De beruchte Brillante blog award

Goed, ik moet daar eerlijk in zijn, ik was van plan het stokje gewoon te laten liggen. But hey, als maar liefst vier charmante heren deze blog de moeite waard vinden om op te nemen in hun lijstje, mag een mens al eens van gedachten veranderen. Dikkie, Ntone, boskabout en Bert, bij deze maak ik een diepe buiging uit dank voor deze buitengewone blijk van appreciatie. 😉

Nu moet ik het ding doorgeven aan zeven andere blogs. Een moeilijke opgave, want ik lees erg veel blogs die de moeite waard zijn en kiezen is verliezen en iedereen weet dat ik aan dat laatste een hekel heb. Dus laat ik wat criteria hanteren om de keuze te vereenvoudigen. Om het dicht bij huis te zoeken, nomineer ik enkel bloggers uit het Leuvense en om eens lekker seksistisch te zijn, enkel vrouwen. Ik zal in mijn keuze ook proberen de usual suspects te vermijden. Zij hebben ongetwijfeld al awards genoeg bijeen gesprokkeld en er mogen ook wel eens andere blogs in het zonnetje gezet worden.

Bij deze presenteer ik jullie zeven Leuvens vrouwen die bloggen over hun wel en wee, in willekeurige volgorde:

Ps: Mensen die zich afvragen waar de rare naam van deze award vandaan komt.: het is geen typfout, het stokje is gewoon van Spaanse oorsprong.

Volzet :-(

Blah, blijkbaar was al dat getwijfel een maat voor niks. Mijn vriend is mij vanochtend gaan inschrijven voor die fotografiecursus aan de academie. Blijkt dat die cursus al héél lang volzet is. Maar denk je dat de mensen van de academie de moeite nemen om dat op hun site te zetten? Natuurlijk niet. Al dat digitaal gedoe, wie houdt zich daar nu mee bezig?

Ik sta nu op de reservelijst, maar besef dat de kansen om deze cursus te kunnen volgen miniem zijn. Goed, dit zal mij geen twee keer overkomen. Volgend jaar sta ik daar op de eerste dag van de open deurdagen om mij in te schrijven. Goh, hoe ga ik nu mijn zaterdag gevuld krijgen? 😉

Familiefeest in Oostakker

Hoe komt iemand met Limburgse roots in godsnaam op een familiefeest in Oostakker terecht, vragen jullie je ongetwijfeld af. Wel, dat is een beetje een lang verhaal. Enkele jaren terug werd ik gecontacteerd door een genealoog die een foto van mij wilde gebruiken ter illustratie van een boek waaraan hij werkte. Omdat ik soms wel eens een vriendelijk mens ben, gaf ik toestemming voor het kosteloos gebruik van mijn foto.

We bleven wat over en weer mailen. Ik gaf hem wat advies over het online plaatsen van zijn eigen foto’s, hij verwerkte nog een andere foto van mij in zijn boek en vorig jaar vroeg hij of ik geen zin had om foto’s te nemen op een familiereünie in Oostakker. In ruil mochten ik en mijn vriend gratis naar het feest. Ok, ik weet dat geen enkele professionele fotograaf het in zijn of haar hoofd zou halen om helemaal de verplaatsing van Leuven naar Oostakker te maken om daar van tien tot half zeven foto’s te nemen in ruil voor twee maaltijden, maar hey, het is een hobby en ik vind het altijd leuk om nieuwe mensen te leren kennen. Bovendien zijn mijn foto’s helemaal niet professioneel genoeg om te kunnen concurreren met échte fotografen.

Zondagochtend stonden mijn vriend en ik dus veel te vroeg op, om ons met slaapoogjes richting Oostakker te begeven. De familiereünie begon met een misviering in de basiliek van Oostakker opgedragen door één van de jongste bisschoppen ooit (ondertussen was hij al wel een dagje ouder): een Canadees met Belgische roots die lid van de familie was. De kerk zat stampvol en ik was zeer onder de indruk van het Nederlands dat de bisschop sprak. Niet evident voor iemand die in het buitenland is opgegroeid.

De familiereünie bleek iets groter te zijn dan ik me op voorhand had voorgesteld: de organisator was erin geslaagd maar liefst 375 familieleden op te trommelen van overal in de wereld. Er waren familieleden uit Nederland, Engeland, Frankrijk, Portugal, de Verenigde Staten en Canada. Voorts bleken er nogal wat voorname mensen onder de genodigden te zijn. Minstens twee burgemeesters, heb ik me laten vertellen en de monseigneur uit Canada was ook heel populair.

In het begin was het wel even zoeken naar de organisator zelf, want ik had geen flauw idee hoe hij eruitzag. Ondertussen waren mijn vriend en ik al aan de praat geraakt met talrijke aanwezigen, die allemaal wilden weten of we ook lid van de familie waren (quod non). Genealoog Q en zijn vrouw bleken een zeer beminnelijk koppel te zijn die zeer dankbaar waren voor de inspanningen die we deden om al die 375 mensen toch minstens één keer op de foto te krijgen. Respect trouwens voor het werk dat Q en zijn vrouw verricht hebben: al die mensen optrommelen voor een reünie, dat is niet evident.

