Onverwacht bezoek

Het eerste wat we zagen was stront, veel stront. Stront die dadelijk door ons herkend werd als duivenkak. Iemand was zo slim geweest het venster open te laten en waarschijnlijk hadden de beestjes al sinds de dag van de arbeid feest gevierd in het lokaal waar wij Russisch krijgen. Toen dwaalde mijn blik af naar het tvtoestel in de hoek. En ja, daar bevonden zich de schuldigen van de ravage. Twee duiven die ons op hun gemak zaten te bekijken, helemaal klaar voor hun eerste les Russisch. Zo ver is het echter niet gekomen, we hebben de beestjes vriendelijk verzocht andere oorden op te zoeken.

Nu zullen we nooit weten of duiven goed zijn in Russisch.