Marley Spoon en een virtuele Ladies night

Deze woensdagmiddag arriveerde onze allereerste Marley Spoon maaltijdbox. Een kennis liet me via facebook messenger weten dat ze mij een gratis proefabonnement op Marley Spoon mocht aanbieden. Aangezien ik graag iets nieuws uitprobeer, zei ik meteen ja op haar voorstel. Trouwens, wie zegt er neen tegen gratis eten?

Jullie weten ondertussen dat mijn vriend de kok in huis is. Dus hij vloog er deze avond meteen in. Recept van de dag: saag paneer met chillitopping, jasmijnrijst en tomatensalsa. Ik ben een grote fan van de Indische keuken én spinazie, dus saag paneer leek me een ideaal gerecht om zelf thuis te maken. Helaas bleek dat je voor dit gerecht een staafmixer nodig had. Onze mixer hebben we echter weggegeven tijdens de verhuis naar Genève, omdat we die nooit gebruikten. Oh well, geen erg, ons gerecht zou er een beetje anders uitzien, maar niet gemixt zou onze saag paneer ook wel lekker zijn.

Helaas, de saag paneer bleek nogal flets van smaak. Niet meteen iets wat ik associeer met de Indische keuken, die zoveel heerlijke smaken combineert. Geen succes dus, dit gerecht. Jammer, hopelijk meer geluk met ons gerecht morgen!

Om 20u had ik een virtuele date met mijn Leuvense vriendinnen van het werk. Normaal gezien zouden we deze avond op bezoek gaan bij de vriendin die recent een kindje heeft gekregen en daarna samen iets gaan eten in één van de vele Leuvense restaurants. Helaas, het coronavirus gooide roet in het eten. Maar, kijk, dankzij Jitsi werd het toch nog een gezellige avond. We hadden elkaar zoveel te vertellen dat onze virtuele bijeenkomst bijna twee uur duurde. ik schonk mezelf een lekker glaasje witte wijn uit en we toostten samen op het feit dat iedereen gezond en wel was. En ja, nothing beats the real thing, maar echt, die twee uur vlogen voorbij. Zo blij dat ik deze dames tot mijn vriendinnen mag rekenen.

Puzzelvooruitgang:

Ook geleverd vandaag, de whisky die mijn vriend bestelde om onze voorraad aan te vullen:

Whiskyproefavond in mineur

Helaas, de maatregelen die de Nationale Veiligheidsraad oplegde om ons tegen de coronacrisis te beschermen, bleken, hoe noodzakelijk ook, nefast voor onze geplande whiskyproefavond. Het aantal deelnemers zakte in een schrikbarend snel tempo van tien naar vier (onszelf inbegrepen). Natuurlijk had ik alle begrip voor de afzeggingen. Iedereen wil uiteraard zijn familie en geliefden beschermen.

Omdat mijn vriend en ik deze avond al zo lang gepland hadden, besloten we deze toch te laten doorgaan, zelfs al zouden we maar met ons tweetjes zijn. Gelukkig vonden we nog twee dappere zielen zonder ziektesymptomen die het aandurfden ons te vervoegen.

Dit zijn de whisky’s die op ons proeflijstje stonden:

The Ardmore Legacy,
mijn eigen persoonlijke Arran whisky (12 jaar oud en op sherryvaten gerijpt,
Belgian Owl (36 maanden),
Bunnahabhaim (12 jaar),
GlenDronach (13 jaar oud, gebotteld in 2003),
Oban (14 jaar), Johnett (7 jaar, gebotteld in 2010),
Chichibu Ichiro’s (Japanse whisky),
The Glenlivet Nàdurra.

Opgelet, dit is de volgorde waarin de flessen op onderstaande foto staan, niet de volgorde waarin deze best gedronken worden. En excuses, de GlenDronach fles staat omgekeerd.

We startten de avond met wat simpele aperitiefhapjes en heerlijke ovenhapjes van De Walvis (redder in nood toen mijn vriend en ik zaterdagochtend op zoek waren naar een traiteur, omdat Convento Food gesloten was).

