Hoera, Rome bestaat 2770 jaar!

Volgens de overlevering zou Rome gesticht zijn op 21 april 753 voor Christus. Een heuglijk feit dat mijn vriend en ik al enkele jaren vieren op de receptie van S.P.Q.R. Er wordt dan niet alleen overvloedig met hapjes rondgegaan en drank geschonken, bij deze gelegenheid reikt de Leuvense Romevereniging S.P.Q.R. ook haar jaarlijkse Romulus-prijs uit. Dit jaar ging deze prijs naar een nobele onbekende, dichter Robert Bogaerts, die de ‘Premio Internazionale Letteratura poesia narrativa saggistica’ ontving voor zijn dichtbundel ‘Mi piove nell’anima’. De man was duidelijk ontzettend blij met zijn prijs, zo glunderen dat hij deed.

En ik genoot met een glas prosecco in de hand van zijn voordracht van het (volledig in het Italiaans geschreven) gedicht “Divento te”, opgedragen aan zijn moeder. Wat deze voordracht extra bijzonder maakte, was dat zijn kleinzoon naast hem stond om het gedicht naar het Nederlands te vertalen voor zij die geen Italiaans verstonden. Op het einde schoot de dichter een brok in de keel, erg mooi.

IMG_9262

Knap, dat een Vlaming voor wie het Italiaans geen moedertaal is, erin slaagt in Italië een poëzieprijs te winnen. Hoog tijd dat ik zelf nog eens het stof van mijn Italiaans blaas.

Food Designer Katja Gruijters bij deBuren

Deze middag maakte ik bij deBuren kennis met wat ongetwijfeld mijn droomjob is: food designer! En als u zich nu afvraagt: wat is in godsnaam een food designer, dan bent u niet alleen, tot gisteren was ikzelf ook totaal onwetend dat er zo’n fantastische manier bestaat om je geld te verdienen. Een food designer is eigenlijk een kunstenaar met voedsel. Katja Gruijters toonde de resultaten van haar werk in een zeer boeiende presentatie. Wat haar job zo uniek maakt, is dat het niet enkel over een mooie presentatie gaat, maar dat haar werk ook tot nadenken stemt: veel van haar projecten tonen consument en producent waar het mis gaat in onze huidige voedselketen. Zo heeft ze enkele boeiende projecten gecreëerd om de aandacht te vestigen op al het perfect goede eten dat wij in onze Westerse samenleving dagelijks weggooien.

Een boeiende, oogstrelende lezing, vergezeld van het lekkerste eten dat ik ooit bij deBuren at.

Picnik catering zorgde voor de onderstaande heerlijkheden:

  • Quiche met geitenkaas, courgettes en lavendel
  • Quiche met gekonfijte tomaten, sumak en rozenblaadjes
  • Risottobolletjes met daslookpesto en pinksterbloemen
  • Frisse coulis van wortel en vlierbloesemsiroop
  • Venkelsalade met linzen, erwtjes en komkommerkruid
  • Lentesalade met paardenbloemblaadjes, madeliefjes, rucola, en balsamicodressing
  • En halfbevroren mascarponeroom met rode vruchten en rozenblaadjes als dessert

Om duimen en vingers af te likken!

IMG_3817

IMG_3818

IMG_3821

Officina 500

Via Social Deal een nieuw Leuvens restaurantje ontdekt: Officina 500. Nuja, écht nieuw bleek het restaurantje bij nader inzien toch niet te zijn, want we liepen daar de chefkok van ons favoriete (nu helaas door andere eigenaars overgenomen) Italiaans restaurant Castello Lucano tegen het lijf.

De hernieuwde kennismaking smaakte alvast naar meer. Hopelijk gaat het Gianfranco voor de wind in zijn nieuwe restaurant!

