Vakantie kick-off!

Deze avond landde mijn vriend om 18.35u in Zaventem. Terwijl ik zijn berichtje kreeg dat hij veilig geland was, was ik net bezig aan mijn laatste mail alvorens mijn werklaptop voor drie weken te kunnen dichtklappen. Amai, dat gaat deugd doen, want de voorbije maanden zijn echt wel stevig geweest en ik voel dat ik even de pauzeknop moet indrukken om er vervolgens weer vol goeie moed te kunnen invliegen.

Ik wachtte mijn vriend en zijn valies op aan het station van Leuven, zodat we samen de start van onze vakantie konden vieren bij L’Etoile d’Or met authentieke Belgische kost: mosselen en koninginnehapje!

Bij deze verklaar ik de vakantie officieel voor geopend!

Barba revisited

Op de valreep voordat zowel mijn vriendin als ik met vakantie zouden vertrekken, lukte het ons toch nog een nieuwe datum voor onze uitgestelde date te vinden. Amper een week later! Het is duidelijk dat corona hard heeft ingehakt op mijn sociaal leven, dat zou voor de coronacrisis nooit gelukt zijn.

Maar hey, ik was zo blij om mijn vriendin opnieuw te zien! Te horen hoe het met haar ging en een woordje van steun te kunnen uitspreken toen ze me vertelde over de perikelen met de nieuwe buren. Het spreekwoord zegt heel terecht: ‘beter een goede buur dan een verre vriend’. Uit eigen ervaring weet ik hoe lastige buren op je gemoed kunnen wegen. En het meest frustrerende is dat je vaak machteloos staat tegenover buren die overlast veroorzaken.

Gelukkig had ze de opkuis van de overstroomde garage ondertussen achter de rug en waren de kapotte machines vervangen. De verzekeraar was zelfs al langs geweest! Hopelijk laat de uitbetaling niet te lang op zich wachten.

Stof genoeg om over te praten alleszins en de nieuwe menu van Barba ging er vlotjes in!

Appetizers:

KRAB – Aardappel – dille – radijs – algen:

PULLED PORK – Poffertjes – jalapeno – wortel – ajuin:

KREEFT- Tomaat – burrata – courgette:

KALF – Perzik – amandel – koolrabi:

Van het dessert ben ik helaas vergeten een foto te nemen.

We hadden om 18u gereserveerd en tot onze grote verbazing, waren we al rond met het dessert om 20.20u. Dat was vroeger dan verwacht, maar geen erg: dat gaf ons de gelegenheid om nog een cocktail te gaan drinken bij Bar Nine op de Oude Markt om de avond in stijl af te sluiten.

Iedereen kampioen in Knokke-Heist!

Na alweer een uitstekend ontbijt, pakte ik mijn rolkoffertje, vereffende mijn schuld bij ‘t Hofke van Lingier en trok naar het appartement waar mijn vriendin en haar familie verbleven. De weersvoorspelling waren weer niet al te fameus, dus trokken de twee zussen en ik samen met de twee jongens, naar het Cartoonfestival, dat dit jaar sport centraal zette. Heel toepasselijk in het jaar van de Olympische spelen, uiteraard. En bij de actualiteitsgebonden cartoons voerde natuurlijk corona de boventoon.

Aan de inkom kregen we een zoekboekje voor de oudste jongen (11 jaar). De jongste (4 jaar) kan nog niet lezen en spreekt eigenlijk alleen maar Italiaans, dus die kwam gewoon mee voor de gezelligheid. Ik moet zeggen dat de inkleding van het cartoonfestival er serieus op vooruit gegaan is, sinds de laatste keer dat ik er was. De ruimtes waren altijd in een ander thema ingekleed en de cartoons werden op heel originele manieren gepresenteerd. Gelukkig, want zo had de kleinste ook vanalles om naar te kijken.

Na alle cartoons van de zoektocht gevonden te hebben, was het lunchtijd. We hadden een tafeltje gereserveerd in het Cafécultuur van Cultuurcentrum Scharpoord. Ik bestelde, hoe kan het ook anders, een stevige portie mosselen en we genoten met ons vijven van elkaars gezelschap.