Als hoofdgerecht hadden we drie dagschotels van De Walvis en een heerlijke lasagne met zalm en spinazie voorzien om in de oven op te warmen. Kwestie van onze aandacht zoveel mogelijk bij onze gasten te houden, want wie weet wanneer we hen opnieuw in ‘t echt te zien zullen krijgen.

Na het gezamenlijke diner waagden we ons aan Trial by Trolley, een spel dat mijn vriend via Kickstarter financierde, maar dat zijn veelbelovende naam niet echt waar maakte. Vandaar dat we al snel over schakelden op Exploding Kittens. Om, na het vertrek van onze vriendin die het niet té laat wou maken, te eindigen met de klassieker der klassiekers: Chapeau. Al moet ik toegeven dat dat laatste gedeelte van de avond iet of wat wazig is in mijn herinnering. 😉

De topprijs van beste whisky van de avond ging moeiteloos naar de GlenDronach, met een verdiende ereplaats voor mijn eigen Arran whisky.

Toch fijn dat we nog de gelegenheid hadden om samen te komen vlak voordat de coronacrisis in volle hevigheid losbarstte.

Sinterklaas in Bierbeek

Vrijdagavond waren mijn collega-teamverantwoordelijke en ik te gast bij onze collega in Bierbeek. De drie trouwe volgers van deze blog weten ongetwijfeld dat ik bij elk bezoek aan Bierbeek dik in de watten wordt gelegd. Dat was deze keer niet anders. We startten de avond met een aperitiefje (cava voor mij, gin tonic voor de drie anderen) en zetten deze verder met een uitstekende risotto met paddenstoelen als voorgerecht en een heerlijk lapje kalfsvlees als hoofdgerecht. Afsluiten deden we met de heerlijke chocoladetaart van Les Tartes de Françoise. En natuurlijk dronken we daar een lekker glaasje wijn bij.

Als special guest had ik mijn persoonlijke fles whisky meegenomen. Kwestie van mijn lieve collega’s kennis te laten maken met deze lekkere op sherryvaten gerijpte whisky. Het doet me altijd plezier om te genieten van mijn whisky in gezelschap van mensen die een goeie whisky weten te appreciëren. Het feit dat ik deze fles beschouw als een gezamenlijk project van mijn broer en mezelf maakt dit uiteraard nog meer bijzonder.

De avond vloog voorbij en opeens was al het na één uur ‘s nachts. We belden taxi Jenny en nog geen twintig minuten later zette onze taxi mijn collega en mezelf voor de deur van mijn appartement af. Om te vermijden dat mijn collega nog helemaal naar Antwerpen moest terug reizen, bleef ze bij mij logeren in het grote bed. We zijn ondertussen toch al gewoon samen een kamer te delen. 😉

Ontsnapte whisky

Ok, ik loop een beetje achter op de hype, want gisterennamiddag ontsnapte ik voor de allereerste keer uit een Escape Room. Een laat verjaardagscadeautje van mijn broer en zijn vriendin. Om het onszelf niet té gemakkelijk te maken, gingen we voor de Escape Room in het X-Files thema. Die hersenen kunnen wel een beetje uitdaging gebruiken, nietwaar? En ik was vroeger een grote fan van Mulder en Scully/ Met dank aan een paar hints (eerlijk: zonder die hints was het niet gelukt), slaagden mijn broer, zijn vriendin, mijn vriend en ik erin te ontsnappen met nog veertig seconden op overschot. Just in time, zoals ze dat zeggen. Kwestie van het maximum uit ons geld te halen. 😉 Ik vond het wel leuk, maar sommige raadsels bezorgden me toch een déjà-vu gevoel. Ik vermoed dat je snel door hebt hoe de vork in de steel zit als je vaker zo’n escape room doet.

