Brasserie Absolut

Na talloze take-away dates, leek het Goofball en mij wel eens leuk om voor de afwisseling samen op restaurant te gaan. Met al die drukke agenda’s was het niet evident om een geschikt moment te vinden, maar gisteren was het dan eindelijk zover en konden we met ons zessen genieten van een lekker avondmaal in Brasserie Absolut. We deelden piementos de Padrón, garnaalkroketjes en nacho’s als voorgerecht. En als hoofdgerecht koos ik voor een klassieker: een vispannetje. Lang geleden dat ik dat nog eens gegeten had, maar ik moet zeggen dat het smaakte.

Tijdens het eten luisterden we naar de verhalen van Kabouter die in de namiddag ter gelegenheid van een verjaardagsfeestje naar een trampolinepark was geweest. Iets wat mij heel leuk lijkt! Al vrees ik wel dat ik helemaal onder de blauwe plekken zou terugkomen van zo’n trampolinefeestje.

IMG_1669

IMG_1671

IMG_1673

IMG_1680

De filosofie van Sinatra

Gisteren zakten we met ons groepje van vijf Leuvenaars en één Genevois af naar La Filosofia in de Parkstraat. Onze vriendin had een mooie tafel voor zes personen gereserveerd aan het raam en ik keek er persoonlijk heel erg naar uit om te genieten van een avond met Italiaanse specialiteiten.

We startten de avond met rosé bubbels en een tagliere del Colomba om te delen. Als hoofdgerecht koos ik voor de tarbot met groene asperges, cavolo nero en puree met een pesto van citroen di Amalfi. Heerlijk! Wat een bezoek aan La Filosofia ook altijd memorabel maakt zijn de toffe Italiaanse obers die met veel flair het eten serveren. We sloten de maaltijd af met een aan tafel bereide tiramisu, waarvoor ik vriendelijk paste wegens te koffierijk naar mijn smaak.

IMG_1643

IMG_1649

IMG_1655

IMG_1657

IMG_1660

Na de maaltijd namen we afscheid van onze vrienden die tijdig terug moesten zijn om de babysitter af te lossen en trokken we met ons geslonken gezelschap van vier personen naar de Sinatra voor een after dinner cocktail. Al was die tweede cocktail wellicht van het goed te veel. 😉

Klinken op de vriendschap in Victor Bozar Café en BrewDog

Gisterenavond had ik afgesproken met een oud-studiegenoot die nu in Mechelen woont, maar net als ik in Brussel werkt. Origineel kon je de plek die ik had uitgekozen voor het diner niet echt noemen, want net als bij onze vorige afspraak had ik een tafel voor twee in het Victor Bozar Café gereserveerd. Naar goede gewoonte was ik eerst op de plek van afspraak en maakte ik van die gelegenheid gebruik om nog wat mails te beantwoorden. Een paar minuten later wandelde mijn date het restaurant binnen met een prachtige bos bloemen! Helaas waren de bloemen niet voor mij bestemd, maar voor zijn vrouw. Ze vierden namelijk de volgende dag hun huwelijksverjaardag. Wat een romanticus!

Mijn oud-studiegenoot wilde de bloemen eerst gewoon naast mij op de zitbank leggen, maar dat leek me toch geen goed idee. Ik vroeg heel vriendelijk aan onze ober of we een emmer voor de bloemen konden krijgen en prompt verscheen er een met water gevulde ijsemmer aan onze tafel. Wat een service!

IMG_1625

Vervolgens genoten we samen van een lekker hoofdgerecht en omdat de porties bij Victor Bozar heel redelijk zijn, hadden we allebei nog plek voor een dessert. Want ja, hoe kon ik neen zeggen tegen het dessert van de dag? Een overheerlijke sabayon!