IMG_3803

IMG_3804

IMG_3805

IMG_3808

IMG_3809

IMG_3813

El color del camaleon

Dankzij de Spaanse les had ik vanavond het voorrecht om een voorstelling van El color del camaleon bij te wonen in de fantastische nieuwe filmzalen van Cinema ZED. Voordat we met de ganse klas naar Cinema ZED afzakten, stond regisseur Andrés Lübbert ons persoonlijk te woord en konden we hem vragen stellen. In het Spaans uiteraard! (Weetje: de regisseur leerde op eigen initiatief Spaans toen hij 19 was.)

Het is alleszins lang geleden dat ik nog zo onder de indruk van een film was. El color del camaleon is een beklemmend werkstuk dat op een indirecte manier laat zien hoe onmenselijk dictatoriale regimes zijn. Tegelijkertijd is de documentaire een zeer persoonlijk verhaal over de zoektocht van een zoon naar zijn vader en een poging om een dialoog over het verleden op te starten. De documentaire draait volledig rond de vader van regisseur Andrés Lübbert, een Chileen die het regime van Pinochet ontvluchtte en via een Oost-Duitse omweg in Leuven terecht kwam. Jarenlang kon Jorge Lübbert, de vader van de regisseur, door het trauma dat hij opliep niet vertellen over wat er met hem gebeurd was. Uiteindelijk blijkt dat Jorge Lübbert opgeleid werd door de geheime dienst en aan de meest gruwelijke marteltechnieken werd blootgesteld om hem ongevoelig te maken en hem als instrument van het regime in te zetten. Gelukkig kon hij dankzij de hulp van de Oost-Duitse ambassade en het feit dat hij over een Duits paspoort beschikte, vluchten.

De film raakte echt een gevoelige snaar bij mij, vooral omdat het verhaal zo brandend actueel is. Helaas zijn er momenteel nog steeds regimes op deze wereld waarin dezelfde verwerpelijke technieken worden toegepast. De trieste werkelijkheid is dat vandaag de dag in Chili nog steeds daders van het regime rondlopen die ongestraft bleven. Dat Chili daardoor een diep verdeeld land is, bleek ook uit de vragenronde na de film. Een Chileen in de zaal stelde de (harde) vraag waarom Jorge niet openlijk getuigde en de namen van de daders bekend maakte aan de bevoegde Chileense autoriteiten. Hoewel een pijnlijke vraag ging de regisseur deze niet uit de weg. Door het trauma dat zijn vader opliep, was het tot op heden voor hem onmogelijk om hierover te getuigen in een rechtszaal en nadat ik de film gezien heb, kan ik hier alleen maar begrip voor opbrengen. Ik vind het zelfs ongelooflijk moeilijk dat vader en zoon een zo’n persoonlijk verhaal verteld hebben, terwijl het duidelijk is dat de ervaring voor geen van beiden gemakkelijk was.

Op 2 mei is er in Cinema ZED een tweede vertoning vergezeld van een Q&A met regisseur Andrés Lübbert. Gaat dat zien, zou ik zo zeggen.

Back from Scotland!

En jawel, onze trip naar Schotland zit er spijtig genoeg alweer op. Het was kort, maar krachtig. Enorm genoten van deze tiendaagse in het land van whisky, haggis, schapen en weidse vergezichten. Alleen was het internet op veel plaatsen in Schotland zo slecht dat het op deze blog verdacht stil bleef. Maar ik hoop dat snel goed te maken, want jullie hebben nog een pak reisverslagen van mij te goed!

Betogingen in Seoul, Changdeokgung paleis en Jogyesa – 10 maart 2017

Wakker geworden met het geluid van de betogers die stipt om 8u aan een nieuwe dag leuzen scanderen beginnen. Vandaag wordt de uitspraak van het Grondwettelijk Hof verwacht. Benieuwd naar wat het uiteindelijke verdict zal zijn. Kiest Korea ervoor corruptie en vriendjespolitiek achter zich te laten?

Mijn nachtrust was helaas niet echt om over naar huis te schrijven. Het op de grond slapen viel nog mee, uiteindelijk ben ik dat gewoon van onze overnachtingen in de Japanse ryokans, maar de harde rijstzak als kussen besloot ik na wat woelen toch maar om te wisselen voor het nekkussen dat ik in het vliegtuig gebruik. Ik kan niet ontkennen dat ik deze nacht heimwee had naar het comfortabele bed van Lotte Hotel Seoul.