Op de terugweg kregen we de voorspelde regen over ons heen. Al was het gelukkig maar een mals buitje dat amper een paar minuten duurde. Eer dat we onze regenjassen aan hadden, was het al bijna weer voorbij. Al durfden we het lot niet te veel te tarten en besloten we de rest van de namiddag spelletjes te spelen op het appartement. Op de terugweg naar het appartement kochten we nog een ijsje bij Glacier de la Poste. Kwestie van voldoende suikers te hebben om ons op de spelletjes te storten.

Rond half vijf stapte ik op de trein in het station van Duinbergen en nam ik na een fijn weekend afscheid van mijn vriendin. Hopelijk volgend jaar weer!

Zandkastelen in Knokke

Heerlijk geslapen in het uitstekende bed van B&B ‘t Hofke van Lingier. Om 9u wachtte mij en de andere gasten een mooi gedekte ontbijttafel in de gezellige leefruimte van de B&B. Ik maakte kennis met mijn tafelgenoten: een koppel bestaande uit een gepensioneerde heer die heel zijn leven in de diamantsector gewerkt had, zijn duidelijk wat jongere Chinese vrouw en hun tienerzoon. De gepensioneerde heer had er alvast een heel interessant leven op zitten: gewoond en gewerkt in Zuid-Afrika, China, Vietnam, Cambodja,.. en voor zijn werk naar heel veel verschillende plekken in de wereld gereisd. Zijn vrouw sprak erg goed Nederlands en hun zoon was drietalig opgevoed Nederlands, Chinees en Engels. Boeiende gesprekken aan de ontbijttafel dus, waardoor ik een dik kwartier later dan gepland bij mijn vriendin was. Oja, het ontbijt was echt heerlijk! Die zalm was fenomenaal lekker! En hoe mooi is die schotel met vers fruit?

Mijn vriendin wachtte samen met haar jongste zoon op mij in het appartement dat haar mama gehuurd had. Haar oudste zoon had de nacht samen met zijn tante (de zus van mijn vriendin) doorgebracht in hun glamping tent en hing daar nog ergens rond in een hangmat. We maakten van de gelegenheid gebruik om een beetje bij te praten. Over COVID19 (uiteraard), haar job en woonst in Italië en hoe ze het thuis werken met twee actieve jongens gebolwerkt had, toen haar man voor zijn job maandenlang tijdens de werkweek uithuizig was en zij er alleen voor stond. Nu, mijn vriendin is een superwoman die daar allemaal haar hand niet voor omdraait.

Toen de oudste zoon aankwam, trokken we meteen naar het strand. Ondertussen waren ook de drie andere zussen van mijn vriendin aangekomen in het appartement en trokken we met een bende kinderen en volwassenen naar het strand om een gigantisch zandkasteel te bouwen. Grappig: op het strand kwamen we nog een neef van de vier zussen tegen, die zich meteen ook nuttig maakte. Door de vele helpende handen vorderde dat zandkasteel verrassend vlot en het hield uiteindelijk langer dan verwacht stand tegen de golven.

Van al dat graafwerk (of gesupporter, jullie mogen kiezen welke van de twee activiteiten ik gedaan heb) krijgt een mens honger. De mama van mijn vriendin had de tafel in het appartement al gedekt en we arrangeerden ons zo dat het lukte om met acht volwassenen en zes kinderen een plekje rond de eet-/salontafel te vinden. Het smaakte mij enorm moet ik zeggen! Het klikt ook heel goed tussen mij en de andere leden van de familie van mijn vriendin. Voel me altijd erg welkom in hun gezelschap!

Het weer in Knokke-Heist was veel beter dan voorspeld. Niks te merken van die aangekondigde regenbuien, dus besloten we ervan te profiteren en opnieuw naar het strand terug te keren. Ik kleedde me om op het appartement en trok gewapend met handdoeken en zonnecrème samen met mijn vriendin en haar kroost, haar jongste zus en haar mama naar het strand. Gewoon zalig relaxen, spelen in het zoute zeewater en samen babbelen. Meer moet dat echt niet zijn. Ik deed ondanks het twijfelachtige weer zelfs een kleurtje op!

