1, filmpje 2, filmpje 3.
Na de voorstelling pikte ik nog samen met mijn collega een glaasje wijn mee op de receptie, maar lang kon ik helaas niet blijven, want er wachtte mij nog een flinke treinrit naar het Leuvense en ik wilde het op deze weekdag niet al te laat maken.
Livraria Lello, Carmo & Carmelitas, Caves Ferreira en Fado Na Baixa – 30 mei 2025
Weer bijzonder druk om 8.30u aan het ontbijt. Ditmaal lukt het niet een tafel voor vier personen te bemachtigen en moeten we ons noodgedwongen opsplitsen.
Vandaag starten we de dag met een bezoek aan de Santo Ildefonso kerk vlakbij ons hotel. De vorige dagen was de kerk altijd gesloten toen wij er passeerden, maar nu is deze open. Opvallend aan deze kerk is het grote glasraam in de voorgevel met daarin een groot blauw bisschoppelijk kruis.
De kerk zelf is vanzelfsprekend minder overdadig dan de kathedraal, maar toch meer dan de moeite waard. Meer nog, in een bijbouw van de kerk is een gans museum met religieuze kunst gevestigd. Wel niet de meest fantastische religieuze kunst, maar voor de bescheiden inkomprijs die we betaald hebben, mogen we niet klagen.
We eindigen ons bezoek in de souvenirshop waar een werkelijk adembenemend knappe man een lokale likeur door paters gemaakt staat aan te prijzen. Zo’n kerel met een perfecte kaaklijn, zwoele donkere ogen en een hemdje waarvan net het juiste aantal knoopjes open staat. Hoe kan ik daaraan weerstaan? En dus kopen we ‘s ochtends vroeg een proevertje van de likeur van het Mosteiro de Singeverga. Kwestie van de dag meteen goed in te zetten. 😉
We wandelen verder in de richting van Livraria Lello, de bekendste boekenwinkel van Porto, omdat deze als inspiratie gediend zou hebben voor de Harry Potter boeken van J.K. Rowling. Ik heb een toegangsticketje gereserveerd voor 11.15u. Onderweg passeren we de tweelingkerken Igreja do Carmo en Igreja dos Carmelitas, gescheiden door een rijwoning die zo smal is, dat je amper beseft dat dit huis geprangd zitten tussen de twee kerken.
We zijn van plan later een bezoek te brengen aan de kerken, maar worden in de Igreja dos Carmelitas binnen gewuifd door een bedelaar aan de deur, die ons verzekert dat de kerk echt prachtig is en bovendien: gratis te bezoeken, in tegenstelling tot de buurkerk. We stoppen de man wat geld toe en wandelen de kerk binnen. En hij had gelijk, de kerk is werkelijk rijkelijk versierd en we hebben zelfs toegang tot de sacristie met de typische houten kasten met lades voor de gewaden van de priesters en een prachtige plafondschildering.
