Ik schaam mij een beetje om het hier te moeten neerschrijven, maar het was al van augustus vorig jaar geleden dat ik mijn vriendin uit het middelbaar nog eens in levenden lijve gezien had. De periode dat ik in Antwerpen woonde, was het moeilijk om af te spreken en uiteindelijk slaagden we er pas in op de laatste dag van november een gezamenlijk moment te boeken in onze agenda’s.
Ik was dan ook erg blij dat ik een tafeltje te pakken gekregen had in restaurant Baracca, nog steeds één van de Leuvense hotspots. We moesten ons wel al om 17.45u naar het restaurant begeven, maar omdat mijn vriendin nog nooit in Baracca geweest was en ze dit restaurant dolgraag een keertje wilde uitproberen, sloot ik met plezier mijn pc wat vroeger af op het werk. De boog kan niet altijd gespannen staan, nietwaar?
Mijn vriendin zat al aan tafel op mij te wachten toen ik stipt om kwart voor zes het restaurant binnen wandelde. Dat de populariteit van Baracca nog steeds niet tanende is, bleek uit het feit dat zelfs het (verwarmde) terras bomvol zat. De ober verzocht ons trouwens vriendelijk onze maaltijd zéker te beëindigen vóór acht uur, want ons tafeltje was daarna immers opnieuw gereserveerd. Goed draaiende zaak, als je per avond twee couverts kan hebben.
We hadden niet veel zin om ons hoofd te breken over wat te bestellen en gingen voor de makkelijkheidsoplossing: de Baracca verrassingsmenu. Iets wat we ons niet beklaagden! Het ene gerecht was nog heerlijker dan het andere. Al was die volledige pizza er wellicht een beetje te veel aan. Met een halve pizza voor twee personen zouden we ook al rijkelijk gegeten hebben.
Helemaal op het einde van de maaltijd geraakten we een beetje in tijdsnood, waardoor we onze (kokend hete) thee met versnaperingen aan een iets te hoog tempo moesten opdrinken, maar verder was het heerlijk. Bonuspunten voor de fabuleuze mojito XL met bosbessen, trouwens.
Om die overdaad aan eten wat te laten zakken, maakten we een wandeling door de nachtelijke Leuvense straten langs een aantal plekjes waaraan we gezamenlijke herinneringen hadden, ondertussen de kerstverlichting bewonderend. Nu ja, om heel eerlijk te zijn, vind ik de kerstverlichting in Leuven niet zo mooi dit jaar. Maar goed, ik kan niet ontkennen dat de lichtjes deze donkere dagen voor gezelligheid in het straatbeeld zorgen.
We sloten de avond af met een drankje in één van de knusse zetels bij het brandende haardvuur van de Savoye en beloofden elkaar dat we er ditmaal niet zoveel maanden over zouden doen om een nieuwe afspraak vast te leggen.
