Witte rook!

Na vier kandidaten gesproken te hebben in de laatste ronde van de sollicitatieprocedure, kan ik met grote opluchting zeggen dat mijn collega’s en ik een geschikte kandidaat gevonden hebben om een positie met veel verantwoordelijkheid binnen ons bedrijf in te vullen. Heel blij met de persoon die het uiteindelijk geworden is, want de uitdagingen zijn groot. Maar ik heb er veel vertrouwen in dat de persoon in kwestie dit, met de juiste begeleiding, zeer goed zal doen.

Alweer iets om af te vinken van die ellenlange todolijst.

A mixed bag

Dingen die tegen vielen vandaag:

Geen enkele blue-bike beschikbaar in de fietsenparking aan de voorkant van Leuven station.
De eerste blue-bike die ik probeerde uit te lenen in de fietsenparking aan de kant van Kessel-Lo bleek spoorloos.
Mijn chirurgisch mondmasker, dat nog steeds verplicht is bij de huisarts, vergeten en snel nog langs de apotheek moeten fietsen om een masker van 50 cent (serieus?) te kopen.
Een tocht naar de huisarts die voor niets bleek (ik was rats vergeten dat het voorschrift voor mijn nuvaring op mijn eID stond).

Dingen die van de dag alsnog een succes maakten:

Een fijne lunch met een oud-collega in Victor Bozar Café in Brussel.
Derde keer goeie keer: alsnog een blue-bike te pakken gekregen in de fietsenparking aan de kant van Kessel-Lo.
Op mijn eentje uitgevist waarin het verschil van 65.133,29 euro zat in een belangrijk dossier, nadat drie personen hier tevergeefs op gezocht hadden.
Een droge fietstocht heen en terug naar de salsales (in totaal toch bijna een uur fietsen).
Een salsales waarin alle figuren mij moeiteloos afgingen.

Als uitsmijter een fotootje van de lekkere pasta met pompoen in Victor Bozar Café:

Een rustige zondag

Na de uitspattingen van gisteren deden mijn vriend en ik het rustig aan vandaag. We bleven lekker lang in bed liggen en gingen vervolgens brunchen bij Oats Day Long. Zo’n lekkere porridge met een smoothie erbij, dat is echt comfort food voor mij. Na de brunch maakten we een wandeling door Leuven en de rest van de dag besteedden we aan het wegwerken van achterstallige mails. Want dat moet ook gebeuren.

Octobar lovers

Gisteren samen met onze vrienden uit Rotselaar genoten van de heerlijke visgerechtjes van de Octobar op het Alfons Smetsplein. De Octobar zit daar een beetje verstopt, maar ondertussen weten duidelijk veel Leuvenaars dat het daar lekker is, want de bar zat stampvol.

We begonnen de avond uiteraard met een flesje champagne en oestertjes. Onze vrienden weten net als wij het goeie leven te appreciëren. 😉 Onze vriendin zag er trouwens stralend uit. Na een streng dieet is ze heel wat kilootjes verloren en je merkt dat ze zich goed in haar vel voelt.

We bestelden zoveel mogelijk verschillende gerechtjes om te delen, kwestie van te kunnen proeven van al het lekkers op de kaart. Ondertussen genoten we van een lekker wijntje en was er heel veel om over bij te praten, want we hadden elkaar alweer veel te lang niet gezien.

Octodog (komkommer, okonomiyaki saus, shichimi togarashi, Japanse mayo en gebakken uitjes):

Octopus black purée met gerookte paprika, BBQ saus en groene kruiden:

Gegrilde octopus met gerookte paprika, groene kruiden en patatjes:

Argentijnse wilde tijgergarnalen:

We sloten de avond af met een lekkere cocktail. Kwestie van te eindigen in schoonheid.

Bondgenieten

Deze avond trokken mijn vriend en ik voor het avondeten naar de Bondgenotenlaan. Ter gelegenheid van Bondgenieten was de ganse laan afgesloten en versierd met vuurkorven, bleven de winkels langer open en stonden er verschillende food trucks opgesteld. Als een liefhebber van foodtrucks kon ik dit event dus niet aan mij voorbij laten gaan.

Het deed me plezier dat het gezellig druk was in de Bondgenotenlaan, na de coronacrisis en met de huidige energiecrisis kunnen de handelaren wel een opsteker gebruiken. Of er veel gekocht is in de winkels van de Bondgenotenlaan, dat kan ik niet zeggen, maar aan de food trucks was het aanschuiven.

Ik startte de avond met een lekkere zarzuela, vergezeld van een glas champagne uitgeschonken door de vriendelijke dames van Zonta. Bij de champagnebar kwamen we onze kameraad wijnliefhebber tegen. Die weet ook waar het goed is. 😉

Vervolgens genoten mijn vriend en ik van een lekker garnaalkroketje van Vanzegbroeck kroket, ons geserveerd door de meest chaotisch georganiseerde jongemannen ooit.

