Ons koor treedt op tijdens het Warmste Artistieke Webinar

Deze namiddag organiseerden mijn enthousiaste collega’s het Warmste Artistieke Webinar ten voordele van Amana Trust vzw. En amai, ik was echt onder de indruk van het talent van de collega’s die optraden. Live zingen en tegelijkertijd jezelf begeleiden op gitaar terwijl een publiek van een honderdtal (op het piekmoment zelfs honderdvijfentwintig!) collega’s kijkt en luistert, het is niet iedereen gegeven. Maar pluim voor alle deelnemers: genoten van de DJ-set (niet live, maar wel achteraf te beluisteren via MixCloud.com), de slideshow met door corona geïnspireerde foto’s, de gedichten, de schilderijen, het poëtisch talent en de prachtige pianostukken die mijn collega’s met ons deelden.

En ja, best wel trots op mijn eigen bescheiden bijdrage. Zowel Jingle Bell Rock als This little light of mine klonken zeer goed en ook de visuals werkten aanstekelijk. De chat van Teams barstte van de positieve commentaar van de collega’s en meteen was ik al dat gevloek en gezucht op die verloren zondagmiddag vergeten. Fijn om een steentje te kunnen bijdragen om het werkjaar in schoonheid af te sluiten. En: we haalden meer dan duizend euro op voor het goede doel!

Digitaal koorzingen is geen klein bier

De ganse zondagnamiddag met een lichte kater gewerkt aan mijn bijdrage voor het digitale koor. Een aantal enthousiastelingen op het werk hebben het idee geopperd om een ‘warmste webinar’ te organiseren ten voordele van Amana Trust vzw. Concept van het webinar: iedereen met wat artistiek talent krijgt een vrij (digitaal) podium van een kwartiertje en tegelijkertijd worden de kijkers aangemoedigd om een bijdrage te storten voor het goeie doel. Supertof initiatief, helemaal voorstander van.

Uiteraard liet ik me op een onbewaakt moment door een overenthousiaste organisatrice overhalen om mee te zingen in het digitale koor. Enfin, natuurlijk zing ik graag (al dateert mijn laatste koorervaring van mijn studententijd), maar als je elke dag tot elf uur ‘s avonds werkt, quasi zonder middagpauze, ontbreekt de energie om de koe bij de horens te vatten na de werkuren en de twee afgesproken kerstnummers in te studeren en vervolgens in te zingen. De deadline voor het indienen van mijn bijdrage was deze zondag bijgevolg al twee dagen verstreken en ik vloekte in- en uitwendig dat ik me voor dit initiatief had opgegeven.

Want hoewel Jingle Bell Rock en This little light of mine klinken als vrij eenvoudige kerstklassiekers, moest ik er toch wat tijd voor uittrekken om de partituur in te studeren. En eens ik de partituur had ingestudeerd, volgde het moeilijkste werk: de opnames maken. De instructies waren duidelijk: van elk nummer moesten we twee opnames maken: eentje met beeld waarbij we meezongen met een backing track en vervolgens een tweede opname met koptelefoon (om naar de backing track te luisteren) zodat enkel de zangpartij werd opgenomen. De opname van de verschillende zangpartijen (uiteraard gingen we voor een meerstemmige uitvoering) werd vervolgens vakkundig gemixt en onder het beeld gemonteerd. Dit om de klankkwaliteit zo goed mogelijk te maken.

Voor de opnames met beeld had ik toch per nummer een poging of zes nodig. Een paar keer serieus de mist in gegaan met de vertraging helemaal op het einde van ‘This little light of mine’. Ik moest zelfs mijn vriend inschakelen om mee te tellen en aan te geven wanneer de vertraging eraan kwam. Het lukte mij ook met de beste wil van de wereld niet de tekst van ‘Jingle Bell Rock’ te onthouden, dus gebruikte ik noodgedwongen een tablet als geheugensteun. (Serieus, wie kan een zin als ‘Giddy-up jingle horse, pick up your feet’ onthouden?) Aangezien ik feedback had gekregen er nogal veel echo was in mijn leefruimte, kroop ik onder een donsdeken om de kwaliteit van de stemopname zo goed mogelijk te maken.

Al bij al een hele namiddag bezig geweest voor twee opnames van ocharme drie minuten. Wel erg benieuwd naar het eindresultaat.