Barbecue met ons knuffelcontact, take two

Herhaald, wegens groot succes! En ook wel omdat onze kameraad graag experimenteert met zijn barbecuestel en hij steeds op zoek is naar testsubjecten.

Deze keer had onze vriend bij Rondou een fijn dik stuk vlees op de kop getikt. Dikker dan de vorige keer, in de hoop dat het eindresultaat wat meer saignant zou zijn. Mijn vriend en ik stelden ons uiteraard graag kandidaat als proefkonijn. Ditmaal was de jongste dochter van onze vriend paraat voor gans de maaltijd. Alleen jammer dat we haar niet meer konden overhalen om voor ons te zingen.

We startten met wat aperitiefhapjes en een heerlijke prosecco die onze kameraad cadeau had gekregen van een Italiaanse doctoraatsstudent die hij begeleid had.

IMG_5363

IMG_5368

IMG_5372

Mijn vriend en ik waren getuigen van heel het proces om tot een perfect gegaard stukje vlees te komen. Onze kameraad is een doctor, dus het mag niet verwonderen dat ook het garen van vlees op een wetenschappelijke manier benaderd werd. Inclusief temperatuursensoren. Nieuw aangekocht sinds ons vorige bezoek.

IMG_5358

IMG_5360

IMG_5366

IMG_5371

IMG_5376

IMG_5380

En waw: wat een fenomenaal lekker stukje vlees was me dat! Heerlijk! Wie goed kijkt, ontwaart op de foto’s in het barbecuestel ook de quinoa met groentjes die we bij ons stukje vlees aten.

Na samen genoten te hebben van dit heerlijke diner, was het tijd voor wat ontspanning. Onze kameraad haalde zijn chapeau boven en we wijdden zijn dochter in in de geheimen van het bluffen. Op het einde van de avond had ze het spel beet en konden we een geloofwaardig rondje poker spelen.

En ja, er was whisky. Of wat hadden jullie gedacht?

 

Taste, take two

Omdat ons gepland kerstdiner met de ouders van mijn vriend afgelast werd wegens ziekte, werkten mijn vriend en ik deze zaterdagavond met veel plezier de ‘overschotjes’ van ons Taste diner weg. En ja, de tweede dag smaakten deze gerechten zo mogelijk nóg beter!

Gegrilde Sint-Jacobsnoten en peterseliewortel:
IMG_5337

Duif met veenbessenkorst, knolselder en spekjes:
IMG_5339

IMG_5345

Baba met confituur voor stoere jongens en meisjes:
IMG_5348

Citroentaartje:
IMG_5354

IMG_5355

Oja, en ik ben ook weer aan het puzzelen geslagen!

IMG_5331

Dinner by Taste

Deze zaterdag hadden mijn vriend en ik afgesproken om samen met zijn ouders een soort van coronaproof kerstfeest te houden. Op anderhalve afstand van mekaar, uiteraard. Mijn vriend en ik zouden dan wel gebruik maken van het toilet in de praktijk van zijn moeder, zodat elk koppel een eigen toilet had. Omdat in Herentals de take-away opties nogal aan de magere kant zijn (en dan blijf ik beleefd) bestelden we een maaltijd voor vier personen bij Taste.

Helaas, begin deze week liet zijn moeder ons weten dat ze zich niet zo geweldig voelde. Het verdict van de dokter: zona. Even hoopte ze nog beter te zijn tegen het einde van de week, maar toen ik de diagnose hoorde, wist ik al dat dat waarschijnlijk niet zou lukken. Zona is pijnlijk en geneest traag. En samen rond de feestdis zitten, terwijl één van de tafelgenoten afziet en amper een sneetje getoast brood binnen krijgt, daar heeft niemand iets aan.

Groot schuldgevoel bij de moeder, want nu had haar zoon betaald voor een maaltijd voor vier personen en wat zouden we daar dan wel niet mee moeten aanvangen? Heel simpel, opeten, uiteraard! Gelukkig hadden mijn vriend en ik voor vrijdag geen Hello Fresh maaltijd voorzien. En in plaats van sushi of Thais of Chinees te laten leveren, genoten we samen van de kookkunsten van de chefkok van Taste!

Gegrilde Sint-Jacobsnoten en peterseliewortel:
IMG_5320

Duif met veenbessenkorst, knolselder en spekjes:
IMG_5324

Baba met confituur voor stoere jongens en meisjes:
IMG_5327

IMG_5330

En het mag gezegd: het eten was weer om duimen en vingers af te likken. Die baba met rum was echt het beste dessert ooit, zo ongelooflijk smakelijk! En yep, daar dronken we een glaasje Cubaanse rum bij. Noblesse, oblige!

Een dubbele digitale jaarafsluiter

Aangezien deze vrijdag voor veel van de collega’s van mijn team de laatste werkdag van het jaar was (onze kantoren sluiten tussen kerst en nieuw, maar veel mensen met kinderen nemen de ganse kerstvakantie vrijaf), organiseerde ik om 15u een kleine digitale jaarafsluiter. Niks speciaals, gewoon een gezellig samenzijn met de collega’s van het team, maar ditmaal vergezeld van een glaasje bubbels, voor de liefhebbers, uiteraard.