Gelukkig maakt de traditionele maaltijd om de dag te beginnen veel goed. Het smaakt me uitstekend en geeft me energie te over voor een bezoek aan Changdeokgung paleis. Het paleis ligt op wandelafstand van mijn hotel en een stralende zon belooft dat het vandaag (alweer) een mooie dag zal worden. Ik koop een toegangsticket, inclusief een rondleiding doorheen de secret garden.

IMG_6046

Het paleis stelt niet teleur, zelfs al weet ik dat een groot deel van de gebouwen reconstructies zijn. Wat een pracht en praal! Ik kom ogen tekort en de teller van mijn fototoestel gaat bliksemsnel naar omhoog. Iets voor 11u begeef ik mij naar het verzamelpunt voor de rondleiding doorheen de secret garden. Onze gids is een grappige dame op leeftijd die duidelijk wat moeite heeft met de (zeer doenbare) hellingen in de tuin. Regelmatig last ze dan ook een rustpauze in om iedereen (maar vooral zichzelf) te laten bekomen van de klimpartijen. Jammer dat het nog te vroeg op het jaar is om de tuin in zijn volle glorie te aanschouwen. De meeste bomen en planten staan nog in de knop. In de lente of in de herfst als alle bladeren aan de bomen verkleuren moet deze tuin nog spectaculairder zijn.

IMG_6049

IMG_6052

IMG_6061

IMG_6062

IMG_6069

IMG_6087

IMG_6091

IMG_6093

IMG_6120

IMG_6138

IMG_6144

IMG_6151

IMG_6170

IMG_6172

IMG_6181

IMG_6196

IMG_6206

IMG_6211

Rond 11.30u loopt dan het nieuws binnen dat het Grondwettelijk Hof de impeachment van de presidente heeft bevestigd. Onze gids is duidelijk in haar nopjes met het nieuws en ik kan haar op dat vlak alleen maar bijtreden.

Ik ben zo onder de indruk van de pracht en praal van Changdeokgung dat ik er wat te lang blijf plakken en later dan gepland naar Gyeongbokgung vertrek. Onderweg lopen er berichten binnen dat er rellen zijn uitgebroken nadat het nieuws van het Grondwettelijk Hof is bekend geraakt. Er zouden zelfs twee doden gevallen zijn. Ik kan me voorstellen dat bij de aanhangers van de presidente de gemoederen serieus oververhit geraakt zijn. In de verte hoor ik hysterisch geschreeuw in microfoons en ik besluit wijselijk me ditmaal niet onder de betogers te mengen. Dat zou wellicht ook heel moeilijk zijn, want het aantal politieagenten (volledig uitgedost met beschermende kledij, helmen en schilden) lijkt ten opzichte van gisteren welhaast verdubbeld en verschillende wegen zijn nu compleet afgesloten.

IMG_6289

IMG_6290

Het is ondertussen al 14u gepasseerd en ik moet dringend op zoek naar een geschikt middagmaal. Ik kom langs een klein restaurantje waar ze enkel dumplings verkopen. Je kan er ook dumplings afhalen, maar ik besluit me tussen de Koreanen te zetten en één van de tien stoeltjes binnen in te nemen. Ik bestel de Bukchon special, omdat deze (volgens het fotootje) een combinatie is van een aantal verschillende dumplings. De aanwezige Koreanen kijken een beetje vreemd naar de blonde toeriste die zich tussen hen nestelt, maar gaan vervolgens gewoon verder met het verorberen van hun middagmaal.

IMG_6291

Ik heb me duidelijk vergist bij het bestellen van mijn Bukchon special. Ik verwachtte een aantal kleine dumplings, maar van de twaalf dumplings op mijn bord zijn er maar liefst acht even groot als mijn hand. Ik doe een moedige poging, maar moet me gewonnen geven. Hoe lekker ook, met de beste wil van de wereld krijg ik deze reuzeportie niet op.