IMG_1623

IMG_1626

IMG_1627

Terwijl ik en mijn date gezellig aan het eten zaten, was mijn vriend met Swissair onderweg naar België. Ik had mijn vriend op voorhand gezegd dat ik een afspraak had met onze kameraad en dat ik hem van zodra hij geland was zou laten weten of het nog de moeite was om te vervoegen. Dus na het dessert vroeg ik of onze kameraad nog iets wilde drinken. En jawel, dat was het geval. We zakten met ons tweetjes af naar de Brewdog vlakbij Brussel-centraal en, na ongetwijfeld een memorabele spurt om de trein in Zaventem te halen, sloot mijn vriend rond kwart na negen aan bij ons gezelschap. Onze kameraad en ik hadden al een flesje witte wijn achter de kiezen, dus mijn vriend had een lichte achterstand, die hij snel wegwerkte met een speciaal biertje. 😉

We bleven nog meer dan een uur plakken in de Brewdog om vervolgens ietwat aangeschoten de trein terug naar Leuven en Mechelen te nemen. Echt een supertoffe avond. Voor herhaling vatbaar!

Imprisoned Gods van Lukah Katangila in STUK

Indrukwekkend. Een poging om in één woord deze dansvoorstelling te omschrijven. De titel van de dansvoorstelling ‘Imprisoned Gods’ verwijst naar de talloze culturele artefacten die België gestolen heeft van de Congolese bevolking om in onze musea ten toon te stellen. Deze voorstelling doet om een poging om de in musea en galerijen gevangen gezette goden te bevrijden en in hun eer te herstellen. In de voorstelling komt het zo tot een confrontatie tussen de oude Afrikaanse goden en het christelijke geloof, een spanning die ook vandaag de dag nog doorwerkt op het Afrikaanse continent.

De vier dansers, onder leiding van danser en choreograaf Lukah Katangila waren allemaal afkomstig van Goma en dansten werkelijk hun hart uit. De energie spatte van het podium. Het was prachtig om te zien hoe de dansers na hun topinspanning straalden en oprecht genoten van het applaus van het enthousiaste publiek.

Na de voorstelling bleef ik zitten voor de Q&A. En wow, blij dat ik dat gedaan heb. Ik leerde niet alleen bij over de verschillende dansvormen die in de voorstelling aan bod kwamen, maar was oprecht aangedaan toen twee van de dansers vertelden dat ze onzeker waren of ze over een paar dagen zouden kunnen terugkeren naar hun thuisstad Goma, dat momenteel in handen is van rebellengroep M23. Ze vertelden dat heel rustig, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Ongelooflijk dat ze in zulke omstandigheden nog steeds het beste van zichzelf wisten te geven. Respect.

IMG_1589

IMG_1591

IMG_1593

IMG_1594

IMG_1599

IMG_1600

IMG_1607

IMG_1609

Jan Hoet: Thank God for the Gift

Dankzij het initiatief van één van mijn collega’s konden we tijdens de lunchpauze deze namiddag genieten van de de documentaire over Jan Hoet. De documentaire gaf een mooi overzicht over de carrière van de meest bekende kunstcurator van Vlaanderen, zonder te verbloemen dat hij in zijn latere jaren eerder een karikatuur van zichzelf geworden was. En dat is enigszins spijtig. Moraal van het verhaal: schoenmaker blijf bij je leest en sla, zeker op latere leeftijd, elk aanbod om in entertainment programma’s op te draven vriendelijk af.

De documentaire slaagde er alleszins moeiteloos in om van begin te einde te boeien. Warm aanbevolen.

Lente wijndegustatie bij Taste Leuven

Dit weekend stond volledig in het teken van wijn degusteren. Na onze niet helemaal succesvolle wijnproeverij bij Tiflis van gisteren, zakten mijn vriend en ik deze namiddag samen met onze vrienden wijnliefhebbers van om de hoek af naar Taste voor een lente-wijndegustatie. Maar niet zonder eerst te zorgen voor een goede bodem bij Brasserie Van De Weyer. Oprecht genoten van de vissoep!

