Thais with friends

Na het feestelijk verjaardagsontbijt werden de festiviteiten op zondagavond verder gezet ten huizen Goofball. Enfin ja, we hadden al een tijd plannen om samen take-out te eten, dus het kwam nu toevallig zo uit. 😉 De keuze viel op Thais (met een paar Indische gerechten ertussen om het spannend te houden). We genoten van het eten, dronken een glaasje en praatten bij over de dingen des levens, terwijl de twee zonen van Goofball en haar echtgenoot voor de nodige entertainment zorgden.

Een gezellige avond onze vrienden, meer moet dat echt niet zijn.

Birthday breakfast

Nog niet helemaal gerecupereerd van de uitspattingen met onze vrienden in Fidalgo, gingen mijn vriend en ik zondagochtend samen ontbijten in Boardhouse. Bedoeling was er een beetje een vroege verjaardagsviering van te maken. Uitgebreid ontbijten is iets waar we in een gewone werkweek veel te weinig tijd voor hebben, dus toen ik het Social Deal aanbod van Boardhouse zag passeren, moest ik niet lang twijfelen. Een hotelontbijt is altijd een beetje feest, nietwaar? Vooral de heerlijke scrambled eggs en de lekkere charcuterie konden mij bekoren al miste ik wel een blaadje sla of een tomaatje daarbij. De bediening vergat ons het glaasje cava dat bij het ontbijt hoorde te brengen, maar aangezien we de dag voordien al meer dan genoeg gedronken hadden, besloten we daar geen punt van te maken.

Een gezellige ochtend onder ons tweetjes.

Fidalgo revisited

De afspraak van voorbije zaterdag lag al meer dan een half jaar vast: een gezamenlijk diner in een restaurant dat onze vrienden mochten kiezen. Altijd leuk om verrast te worden!

Onze vrienden kwamen ons ophalen, dus de bestemming was een volledige verrassing. Toen duidelijk werd dat we richting Tienen reden, ging er bij mijn vriend en mezelf een belletje rinkelen. En jawel, onze ingeving bleek correct te zijn, toen we de parking van Fidalgo opreden.

Helaas bevestigde dit tweede bezoek onze eerste ervaring: eerder middelmatig eten, met als dieptepunt de kalfszwezerik. Van de éxtra gang zou je nochtans verwachten dat de chefkok zijn allerbeste kookkunsten boven haalt, maar niets leek minder waar. Echt een tegenvaller, mijn tafelgenoten bevestigden deze analyse.

Ik moet eerlijk gezegd toegeven dat ik niet goed begrijp waarom dit restaurant zo goed scoort bij Gault Millau. Enfin, mij zullen ze er alleszins niet meer terug zien.

Dit passeerde er op ons bord:

Appetizer met zwarte pens:
Appetizer

Appetizer Met Rivierkreeftjes
Appetizer Met Rivierkreeftjes

Poon, Waterkers, Avocado, Paprika:
Poon, Waterkers, Avocado, Paprika

Skrei, Linzen, Witlof, Kippenbouillon:
Skrei, Linzen, Witlof, Kippenbouillon

Snoekbaars, Zwarte Look, Spek, Groentjes:
Snoekbaars, Zwarte Look, Spek, Groentjes

Kalfszwezerik, Schorseneer, Ansjovis
Kalfszwezerik, Schorseneer, Ansjovis

Runds, Knolselder, Rode Ui, Salie:
Runds, Knolselder, Rode Ui, Salie

Chocolade, Poeder, Crunch, Vanille, Koko
Chocolade, Poeder, Crunch, Vanille, Kokos

De maagd Marino – Yves Petry

Dit boek werd me aangeraden door een collega, maar om heel eerlijk te zijn, loste het voor mij de verwachtingen niet in. Nochtans is het uitgangspunt razend interessant: een kannibalistische ‘moord’ met toestemming van de vermoorde. Gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Het boek zit tsjokvol prachtige zinnen en filosofische beschouwingen over het leven. En toch liet het boek mij ijskoud. Dat ik nu niet meteen veel empathie voor de hoofdpersonages zou voelen, lag voor de hand, maar het boek voelde voor mij meer aan als een doorgedreven stijloefening dan een roman die bij de keel grijpt. Een fijne denkoefening, geschreven in soms wat pedante volzinnen (de persoon die het boek dicteert was literatuurprofessor), waardoor ik nooit het gevoel had in het boek meegezogen te worden.