IMG_3124

Ik wandel op mijn gemak verder richting Gyeongbokgung terwijl ik foto’s maak van de nog altijd massaal toestromende politieagenten. Ondertussen dringen er ook berichten door dat er twee doden gevallen zouden zijn tijdens de rellen. Ik hoop dat de situatie niet verder uit de hand loopt en dat Zuid-Koreanen een manier zullen vinden om deze onverkwikkelijke episode achter zich te laten.

Rond 15u kom ik aan bij het Gyeongbokgung paleis. Helaas, aan de ingang staat een eenzame agent met een papier waarop in een aantal talen staat dat het paleis gesloten is wegens de rellen. Tegenslag, want dit had een hoogtepunt van mijn bezoek aan Seoul moeten worden. Ik ben erg teleurgesteld, maar veel valt er niet aan te doen. Ik informeer of het paleis morgen wel open zal zijn en dit wordt bevestigd. Meteen staat vast wat ik tijdens mijn laatste voormiddag in Seoul zal doen.

IMG_6299

IMG_6305

IMG_6306

IMG_6309

Een beetje doelloos besluit ik dan maar het Gwanghwamun plein te verkennen, vlakbij de indrukwekkende Gwanghwamun poort die toegang geeft tot het Gyeongbokgung paleis. Het Gwanghwamun plein verwierf internationale bekendheid omdat dit het epicentrum was van de protesten tegen presidente Park Geun-hye. Op dit plein heerst een feestelijke stemming. De tegenstanders van Park Geun-hye hebben zelfs een band opgetrommeld om hun overwinning muzikaal te vieren.

Ik loop wat rond tussen de pamfletten en de nepkaarsjesverkopers en laat onderweg een vriendelijke dame een geel lintje aan mijn rugzak bevestigen. Dit geel lintje was oorspronkelijk bedoeld als teken van rouw, maar groeide uit tot een symbool van het protest tegen de presidente: dit lintje roept de Koreaanse overheid op om een officieel onderzoek in te stellen naar de oorzaak van de verschrikkelijke ferryramp met de MV Sewol in 2014. Een ramp waarbij maar liefst 304 opvarenden omkwamen, onder hen veel studenten van de Danwon High School. Een verschrikkelijke ramp voor honderd procent veroorzaakt door menselijke fouten.

IMG_6314

IMG_6319

IMG_6323

IMG_6327

IMG_6331

IMG_6332

Mijn tocht brengt me verder langs moderne skyscrapers waartussen nog wat archeologische vondsten uit de Joseon periode zichtbaar zijn. Ik geniet tijdens mijn wandeling van een smoothie met boerenkool, ananas en mango. Heerlijk! Tijdens mijn wandeling passeer ik de ene na de andere Starbucks. Koreanen zijn duidelijk dol op dit goedje. De gids die ons studiebezoek begeleidde zei me zelfs dat er meer Starbucks filialen zijn in Seoul dan in LA.

IMG_3141

IMG_6333

Doordat mijn bezoek aan het Gyeongbokgung paleis, heb ik tijd om de Jogyesa boeddhistische tempel te bezoeken. De tempel is omringd door kleurrijke lantaarns. Ik doe mijn schoenen uit en stap de tempel binnen. Binnen staan drie reusachtige Boeddha’s. Ik neem een bidmatje van de stapel en zet me even tussen de biddende Koreanen om de serene sfeer op te snuiven.

IMG_6338

IMG_6348

IMG_6351

IMG_6352

IMG_6359

IMG_6365

IMG_6366

IMG_6375

IMG_6376

Terwijl de avond valt zet ik mijn wandeling door straten van Seoul verder. Overal zetten verkopers kraampjes met streetfood op en ik weet niet waar eerst kijken. Sommige kraampjes hebben duidelijk een vast publiek. Veel oudere heren die hier hun avondmaal nuttigen en een glaasje achterover slaan. De politieaanwezigheid blijft ondertussen indrukwekkend.