Het was een geweldig feest. Lekker eten (voorgerecht, hoofdgerecht en een dessertenbuffet waarbij ik mezelf en beetje heb laten gaan) in ‘t Boerenhof, goeie sfeer, vriendelijke mensen die allemaal graag hun familiegeschiedenis uiteen wilden zetten, vriendelijke bommaatjes die mijn vriend als de ideale schoonzoon zagen, aangeschoten venten die dolgraag met mij op de foto wilden, enfin, we amuseerden ons kostelijk. Aan tafel had ik ook nog leuke gesprekken met een Canadese en een Portugese dame van wie ik allebei de contactegegevens gekregen heb. Ze verzekerden ons dat als we eens in de buurt waren, we zeker mochten langskomen. Verder hebben mijn vriend en ik hopen visitekaartjes zitten uitdelen. Je weet nooit waar het goed voor is. 😉

Om 6 uur ‘s avonds was mijn pijp echt uit. We zijn afscheid gaan nemen en hebben na een uurtje rijden nog wat thuis zitten suffen achter de computer. Mijn vriend was zo doodop dat hij al om half tien in bed gekropen is! En nu heb ik iets van een duizend foto’s te verwerken.  Joy!

Billy kan niet spellen

Hi Geek,

Door een glitch in de matrix zijn we vandaag niet meer in staat om jullie beloofde kodoootje secure door te sturen.
Ja, inderdeed, dit is nog eens nen echten … BETA….
Maar nog gene paniek in’t kot : we doen er alles aan om ASAP onze belofte na te komen. Al moeten we heel de nacht…

Uwen Billy zal dus niet vandaag maar wel heeeeeeeel snel in je inbox vallen.

Tx for your “geduld” and understanding and we hope you still love Billy.

Billy still loves you!

Cheers,

Billy

Ik moet toegeven dat dit mijn liefde toch wel zwaar op de proef stelt. 😉

Pride and prejudice

Vorige week heb ik Pride and prejudice uitgelezen. Tijdens het lezen van deze schitterende roman (dat fantastisch mooie Engels! dat geweldig ironisch toontje!) herinnerde ik me hoe ik genoten had van de BBC-reeks die dit boek zo prachtig tot leven bracht. Ik heb bewust nooit naar de verfilming met Keira Knightley (bah) gekeken, omdat er voor mij voor eeuwig en altijd maar één Mr. Darcy zal bestaan: Colin Firth. Ik heb dan ook geen moment getwijfeld, ben naar Amazon gesurft en heb de DVD’s besteld.

Vandaag zat het pakketje bij de post. Straks wordt de projector bovengehaald! 😉

Wanted

Wat doet een mens zoal na een ganse namiddag foto’s (van 13.30u tot 18.30u!) selecteren voor het aankomende trouwfeest van de schoonbroer? (Babyfoto’s, doopfoto’s, reisfoto’s, kleuterfoto’s, puberfoto’s, feestfoto’s,… En dit alles zowel voor de bruid als de bruidegom. Op den duur was ik het grondig beu.) Naar de film gaan, natuurlijk! Ik had een tijd geleden het voorfilmpje van Wanted gezien en was danig onder de indruk van de special effects. Het leek ook geen al te zware film. Ideaal als ontspanning na een namiddag werken.

Viel dat tegen, zeg. Zwaar teleurgesteld was ik. Wat een bloederige, geweldadige film. Ok, de special effects zijn echt de moeite, maar in de helft van de film heb je het wel gezien met al die kogels-die-niet-rechtdoor-vliegen-effecten. Al moet ik toegeven dat de treincrash ongelooflijk spectaculair is.  Het verhaal stelt bovendien niks voor. De grote onthulling zag je van mijlenver aankomen. En ik ga geen moeite doen om de gaten en de onwaarschijnlijkheden in het plot op te sommen. De scenaristen lijken me trouwens leentjebuur gespeeld te hebben bij andere klassiekers in het genre (the Matrix, Fight Club, zelfs Star Wars). Origineel? Vergeet het. En wat een rotfilosofie hangen de leden van the Fraternity aan. Moorden zonder daar vragen bij te stellen. Dégoutant.

Enfin ja, ik denk niet dat ik tot de doelgroep van deze film behoorde. Spijtig, want ik had er veel meer van verwacht.

10 wijze raadgevingen voor het huwelijk

  1. Blijf altijd het jawoord trouw.
  2. Leef in liefde als man en vrouw
  3. Nooit klagen of elkaar vervelen
  4. Geluk en leed samen delen
  5. Have en goed om bestwil beheren
  6. Geldzaken overleg je minstens 7 keren
  7. Koken zal ‘t vrouwtje voor haar man
  8. Hij, nooit klagen dat het beter kan
  9. Liedevol zullen jullie paren
  10. Om gezonde nakomelingskens te baren.

Wat men zoal niet in familie-albums vindt (let op, niet in die van míjn familie ;-)).