Na onze succesvolle ontsnapping reden we met ons vieren naar de opendeurdag van drankenhandel TasTToe. Naast rum, viel er ditmaal ook whisky, calvados en porto te proeven. Aan de porto waagde ik me niet en ik hield me ook ver van de Jamaicaanse rum, na mijn eerdere slechte ervaring. We kregen professionele uitleg en profiteerden van de gelegenheid om kennis te maken met heel veel uiteenlopende smaken. Veel lekkere dingen geproefd, maar de Teeling whisky van 29 jaar oud ging moeiteloos met de hoofdprijs lopen.

Van al dat whisky proeven krijgt een mens honger, dus bestelden we op de terugweg naar ons appartement Thais (lang leve Deliveroo!). Met een dikke dankjewel aan de vriendin van mijn broertje die zo vriendelijk was om bob te spelen voor drie benevelde whiskyliefhebbers.

Na het eten speelden we nog een beetje black stories en toen was onze pijp ver uit.

Filosoferen met whisky

Gisteren had ik nog eens een gast over de vloer van mijn appartement. Dat was lang geleden! Mijn oud-studiegenootje was begin deze week teruggekeerd uit Australië (waar zijn vriendin woont) en had van de gelegenheid gebruik gemaakt om zich op de luchthaven een nieuwe fles The Glenlivet whisky te kopen. Toen hij voorstelde om die samen te proeven, zei ik natuurlijk meteen ja.

Omdat het altijd verstandig is om een bodem te leggen alvorens in de alcohol te vliegen, had ik afhaal-Thai besteld (serieus, ik denk dat ik in mijn eentje de omzet van Deliveroo op peil houd). Ik had allerlei hapjes voorzien, maar uiteindelijk beperkten we ons tot de heerlijke pralines van Bittersweet. Een perfecte combinatie: whisky en chocolade. We discussieerden even over de volgorde waarin de whisky te consumeren en landden uiteindelijk op onderstaande volgorde, waarmee we achteraf gezien, zeer tevreden waren.

De gespreksonderwerpen waren te talrijk om hier op te noemen, maar laat het ons erop houden dat we pas afscheid van elkaar namen rond een uur of drie. Oeps, time flies when you’re trying to dissect the meaning of life and everything. Boeiende avond, lekkere whisky!

Yet another sushi date

Vrijdag belandde ik (alweer) in restaurant Kintsugi. Ditmaal in het gezelschap van mijn oud-klasgenootjes Spaans. Jarenlang heb ik uitgekeken naar een sushirestaurant in de stationsbuurt en nu er eindelijk zo’n restaurant geopend is, op loopafstand van mijn appartement, vrees ik dat het er niet lang zal blijven. Spijtig genoeg is het altijd behoorlijk kalm in deze best wel grote zaak, zelfs op vrijdag- en zaterdagavond zit het er niet vol. En hoewel ik erg mijn best doe, ik kan er moeilijk elke dag sushi afhalen… Dus mensen: er is een nieuwe sushizaak geopend vlakbij het station van Leuven en de sushi is er echt geweldig! Allen daarheen! (Afhalen kan ook, uiteraard, en ze zitten ook op Deliveroo.)

Fotografisch bewijsmateriaal:

Nadat we met z’n drieën genoten hadden van deze heerlijke Friendship Boat (hoe toepasselijk), zakten we af naar mijn appartement voor een slaapmutsje. Ik moet toch een beetje stoefen met mijn eigen persoonlijke whisky, he. 😉 Uiteindelijk werd het nog bijna 1.00 uur. We hadden duidelijk veel om over bij te praten. 😉

Mijn naam op een whiskyfles!

Vrijdagavond kwamen mijn broer en zijn vriendin wat spullen terugbrengen die nog bij mijn vader op de zolder stonden. Helaas, was mijn broer iets te ijverig geweest, want hij bracht ook wat dozen mee die ik eigenlijk liever op de zolder gelaten had, wegens beperkte opslagruimte in onze appartementje. Maar, dat was snel vergeven, want hij had een wel bijzonder item mee: zes flessen Arran whisky met mijn naam op! Het resultaat van een whisky tasting meer dan een half jaar geleden. Ik moet eerlijk bekennen dat ik al half vergeten was dat ik deze flessen besteld had.