We bewonderden het mooi verlichte stadhuis en ik sloot de avond af met een lekkere taco met pulled pork.

Genieten in eigen stad, heet dat zeker?

Worlds Collide in Paleis 12

Vorige week donderdag stuurde A, de vriendin van mijn broertje, een bericht of ik geen zin had om deze dinsdag 22 november, mee naar een concert van Within Temptation en Evanescence te gaan. De persoon die het ticket had gekocht (lang geleden, voordat de concerten uitgesteld werden wegens de coronacrisis) was verhinderd. Ik twijfelde even, want normaal plan ik nooit iets in op dinsdagavonden. Woensdag vindt onze managementvergadering plaats en meestal bereid ik deze voor op dinsdagavond. En ik ben graag fris voor de soms wel stevige discussies. Maar hey, wat een unieke kans om twee bands met een sterke vrouwelijke zangeres aan het werk te zien! Dus liet ik mijn bezwaren varen en zei ik volmondig ja op het voorstel van A.

A moest die namiddag in Brussel zijn voor een vergadering, dus spraken we af om na het werk samen iets te eten en dan de tram naar Paleis 12 te nemen. A zou na haar vergadering naar mijn werk komen en daar op mij wachten in onze koffiebar. Bedoeling was rond 17u te vertrekken om iets te gaan eten, maar uiteindelijk liep mijn laatste vergadering van de dag een kwartiertje uit. Gelukkig was de bewaker aan het onthaal zo vriendelijk om A de weg naar het toilet te wijzen toen de nood te hoog werd. 😉

Voor het diner trokken we naar Wolf, kwestie van snel én lekker te eten. We moesten immers nog veertig minuten op de tram zitten om Paleis 12 te bereiken. Het voorprogramma zouden we sowieso missen, maar het zou doodjammer zijn om te laat te komen voor de twee hoofdacts. En ja, ik koos voor een lekkere phở, want zo’n noedelsoepje gaat er bij mij altijd wel in. A ging voor een noedelsalade die er ook erg lekker uit zag.

Een vlotte tramrit later bereikten we Paleis 12, een klein half uur voor de start van het concert van Within Temptation. Ideale timing. Ik kocht me een glaasje witte wijn om het wachten te verzachten (vergissing, de wijn was niet te drinken) en we zochten onze plaatsen op de tribune uit. A had me gewaarschuwd dat het wel eens heel koud kon zijn in Paleis 12, dus ik had mijn allerdikste winterjas en sjaal meegenomen, maar dit bleek gelukkig niet nodig, want het was aangenaam warm op onze zitplaatsen, zelfs zonder jas.

Wel een beetje spijtig dat ik niet geheel onbezorgd van de avond kon genieten, want de ganse tijd stroomden er mails mijn mailbox binnen die allemaal min of meer dringend waren (het jaareinde staat voor de deur, bij ons traditioneel de drukste periode van het jaar). Vlak voor het concert en tijdens de pauze beantwoordde ik dus nog snel een paar mailtjes.

Het concert van Within Temptation begon stipt om 19.55u, zoals op het ticket stond. Spijtig genoeg miste de vriendin van A, die zich bij ons zou voegen voor het concert, de eerste twee nummers, omdat ze met haar wagen vast zat in het verkeer en er vervolgens geen plek meer was op de parking van Paleis 12. Lang leve de tram, dus! Continue reading →

Wild bij Van de Weyer

En dan nog wel op een doodgewone donderdagavond. Gewoon omdat mijn vriend en ik daar zin in hadden. En ja, het was heeeeeeeel lekker!

Blitzbezoek aan een symposium

Deze voormiddag zou ik normaal gezien een symposium in Leuven bijwonen. Lekker handig, zo’n event dicht bij huis! ‘s Ochtends een beetje werken en dan rechtstreeks naar het symposium! Helaas, zoals dat zo vaak gaat, werd er ter elfder uren op hetzelfde moment als het symposium een dringende vergadering in mijn agenda gepland die ik niet kon verplaatsen. Uiteindelijk geraakte ik pas rond het middaguur in de aula waar het symposium plaatsvond en was ik net op tijd voor de afsluitende speech van de minister. Maar dus wel (gelukkig) perfect op tijd voor de receptie!

Na wat fijne babbels met collega’s, kwam ik zowaar twee oude bekenden tegen: iemand met wie ik lang geleden een uitdagend project tot een goed einde bracht, maar die nu helaas een wat moeilijkere periode doormaakt, en de moeder van onze vriend die in de US woont. En zo kwam het dat ik uiteindelijk veel langer bleef plakken dan ik oorspronkelijk van plan was geweest. Maar hey, soms moet je gewoon in het moment leven!

