Is er mijn vriend die een lekker Foodbag gerecht op tafel tovert. Scampi’s in currysaus met ananas en paprika, niet meteen het meest originele gerecht ter wereld, maar klassieke smaken doen het altijd goed. Al had de curry voor mij gerust een heel stuk pittiger mogen zijn. Ik ga mij dringend wat Sriracha moeten aanschaffen om ons avondmaal te spiken.
Op een onweerachtige zomeravond eind juni, toen we nog dachten dat het ergste van de coronacrisis zo stilletjesaan achter de rug was en dat een heropflakkering van het virus pas voor het najaar zou zijn, legden we een beetje dronken een lunch bij Dumon vast voor zes personen. De jongens van ons vrienden zijn ondertussen groot genoeg om zich flink te gedragen op restaurant en dat mooie verwarmde zwembad is uiteraard een extra troef.
De tweede golf dreigde even een streep door onze rekening te tekken, maar we spraken af één gezamenlijke bubbel te vormen en zo kon de lunch waar we allemaal zo naar hadden uitgekeken toch doorgaan. Ook nu weer dreigde het weer roet in het eten te strooien. Aangezien er op zondag geen enkele bus vanuit Leuven centrum naar Wakkerzeel rijdt, waagden mijn vriend en ik het er toch op met de fiets naar Wakkerzeel te trekken. In Wijgmaal sloten onze vrienden zich bij ons aan en zo fietsen we met z’n zessen naar Wakkerzeel. De zon begon er zelfs spontaan van te schijnen.
We dachten iets te optimistisch dat we aan de voorspelde regen ontsnapt waren en kregen een mooie tafel toegewezen op het terras aan de rand van het zwembad en bestelden meteen een flesje champagne van de nieuwe huischampagne om onze droge aankomst te vieren. Helaas, ons geluk bleef niet duren, na onze heerlijke appetizers begon het lichtjes te regen en al snel viel de regen met bakken tegelijkertijd uit de lucht. Gelukkig was het geweldige personeel van Dumon op alles voorzien: binnen stond er voor ons al een nieuwe, mooi gedekte tafel te wachten.
Culinair werden we, naar goede gewoonte, weer verwend, met heerlijk aangepaste wijntjes erbij, uiteraard. Ik laat jullie meegenieten.
Appetizers
GEROOKTE RIVIERPALING
Mousse van gerookte paling ‧ crème en poeder van rode biet zure room ‧ appel ‧ selder
GOUDBRASEM(DORADE) FILET
Tempura Zeeuwse mosselen ‧ courgette ‧ aardappelpuree blanke botersaus ‧ zomerse groentjes
CITROEN EN MOJITO
Biscuit ‧ citroen cremeux ‧ coulis ‧ witte chocolade yoghurt ‧ munt
De jongens lieten het zich overigens ook smaken. De grootste slaagde er zowaar in twee garnaalkroketten als voorgerecht, een filet pure als hoofdgerecht én nog een dessert binnen te spelen. De jongste hield het bij kaaskroketten en een trio van tiramisu, framboos en chocolade als dessert. Kijk eens naar deze tevreden gezichten!
En die glimlach werd alleen maar breder toen de jongens na het dessert in het zwembad mochten. Geen regenbui die hen tegenhield! Jammer dat ik zelf geen zwempak bij had of ik zou hen zeker achterna gesprongen zijn!
Wij verkasten naar buiten om een oogje op de jongens te houden. De luifel hield ons droog en de warmtestraler ons warm. Terwijl de jongens zich uitleefden in het zwembad genoten we van een lekker kopje thee met versnaperingen.
Toen de regen eindelijk stopte, rekenden we af en fietsten terug naar onze vrienden, alwaar we nog wat napraatten in hun gezellige zetels.
Topnamiddag!
Een remake van ons favoriete Foodbag recept: ovenkrieltjes met getakaascrème, broccoli en granaatappel, door mijn vriend en mezelf aangepast zodat het gerecht nóg meer groenten en nóg meer paddenstoelen bevatte. Heerlijk!
Met veel dank aan mijn fantastische chefkok!