IMG_1512

IMG_1514

Bij Taste konden we proeven van de wijnen uit de wijnkelder van Taste zelf of van de Spaanse wijnen van #garagewine. Wij focusten ons voor deze gelegenheid vooral op de wijn van #garagewine, terwijl we ondertussen genoten van de alweer uitstekende hapjes van chefkok Bart Tastenhoye. Tijdens de winter wijndegustatie maakten we al eerder kennis met de wijn van deze kleine wijnproducent die zich vooral focust op bijna vergeten autochtone Spaanse druivensoorten. En deze kennismaking smaakte zeker naar meer.

Vandaag waren de twee oprichters van het merk aanwezig in Taste en gaven ze meer uitleg over de wijn en de filosofie daarachter. De eerlijkheid gebiedt mij wel te zeggen dat de initiatiefnemers naast #garagewine ook nog een ander, klassieker wijndomein uitbaten, maar #garagewine is duidelijk hun passieproject. Beide heren spraken geen woord Engels en alhoewel mijn kennis van het Spaans goed is, moet ik zeggen dat ik al die vrij specifieke wijntermen niet echt beheers. Gelukkig was er een vertaler aanwezig die onze vragen kon beantwoorden.

IMG_1518

IMG_1520

IMG_1522

IMG_1527

IMG_1529

IMG_1531

IMG_1533

IMG_1535

Deze wijn met het bijzondere gescheurde etiket verdient een woordje extra uitleg. De naam La Forastera betekent ‘de vreemdeling’ en refereert naar die klassieke Western affiche met ‘Wanted Dead or Alive’ erop. Dit is meteen de enige wijn in het assortiment van #garagewine waarbij de makers geen gebruik gemaakt hebben van een autochtone druivensoort, maar van een klassieke Shiraz. Bij ons viel deze wijn alvast zeer in de smaak.

IMG_1549

IMG_1550

IMG_1551

IMG_1552

Laat het ons erop houden dat we heel veel konden proeven deze namiddag en dus alles behalve met lege handen naar huis terug keerden. Gelukkig was het vrij rustig in de Diestsestraat terwijl we te voet met onze grote doos wijn naar huis wandelden. Onze wijnvoorraad rode wijn is bij deze aangegroeid met twaalf extra flessen. 😉

Tiflis wijnproeverij op Vrouwendag

Zaterdag 9 maart stond al een hele tijd een afspraak met mijn broer en zijn vriendin in onze agenda gepland. Alleen waren we nog niet overgegaan tot een concrete invulling van die afspraak. Tot ik een kleine twee weken geleden op instagram een aankondiging zag voorbij komen voor een wijnproeverij in restaurant Tiflis ter gelegenheid van Vrouwendag. Tijdens de proeverij zouden we kunnen proeven van acht wijnen gemaakt door vrouwelijke wijnmakers in Georgië. Aangezien Georgië verkondigt het oudste wijnland ter wereld te zijn, leek me dit een fijne gelegenheid om wat bij te leren over Georgische wijnen. En aangezien mijn broer zich tegenwoordig verdiept in de wondere wereld der wijnen, stelde ik voor om met ons vieren samen wijn te gaan proeven.

De wijnproeverij zelf liet ons eerlijk gezegd met gemengde gevoelens achter. De vrouwelijke sommelier die de Georgische wijnen presenteerde, bleek zelf van Italiaanse afkomst te zijn en helemaal geen Georgische roots te hebben. En haar kennis over de wijnen en de wijnhuizen die ze presenteerde leek ook eerder beperkt. Ze vergiste zich ook een aantal keren bij het toelichten van de wijn. Daarnaast was de locatie in de kelder van Tiflis wel heel romantisch, maar eigenlijk te klein en te smal om een goede wijnproeverij te organiseren. De aanwezigen liepen elkaar de hele tijd voor de voeten en de sommelier hield ook niet goed bij wie al welke wijn had gedronken, met als gevolg dat we zelf om de wijnen moesten vragen die we nog niet geproefd hadden. En eerlijk, geen enkele van de wijnen wist mij echt te overtuigen. En da’s toch wel jammer, zeker omdat het hier over vrouwelijke wijnmakers ging. Nu, het was de eerste keer dat restaurant Tiflis zo’n proeverij organiseerde, dus ik neem aan dat ze zullen leren uit de gemaakte fouten.