IMG_6381

IMG_6387

IMG_6389

IMG_6393

IMG_6394

IMG_6403

Mijn nieuwsgierigheid brengt me terug naar de plek waar de aanhangers van de presidente betoogden. Ondertussen zijn veel mensen naar huis, maar een harde kern houdt nog steeds stand. Ik word aangesproken door een Koreaan die zich voorstelt als een reporter. Al ben ik niet helemaal zeker of ik hem moet geloven, want hij staat met een smartphone foto’s te nemen. Hij vraagt me of iemand van de betogers me geslagen heeft of lastig gevallen heeft. Wat ik meteen ontken. Na een andere ontmoeting met een supporter van presidente Park Geun-hye die me nogal vijandig aanspreekt op mijn gele lintje (wat ik diplomatisch aanpak door te zeggen dat dit lintje voor mij een teken van medeleven is met de slachtoffers van de ferryramp) besluit ik toch maar eieren voor mijn geld te kiezen en andere oorden op te zoeken.

Hoog tijd om op zoek te gaan naar een lekker avondmaal. Ik laat me wellicht ietwat te snel overtuigen om een er nogal standaard uitziende eetgelegenheid binnen te stappen en bestel daar een bulgogi hotpot. Het resultaat is een eerder middelmatig gerecht, dat echter mijn maag wel vult. Spijtig genoeg kom ik nadien terecht in een leuke buurt met allemaal kleine eetgelegenheden waar ik ongetwijfeld veel beter had kunnen eten.

IMG_3145

Om mijn laatste avond in stijl af te sluiten, besluit ik nog een cocktail te gaan drinken. Mijn reisgids raadt me Sik Mool aan, maar daar is het te koud (ik zit vlakbij de deur en moet zelfs mijn jas aanhouden om op temperatuur te blijven) en te ongezellig naar mijn goesting. Ik bestel snel een thee om op te warmen en ga op zoek naar iets beters.

Ik kom terecht bij Ellie, een leuke, gezellig ingerichte bar met veel hout en aparte hoekjes. Alleen is de cocktailkaart nogal erg beperkt. Ik laat het niet aan mijn hart komen en bestel een fluoroze drankje dat even slecht smaakt als het eruit ziet.

IMG_3147

Geen volledig succesvolle afsluiter, maar toch een boeiende dag achter de rug.

Bukchon Hanok village en Insadong – 9 maart 2017

Heerlijk geslapen tijdens mijn laatste nacht in Lotte Hotel. Eerlijk gezegd, heb ik een beetje spijt van mijn beslissing om van hotel te veranderen. Aan de ene kant kijk ik er natuurlijk naar uit om in een traditioneel hanok guesthouse te slapen, maar aan de andere kant zal ik het fantastische zwembad, de uitgebreide spafaciliteiten en de free booze in de lounge wel missen. Omdat ik pas om 11 uur moet uitchecken, besluit ik voor die laatste uurtjes nog optimaal te gebruik te maken van de faciliteiten van Lotte hotel.

Ik begin mijn dag met een uitgebreid ontbijt en geniet voor de allerlaatste keer van het uitzicht op de skyline van Seoul. Vervolgens naar het zwembad om wat baantjes te trekken en geniet ik voor de laatste keer uitgebreid van de sauna en de warme baden. Een mens zou kunnen wennen aan zo’n leventje. 😉

IMG_3048

IMG_3049

IMG_3057

Ik pak mijn spullen bijeen en pak alle cadeautjes in die ik tijdens de voorbije twee dagen verzameld heb. Mijn valies zal er beslist niet lichter op worden, deze trip. Na het uitchecken begeef ik mij naar de lobby. Ik sta nog maar een halve minuut in de lobby met mijn valies en er snellen al twee dametjes op mij af die aanbieden mijn valies over te nemen. Ik sla hun aanbod beleefd af, want ik vind niet dat dametjes die half zo groot zijn als ik mijn valies van meer dan twintig kilo van mij moeten overnemen. Ik wil eigenlijk gewoon even zitten om op mijn gemak van het wifi gebruik te maken om het juiste adres van het hotel te kunnen tonen aan de taxichauffeur. Helaas zijn er niet echt veel zitplekken in de lobby. Een derde toegesnelde dame biedt mij een stoel aan bij de incheckbalie. Ok dan.