Yves Petry is ongetwijfeld een zeer knap schrijver. Alleen was dit boek niet my cup of tea.

Baby’s en quiches

‘t Was geleden van begin december dat mijn vriend en ik nog eens op babybezoek gingen. Het lijkt erop dat de babyboom in onze vriendenkring zo langzamerhand begint af te nemen. Ondertussen hebben de eerste kinderen zowaar al hun vormsel gedaan (en ik mezelf maar wanhopig proberen wijs te maken dat ik niet oud ben).

Omdat ik uit goede bron weet dat een lekkere maaltijd op tafel toveren die eerste weken na de geboorte niet zo voor de hand liggend is, bestelden mijn vriend en ik quiches bij onze favoriete Leuvense traiteur om zondagavond samen met de trotse ouders en hun oudste zoon op te eten. De baby hield het bij borstvoeding. 😉 Grote broer (net de twee jaar gepasseerd) was duidelijk dol op zijn kersverse broertje. Hij poseerde superlief en met een grote glimlach voor de foto. Echt schattig om te zien. De ouders zagen er ook vrij uitgerust uit om een baby van nog geen twee weken in huis te hebben. Blijkbaar gunde hun jongste zoon hen al een paar uren na mekaar nachtelijke slaap.

De quiches (nochtans een portie voor twaalf personen) raakten tot mijn grote verbazing helemaal op. We zullen allemaal grote honger gehad hebben. ‘t Was dan ook naar goede gewoonte weer geweldig lekker! En de vanillepudding met hagelslag als dessert was de perfecte throwback naar mijn jeugd om de avond af te sluiten.

Gezellige spelletjes

Gisterenavond waren we te gast bij vrienden in het verre Rumbeke. Ze hadden zo’n overdaad aan hapjes en voorgerechtjes voorzien dat we even een pauze moesten inlassen alvorens rond een uur of tien aan het hoofdgerecht te beginnen. Tussendoor speelden we spelletjes met onze vrienden en hun twee kinderen. Voor mij de allereerste kennismaking met het spel Dixit (leuk!) en meteen ook de allereerste keer dat ik klassieker Cluedo speelde (ja, dat vind ik zelf ook behoorlijk ongelooflijk). Heel fijne avond in goed gezelschap!

IMG_2813[1]

IMG_2816[1]

IMG_2817[1]

Diner bij Trente

Gisteren hadden mijn vriend en ik afgesproken om samen met een oud-collega (en ondertussen goede vriend) te gaan dineren bij Trente, één van de vaste waarden aan het Leuvense culinaire firmament. Het was alweer veel te lang geleden dat we elkaar nog eens gezien hadden, dus meer dan genoeg stof om bij te praten. En dat gaan dubbel zo vlot onder het genot van heerlijk eten, vergezeld van een lekker glaasje wijn. (Wel stiekem jaloers dat hij over een paar weken naar Singapore vertrekt.)

Geniet mee van al het lekkers dat op ons bord passeerde.

