Deze vrijdag had ik avondje uit eten gepland met een goeie vriendin. Omdat het lang geleden was, dat we elkaar nog gezien hadden, boekten we een tafeltje voor twee in één van mijn favoriete Leuvense restaurants: Barba. Helaas, mijn vriendin was één van de vele slachtoffers van de waterellende van de voorbije dagen. Haar kelder liep helemaal onder water met redelijk veel schade tot gevolg aan de apparaten die daar stonden. Geheel begrijpelijk annuleerde ze onze afspraak.
Gelukkig vond ik mijn vriend bereid om stand-in te spelen. Want tegen alle verwachtingen in diende deze vrijdagavond zich aangenaam warm en droog aan. In centrum Leuven was er, buiten de hoge waterstand van de Dijle, geen spoor meer te bekennen van de hevige regenval van de voorbije dagen en het was ideaal terrasjesweer. Al voelde het wel een beetje wrang dat mijn vriend en ik zaten te genieten op een terrasje terwijl mensen elders heel hun hebben en houden kwijt geraakt zijn. Maar goed, we moeten de door corona zwaar getroffen horeca ook steunen, he.
Dit serveerde de immer sympathieke chefkok van Barba:
En ik die dacht dat er nu eindelijk een rustigere periode was aangebroken op het werk. Helaas… Na de crisisvergaderingen over COVID-19, volgen nu de crisisvergaderingen over de waterellende. En zo stopt het nooit. Die roaring twenties lijken verder af dan ooit. Het lijkt wel alsof de Bijbelse plagen op ons zijn losgelaten. Maar goed, we laten ons niet kennen en doen ons best om, gezien de omstandigheden, snelle en adequate oplossingen uit te werken.
En ondertussen duimen we heel hard dat de pompen in het pas gerenoveerde huis van de broer van mijn schoonzus hun werk blijven doen. Voorlopig 4 centimeter water binnen, hopelijk blijft het daarbij…
Courage aan al de mensen die vrienden en familie verloren hebben en die hun hebben en houden zijn kwijtgeraakt.
Mijn hart gaat uit naar al de mensen die getroffen zijn door dit noodweer. Ik duim heel speciaal voor mijn collega’s in Voeren en al die jeugdverenigingen waarvan de kampen geëvacueerd moesten worden.
Ergens een geluk dat onze afspraak deze avond geannuleerd is wegens een coronaquarantaine. Dit is het ideale weer om binnen te zitten en een rampenfilm te kijken.
Tomaat garnaal à la Sandra Bekkari (En nu vragen jullie je ongetwijfeld af wat daar zo speciaal aan is. Wel, de traditionele mayonaise vervangt mevrouw Bekkari door een wittebonendip, en amai, dat was een schot in de roos! Nu ben ik sowieso geen grote fan van mayonaise, dus fijn om een gerecht te kunnen proberen dat een lekker en gezond alternatief gebruikt.):
Tandoorikip met bloemkoolcouscous, appel en avocado (grote fan van bloemkoolcouscous hier):
Courgette gevuld met zoete aardappel, prei en getakaas (inclusief wordingsproces):
Niet-geplande drinks zijn vaak de beste! Proficiat aan de collega die kwam met het spontane voorstel om samen een glaasje wijn/bier te drinken in de BrewDog. Niet de beste wijn die ik ooit gedronken heb, maar wel enorm genoten van het feit dat ik samen met met mijn vijf collega’s het glas kon heffen op de aanstormende zomervakantie.
Altijd fijn om een bezoekje aan het Frans Masereel Centrum te brengen. Zo’n bijzondere plek! Aanrader van het moment: de kleine maar fijne tentoonstelling The Kasterlee Case van Walter Swennen. Een ideale stop voor fietsers of wandelaars, als je in de omgeving bent.
Nog iets waar ik wel aan zou kunnen wennen: altijd met dezelfde partner dansen! Zoveel fijner om met mijn vriend te dansen dan met één of andere kluns met twee linkervoeten en een zweetgeur. En ja, ik weet dat het beter is om met veel verschillende partners te dansen, dat je op die manier leert je aan te passen aan verschillende dansstijlen en zo zelf een betere danser wordt. Maar echt, niets zo fijn dan salsa dansen in de armen van mijn vriend.
Twee weken nadat we onze oorspronkelijke plannen moesten aanpassen om wille van de voorspelde onweersbuien, waren de weersvoorspellingen ons beter gezind. Extra voordeel: mijn vriend kon ons deze zondag nu ook vervoegen. Mijn vriend en ik reserveerden een Cambio, omdat we onmogelijk met z’n zessen in de wagen van onze vrienden konden en spraken af bij hen thuis in Zichem om van daaruit samen te vertrekken. Kon ik meteen ook een blik werpen op hun zwemvijver in wording. 😉
Logistiek kwam er nog wat heen en weer gerij met wagens aan te pas, maar dat liet ik graag aan de mannen over. Onze vrienden hadden alleszins hun best gedaan om ons een gevarieerde wandeling aan te bieden doorheen de Demervallei, Testelt, Zichem, de Demerbroeken en met als letterlijk hoogtepunt een bezoek aan de gereconstrueerde Maagdentoren.