Voordat we in de whisky vlogen, genoten we samen van afhaalsushi van Kintsugi sushi bar. Zo blij dat er een goeie sushizaak vlakbij mijn appartementje geopend is! Beter dan de sushi die deliveroo of takeaway.com levert! Allez, ja, mijn vriend, de vriendin van mijn broertje en ikzelf genoten van de sushi. Mijn broertje heeft het zo niet op koude rijst en hield het op een wokgerecht.

De sushi ging vlotjes binnen met een glaasje witte wijn, een souvenirtje van het lentefeest in mei. En toen was het tijd voor The Real Stuff! Ik kraakte mijn eerste op sherryvaten gerijpte fles Arran whisky, gedestilleerd in 2006. En jawel, het smaakte nog net zo lekker als ik mij herinnerde. Heel blij dat ik meteen zes flessen gekocht heb. Een fles wil ik graag ongeopend laten en van de rest wil ik genieten samen met vrienden die een goed glas whisky weten te appreciëren. En die chocolaatjes van Bittersweet pasten er trouwens perfect bij!

Whisky with a friend

Gisteren had ik nog eens een gast over de vloer. Dat komt er de laatste tijd jammer genoeg niet meer zo vaak van. De tol van het over en weer vliegen waardoor er minder weekends beschikbaar zijn dan vroeger. En als ik eerlijk moet zijn, sinds mijn (korte) verhuis naar Zwitserland zijn sommige vriendschappen verwaterd. In Zwitserland merkte ik dat veel mensen niet eens de moeite namen om een berichtje te sturen om te vragen hoe het met me ging. Daarnaast begint het me steeds meer te storen dat het initiatief om af te spreken meestal van mijn kant moet komen. Echte vriendschappen zijn tweerichtingsverkeer, althans daar ga ik toch vanuit. Daarom zet ik sinds vorig jaar bewust zelf minder stappen om af te spreken en kijk, opeens hoor je niks meer van bepaalde mensen. Zelfs geen facebook- of whatsapp-berichtjes. Oh well, so be it.

Maar kijk, dan zijn er gelukkig ook oude vriendschappen die moeiteloos terug opgerakeld worden, zelfs al hebben we elkaar al lang niet meer gezien. De vriendschap met mijn oud-studiegenoot (die we lang, lang geleden in Australië zijn gaan bezoeken) is er zo eentje. En bestaat er een betere manier om bij te praten dan met een goed glas whisky? Hij had zelfs twee flessen (nuja, een fles en een flesje) bij die zijn doctoraatsstudent speciaal uit Japan had meegebracht naar België. Al ging de Bunnahabhain van 12 jaar moeiteloos met de hoofdprijs lopen. Ere wie ere toekomt.

Arran tasting in Zammel

Gisteren trok ik samen met mijn broertje naar Zammel, of all places, voor een heuse whisky tasting. Omdat whisky proeven op een lege maag meestal niet zo’n strak plan is, bereidden we ons voor met Indian take-away. De vriendin van mijn broertje was zo vriendelijk om ons naar Zammel te brengen, alwaar we plaats namen aan twee lange tafels in een gezellig ingerichte whiskykelder. De whiskyglazen stonden al klaar op tafel en we startten de tasting met een specialleke dat Lucie Stroesser, Brand Ambassador van Arran Whisky, speciaal voor deze gelegenheid had meegebracht: een whisky recht van het vat die later op het jaar versneden en gebotteld zou worden.

