Lunch in het stadspark

Deze vrijdagmiddag samen met Goofball genoten van een heerlijke lunch in het stadspark van Leuven. Het was duidelijk dat we niet de enigen waren die een lunch in buitenlucht op het oog hadden. Ondanks het ietwat frisse weer, waren de wachtrijen aan de zaken die take-away aanboden in de Tiensestraat en omgeving redelijk indrukwekkend te noemen en ook in het stadspark zelf viel er geen vrij bankje meer te bespeuren.

Dus verorberden we onze bowl van Ruba gezeten op het grasveld. Ik koos de Honey Harvest (een salade met organische tofu, gegrilde aardappelen, linzen, kikkererwten, stukjes appel, bruine bonen, honingmosterd, lijnzaad en cashew noten. Een stevige portie voor nog geen tien euro, moet ik zeggen.

Voor herhaling vatbaar, zeker als de temperaturen wat stijgen.

De Foodbag oogst van de week

Witte vispapillot met zachte bloemkoolpuree (en nu denken jullie ongetwijfeld, tiens, die bloemkoolpuree ziet er verdacht groen uit, dat komt omdat mijn vriend blijkbaar het verschil niet kent tussen bloemkool en broccoli, maar hey, de broccolipuree was ook zeer lekker!):

Portobello’s met gember-sojasaus en rijst (grote fan van portobello’s hier!):

Lasagne van zoete aardappel met gerookte zalm, broccoli en ricotta (enfin ja, met bloemkool, dus, want de broccoli was al in de puree een paar dagen eerder verwerkt)25:

Uitsmijter: mijn fantastische orchideeën die allemaal tegelijkertijd aan het bloeien zijn geslagen:

A Very Important Meeting

Deze namiddag zat ik in een meeting met onze MP, mister JJ himself. Die, na wat ongetwijfeld een heel onaangenaam overlegcomité moet geweest zijn, nog redelijk opgewekt voor de dag kwam. Waarschijnlijk blij dat hij eens in een meeting zat waar het beruchte C-woord niet de orde van de dag was.

En zo heb ik nog eens een namiddagje in Brussel doorgebracht. Altijd een goed excuus om wat paaseitjes van Neuhaus te kopen!

Slecht nieuws

Alweer een mail met slecht nieuws aan de collega’s moeten versturen. Na het plotse overlijden van de vader van een collega twee weken geleden, moest ik ditmaal de boodschap brengen dat één van de collega’s getroffen is door borstkanker. De collega in kwestie klonk, gezien de omstandigheden, nog vrij goed aan de telefoon. Wellicht was het nieuws nog niet volledig bij haar doorgedrongen. In zulke omstandigheden voel ik me altijd machteloos, want wat kan je meer zeggen dan: we denk aan jou en duimen voor jou. Hopelijk verloopt de behandeling vlot en heeft ze niet te veel last van bijwerkingen. En kan ze wat moed putten uit het bloemetje dat ik namens de collega’s zal sturen.

Open lucht verjaardagsfeestje in het Kalvariebos

Dankzij de versoepeling van de maatregelen, konden we deze zondag met zes volwassenen en vier kinderen de verjaardag van ons petekindje vieren in het Kalvariebos. Mijn vriend en ik besloten sportief te zijn en de iets meer dan twaalf kilometer naar het Kalvariebos al fietsend af te leggen. We volgden fietsknooppunt 84 richting Lubbeek, een mooie fietsroute, maar amai, toch net iets meer heuvels te overwinnen dan verwacht. Het was zweten op onze zware blue-bikes…

Bij aankomst parkeerden we onze fietsen vlak naast een bakfiets en mountainbike. Bleek dat het andere koppel op het feestje ook met de fiets was gekomen. Langs exact dezelfde route (de bakfiets was uiteraard elektrisch, met twee kinderen erin denk ik niet dat de papa de heuvels overleefd zou hebben).

Spijtig genoeg was de zon niet van de partij, waardoor het al snel bijzonder frisjes begon te worden. Zeker omdat mijn vriend en ik half bezweet aankwamen na ons fietstochtje. De ouders van mijn petekindje hadden hun best gedaan om coronaveilige hapjes te voorzien en ik was blij dat mijn cadeau, een kubb-spel, in goede aarde viel bij mijn petekindje. Het werd meteen uitgepakt en we speelden twee spelletjes. Die mijn team tot mijn grote verwondering beide keren won. Ik moet eerlijk zeggen dat ik zelf niet zo’n grote fan ben van het kubb-spel, maar in coronacrisis tijden is het wel leuk om een spel te hebben dat je buiten kan spelen.