Door de vele regen die de voorbije dagen gevallen is, stond de Demer erg hoog. Sommige delen van de wandeling moesten we zelfs rechtsomkeert maken omdat het pad letterlijk onder water stond. Op die plekken krioelde het ook van de muggen. Iets waar ik naar goede gewoonte helemaal niet op voorzien was. Ik heb heb thuis nochtans muggenafweermiddel met DEET liggen!
De mooiste muurschildering van België van de hand van TUZQ:
Merk op hoe hoog de Demer staat:
De Maagdentoren:
Ondanks die kleine ongemakken genoot ik van de wandeling en de fijne gesprekken. Die we gezellig verder zetten in Afspanning Den Eik (waar ik bij nader inzien al eens eerder geweest was in het gezelschap van mijn peterkindje). Een lekkere portie mosselen, daar doe je mij altijd een plezier mee! Heel laat konden we het niet maken, want onze vrienden moesten hun zoon en dochter ‘s avonds naar hun schaakkamp brengen. Maar niet getreurd, onze volgende afspraak ligt al vast!
In totaal haalde ik meer dan 20.000 stappen vandaag. Niet slecht gedaan, al zeg ik het zelf.
Yep, mijn chefkok is opnieuw in het land! En dat hij per ongeluk de rode currypasta voor het zalmgerecht verwisselde met de tomatenpuree voor de courgetti caprese, is hem van harte vergeven. Het was alleszins zo ook lekker!
Zalm in kokossaus met prinsessenboontjes en sojascheuten:
Kalkoentajine met wortelen, tomaat uit blik, ui en olijven en kruidenolie:
Courgetti caprese met tomaat, champignons, basilicum en mozzarella.
Het scheelde niet veel of mijn vriend en ik waren helemaal niet op Leuven Air geraakt, deze zaterdagavond. Rond een uur of vijf brak er zo’n gigantische wolkbreuk los boven Leuven dat we vanuit ons appartement nog amper de torens van Sint-Maartensdal konden ontwaren. Hevige slagregen vergezeld van donder en bliksem waren niet meteen de meteorologische omstandigheden om gezellig van een concert te genieten. In mijn verbeelding zag ik een half onder water gelopen, zompig weiland met kletsnatte tafels en stoelen. Bovendien was het een stevig eindje fietsen naar de Hertogstraat in Heverlee en liepen we het risico volledig doorweekt ter plekke aan te komen.
Na zeker twintig keer de steeds wisselende weersvoorspellingen gecontroleerd te hebben, besloten mijn vriend en ik de handdoek in de ring te gooien: we lieten aan de vrienden met wie we samen naar Les Truttes zouden gaan, weten dat we de avond liever gezellig warm op ons appartement doorbrachten dan uitgeregend op een grasveld. We bezorgden hen de tickets zodat ze alsnog konden gaan zonder ons, mochten ze daar zin in hebben. Zij wonen namelijk vlakbij de Hertogstraat en konden snel terug thuis zijn, mocht er een nieuwe wolkbreuk losbarsten.
Onze vrienden waren duidelijk dapperder dan wij, want zij besloten toch het risico te nemen. Het voorprogramma met Dirk Stoops was nog niet lang bezig of we kregen berichtjes dat er eigenlijk best wel veel volk was en dat het helemaal niet zo koud en nat was als gedacht. De weersvoorspellingen zagen er ondertussen ook wat beter uit, met maar een heel kleine kans op regen rond 20.10u.
Na nog wat getwijfel besloten mijn vriend en ik onszelf een schop onder ons gat te geven en alsnog te vertrekken. En dat bleek een super beslissing te zijn. Er viel geen druppel regen tijdens onze fietstocht en we konden meteen aanschuiven aan het tafeltje met vier stoelen dat onze vrienden ingenomen hadden, niet ver van het podium. We waren net op tijd om nog de laatste nummers van Dirk Stoops mee te pikken. Les Truttes begonnen stipt op tijd en op een paar dikke regendruppels na hielden we het tijdens hun optreden helemaal droog. En amai, wat een optreden was me dat! De ene ingenieuze medley van klassiekers en filmmuziek volgde de andere op. Bonnie Tyler, Celine Dion, Elton John en 4 Non Blondes in één en dezelfde medley verwerken, chapeau! Het publiek had duidelijk zin in een feestje, want er werd enthousiast meegedanst en meegezongen.
Echt blij dat onze vrienden ons over de streep getrokken hebben om alsnog naar Heverlee te fietsen. En als ik eerlijk moet zijn: ik prefereer deze manier om naar een festival te gaan, boven het allemaal op elkaar gepropt staan voor een podium. Gezellig gezeten aan een tafeltje in mijn bubbel van vier, waren dit voor mij optimale omstandigheden om ongestoord van een optreden te genieten. En ook het systeem om via de website drank te bestellen, meteen af te rekenen en een seintje te krijgen als je drank klaar stond aan de toog, vond ik geweldig. Mag wat mij betreft behouden blijven in de toekomst. Alleen hoop ik dat de volgende keer de zon iets meer haar best doet…
