Hania Rani & Ensemble in het Koninklijk Circus

Gisteren spoorde ik met onze Leuvense kameraad en zijn twee dochters richting Brussel-Centraal om een concert van Hania Rani bij te wonen. Een tijd geleden liet onze kameraad ons haar muziek horen en vertelde hij dat hij een grote fan was van deze pianiste/zangeres. Dus voegde ik wat nummers van Hania Rani toe aan mijn Spotify playlists en kreeg ik niet veel later de melding dat ze naar Brussel kwam voor een concert. Meteen tickets gekocht voor mijn kameraad en zijn twee dochters en nu was het dan eindelijk zover.

Voordat we naar Brussel vertrokken aten we op mijn appartementje samen afhaalspaghetti van Bavet en deelden mijn kameraad en ik een flesje rode wijn. Alles was perfect geregeld voor een fijne avond, al was ik alleen even uit het oog verloren dat de NMBS vanaf 22u opnieuw staakte en we dus na het concert niet met de trein terug in Leuven zouden geraken. Gelukkig bestaat er zoiets als TaxisVerts!

Vanaf Brussel-centraal wandelden we door het Warandepark richting het Koninklijk Circus en jawel, vlak voordat we daar aankwamen werd ik zowaar aangevallen door een verdwaald paaltje. En voordat ik het wist lag ik op de grond. Dat begint zo langzamerhand een traditie te worden! Zal me leren om in de toekomst voor mij te kijken!

Het concert zelf was echt fenomenaal. Ik had een sobere voorstelling verwacht met enkel Hania Rani en haar piano, maar ze had een heel ensemble aan muzikanten mee, één vleugelpiano, één buffetpiano en een keyboard. Door gebruik te maken van loops wist ze het Koninklijk circus moeiteloos in te pakken met haar bijzondere klanken

Betoverend.

En dankzij TaxisVerts geraakten we zonder problemen op een deftig uur weer in Leuven!

Genieten van de Leuvense Kruidtuin en vegan food bij Bodhi

Deze ochtend lang uitgeslapen na gisteren half België afgereisd te hebben. Na nog wat gewerkt te hebben, trok ik in de late namiddag naar de Kruidtuin om te genieten van de mooie bloesems. De zon was alweer van de partij en belichtte de uitbundige bloemenpracht van de mooiste tuin van Leuven.

Van al dat bloesems kijken, krijgt een mens honger, dus trakteerde ik mezelf op een vegan noedelsoepje met de prachtige naam Heartwarming bij Bohdi. Ik ben zelf noch vegan, noch vegetarisch, maar probeer wel een aantal dagen in de week geen vlees of vis te eten. Da’s beter voor het milieu en voor de gezondheid! Eerlijk, een echte noedelsoep met een bouillon gemaakt van vlees is nog altijd lekkerder, maar Bohdi biedt zeker een aanvaardbaar lekker alternatief aan.

Opening van Abby in Kortrijk

Na mijn bezoek aan het Wintercircus en De Vooruit in de voormiddag, zocht ik een plekje om in de namiddag remote te werken in Gent. Vervolgens spoorde ik samen met een Gentse collega naar het mooie, maar iets te verre Kortrijk voor de feestelijke opening van Abby.

Na een fijne wandeling van het station naar de voormalige abdijsite, kwamen we net op tijd aan voor de officiële onthulling van ‘Wilting Flower #5‘ van kunstenaar Daan Gielis in de binnentuin van Abby. Vervolgens brachten we eerst een bezoek aan het splinternieuwe museum. Jammer genoeg kon ik niet gans het museum bezoeken, omdat het personeel ons met aandrang vroeg ons naar de feesttent te begeven voor de toespraken en een panelgesprek. Ik ben dus zeker van plan om nog eens terug te keren en het nieuwe gebouw en de tentoonstellingen op mijn gemak te bewonderen. Ik kan alvast zeggen dat ik een grote fan ben van de architecturale keuze voor eenvoud, die perfect bij de site past. Ik kijk alvast uit naar het moment dat de tuin volgroeid zal zijn.