IMG_1515

IMG_1516

IMG_1470

IMG_1471

Wat daarentegen helemaal niet tegen viel, waren de heerlijke gerechten van de chefkok van Tiflis. Ik had er immers voor gezorgd dat we niet alleen konden deelnemen aan de wijnproeverij, maar dat er ook een tafel voor vier voor ons klaar stond in de kelder van het restaurant. We  hadden het geluk te mogen proeven van de vernieuwde menu. En ja, daar dronken wij met veel plezier een flesje rode wijn Bedoba Saperavi bij. Veel beter dan de wijnen die we eerder hadden mogen proeven.

Lobio Ballz: kroketjes van rode bonen, Breydelham, licht pittige saus:

IMG_1476

Prei pachali, nigvziani badridzani, rodebietencarpaccio:

IMG_1478

Megroeli chatsjapoeri (goudbruin gebakken kaasbrood met gesmolten kaas) en zalm kindzmari (belle-vue zalm, koriandersaus, opgelegde komkommer, crispy uitjes:

IMG_1482

Not so tsivi, satsivi (kippendijfilet, walnoten- en amandelsaus, adjikaolie, ghomi chips:

IMG_1484

IMG_1483

Kababi (mini lamskebabs, lavashbrood, satsebelisaus, gemarineerde kerstomaten):

IMG_1487

Chinkali (dumplings met varkens- en rundvlees, peperroomsaus & adjapsandali (babaganoushcrème, gegrilde aubergines, satsebelisaus, gerookte paprika):

IMG_1490

Doordat de proeverij al om 18 gestart was, hadden we op tijd gedaan met eten en was er nog meer dan genoeg tijd om een afzakkertje te drinken op ons appartement. Mijn broer en zijn vriendin hadden een verjaardagscadeau bij voor mijn vriend, een fles Ledaig van het Schotse eiland Mull, waarvan we samen een glas dronken op ons aller gezondheid. Een fijne afsluiter van een leuke avond.

IMG_1497

IMG_1499

IMG_1502

Injera bij Mamaye

Om het weekend goed in te zetten, wandelden mijn vriend en ik naar Mamaye, waar we met ons tweetjes genoten van een lekkere Beyaynetu schotel, geserveerd op en met injera (een typisch Ethiopisch pannenkoek-achtig brood gemaakt van teff-meel. Fijn dat we in Leuven een gevarieerd aanbod aan buitenlandse restaurants hebben, die ons de gelegenheid bieden te genieten van bijzondere gerechten van over de hele wereld.

IMG_1458

Na deze stevige maaltijd strekten we de benen tijdens een avondlijke wandeling, waarbij we zowaar op een zeepbel stootten bovenop de Hoorn.

IMG_1462

Business lunch bij The Pasta Factory

Vandaag geprofiteerd van het prachtige lenteweer om samen met één van mijn geweldige collega’s te lunchen op het terras van The Pasta Factory. Genoten van een lekkere verse pasta met zeevruchten en een overdadige tiramisu als nagerecht. Mijn dagelijkste portie koolhydraten en mijn goed humeur meteen weer aangevuld.

IMG_1439

IMG_1443

Al kreeg dat goede humeur wel een stevige deuk toen ik de vertrekschermen van de NMBS in Brussel-Noord zag. Zal mij leren om voor één keer eens een vroege trein naar huis te willen nemen.

IMG_1445

IMG_1448