Enkele appetizers vergezeld van een glaasje schuimwijn van Geil:
IMG_2791

IMG_2793

IMG_2794

IMG_2796

Sardine met mayonaise en handgerolde couscous:
Sardine met mayonaise en handgerolde couscous

Gerookte Paling, Foie Gras, Rode Ui en Kriek, met een glaasje les Griottes, Domaine du Vissoux, Saint-Vérand, Beaujolais:
Gerookte Paling, Foie Gras, Rode Ui en Kriek

Rog, Bruine Boter, Postelein en Kappertjes, met een glaasje Verdicchio “Le Vele”, Tenuta Moncaro, Marche, Italië:
Rog, Bruine Boter, Postelein en Kappertjes

Gamba, Boerentenen en Dragon, met een glaasje Marsanne, Domaine Louis Chèze, Côtes du Rhône, Frankrijk
Gamba, Boerentenen en Drago

Lam, Worteltjes, Dadel en Kaneel, met een glaasje Mandrarossa Petite Verdot, Tenuta Timperosse, Sicilië:
Lam, Worteltjes, Dadel en Kaneel

Comté, Geroosterde Aardpeer en Walnoot, met een glaasje Amontillado, Bodegas Rey Fernando de Castilla, Jerez, Spanje:
Comté, Geroosterde Aardpeer en Walnoot

Citroen, met een glaasje Sauvignon blanc “Sweetheart”, Oliver Zeter, Pfalz, Duitsland:
Citroen

Enkele zoetigheden als afsluiter vergezeld van een kopje rozenbottelthee:
zoetigheden

Het verbaasde ons wel dat een restaurant als Trente niet volledig volgeboekt was op een vrijdagavond. Voor ons was dit natuurlijk fijn, want zo kregen we zeker genoeg aandacht van de bediening, maar ik stelde me toch de vraag of slechts vier gereserveerde tafels voldoende waren om dit restaurant rendabel te houden. Bij het afscheid nemen gaf de sommelier ons nog wat toelichting over het nieuwe, sobere ingenieur, ontworpen door de chefkok die tevens architect is. De keuze om met eerlijke, pure ingrediënten in de keuken te werken, vertaalt zich door de zuivere lijnen en het eenvoudige materiaal door in het interieur.

Een bijzonder aangename avond.

Couscous bij deBuren

Yep, deze week bracht ik twee keer mijn lunchpauze door bij deBuren. De vertoning van een reportage over de geheimen van de authentieke Marokkaanse couscous in combinatie met een couscous buffet, verzorgd door tante Bahija, waren voldoende om mij over de streep te trekken. Mijn vriend is geen echte fan van couscous, daarom we trekken, tot mijn grote spijt, zelden naar restaurants waar ze dit gerecht serveren. Deze kans mocht ik dus niet laten schieten.

En jawel, ik werd niet teleurgesteld. De reportage van schrijver Abdelkader Benali en zijn vrouw Saida Nadi-Benali bood mij de gelegenheid om meer te leren over de tradities van de Marokkaanse keuken, een keuken waar ik minder goed bekend mee ben. Hét interessantste onderdeel van de reportage, was het bezoek aan een traditioneel Marokkaans gezin in de bergen (drie generaties onder één dak), waar de vrouwen van het huis toonden hoe de couscous bereid werd. Het werk dat kruipt in het met de hand malen van de tarwe en vervolgens het draaien van de couscousballetjes is behoorlijk indrukwekkend. Ik zou het geduld niet kunnen opbrengen om een dag lang bezig te zijn aan de bereiding van slechts één gerecht. Na de reportage volgde nog een interview met de makers en daarna liet mijn collega haar kookboek signeren door de auteurs. Ze straalde helemaal, want ze is een grote fan van het programma Chez Benali én de Marokkaanse keuken.

En oja, ik overat mij een beetje aan de heerlijke couscous! Hieronder een foto van mijn eerste bord (van de drie).

IMG_2788[1]

Because I needed it

Na een lastige dag waarop ik samen met twee andere collega’s tijdens twee opeenvolgende infosessies aan een spervuur van vragen werd blootgesteld. Vragen waarvan we een groot deel helaas onbeantwoord moesten laten, wegens nog geen intern afgestemd standpunt. Bijzonder frustrerend allemaal en een beetje het gevoel alsof ik ongewapend voor een vuurpeloton moest plaatsnemen.

En dan kan een klassieker meebrullen al eens deugd doen.