En jawel, terwijl ik al helemaal in de stemming was om een flesje cava open te trekken, kwam exact vijf minuten voor drie een Bijzonder Belangrijk Document mijn mailbox binnen waaien. Een BBD dat dringend door de grote baas ondertekend moest worden. Dus besteedde ik de eerste twintig minuten van onze gezellige teamdrink met het administratief op orde zetten van dit dossier. Camera en microfoon af en typend tegen een hoog tempo. En ja, het is jammer dat ik het begin van de bijeenkomst van mijn team miste, maar aan de andere kant weet ik dat het afwerken van dit dossier (dat al meer dan twee jaar aansleepte) mij de onontbeerlijke gemoedsrust geeft, nodig om onbezorgd een flesje te ontkurken.

En jawel, de fles cava werd met dubbel zoveel plezier ontkurkt toen ik op ‘verzenden’ drukte. Het team was bijna voltallig en ja, het voelde een beetje als een afscheidsfeestje, terwijl dit niet zo bedoeld was. Want op 1 januari 2021 neem ik afscheid van dit fijne team dat ik drie jaar lang met heel veel plezier heb geleid. Een team waarop ik oprecht fier ben. Fantastisch om te zien hoe mijn medewerkers gegroeid zijn in die drie jaar tijd en wat we allemaal samen gepresteerd hebben.

Uiteraard liep het feestje met mijn team een beetje uit en arriveerde ik een half uur te laat op het volgende feestje. Da’s dan weer het voordeel van Microsoft Teams. Het kost je welgeteld twee seconden om van het ene naar het ander feestje te gaan. 😉 Het tweede feestje was er één met mijn collega-teamverantwoordelijken. Ook een fijne groep mensen van wie ik begin januari afscheid moet nemen. Een mens wordt er zowaar een beetje weemoedig van. Natuurlijk zullen de banden met al deze mensen niet verbroken worden, maar mijn nieuwe functie zal ongetwijfeld een invloed hebben op onze manier van met elkaar omgaan. Alleszins heel blij met het afscheidscadeautje dat ik van mijn collega-teamverantwoordelijken mocht ontvangen. Het zijn schatjes!

De Hello Fresh oogst van de week

Jaja, mijn vriend is nog altijd onze chefkok in huis. En wie ben ik om zo’n talent zijn ontplooiing te ontzeggen? 😉

Spinazie-kokoscurry met gele rijst, tomaat, cashewnoten en een spiegelei – lekker vegetarisch:
IMG_5289

IMG_5290

Noedels met biefstukreepjes in Aziatische saus met courgette, paprika en cashewtopping – simpel en supersnel klaar:
IMG_5301

En hét topgerecht van deze week, zo lekker dat we niet anders konden dan daar een glas rode wijn bij te drinken: gekonfijte eend met paddenstoelenrisotto en een frisse salade van sinaasappel en peultjes:
IMG_5319

Het laatste gerecht duurde wel meer dan dubbel zo lang om te maken dan de twee vorige, maar eigenlijk was dit een gerecht dat niet zou misstaan voor een feestelijk diner.

Ons koor treedt op tijdens het Warmste Artistieke Webinar

Deze namiddag organiseerden mijn enthousiaste collega’s het Warmste Artistieke Webinar ten voordele van Amana Trust vzw. En amai, ik was echt onder de indruk van het talent van de collega’s die optraden. Live zingen en tegelijkertijd jezelf begeleiden op gitaar terwijl een publiek van een honderdtal (op het piekmoment zelfs honderdvijfentwintig!) collega’s kijkt en luistert, het is niet iedereen gegeven. Maar pluim voor alle deelnemers: genoten van de DJ-set (niet live, maar wel achteraf te beluisteren via MixCloud.com), de slideshow met door corona geïnspireerde foto’s, de gedichten, de schilderijen, het poëtisch talent en de prachtige pianostukken die mijn collega’s met ons deelden.

En ja, best wel trots op mijn eigen bescheiden bijdrage. Zowel Jingle Bell Rock als This little light of mine klonken zeer goed en ook de visuals werkten aanstekelijk. De chat van Teams barstte van de positieve commentaar van de collega’s en meteen was ik al dat gevloek en gezucht op die verloren zondagmiddag vergeten. Fijn om een steentje te kunnen bijdragen om het werkjaar in schoonheid af te sluiten. En: we haalden meer dan duizend euro op voor het goede doel!