Na een tijdje begon iedereen het té koud te krijgen om nog langer te blijven. We namen afscheid en mijn vriend en ik vingen de fietstocht naar Leuven aan, om, zoals te verwachten viel, vervolgens al snel voorbij gestoken te worden door de bakfiets en de mountain bike. Blue-bikes zijn niet de beste fietsen voor lange klimpartijen…

Het fietstochtje hielp om onze stramme spieren opnieuw op te warmen, maar mijn voeten waren zo verkleumd dat ik een warm voetbadje moest nemen om ze terug op een normale temperatuur te krijgen. Gelukkig was er een heerlijk avondmaal van Convento Food om de laatste kou uit onze lijven te verdrijven.

Take-away inspiratie

Speciaal voor Goofball. 😉

In alfabetische volgorde:

De cirkel is rond

Bijna dag op dag een jaar geleden wandelden mijn vriend en ik door de ontluikende Kruidtuin. Toen nog zalig onwetend over hoe lang de coronacrisis zou aanslepen en genietend van de plotselinge pauzeknop die ingedrukt werd. Surreëel dat een jaar later, ondanks de opstart van de vaccinatiecampagne, het licht aan het eind van de tunnel nog steeds buiten bereik lijkt.

Na deze mooie lentewandeling genoten mijn vriend en ik van een heerlijke maaltijd Convento Food. Om duimen en vingers af te likken!

De Foodbag oogst van de week!

Mijn persoonlijke chefkok was in goede doen deze week, want alle gerechten vielen in de smaak! Ik laat jullie meegenieten.

Vis in dillesaus met gebakken sla en champignonssalade:

Lasagne met portobello, prei en salie (grote fan van portobello!):

Zoete aardappel-wortelpuree met gekaramelliseerde ui en Berloumi (mét door mij persoonlijk met de hand gestampte wortelen en aardappelen, zeer therapeutisch!) :

Uitsmijter: Leuvense zonsondergang:

Roger Raveel in BOZAR

Doordat de hallucinante vergadering dubbel zo lang duurde dan gepland, had ik geen tijd meer om vóór ons tijdslot van 19.00u nog snel iets te eten. Maar geen erg, de retrospectieve gewijd aan het werk van Roger Raveel in BOZAR slaagde er moeiteloos in mijn aandacht weg te leiden van mijn rammelende maag. Echt een zeer mooi overzicht van de interessantste jaren uit de carrière van één van de belangrijkste Belgische schilders van de tweede helft van de 20e eeuw.

Ik deel graag enkele van de werken die er voor mij uitsprongen:

Persoonlijk niet zo’n fan van vogels in te kleine kooitjes. Ik hoop dat ze na deze tentoonstelling terug mogen keren naar een grote volière.

In sommige zalen was het naar mijn aanvoelen net iets té druk om volledig veilig te zijn. Maar da’s eigen aan een vernissage natuurlijk. Zoveel mensen die elkaar al lang niet meer gezien hebben, dan is het moeilijk om de neiging te onderdrukken om een babbel te slaan.

Niet twijfelen, gewoon gaan! Het zal er op normale tijdstippen ongetwijfeld rustiger zijn.

Hallucinant

Speciaal naar Brussel getreind voor een ultieme verzoeningspoging met één van onze opdrachtnemers. De vergadering die initieel één uur zou duren, duurde er uiteindelijk twee en eerlijk, we hadden er ons ook op vijf minuten vanaf kunnen maken. De opdrachtnemer toonde geen enkel begrip voor de moeilijke situatie waarin hij ons plaatste. Ondanks onze pogingen om hem de problemen waarvoor hij ons plaatste in het lang en in het breed uit te leggen, weigerde hij zich klantvriendelijk op te stellen en zich in te zetten om tot een voor alle partijen aanvaardbaar compromis te komen. Wij bleven pogingen doen om begrip bij hem op te wekken voor onze situatie, hij bleef halsstarrig vasthouden aan zijn zienswijze. Enfin, dit is alleszins een vergadering die ik niet licht zal vergeten. Klantvriendelijkheid nul. Onvoorstelbaar.

PS: Fotootje van een indrukwekkende Brusselse werf om de gedachten wat te verzetten.

Yet Another Blog

Life on my side