De hapjes op de receptie waren eerder karig, gelukkig werden er, na de veel te lange toespraken, frietjes in een puntzak geserveerd. Normaal ben ik niet zo’n frietjesfan, maar honger in de beste saus.

Heel lang kon ik echter niet blijven plakken op de receptie, want er wachtte mij nog een lange treinrit terug naar Leuven. Gelukkig had ik tot Brussel-centraal gezelschap van een aantal boeiende mensen waardoor de treinrit zo voorbij vloog.

In de reeks: waar was yab vandaag?

In het Wintercircus en op de werf van De Vooruit, de thuishaven van VIERNULVIER.

En we sloten de rondleiding af met een lekkere lunch in het VIERNULVIER café.

Museumdagje in Antwerpen

Gisterenochtend spoorden mijn vriend en ik opnieuw naar Antwerpen voor een dagje musea bezoeken met zijn ouders. Naar goede gewoonte begonnen we onze uitstap met een lunch bij Nuoc Mam, waar we tijdens ons vorige bezoek aan Antwerpen heel lekker geluncht hadden. Ditmaal was het warm genoeg om op het terras te kunnen eten. Met dank aan het zalige lentezonnetje. We startten met Vietnamese loempia’s, dumplings en pannenkoekjes met eend. Om eens iets anders dan phở te nemen, ging ik voor de bun (een rijstnoedelsalade) met scampi. Echt superlekker! En natuurlijk dronken we daar een flesje bubbels bij.

Als eerste museum van de dag bezochten we het KMSKA, omdat we de ouders van mijn vriend graag wilden onderdompelen in de magische wereld van Hans Op de Beeck. En ja, het was voor mijn vriend en ik pas van vrijdag geleden dat we deze tentoonstelling bezochten, maar dat kon ons eerlijk gezegd niet deren. De vele details van de grijze beelden zorgden dat we meer dan genoeg hadden om naar te kijken.

Onze volgende bestemming was de Panamarenko-tentoonstelling in het M HKA. Ik had misschien net iets meer van deze tentoonstelling verwacht. Uiteindelijk werden er slechts een bescheiden aantal werken getoond. Al blijft Bing of the Ferro Lusto X natuurlijk een tot de verbeelding sprekend kunstwerk. De drang van Panamarenko om naar de sterren te reizen, is alleszins heel voelbaar doorheen gans de opstelling.

We pikten ook de tentoonstelling ‘De toestand is vloeibaar’ mee, waarvan sommige werken me aanspraken en andere dan weer helemaal niet. Maar dat is eigen aan dit soort hedendaagse kunst.

We sloten ons dagje musea kijken af met de bijzonder fascinerende tentoonstelling over het leven en werk van Lee Miller in het FOMU. Wat een vrouw! Als je haar biografie leest, lijkt het wel alsof ze drie levens geleid heeft in plaats van één. De tentoonstelling heeft mij alvast geprikkeld om binnenkort de film over haar leven met Kate Winslet in de hoofdrol te bekijken. Uiteraard werd ik het meest geraakt door haar werk als oorlogsfotograaf, maar ook haar liefdesleven was bijzonder boeiend. Pittige dame.

We sloten deze fijne en artistieke dag af met wat hapjes op het terras van de Wasbar. En dankzij de NMBS geraakten we vlotjes thuis!

Mijn petekindje is twaalf!

Niet te geloven hoe snel de tijd vliegt! Twaalf. TWAALF! Volgend jaar gaat hij al naar het middelbaar! Slik!

Reden te meer om hem te verwennen met een fijn en lekker feestje met volledig zelf gemaakte pizza’s (yep, de papa van mijn petekindje maakte zelfs het deeg helemaal zelf). Het was zelfs warm genoeg om buiten te aperitieven. En al staat mijn petekindje nog steeds niet echt graag in de middelpunt van de belangstelling, ik zag hem genieten.

En naar goede gewoonte werd op het eind van de avond de fles limoncello boven gehaald.