Ik zorg dat ik het adres in het Koreaans aan de taxichauffeur kan tonen en vraag aan één van de hotelbedienden om een taxi te bestellen voor mij. De vriendelijke jongeman toont aan de taxischauffeur het adres en we zijn vertrokken. Helaas, hoe dichter we in de buurt van mijn nieuwe hotel komen, hoe meer het verkeer in de knoop geraakt. De taxichauffeur begint zichtbaar geïrriteerd te geraken en op een gegeven moment rijden we ons vast omdat de politie de weg heeft afgezet.

Juist, er zijn betogingen aan de gang omdat het Grondwettelijk Hof zich in de komende dagen zal buigen over de impeachment van presidente Park Geun-hye. De taxichauffeur spreekt uiteraard geen woord Engels en doet een hele uitleg tegen mij in het Koreaans. Ik begrijp slechts flarden, maar in combinatie met wat ik zie, leid ik af dat het niet zal lukken om tot aan het hotel te rijden. Het Koreaanse woord voor uitstappen, ken ik gelukkig wel, en hij knikt als ik vraag of ik moet uitstappen. Ik reken af en haal googlemaps boven om uit te vissen hoe te voet op mijn bestemming te geraken. Gelukkig is het volgens mijn gsm niet al te ver stappen van waar ik gestrand ben. Spijtig genoeg is de volledige functionaliteit van googlemaps niet voorhanden in Zuid-Korea (regelgeving ingegeven door de oorlogstoestand met Noord-Korea). Echt navigeren zoals ik dat gewoon ben, lukt niet. Ach, zo kan ik mijn kaartlees-skills nog eens bovenhalen.

En zo sta ik met mijn zware valies en fototoestelrugzak op straat vlakbij een gigantische politieversperring. Achter de versperring zijn honderden betogers luidkeels aan het scanderen. Wat ze roepen kan ik echter niet verstaan, daarvoor is mijn Koreaans niet goed genoeg. Ik begin te lopen in de richting van mijn hotel en kom onderweg massa’s betogers en politieagenten in gele fluohesjes tegen. Ik laveer tussen de politieagenten door, die mij allemaal zonder problemen doorlaten. Ik ben getuige van enkele discussies tussen betogers en politieagenten en het valt me op hoe gedisciplineerd en beleefd de politieagenten blijven. Het kost me geen moeite om de straat van mijn hotel te vinden, maar dan gaat het even mis. Ik slaag er niet in het juiste gebouw te identificeren aan de hand van het huisnummer. Geen nood, ik spreek een vriendelijke jongedame aan die mij graag de weg wijst. Hanok guesthouse RakKoJae ligt inderdaad goed verstopt.

De eigenaar van hanok guesthouse RakKoJae brengt me naar mijn kamer, een apart huisje in tradionele stijl dat gelegen is in de mooie verzorgde tuin. Het lijkt wel alsof ik in een teletijdmachine ben gestapt. Ik drop mijn spullen in de kamer en trek meteen weer de stad in, aangetrokken door de commotie van de betoging. Even later sta ik midden tussen de protesterende Koreanen. Het is me nog steeds niet geheel duidelijk of dit een manifestatie vóór of tegen de impeachment van de presidente is. Eén ding is zeker: de sfeer zit erin: de betogers zingen luidkeels mee met de muziek die uit de luidsprekers schalt, scanderen leuzen en zwaaien uitbundig met hun vlaggen. Het valt me wel op dat de meeste betogers senioren zijn.