Brusselse culinaire ontdekking: Vertige

Ik moet zeggen dat ik na deze bijzonder vermoeiende werkdag even overwoog om de afspraak met mijn vriendin af te zeggen. Maar hey, ik ben geen watje en ik weet dat mijn energiepeil altijd stijgt van fijne sociale contacten. En blij dat ik niet geannuleerd heb, want ik heb enorm genoten van onze ontmoeting in Brussel.

We troffen elkaar rond 18.30u aan de Beurs en trokken van daaruit op goed geluk naar de Vlaamsesteenweg. We hadden er alle vertrouwen in dat we op een woensdagavond voor twee personen wel een tafeltje zouden vinden. Ons oog viel op Vertige, maar dat restaurant ging pas open om 19u. Op zoek naar een plek om een aperitiefje te drinken dan maar. Helaas, de wijnwinkel met bar waarop we ons oog hadden laten vallen, was net aan het sluiten. En zo belandden we in het volkscafé Au Laboureur. Op een groot scherm werd een voetbalmatch getoond en ze serveerden Gran Baron, maar goed, het was er spotgoedkoop en ik kon de volkse gezelligheid wel appreciëren.

Al moet ik eerlijk toegeven dat Vertige toch iets meer mijn ding was. Mijn vriendin heeft niet echt de gewoonte om chic te gaan eten, dus die keek haar ogen uit toen de verfijnde gerechten aan tafel geserveerd werden. Gelukkig vond ze alles erg lekker. De heerlijke wijntjes maakten de avond compleet.

We hadden zeer aangename gesprekken en het deed me plezier met haar te kunnen praten over haar nieuwe job. Ze heeft ervoor gekozen meer een HR richting uit te gaan en ik was erg benieuwd om te horen hoe haar bedrijf omgaat met plaats- en tijdsonafhankelijk werken na corona en welke stappen haar bedrijf onderneemt om ondanks een hoge werkdruk het welzijn van het personeel te bewaken. Ik noteerde alvast wat nuttige tips voor mijn eigen job als leidinggevende.

Hapjes:

Kokkels met gekonfijte en krokante schorseneren, zeewier, dragon:

Groenteravioli van gele bieten in bouillon met gerookte ketchup, geitenkaas:

Belgische hertenfilet, gekonfijte knolselderij met hooi, diverse champignons van Eclo Farm:

Pompoentaartje met groene koffie, citrus:

Nadat we de rekening gevraagd hadden en afgerekend hadden, wilden we eigenlijk vertrekken om onze trein te halen, maar toen kwam de vriendelijke ober nog met wat zoetjes aandragen. Ach ja, dan maar de volgende trein genomen! Zeg nu zelf, dat konden we toch niet laten staan!

Uiteindelijk was ik dus weer later dan gepland thuis en kwam er niet veel in huis van vroeg in bed kruipen. Mijn vriend was, terwijl ik nog in Brussel was, geland in Zaventem, maar die lag al in bed tegen dat ik thuis kwam. Ach, dat bijpraten doen we morgen wel!

Van hot naar haar

Amai, wat een ongelooflijk drukke dag. Ik weet de laatste tijd echt niet meer waar mijn hoofd staat. De traditionele eindejaarsrush slaat dit jaar nog onverbiddelijker toe dan de vorige jaren.

Deze ochtend spoorde ik van Leuven naar Antwerpen om een symposium aan de UA bij te wonen. Uiteraard had de trein naar Antwerpen vertraging (serieus, wat scheelt er met de lijn Brussel-Antwerpen?) en was ik een kwartier te laat op het symposium. Gelukkig kon ik nog net een chocoladebroodje mee grissen als ontbijt. Het symposium was erg boeiend, maar doordat er zoveel dringende vragen mijn mailbox overspoelden, kon ik helaas maar met een half oor luisteren. Ik kon ook niet tot het einde blijven, want ik moest om 13.30u al weer in Brussel zijn voor een belangrijke managementvergadering. Geen tijd om wat te netwerken tijden de broodjeslunch dus.

Gelukkig had ik nog vijf minuten over om snel de Foodmaker binnen te stappen om een wrap te kopen, zodat ik net op tijd was voor de start van de vergadering om 13.30u. Uiteraard liep de vergadering uit en was ik daardoor tien minuten te laat voor de opnames van onze maandelijkse interne video, waarvoor ik als nieuwsanker moest fungeren. Met wallen onder mijn ogen van het Worlds Collide concert van de dag voordien en totaal gestresseerd, struikelde ik tijdens de opnames een paar keer over mijn woorden en moest de opname herstart worden. Bloopers genoeg voor de nieuwjaarscompilatie, dus.

En nu ga ik zo dadelijk op stap met een vriendin in Brussel. Onder het motto: je leeft maar één keer!

Yet Another Blog

Life on my side