Hans Op de Beeck: Nachtreis in het KMSKA

Gisteren woonde ik samen met mijn vriend en een hele bende collega’s de opening bij van de tentoonstelling Hans Op de Beeck: Nachtreis. Na mijn oren verwend te hebben tijdens het concert in Bozar eergisteren, waren nu mijn ogen aan de beurt. Want ja, deze expo brengt je letterlijk een andere wereld binnen. Eentje van verstilling, ontroering en verwondering in het grijs. Zeer bijzonder. De beelden van Hans Op de Beeck zien er zo levensecht uit dat je elk moment verwacht dat ze tot leven zullen komen.

En ja, de receptie was naar goede gewoonte ook weer erg de moeite. Met dank aan de NMBS om ons veilig thuis te brengen.

Lente in Brussel!

Vip-avond Klarafestival 2025

De afspraak om bij te praten met mijn vriendin uit Kruibeke stond al een tijdje in mijn agenda, maar had nog geen concrete invulling gekregen. Dus toen de uitnodiging voor de Vip-avond van het Klarafestival in mijn mailbox viel, contacteerde ik haar met de vraag of ze zin had om mijn plus one te zijn. Aangezien ze zelf lang een instrument gespeeld heeft, zei ze meteen ja.

En dus troffen we elkaar rond half zes in Brussel-centraal om samen naar het walking dinner in de Warande te gaan. Het was de eerste keer dat ik naar dit evenement ging, dus ik wist niet goed wat te verwachten. We werden gelukkig alles behalve teleurgesteld. Eén blik op de menukaart die op elke receptietafel stond, maakte duidelijk dat we een culinair hoogstaande avond tegemoet gingen. En de champagne smaakte ook naar meer.

Na de speeches en het dessert wandelden we in groep naar de Henry Le Beoufzaal in Bozar voor het concert van het Gürzenich-Orchester Köln onder leiding van Emmanuel Tjeknavorian. We genoten van het muzikale programma met muziek van Chatsjatoerjan, Moessorgsksi en Ravel. Het hoogtepunt van de avond was het pianoconcerto van Ravel met pianist Bertrand Chamayou aan de toetsen. Prachtig.

Na het concert genoten we van een glaasje wijn op de afsluitende drink in het Fumoir en namen we de tijd om uitgebreid bij te praten over de grote veranderingen in het leven van mijn vriendin. Een avond om in te kaderen.

Een bijzondere performance

Vandaag had ik de eer om de ontmoetingsdag die mijn collega’s organiseerden te mogen openen. Voor deze bijzondere gelegenheid had ik mijn mooiste blauwe kleedje aangetrokken om de speech te brengen die mijn collega’s geschreven hadden. Ik kan niet ontkennen dat ik wat zenuwen had om de grote aula met meer dan honderd aanwezigen toe te spreken, maar gelukkig verliep alles vlot.

Jammer genoeg kon ik door mijn drukke agenda enkel het eerste gedeelte van de dag bijwonen. Maar ik was oprecht blij dat ik toch een paar interessante sprekers kon horen spreken en vooral dat ik de live performance van het werk VOICE WITH NOISE van theaterregisseur en componist Leon Rogissart kon meepikken. Deze bijzondere performance vond plaats in ons eigen kantoorgebouw en toonde een livestream van een optreden van twee operazangers in onze inkomhal, terwijl wij als publiek in de aula toekeken. De stemmen van de operazangers werden gemengd met stadsgeluiden uit het archief van BNA-BBOT wat een bijzondere combinatie opleverde.

Het duurde een dikke tien minuten om het geluid van de livestream aan de praat te krijgen en ik zag de nervositeit van mijn collega’s stijgen, maar dan vond iemand van de techniek toch de juiste instellingen zodat we van de performance konden genieten. Het was heel bijzonder om de operazangers zich te zien bewegen in ons vertrouwde kantoorgebouw terwijl het leven rondom hen gewoon zijn gang ging. Zo nu en dan stopten er mensen om te luisteren naar het gezang, maar de meesten liepen gehaast door, wellicht op weg naar hun volgende vergadering. Ik vond de performance fascinerend, al mocht het voor mij wel een tikkeltje minder lang geduurd hebben.

Yet Another Blog

Life on my side