Victor Bozar café

Diner met een oud-studiegenoot

Altijd fijn om bij te praten met mensen die je al lang niet meer gezien hebt! Voor de gelegenheid had ik Victor Bozar Café uitgekozen: meeting in de middle, want mijn oud-studiegenoot werkt in de omgeving van Brussel-Zuid, terwijl ikzelf in de omgeving van Brussel-Noord werk. Het eten is altijd lekker bij Victor Bozar Café en de ligging vlakbij Brussel-Centraal is natuurlijk een extra troef.

Ondanks het feit dat we elkaar al meer dan twee jaar niet meer gezien hadden, leek het alsof er veel minder tijd verstreken was sinds onze vorige ontmoeting. Dat de tijd wel degelijk niet stil had gestaan, bleek uit het feit dat zijn twee zonen ondertussen allebei in de lagere school zitten. En dat terwijl de herinnering aan mijn fietstocht van Antwerpen naar Mechelen voor de babyborrel van zijn jongste zoon mij nog vers in het geheugen ligt.

Ik genoot alleszins van mijn hoofd- en voorgerecht, allebei met rijst in de hoofdrol.

Sint-Jakobsvruchten, kreeftenbisquerisotto met sjalot en prei, chips van boerenkool:

IMG_6995

Rijstpap (amai, het duurde even voordat we begrepen dat de ober riz au lait zei toen hij het dessert van de dag voorstelde):

IMG_6996

Surrealisme in Brussel

Gisteren spoorden mijn vriend en ik naar Brussel om samen met zijn ouders ons te verdiepen in het surrealisme. We startten met een lekker lunch bij Victor Bozar Café. Blijft toch echt een top-plek in Brussel. Elegant interieur, zeer efficiënte bediening en heerlijk eten. Meer moet dat echt niet zijn. Met als extra pluspunt dat je rechtstreeks vanuit het café Bozar kan binnen stappen.

IMG_6429

IMG_6437

We startten met Histoire de ne pas rire, een zeer boeiende trip door het surrealisme in België. Het werk van dichter Paul Nougé (van wie ik tot mijn scha en schande nog nooit gehoord had) diende als leidraad voor de tentoonstelling. De tentoonstelling was bijzonder goed gestoffeerd, al moet ik bekennen dat ik niet alle informatie tot mij heb kunnen nemen. Dan hadden we twee dagen voor ons bezoek moeten uittrekken.

Wel zeer blij dat ik heb kunnen kennismaken met het werk van twee vrouwelijke kunstenaars: Jane Graverol en Rachel Baes, ex-minnares van Joris van Severen, die zijn dood nooit echt te boven kwam. Hoewel de ideeën van Joris van Severen niet verder van de mijne kunnen liggen, moet ik zeggen dat het werk van Rachel Baes intrigeerde. Een tentoonstelling om duimen en vingers af te likken. En dat vonden wij niet alleen, want het was er behoorlijk druk.

IMG_6440

IMG_6441

IMG_6442

IMG_6444

IMG_6447

IMG_6448

IMG_6450

IMG_6452

IMG_6453

IMG_6454

IMG_6455

IMG_6456 Continue reading →

Nieuwjaren bij Victor Bozar Café

Deze avond klonken mijn drie teamverantwoordelijken en ik in het Victor Bozar Café op een succesvol 2024. Het gloednieuwe jaar 2014 kondigt zich aan als een bijzonder druk jaar waarin veel unieke uitdagingen op ons afkomen. Dus belangrijk om de banden even aan te halen en samen onder het genot van lekker eten en een goed glas wijn vooruit te blikken. Al twijfel ik er geen moment aan dat ik samen met deze topdames de moeilijkste stormen kan doorstaan!

IMG_4206

IMG_4208

IMG_4209

IMG_4211

Afscheidslunch

Na het afscheidsontbijt, de afscheidslunch. Want een collega die zich zoveel jaren hard ingezet heeft, verdient het om met de nodige egards uitgewuifd te worden. Moet toch vreemd zijn, de deur van een bedrijf waarvoor je zoveel jaren gewerkt hebt achter je dichttrekken om er nooit meer terug te keren. Ik kan me eerlijk gezegd op dit moment niet voorstellen hoe ik daarmee zou omgaan, want je job is toch een belangrijk onderdeel van wie je bent als persoon. (Al kan ik jullie wel verklappen dat ik alvast een hele waslijst plannen heb om mijn dagen als gepensioneerde te vullen.) Ach ja, dat ligt voor mij nog in de verre toekomst. We zullen wel zien eens het zover is.

Eén ding is zeker: de kwaliteit van het eten bij Victor Bozar Café stelt nooit teleur. Echt een topplek.

IMG_1234

IMG_1239

IMG_1249

Op stap in Brussel en Leuven!

Na ons succesvol uitstapje naar het Worlds Collide concert in Paleis 12, gingen de vriendin van mijn broertje en ik voor een heruitgave. Zonder concert dit keer, wel te verstaan. De vriendin van mijn broertje wachtte me, net zoals de vorige keer, op in de koffiebar van mijn werk en we trokken samen naar La Pharmacie Anglaise om te genieten van een cocktail in deze prachtige oude apotheek met authentieke houten kasten gevuld met allerlei rariteiten, waaronder opgezette dieren en dieren op sterk water. Ik bestelde de de crantucky mulligan (Maker’s Mark, Amaro Di Angostura, Pimento Dram, Cranberry Cordial) en mijn gezelschap vroeg de barman haar een fruitige cocktail met rum te maken. Beide cocktails waren uitstekend. Nog altijd blij dat mijn collega me deze bar heeft leren kennen.