Een fijne verrassing

Zonet geleverd door Bpost: een bedanking van het management voor mijn collega-leidinggevenden en mezelf. Ik moet zeggen dat ik dit gebaar oprecht apprecieer en ik zal de inhoud van deze fruitmand met veel liefde delen met mijn vriend. Allez, het fruit toch. 😉

IMG_5312

Voor mijn archief, de boodschap die erbij zat:

Beste collega,
2020 werd een jaar dat we niet snel zullen vergeten…
Het coronavirus haalde onze routine helemaal onderuit. Onze thuissituatie, onze manier van werken en onze organisatie werden in recordtijd helemaal overhoop gehaald. Jullie, als leidinggevenden van ons bedrijf werden de spil van een organisatie ‘op afstand’. Dat bracht heel wat extra werk met zich mee, naast de zorg voor jullie teamleden en jezelf (en familie). Met het jaareinde in zicht willen wij jullie voor deze inspanningen een speciaal dankwoord sturen en een cadeautje aanbieden. Geniet van enkele dagen rust en van de kerstsfeer in kleine kring, zorg voor voldoende ontspanning en hopelijk kunnen we elkaar in 2021 snel weer écht ontmoeten.

Team Coaching Intake gesprek

Weet je waar ik helemaal geen zin meer in had na een dag van vergaderingen en een selectiegesprek voor een bevorderingsprocedure, allemaal via Microsoft Teams? Een team coaching intake gesprek om vijf uur ‘s avonds…

Maar al bij al viel het mee. De dame slaagde met haar levendige stijl van vragen stellen erin mijn aandacht vast te houden en me te enthousiasmeren om nog wat min of meer samenhangende antwoorden uit mezelf te persen. En al bij al is dit een unieke kans om in een traject te stappen met de collega’s waarmee ik na één januari nauw zal moeten samenwerken. Hopelijk kunnen we na dit traject zeggen dat we écht een team zijn geworden. Al zegt dat kleine sceptische stemmetje in mijn achterhoofd ‘no way’.

Digitaal afscheidsfeestje

Vandaag vond het Teams afscheidsfeestje plaats van één van mijn favoriete juristen. Doodjammer dat ze ons bedrijf gaat verlaten, want echt een fijne relatie met haar opgebouwd, zowel professioneel als op persoonlijk vlak vonden we elkaar direct. Ik moet zeggen dat ik al redelijk groggy was na een dag non-stop vergaderen van negen uur ‘s ochtends tot half vijf ‘s avonds (zonder middagpauze), maar om afscheid te nemen van mijn lieve collega, breidde ik daar graag nog een half uurtje aan vast. Aangezien het feestje al om half vier was begonnen, bleef er niet meer zo heel veel volk over om half vijf, maar dat maakte het eigenlijk gezelliger. Hoe groter het aantal personen in zo’n Teams vergadering, hoe moeilijker om tot echte gesprekken te komen.

Hopelijk kunnen we al die gemiste afscheidsfeestjes en pensioenvieringen van 2020 ergens inhalen in 2021…

Goodbye, Oostende

Aan alle mooie liedjes komt een einde, zo ook aan ons (kort) verblijf in Oostende. We genieten voor de tweede en laatste keer van het uitgebreide ontbijt en worden zelfs al iets handiger in het stapelen van zoveel mogelijk etenswaren op één plateau. Al moeten we uiteraard nog een keertje terug de lift naar beneden nemen voor de pannenkoeken. Een hotelontbijt is niet volledig zonder pannenkoeken!

We ontbijten op ons gemak en nemen voor de derde keer foto’s vanaf ons balkon, die er, toegegeven, exact hetzelfde uitzien als de foto’s van de twee vorige dagen.

IMG_5239

IMG_9685

IMG_9686

We pakken onze spullen bijeen en laten onze valies en rugzakken achter bij het onthaal. Het was duidelijk een vergissing om de fototoestelrugzak mee te sleuren. Het weer is te grauw en grijs om echt mooie foto’s te maken. De iphone volstaat ruimschoots om wat snelle impressies vast te leggen.

Om ons weekend in schoonheid te eindigen, maken we nog een laatste strandwandeling. We lopen weer richting Mariakerke en terug. Tja, denk dat we door al dat overwerken even te weinig mentale ruimte hebben om originele wandelingen uit te stippelen. Gelukkig regent het niet!

IMG_5242

 

IMG_5245

IMG_5247

IMG_5248

IMG_5253

Ik haalde trouwens mijn beste camouflagetechnieken boven om mij te integreren in het gecontesteerde kunstwerk ‘Rock Strangers’ van Arne Quinze. Wie spot mij?

IMG_5256

Ditmaal hebben we meer geluk dan gisteren: we spotten zowaar een ganse groep zeehonden. Aan het uitrusten op het strand en ondertussen al die kijklustigen straal negerend.

IMG_5269

IMG_5270

IMG_5272

We lopen de pier van Oostende op en af, geven wat deskundig advies aan een groep politieagenten die duidelijk één of andere teambuilding activiteit aan het doen zijn en keren vervolgens terug naar het hotel om onze valiezen te halen. Mooi op tijd om de trein van 15.14u te halen. Ik moet immers de komende werkweek nog wat voorbereiden…

IMG_5273

IMG_5282

En nu duimen dat bij een volgend bezoek aan de Belgische kust de zon van de partij is.