Again…
Oorspronkelijk zouden we met negen rond de tafel gezeten hebben, maar de coronamaatregelen staken daar een stokje voor. Mijn lieve onlangs gepensioneerde collega stond er echter op mijn vriend en mezelf uit te nodigen om mijn bevordering te vieren. Mijn vriend en ik slaagden er de ganse avond op anderhalve meter afstond van onze gastheer en gastvrouw door te brengen, maar dat mocht de pret niet drukken. Tegen de verwachtingen in konden we het aperitief (een door mij meegebrachte fles champagne met veel te veel hapjes) zelfs buiten nuttigen.
Voor het voorgerecht (heerlijke gamba’s) verhuisden we naar binnen alwaar we plaatsnamen aan de uiterste zijden van de tafel. De anderhalve meter werd rigoureus gerespecteerd! Helaas doorkruiste de fikse regenbui de oorspronkelijk barbecueplannen, maar dat lekker malse stukje vlees smaakte zeker zo goed recht uit de grillpan!
En het dessertje met ijs en vers fruit was de perfecte afsluiter.
Fantastische avond met iets te veel alcohol. Al een geluk dat ik preventief vrijdag een dag verlof genomen had. 😉 Ik moet zeggen dat met het vorderen der jaren mijn alcoholtolerantie stevig begint af te nemen…
Vandaag eindelijk werk gemaakt van die door het coronavirus maandenlang uitgestelde lunch met mijn lieve collega uit Mechelen. Al was het niet evident om een dag te vinden dat we allebei in Brussel waren. Meteen een goeie gelegenheid om een nieuwe Brusselse lunchplek te ontdekken: Frank. Een vrij recent geopende zaak die, zoals veel Brusselse zaken, hard getroffen is door het coronavirus. Ik mag er niet aan denken dat je investeert in een gloednieuwe zaak, enkele maanden open bent en dan al meteen weer de deuren verplicht moet sluiten. Wat een financiële ramp. En waar ik het gevoel heb dat de schade in Leuven nog min of meer meevalt, denk ik dat er in Brussel heel veel zaken overkop zullen gaan. Wanneer je door de normaal zo drukke Brusselse straten loopt, zie je amper mensen en veel van de populaire lunchplekken en broodjeszaken zijn gewoonweg gesloten. De economische schade van de coronacrisis zullen we ongetwijfeld nog jaren met ons meeslepen.
Maar goed, ik kan onmogelijk in elke zaak in Brussel gaan lunchen. En Frank. draag ik een warm hart toe omdat het een zaak is van vrienden van een Brusselse collega. En ja, het eten was superlekker. Er zijn echt niet veel plekken waar er Eggs Benedict op de kaart staan. Al koos ik voor de vegetarische variant: Eggs Francine. Heerlijk! En de huisgemaakte limonade mocht er ook zijn!
In Brugge voor een drie uur durend bezoek aan de toekomstige museumsite. Dat ik daardoor even lang met de trein onderweg was dan effectief ter plaatse, zien we graag door de vingers. Altijd leuk om in Brugge te komen, zelfs al is het maar voor even.
En na zo’n vermoeiende uitstap was die sushi boot van restaurant Kintsugi dubbel en dik verdiend!
Na vandaag meer dan zes uur in Microsoft Teams vergaderingen gezeten te hebben, was daar gelukkig deze mooie zonsondergang om mijn avond op te fleuren.
Ontbeten met twee hardgekookte eieren, stokbrood en smeerkaas. Oh well. Vandaag laten we Bretagne achter ons en keren terug naar Normandië voor een bezoek aan de Mont Saint-Michel, de derde toeristische trekpleister van Frankrijk na de Eiffeltoren en Versailles. Benieuwd hoe druk het er zal zijn in tijden van corona.
Na een rit van ongeveer vijftig minuten komen we aan op de werkelijk gigantische parking van de Mont Saint-Michel. We noteren in welke zone we onze auto geparkeerd hebben (parking 13, vak M) en wandelen naar het nieuwe, moderne bezoekerspaviljoen, alwaar ik meteen in de (lange) rij ga staan voor de vrouwentoiletten. Op zulke momenten lijkt het me handig een man te zijn..
Er staat massaal veel volk aan te schuiven bij de shuttles, maar geen erg, we waren toch al van plan deze links te laten liggen. We wandelen te voet naar de barrage op de Couesnon (gebouwd om de verzanding van de baai tegen te gaan) en verder over de voetgangersbrug. We vormen onderdeel van een lange colonne wandelende mensen. Als we gehoopt hadden deze bijzondere plek in alle rust te kunnen verkennen, is die hoop nu echt wel definitief vervlogen.