Rond vijf uur begon het opeens sterk af te koelen en besloten we ons dagje op het strand af te ronden. Ik keerde terug naar mijn B&B om het zand van mijn af te spoelen en me om te kleden. Amai, die douche deed deugd! Vervolgens liep ik nog snel langs een Carrefour express om koekjes en chocolade te kopen om de mama van mijn vriendin te bedanken voor haar gastvrijheid. Want s’ avonds mocht ik alweer mee aanschuiven aan de gemeenschappelijke tafel. Gelukkig was er nu iets minder volk was dan ‘s middags, zodat iedereen rond de eettafel kon zitten. De mama van mijn vriendin toverde een lekkere maaltijd op tafel. En we sloten (uiteraard) af met ijs als dessert!

Na het eten speelden we gezelschapsspelletjes: Exploding kittens en Saboteur waren duidelijk favoriet!

Genoten van een fijne en zorgeloze dag op het strand!

Revisited: KMSKA

Van Leuven naar Knokke-Heist

Mijn vriendin die in Italië woont, liet me enkele weken geleden weten dat ze samen met haar twee jongens twee weken naar Knokke zou komen. Haar moeder huurt daar immers elke zomer een appartement voor haarzelf en haar vier dochters en hun gezin. Uiteraard wilde ik mijn vriendin graag nog eens zien, want dat was ondertussen alweer geleden van tweede kerstdag 2019. Damn you, corona! Ik zocht dus snel een hotel of een B&B, maar dat bleek een grotere uitdaging dan verwacht. Het moge duidelijk zijn dat veel Belgen dit jaar voor vakantie in eigen land gekozen hebben… Gelukkig vond mijn vriend een B&B met nog een plekje vrij. Na geïnformeerd te hebben of ik er één nacht kon verblijven, liet de gastvrouw me weten dat ze in de vakantieperiode enkel voor twee nachten verhuurde. Prima, geen probleem, een weekendje aan zee is altijd leuk!

Oorspronkelijk was ik van plan vrijdag een vrij late trein naar Knokke-Heist te nemen, maar aangezien ze voor het weekend slecht weer voorspelden en vrijdag de enige mooie en droge dag leek, besloot ik al om twintig na vier de trein te nemen. Uiteindelijk kon ik tijdens de treinrit van twee uur ook werken, nietwaar? En dan had ik tenminste nog de gelegenheid om ‘s avonds een strandwandeling te maken en te genieten van de Belgische Kust.

De treinrit was voorbij in een zucht. Heel vreemd hoe snel de tijd tegenwoordig lijkt te gaan, waar ik als kind een trein- of autorit van twee uur eindeloos lang vond duren, lijkt zo’n rit nu wel voorbij te vliegen. Wellicht heeft het feit dat ik tegenwoordig altijd op stap ben met laptop en smartphone daar iets mee te maken. Zoveel dingen om je mee bezig te houden! Verveling is een concept dat niet meer bestaat in mijn leven.

Enfin, ik had mijn opzoekwerk niet deftig gedaan, want was een beetje zonder na te denken naar Knokke gespoord, terwijl bij nader inzien het station van Duinbergen veel dichter bij B&B ‘t Hofke van Lingier lag. Erg vond ik dat niet. Ik had een rolkoffertje bij en de wandeling door de mooie wijken van Duinbergen was erg aangenaam. Grappig: onderweg naar mijn B&B kwam ik één van de zussen van mijn vriendin tegen die onderweg was naar het restaurant dat ze gereserveerd hadden voor hun familiediner. Ik maakte een korte babbel en nam dan afscheid om verder te stappen naar mijn B&B.