IMG_5859

IMG_5869

IMG_5870

IMG_5874

IMG_5875

Een vriendelijke dame houdt me staande in de massa en vraagt me of ik weet waarom ze betogen. Ik geef toe dat het mij niet geheel duidelijk is. De dame verduidelijkt dat deze betoging bedoeld is om steun te betuigen aan de presidente. Ze zegt me dat de presidente niets verkeerd gedaan heeft en dat de aanhangers van de presidenten hier samen gekomen zijn om druk uit te oefenen op het Grondwettelijk Hof om de impeachment te vernietigen. Ik dank haar vriendelijk voor de uitleg en wens haar nog veel succes. Persoonlijk ben ik van mening dat de presidente terecht is afgezet, maar het lijkt me niet echt verstandig om deze mening te uiten midden tussen de aanhangers van de presidente. Ik besluit me los te weken van de betogers en verder de buurt te verkennen.

IMG_5890

IMG_5895

IMG_5897

IMG_5902

IMG_5903

IMG_5910

Ik wandel een beetje doelloos rond om de sfeer op te snuiven en kom zo in de Insadong buurt terecht. Doordat ik wat afgeleid geraakt ben door de betoging is het middaguur al ver gepasseerd. Hoog tijd om mijn hongerige maag te vullen. Tripadvisor brengt me naar restaurant Gogung Insadong dat een beetje verstopt ligt in de kelder van Ssamziegil Mall, gelegen aan de voornaamste winkelstraat van Insadong. Doordat het al bijna 14.30u is, zijn er niet veel klanten in het restaurant. Tripadvisor beloofde me de beste bibimbap van Seoul. En ja, dat is niet overdreven. De Jeonju traditional bibimbap die ik bestel, is overheerlijk. Na de late lunch vraag ik de vriendelijke dames in het restaurant om even op mijn spullen (inclusief mijn fototoestel) te letten zodat ik naar het toilet kan gaan. Fijn dat je je in Zuid-Korea geen zorgen moet maken om beroofd te worden.

IMG_3075

IMG_3077

Als ik terug buiten sta, schijnt er een zalig zonnetje. Ik loop wat rond langs de winkeltjes verspreid over de verschillende verdiepingen van het Ssamziegil Mall complex en koop een warm drolkoekje (deeg met een hart van gesmolten chocolade, best lekker). Veel winkels verkopen handgemaakte spulletjes en prullaria. Ideaal om wat souvenirs voor het thuisfront in te slaan. Op de dakverdieping is een tempel waar verliefden een soort medaillon kunnen kopen. Op het medaillon schrijven ze hun namen om dit dan vervolgens ergens vast te binden. Mooi om al die verliefde koppeltjes bezig te zien.

IMG_3079

IMG_5922

IMG_5928

IMG_5931

IMG_5938

IMG_5940

IMG_5945

Wanneer ik een paar leuke armbandjes wil kopen voor de nichtjes van mijn vriend, laat mijn credit card me in de steek: de transactie wordt geweigerd. Verbazingwekkend want tot nu toe heb ik ongeveer alles probleemloos met credit card betaald. Wellicht een probleem met het apparaatje van de verkoopster. Ik vraag waar er ergens in de buurt een geldautomaat is en loop de richting uit die de verkoopster me aanwijst. Ik ben niet gehaast, dus ik doe er nogal lang over om terug te keren naar het winkeltje. De verkoopster had de armbandjes ondertussen alweer teruggelegd, ze verwachtte waarschijnlijk niet dat ik nog zou terug komen.

Van Insadong wandel ik in de richting van het Changdeokgung paleis dat op dit late uur helaas al gesloten is. Ik neem wat foto’s van de daken van de paleizen en wandel dan terug naar de traditionele Bukchon hanok buurt waar mijn hotel gevestigd is. De smalle straatjes zijn aangenaam om door te wandelen en bij valavond zorgt het laatste licht voor mooie foto’s.

IMG_5946

IMG_5961

IMG_5969

IMG_5977

IMG_5978

IMG_5987

IMG_5989

IMG_5992

Mijn maag maakt me erop attent dat het tijd wordt om op zoek te gaan naar eten. Ik passeer langs Maple Tree House, een Korean barbecue restaurant gelegen in een prachtig huis en besluit het erop te wagen. Ik stap binnen en vraag naar een tafeltje voor één persoon. Er zijn al redelijk wat tafels bezet, maar ik kan er nog bij. De meeste gerechten op de kaart zijn voor minstens twee personen, dus ben ik genoodzaakt één van de duurdere premium steaks te bestellen. Bij zo’n dure steak hoort natuurlijk een glaasje soju. Dat glaasje blijkt een hele fles te zijn, maar hey, ik heb tijd.