Toen we vertrokken in Dinard was het bewolkt en frisjes, maar hier trekt de lucht helemaal open en opeens is het veel warmer dan verwacht. Niet aangenaam om in de smalle en soms steile straatjes van de Mont Saint-Michel met een mondmasker te moeten rondlopen. We puffen en hijgen in ons masker.
Aangezien het ondertussen tijd is voor de lunch beginnen we onze zoektocht naar een plek om iets te eten. Het wordt ons al snel duidelijk dat zowat elk restaurant een tourist trap is en de restaurants die volgens tripadvisor wel ok zijn, daar staat natuurlijk een lange rij mensen aan te schuiven.
We lopen dan maar op goed geluk binnen bij Le Mouton Blanc, alwaar we nog een paar vrije tafeltjes ontwaren (die naar mijn aanvoelen, veel te dicht bij elkaar staan, maar goed in Frankrijk is de corona-afstand één meter en geen anderhalve zoals in België). En ja, het eten is bijzonder middelmatig en mijn zalm is te hard gebakken, maar goed, onze magen zijn gevuld. We kunnen er weer een tijdje tegen.
Omdat ik te laat was met het reserveren van de tickets voor de abdij, moeten we onszelf bezig houden tot 16.15u, dat maakt dat we elk straatje ongeveer twee keer gezien hebben, maar het uitzicht op de enorme slibvlakte en de steeds veranderende kleuren van het water blijft fascineren. Begrijpelijk dat dit een populaire toeristische trekpleister is. Alleen mag ik er niet aan denken hoe druk het hier moet zijn in normale omstandigheden.
Rond 15.55u hebben we écht alles gezien en besluiten we ons geluk te beproeven, misschien mogen we iets vroeger binnen dan de tijd die op ons ticket staat en ja, we mogen binnen! De Abdij is een welkom rustpunt na de wandeling doorheen de drukke straatjes en echt het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt van ons bezoek. Een plek die, zelfs beroofd van zijn vele kunstschatten, nog steeds grandeur uitstraalt.
Na ons bezoek aan de abdij dalen we de berg af en wandelen we langs de voetgangersbrug terug naar de parking, die ondertussen al een pak leger is dan bij aankomst.
We rijden terug naar Dinard en parkeren onze wagen opnieuw in Parking Centrum. Nu nog een plekje vinden voor het avondmaal. Na de ietwat tegenvallende lunch hebben we allebei zin in iets lekkers.
We slagen erin een vrije tafel te bemachtigen op het terras van de Oyster Club, een viswinkel waar je ook kan eten. Het terras zelf ligt vlak langs de straat, gelukkig valt de drukte van het verkeer mee. En ja, natuurlijk bestellen we oesters! We vragen een schotel samen te stellen met drie verschillende soorten (cancale, fréhel, ostra regal), kwestie van van alles een beetje te proeven. Heerlijk!
Ik vervolg de maaltijd met een zeevruchtenschotel met daarbij een lekker glaasje witte wijn. Mijn vriend heeft tot tweemaal toe pech: de gerechten die hij wil bestellen zijn op (de zaak sluit immers om 21u). Ter compensatie krijgt hij een glas wijn van het huis aangeboden. Sympathiek!
We sluiten de maaltijd af met een laatste portie oesters. Ons libido vaart er wel bij. 😉
Waarop het enig noemenswaardige feit was dat ik mijn gloednieuwe Dyson V10 Animal snoerloze stofzuiger, die al jaren op mijn verlanglijstje stond, eindelijk kon uitproberen. Stofzuigen zonder snoer, beter dan dat wordt het niet op huishoudelijk vlak! Het grootste voordeel aan heel de coronacrisis: er is altijd wel iemand in huis om de leveringen aan te nemen!
Oja, we maakten ook een wandeling in de buurt van de Vaartkom en het Sluispark. De metamorfose die zich daar voltrekt blijft fascineren.
Hello Fresh maaltijd van de dag: een ongelooflijk smaakvol Marokkaans groentenstoofpotje met bulgur, kikkererwten, amandel en gedroogde abrikoos. Heerlijk!