Het bijzondere aan deze tasting was dat al de aanwezigen mochten stemmen voor hun favoriete whisky. De whisky met de meeste stemmen zou vervolgens gebotteld worden speciaal voor de Single Malt Whisky Shop in Zammel. De namen van de aanwezige proevers zouden daarbij een plekje krijgen op de fles of de verpakking van deze whisky. Altijd al mijn naam willen verbinden aan sterke drank. 😉

Voor mij was het de eerste keer dat ik aan een tasting deelnam in zo’n professionele setting onder begeleiding van echte kenners. Wat deze gelegenheid nog extra speciaal maakte was het feit dat dit de laatste tasting in België was onder begeleiding van Brand Ambassador Lucie Stroesser. Deze Franse dame was eerder toevallig bij de Arran distillery terecht gekomen in de tijd dat ze nog een opkomend whiskymerk waren en had zich daar ontpopt als een zeer enthousiaste spreekbuis voor het merk. Nu vond ze echter de tijd rijp om andere oorden op te zoeken en terug te keren naar haar vaderland, Frankrijk. Op zoek naar beter weer én een nieuwe uitdaging, zo liet ze uitschijnen. Ze had nog geen job, maar had er alle vertrouwen in dat dat wel in orde zou komen. Ik onthield me wijselijk van commentaar toen ze dat zei…

Na maar liefst zeven verschillende whisky’s geproefd te hebben en lang en hard nagedacht te hebben over onze voorkeursvolgorde, sloten we de avond af met een lekker stukje taart ter ere van Lucie met daarbij een Arran gold whisky likeurtje. Een fijn einde van een boeiende avond die me alleen maar meer goesting deed krijgen om nog eens terug te keren naar Schotland.

De uitslag van de tasting:

1ste plaats: ARRAN 2006, 12y sherry hogshead
2de plaats was voor ARRAN 1997, 21y sherry hogshead (sample no 1)
3de plaats was voor ARRAN 2006, 12y bourbon barrel (sample no 2)
4de plaats was voor ARRAN 2011, 7y bourbon barrel 50PPM peated (sample no 6)
5de plaats was voor ARRAN 1996, 22y bourbon barrel (sample no 4)
6de plaats was voor ARRAN 2009, 9y sherry hogshead (sample no 3)

Een volgorde waarin mijn broer en ik ons perfect konden vinden, alleen nummer 1 en 2 hadden we van plaats gewisseld. Wel opvallend hoe gelijklopend onze smaak is op het gebied van whisky.

Indian food and whisky

Yep, ik profiteer nog even van mijn laatste week in Leuven om van zoveel mogelijk mensen afscheid te nemen. Het oorspronkelijke plan was dat ik samen met een goeie kameraad en oud-studiegenoot zou whisky drinken. Maar de dag voordien werd ik gecontacteerd door een andere kameraad die vroeg of hij kon langskomen om onze projector op te halen die al enkele jaren werkloos in de logeerkamer stond stof te vergaren. Tezelfdertijd stelde hij voor om samen afhaalfood te eten.

Nu weet ik wel dat alle dagen afhaalfood niet zo gezond is, maar voor mijn laatste Leuvense week zie ik dat graag door de vingers. Dus snel mijn oud-studiegenoot gecontacteerd met de vraag of hij wilde mee-eten, onder het motto, hoe meer zielen hoe meer vreugd. Hij had geen bezwaar en zo zaten we woensdagavond met z’n drieën gezellig samen Indisch van Annapurna te eten. Uiteraard onder het genot van een glaasje wijn (slinken moet en zal hij, onze drankvoorraad!).

Op ‘t onverwacht kwam nog een derde kameraad langs. Hij liet zich zelf overhalen om een beetje Indisch mee te eten (die porties zijn altijd enorm en ik kon het natuurlijk niet laten om ook een voorgerecht te bestellen). De drie mannen kenden elkaar niet zo goed, maar het was volstrekt geen probleem om de gesprekken gaande te houden. Nadat de twee heren die nog een eindje moesten rijden om weer thuis te geraken afscheid genomen hadden, haalde ik alsnog de whisky boven om een paar proevertjes uit te schenken voor mijn oud-studiegenootje. Belofte maakt schuld. 😉

Yet Another Blog

Life on my side

whisky