IMG_0217

IMG_0219

Na dit uitstekende, zij het ietwat prijzige, aperitief wandelden we een paar meter verder naar Victor Bozar café. In het stijlvolle interieur ontworpen door Robbrecht & Daem genoten we van onze gerechten en natuurlijk dronken we daarbij een glaasje wijn.

Catch of the day:

IMG_0228

Tataki van tonijn, gesauteerde groenten, sriracha saus:

IMG_0229

Na de maaltijd besloten we onze avond verder te zetten in Leuven, want de vriendin van mijn broertje zou van daaruit de trein naar Limburg nemen. De NMBS bracht ons van Brussel naar Leuven, alwaar mijn vriend zich bij ons gezelschap voegde. We nestelden ons aan een gezellig tafel bij Brasserie Van De Weyer en aten nog een dessertje. Full disclore: de vriendin van mijn broertje at twee happen van deze heerlijke sabayon en mijn vriend nul. Geen erg: meer sabayon voor mij!

IMG_0242

Uiteraard waren er weer problemen met de treinen. Waar de vertraging van de voorlaatste trein naar Limburg eerst een vijftal minuten bedroeg, zagen we de minuten stelselmatig oplopen. Ondertussen waren we de allerlaatste klanten in Brasserie Van de Weyer en het personeel maakte ons vriendelijk duidelijk dat ze wilden afsluiten. Dan maar verkast naar Café Sport, waar altijd volk zit. Helaas hadden ze daar geen warm water om thee te zetten. Noodgedwongen moest ik dus nog een cava bestellen. Het leven kan hard zijn. 😉

Uiteindelijk vertrok de voorlaatste trein naar Limburg met ongeveer veertig (!) minuten vertraging. We zorgden dat de vriendin van mijn broertje veilig op de juiste trein terecht kwam en keerden na een fijne avond terug naar ons appartementje.

Successen vieren bij Victor Bozar

Omdat hard werken beloond mag worden, nodigden we deze maandagmiddag alle collega’s uit die dit jaar meewerkten aan één van onze grootste projecten. Met vereende krachten slaagden we erin een prachtig resultaat neer te zetten en dat verdient een feestje! Work hard, play hard!

En yep, we kwamen alweer in het Victor Bozar café terecht, al zat ik er dit keer voor niets tussen. De collega’s kozen dit restaurant helemaal op eigen houtje uit. En ja, het eten was naar goede gewoonte voortreffelijk, met bonuspunten voor de heerlijk klassieke mini dame blanche waarvoor ik nog nét een gaatje kon vinden.

Fantastisch lekkere garnaalkroketjes:

IMG_8481

Tataki van tonijn;

IMG_8483

Mini dame blanche:

IMG_8484

Business Dinner bij Victor Bozar Café

Het lijkt erop dat er zich dit jaar een nek-aan-nek race aftekent tussen Victor Bozar Café en Frank. voor de prijs van meest door mij bezochte Brusselse eetplek in 2022. Al was het voor mij de eerste keer dan ik ging dineren in plaats van lunchen bij Victor. Spoiler alert: het is er ‘s avonds even lekker als overdag.

Ik koos voor de hindefilet met gratin van bintjes en pompoen, peer, groene boontjes en Grand Veneur saus. Een gerecht dan mijn wildliefhebbershart wat sneller deed kloppen. En ja, omdat het kon, bestelde ik me een chocomousse als dessert. Al bleek die iets groter en zwaarder te zijn dan ik verwacht had. Volgende keer ga ik het toch maar op een theetje houden, zoals de twee slimme dames in mijn gezelschap.

IMG_8404

IMG_8406

Ladies Lunch at Victor Bozar Café

Na onze zeer geslaagde lunch bij Wolf (momenteel helaas gesloten wegens het coronavirus), zetten mijn twee sympathieke collega’s en ik de traditie verder bij Victor Bozar Café. Toegegeven, een iets meer verfijnde plek om te lunchen dan Wolf. De jongste dame uit ons gezelschap van  drie heeft duidelijk een neus voor de betere zaken, want het was haar voorstel.

Hoewel ik dat niet van plan was liet ik me overhalen door het enthousiaste voorstel van één van de dames om een aperitiefje te nemen. Cava, daar doet Victor Bozar Café niet aan mee, champagne, dan maar! Hey, op vrijdag mag dat, de werkweek telt dan nog maar een paar uurtjes! En die champagne bleek een uitstekende keuze, want we konden meteen klinken op de nieuwe job van één van onze collega’s. Geheadhunt voor een topjob, zo gaat dat, he. Grappig, want onze vorige lunch trakteerde ik omdat ik promotie had gemaakt. We girls are going places!

Oja, het eten was, uiteraard, voortreffelijk. Ik neem niet vaak rundstartaar, maar in zo’n établissement als Victor Bozar Café heb ik vertrouwen in de kwaliteit. En jawel, ik werd niet teleurgesteld. Heerlijk!

IMG_3086