B&B ‘t Hofke van Lingier bleek in een zeer rustige, doodlopende straat te liggen. De gastvrouw heette mij welkom en verbaasde zich erover dat ik 1. niet met de wagen was gekomen en 2. dat ik in het foute station was afgestapt. Ze gaf me wat uitleg over de omgeving op een papieren plannetje, maar zeg nu zelf, wie gebruikt tegenwoordig nog papieren plannetjes? Heel grappig: toen de gastvrouw vroeg hoe ik de B&B gevonden had, zei ik dat ze goeie reviews hadden op google. Ze viel totaal uit de lucht, want wist niet eens dat er online reviews over haar B&B te vinden waren. Ik toonde haar de google reviews en er ging een nieuwe wereld voor haar open.

Na deze babbel ging ik naar mijn kamer, liet mijn rolkoffertje achter en wandelde door het Directeur-Generaal Willemspark richting de dijk, op zoek naar een plek om iets te eten, want ik had honger. Ook dat bleek een uitdaging, want alle leuke terrassen zaten stampvol en telkens ik informeerde of er snel een plek zou vrijkomen, kreeg ik neen als antwoord. Gelukkig vond ik nog een tafeltje op het terras van At Sea. De ober waarschuwde me dat het wel eens lang zou kunnen duren, want ‘er stonden veel potten mosselen op het vuur’, maar daar trok ik me niets van aan. Ik was al blij dat ik een tafeltje had weten te bemachtigen. Ik zou wel een aperitiefje drinken.

Mijn maag was ondertussen serieus aan het rammelen geslagen, dus besloot ik garnaalkroketten te bestellen, erop hopend dat deze vrij snel zouden komen. Uiteindelijk is de bereiding van dat gerecht niet meer dan drie garnaalkroketten in de frituur gooien en wat sla dresseren op een bord. En ja, ik had gelijk. Na een twintigtal minuten wachten, bracht de ober mijn garnaalkroketten. En amai, die smaakten!

Na de maaltijd rekende ik direct af, want er stond een fris windje en ik had het wat koud gekregen. Ik besloot het strand op te lopen en naar de zee te wandelen. Het kostte mij meer dan een kwartier (!) om tot het water te geraken. Zo ver moest ik stappen. Geen erg, ik was niet gehaast en ik genoot van de mooie ondergaande zon die de lucht in de prachtigste tinten tooide. Ik werd er helemaal zen van.

Na zonsondergang wandelde ik terug naar mijn B&B, keek nog een Netflix serie en kroop op tijd in bed. Morgen stond mij ongetwijfeld een drukke dag te wachten.

Sushi, cocktails en gelato!

Meer dan een jaar na onze vorige sushidate, was het eindelijk nog eens gelukt om af te spreken met de twee vrienden die we leerden kennen in de Spaanse les. Onze vriendin heeft wat gezondheidsproblemen, dus begrijpelijk dat ze even wilde wachten tot ze volledig gevaccineerd was om zich weer in het uitgaansleven te storten.

We kozen ditmaal voor sushi op het terras van de Wabi Sabi, omdat het weer gewoon smeekte om een terrasje en wat dat betreft de Muntstraat toch nét iets gezelliger is dan het terras van de Kintsugi tegenover het busstation. We startten met een cava als aperitief en gingen op hetzelfde elan verder met een warme saké, gecombineerd met een sushi boot voor drie personen. Aja!

We hadden duidelijk honger, want er bleef geen stukje sushi meer over. Na afgerekend te hebben, trokken we naar Bar Nine voor een after dinner cocktail. Amai, die pisco sour (mét opgeklopt eiwit, want anders is het geen echte!) smaakte me geweldig. Zo’n deugd dat het deed om gewoon op een terras te kunnen zitten, zonder al te veel zorgen, want ons gezelschap was volledig gevaccineerd. Zalig!

Voor het afzakkertje gingen we nét voor sluitingstijd nog snel om een gelato van Decadenza (een half/half malaga en prosecco voor mij). Want er is altijd nog plek voor een ijsje!

Een dag van nationale rouw

Eerlijk gezegd, weet ik niet of ik als slachtoffer veel zou hebben aan zo’n minuut stilte. Natuurlijk is elk mens anders en is zo’n minuut stilte een voor de hand liggende manier om solidariteit te tonen. Al toon ik míjn solidariteit liever via een storting op de rekening van het Rode Kruis (ook omdat ik mezelf niet echt zie puin ruimen in Verviers, Pepinster, Luik of één van de andere getroffen steden en gemeenten).

