Want geen beter excuus dan een lockdown om all-in te gaan voor de meest commerciële feestdag van het jaar! Inclusief rode roos en chocolade!
PS: Beste cadeau van de dag: het vers geknipte haar van mijn vriendje!
De Foodbag oogst van de week!
Zeer succesvolle gerechten deze week, met als rode draad: heel veel groene groenten. Tip van de dag: aangezien wij de standaardporties spinazie die Foodbag meegeeft nogal aan de kleine kant vinden, verdriedubbelen we die meestal.
Penne met kip, courgette en spinazie (toegevoegd: één extra courgette en 300 g extra spinazie):
Pasta pesto met spruitjes (jummie! spruitjes!):
Zoete aardappel met kalkoen, spinazie en cannellinibonen (met 300 g extra spinazie):
De balans van deze week
- 1 risico-evaluatieworkshop
- 4 evaluatiegesprekken
- 5 presentaties van meerjarenplannen
- 10 sollicatiegesprekken voor 2 verschillende functies
- 13 vergaderingen
Ik heb mijn weekend verdiend, denk ik zo!
De doorgehakte knoop
Toegegeven, het was niet gemakkelijk. Het aantal kandidaten dat zich geroepen voelde om de fakkel van mij over te nemen, had gerust wat hoger mogen zijn en op basis van de CV en de resultaten van de assessments was het moeilijk in te schatten wie de beste persoon zou zijn voor de job. Maar de gesprekken met de kandidaten leverden een duidelijke winnaar op. Een pak van mijn hart, moet ik toegeven.
Sushi!
Eén vergadering, vijf presentaties van meerjarenplannen en twee sollicitatiegesprekken later, vond ik dat ik mezelf wel mocht trakteren op een heerlijke sushiboot van Kintsugi! Als troost omdat ik na de presentaties van de meerjarenplannen noodgedwongen het aperitiefmoment aan mij moest laten voorbij gaan. Over plichtsbewustzijn gesproken!
2021 =
Het jaar van de aperitiefbox!
Wondere witte wereld
Zalig dat de sneeuw blijft liggen. Lang leve de vrieskou in combinatie met een prachtig winterzonnetje!
Winterwandeling in Leuven
De regen die zaterdag viel, transformeerde tijdens de nacht van zaterdag op zondag in sneeuw. Fantastisch om bij het opstaan een mooie witte wereld te ontdekken.
Natuurlijk trokken mijn vriend erop uit om van dit winters schoon te genieten, wetende dat de winters waarin er nog sneeuw valt in de toekomst steeds schaarser zullen worden. We hadden geen vaste wandeling voor ogen en liepen zowat onze neus achterna.
De fantastische Kruidtuin is in elk jaargetijde de moeite van een bezoekje waard, maar zeker als er sneeuw ligt.
En het Mariapark is ook eender wanneer de moeite van een bezoekje waard. Alleen jammer dat de helft van de tuin in een werfzone is omgetoverd.
Eendjes die niet zo stiekem hoopten op een stukje brood:
Heimwee naar onze studententijd:
En alweer een nieuwe Leuvens plekje ontdekt:
Aangezien onze vrienden niet ver van het Heilig Hartinstituut in Heverlee wonen, gingen we even langs voor een deurbabbel. Volledig coronaproof en zo wisten we meteen hoe de nieuwe job van onze vriendin meeviel.
Resultaat van deze wandeling: een mooie 23.000 stappen. Ter compensatie van al die dagen van ‘s ochtends tot ‘s avonds werken, zittend achter een computerscherm.
Puzzelvooruitgang!
Ontbijt in Martin’s Rentmeesterij
Zaterdagochtend lekker lang uitgeslapen, want het ontbijtbuffet is open tot elf uur! Wanneer we onze gordijnen open trekken, zien we grijsgrauwe wolken en regen. Als we de weersvoorspellingen mogen geloven, zal dit voor de rest van de dag zo zijn. En eerlijk, daar hebben we allebei geen zin in. We besluiten dus op ons gemak te genieten van het ontbijtbuffet in Martin’s Rentmeesterij en vervolgens terug richting Leuven te rijden.
Het ontbijtbuffet is gelijkaardig georganiseerd als in Hotel Andromeda in Oostende: voor het merendeel apart verpakte porties die je op een dienblad kan stapelen om vervolgens mee naar je kamer te nemen. Alleen de scrambled eggs, worstjes en spek, moeten we uit een gemeenschappelijke bak scheppen. Mijn vriend en ik zijn helemaal alleen met z’n tweetjes aan het ontbijtbuffet, dus we voelen ons superveilig. Uitdaging van de dag: twee glazen met bubbels balanceren op een plastic dienblad dat niet helemaal stabiel is. Gelukkig raak ik zonder kleerscheuren boven in onze hotelkamer.
We ontbijten op ons gemak en genieten ondanks de regen van het uitzicht op de boerenbuiten. Tegen het middaguur checken we uit en vertrekken we opnieuw naar Leuven. Op de terugweg rijden we even langs mijn broertje en zijn vriendin voor een babbel aan het schuifraam van hun chique nieuwbouwvilla. Blijft toch bizar dat je niet meer bij je eigen familie op bezoek kan. Mijn broer en zijn vriendin zijn minder grote watjes dan mijn vriend en mezelf, want zij hebben deze natte zaterdagnamiddag wel nog een wandeling gepland. Respect!
Al bij al zijn mijn vriend en ik net iets meer dan 24 uur van huis geweest, maar we hebben er toch deugd van gehad!