Snellezen

Zijn er mensen die al ooit zo’n cursus gevolgd hebben? Zoja, werden je verwachtingen ingelost? Kan je nu effectief veel sneller en efficiënter grote pakken tekst doorworstelen? Snellezen lijkt mij echt een vaardigheid die mij op korte termijn veel voordelen kan opleveren.

Multitouch

Gisteren kon ik op het Brokerage event van het IBBT wat spelen met een prototype van een multitouch scherm. Leuk, leuk. Ik kan me direct een aantal toepassingen voor de geest halen (denk aan musea, publieke ruimten) waar deze technologie heel nuttig ingezet kan worden. Ook voor oudere mensen lijkt deze manier van interageren met een toepassing me handiger dan een muis te gebruiken. Al denk ik dat de klassieke muis en toetsenbord nog wel een tijdje zullen meegaan, zeker gezien het beperkt aantal toepassingen dat al geschikt is om met multitouchtechnologie aan te sturen.

Kanji

‘t Is mij vanavond op een pijnlijke manier duidelijk geworden dat een weekje kanji oefenen ‘s morgens en ‘s avonds op de trein niet volstaat is om de 50 kanji die we dit jaar geleerd hebben, onder de knie te krijgen. Nuja, ik zal wel geslaagd zijn op het dictee en luisteroefening, maar veel meer dan dat zal het niet zijn. Vooral het dictee viel zwaar tegen. ‘k Ga een tandje moeten bijsteken voor de herkansing volgende week. Dat moet veel beter kunnen. Iemand wat tijd op overschot?

Een historisch cadeau

Gisteren kreeg ik van de opa van mijn vriendje een bijzonder cadeautje. Een gids voor Expo ’58. Een waarlijk historisch document uit een tijd waar velen met weemoed naar terugkijken. Bij een vorig bezoek hadden we wat zitten praten over Erfgoeddag en de events die georganiseerd werden rond de wereldtentoonstelling die dit jaar exact vijftig jaar geleden gans België op zijn kop zette. Ik vroeg hem of hij er geweest was en ja, dat was zo. Blijkbaar heeft hij ons gesprek goed onthouden, want gisteren stond hij daar met dat boekje dat hij ergens ik weet niet waar teruggevonden heeft. Ik blij natuurlijk.

Bij deze wil ik jullie een paar fragmentjes citeren:

Tot België behoren de Kongo en het gebied Ruanda-Urundi, gelegen in het warmste deel van Afrika en bewoond door negers. Geen wonder dat hieruit een interessante inzending ontstond met een tropisch klimaart, exotische planten , een tentendorp met negerdansers, met negerkunst, met de tam-tam en andere primitieve klanken.

Het kolonialisme in actie.

In Civitas Dei – de stad Gods – vindt men naast een expositie van liturgische voorwerpen de moderne kerk voor 2500 personen, waar op zondag de H.mis is zonder preek om 10.00, 10.30, 11.00, 11.30, 12.30 en 13.00 uur. Bovendien om 18.30 een avondmis met preek. Ook op werkdagen is er om 18.30 uur een avondmis met preek en worden ‘s morgens H.H.-Missen opgedragen. Biechtgelegeneheid is er in verscheidene talen.

Jaja, biechten op de wereldtentoonstelling, het kon toen allemaal.

En de prachtige afsluiter:

Probeer ter plaatse nog eens te resumeren wat u boeide. Tracht het vast te houden voor later. Want herinneringen worden zeldzaam. Zelfs die van een wereldtentoonstelling. Ook die van Expo ’58. En eenmaal zullen we op onze herinneringen moeten teren!

En gelijk had de schrijver van dit kleinnood.

Onverwacht bezoek

Het eerste wat we zagen was stront, veel stront. Stront die dadelijk door ons herkend werd als duivenkak. Iemand was zo slim geweest het venster open te laten en waarschijnlijk hadden de beestjes al sinds de dag van de arbeid feest gevierd in het lokaal waar wij Russisch krijgen. Toen dwaalde mijn blik af naar het tvtoestel in de hoek. En ja, daar bevonden zich de schuldigen van de ravage. Twee duiven die ons op hun gemak zaten te bekijken, helemaal klaar voor hun eerste les Russisch. Zo ver is het echter niet gekomen, we hebben de beestjes vriendelijk verzocht andere oorden op te zoeken.

Nu zullen we nooit weten of duiven goed zijn in Russisch.

Vriendschap is een continuüm

Toen ik nog jong en idealistisch was, geloofde ik dat vriendschap voor eeuwig en altijd was. Helaas, een mens wordt volwassen en met het voortschrijden der jaren worden vele mooie idealen van de jeugdige onschuld één voor één geslecht. Vriendschap is niet voor eeuwig. Vriendschap is een tijdelijke band tussen twee mensen, mensen die hun eigen weg gaan en soms verwijderen die wegen zich van elkaar. Je verandert, je vrienden veranderen en soms moet je vaststellen dat die innige band die ooit tussen jullie bestond in rook is opgegaan. Hoe dat komt. Geen idee. Het gebeurde langzaam, zonder dat je er veel erg in had.

Vriendschap is belangrijk voor mij en ik probeer dan ook mijn best te doen om mijn vriendschappen te onderhouden. Daarom doet het altijd een beetje pijn te moeten vaststellen dat een mooie vriendschap uitdoofde. Niet eens heftig brandend in een spetterende ruzie, maar neen, stilletjes, niemand heeft gemerkt dat het vuur langzaam doofde. Ik pleit zelf ook schuldig, ik heb te weinig tijd voor mijn vrienden. Mijn agenda is barstensvol gepland. De eerste afspraken voor augustus zijn al gemaakt. Maar hoe kan je een vriendschap levendig houden als je elkaar maar twee keer per jaar ziet? Als je zelfs niet meer weet bij welk bedrijf de vriend of vriendin in kwestie aan de slag is? Vriendschap vergt een investering van tijd en laat ik net aan dit laatste goed een groot gebrek hebben.