Wel jammer dat het Preludium tot de Nationale feestdag 2021 in de Bozar, waarvoor ik tickets had, geannuleerd is. Veel valt er uiteraard niet te vieren op een moment dat zoveel mensen in de dikke miserie zitten, vrienden en familie verloren hebben en al hun hebben en houden kwijt zijn. Persoonlijk ben ik opgelucht dat niemand van mijn vrienden of familie veel meer dan wat materiële schade aan deze ramp heeft overgehouden. Hopelijk stellen hun verzekeraars zich de komende weken constructief op.

Al vrees ik dat het herstel van de schade een werk van lange adem zal zijn.

Leuven Beach!

Toch een fotogenieke sport!

En goed nieuws van mijn collega’s in de frontlinie: crisis bezworen! Met dank aan die paar collega’s die speciaal terug gekomen zijn uit verlof en een heel speciale dankjewel voor die ene collega die ook gans de zaterdag heeft doorgewerkt. Helden!

A Risky Barbecue

Yep, de jongste dochter van onze vriend heeft definitief het Risk-virus te pakken. Geloof mij een veel toffer virus dan COVID-19! Dus planden we een nieuwe Risk-afspraak in onze kalender en spoorden we haar aan om ook haar oudste zus te overtuigen te komen meespelen.

Omdat er zaterdag ideaal barbecueweer voorspeld was, plaatsten mijn vriend en ik een bestelling bij de Kapblok, dé barbecuespecialist van Leuven en omstreken. Mijn vriend zou de bestelling gaan afhalen met de fiets en ik zou te voet met Risk, Carcassone, een fles champagne en drie flessen whisky naar onze kameraad trekken.

Helaas, ondanks de (schriftelijke!) bevestiging dat de Kapblok onze bestelling zo zou verpakken dat deze makkelijk met de fiets vervoerd kon worden, meldde mijn vriend me via whatsapp dat zowel het vlees als de groenten op een grote schotel lagen. Niet met de fiets vervoerbaar dus. Mijn vriend verzocht vriendelijk om het vlees te herverpakken in kleinere dozen, maar de groentjes waren zo mooi geschikt, dat hij besloot de fiets achter te laten en te voet met vlees en schotel naar onze vriend te gaan. Door al dat gedoe was mijn vriend er niet meer aan toe gekomen aperitiefhapjes te kopen, dus liep ik onderweg naar onze vriend nog even langs de markt in de Brusselsestraat voor wat olijfjes en gevulde paprika’s. Want om na te denken heb je brandstof nodig, he!

Het eerste spelletje Risk waren we met vier, want de oudste dochter moest nog een geschikte outfit uitkiezen voor de barbecue. Ach, tienermeisjes hebben het zwaar, altijd moeten denken aan hun imago! Van mij mocht ze gerust in haar jogging komen, hoor! Dat eerste spel werd vrij snel gewonnen door onze vriend, die de allergemakkelijkste opdracht van allemaal had: verover 18 gebieden. Omdat hij de gastheer was, gunde ik het hem, zij het tandenknarsend, de overwinning.

Tijd om aan de barbecue te beginnen. Onze vriend weet wat hij doet en ja, met vlees van de Kapblok kan er natuurlijk weinig mis gaan. We smulden van het lekkere vlees en de heerlijke groentjes die mijn vriend helemaal ongeschonden tot bij onze kameraad had gekregen. En genoten (uiteraard) van een lekker flesje wijn bij het eten.

De oudste dochter van onze vriend had ons vervoegd voor het avondmaal en nadat beide jongedames eerst nog een moochi als dessert hadden binnengewerkt, barstte de strijd opnieuw los. En jawel, na een spannende strijd op leven en dood werd de oudste dochter van onze vriend gekroond als winnares. Helemaal verdiend! (Al steek ik het toch stiekem op beginnersgeluk!)

Yet Another Blog

Life on my side