IMG_3087

IMG_3090

De bereiding van het vlees is een belevenis op zich. De dames van het restaurant bakken het vlees voor jouw neus op een heet kolenvuurtje en snijden het vervolgens in stukken. Als de dames daarbij een beetje zouden glimlachen, zou de ervaring helemaal compleet zijn, maar gelukkig is het vlees uitstekend.

Na het diner keer ik terug naar RakKoJae guesthouse om nog even gebruik te kunnen maken van de moddersauna. Ik ben echter een beetje te laat, want de sauna is reeds aan het afkoelen. Dan maar van de nachtelijke omstandigheden gebruik maken om wat foto’s met lange sluitertijd op statief te maken. Mijn logement is bijzonder fotogeniek en de verlichting zorgt voor feeërieke beelden.

IMG_6014

IMG_6025

IMG_6028

IMG_6032

IMG_3107

Ik kruip vroeg in bed, want morgen is het alweer mijn laatste volledige dag in Seoul en daarvan wil ik optimaal gebruik maken.

Mijn ochtendroutine

Hoe ziet je ochtendroutine er uit?

Even een binnenkoppertje om het mezelf niet te moeilijk te maken. Mijn ochtendroutine laat zich makkelijk samenvatten als volgt:
De wekker gaat af. Ik druk op de snooze-knop. De wekker gaat opnieuw af. Ik kreun en sta op. Ik douche, kleed me aan, kam mijn haren, eet snel iets, poets mijn tanden en vertrek naar het station.

Een routine die ongeveer een half uur in beslag neemt. Simple as that.

Hoe ga ik om met stress

Hoe ga je om met stress? Heeft stress een grote impact op je leven of kan je er goed mee om?

Ik denk van mezelf dat ik niet zo stressgevoelig ben. In tegendeel, voor mij is wat stress vaak een motivator om een tandje bij te steken en een versnelling hoger te schakelen. Dit maakt wel dat ik nogal deadline driven ben. Ik moet bij wijze van spreke de hete adem van de deadline in mijn nek voelen om écht goed in gang te schieten. En vaak is het zo dat hoe meer ballen ik tegelijkertijd in de lucht moet houden, hoe meer ik het gevoel heb dat ik leef. Ik slaag er meestal ook goed in de knop om te draaien en stress veroorzakende factoren ‘s avonds van me af te zetten, zodat ik alsnog een goede nachtrust tegemoet ga.

Ik ben bijgevolg allergisch voor verveling en kan onmogelijk stilzitten en niets doen (het idee alleen al!). Ik ben dan ook erg blij met de uitvinding van de smartphone zodat ik altijd iets heb om mij mee bezig te houden als ik ergens moet wachten.

Mensen naar wie ik opkijk

Naar welke mensen kijk je op en waarom?

Persoonlijk vind ik dat in onze maatschappij de prioriteiten wat verkeerd liggen. Ik snap niet waarom bepaalde sporters (kuch, voetballers, kuch) zo dik betaald worden voor hun hobby en waarom iemand die toevallig goed tegen een balletje kan trappen/tegen een bal kan meppen/hard kan fietsen als ‘held’ beschouwd moet worden.

Niet dat ik de fysieke inspanning en het doorzettingsvermogen dat een sporter moet hebben om op het hoogste niveau door te breken niet kan appreciëren. Ik vind het gewoon niet serieus dat de échte helden in onze samenleving, mensen die een zorgend beroep uitoefenen of in het onderwijs staan, totaal niet gewaardeerd worden en voor een laag loon elke dag het beste van zichzelf geven.

De verpleegsters die elke morgen op palliatieve zorgen de mensen gaan wassen, dat zijn voor mij mensen naar wie ik ontzettend opkijk. Het zou fijn zijn mocht onze samenleving hun inspanningen wat meer waarderen.