Na een redelijke nachtrust (superblij dat de schoonbroer van mijn vriend zich opofferde om samen met zijn jongste dochter in de twijfelaar te slapen, ik denk niet dat mijn vriend en ik een oog dicht gedaan zouden hebben in dat smalle bed) trokken we naar de beste bakker (althans volgens onze gastvrouw) van Bouillon, Philippe Legrand. Wij zijnde, de schoonbroer van mijn vriend, zijn middelste dochter en ikzelf. We kochten voldoende stokbrood, brood en koffiekoeken voor het ganse weekend. Iets te veel, want na al het stokbrood en bijna alle koffiekoeken verorberd te hebben, had niemand nog zin in een gewoon boterhammetje. Oh well, de rest is voor morgen.

Na het ontbijt trokken we onze wandelschoenen aan voor la promenade de la Passerelle du Moulin de l’Epine, een wandeling van acht kilometer die ons langs beide oevers van de Semois zou brengen. Het kostte wat overredingskracht om het middelste nichtje te overtuigen om mee te gaan, want “wandelen is saai”, maar eens ze de coole rotsen in de Semois zag en de steile boswanden, was het zaagmomentje gepasseerd. Het water in de Semois stond trouwens zo laag dat we zonder veel moeite van de ene naar de andere oever hadden kunnen waden. Wegens de lage waterstand gold er spijtig genoeg ook een kajakverbod.

Op het verste punt van de wandeling staken we de Semois over via la Passerelle du Moulin de l’Epine, een 55 meter lange hangbrug voor voetgangers, en keerden we terug langs de andere oever van de Semois. Een beetje verderop troffen we de Abbaye Notre-Dame de Clairefontaine, die we eerder al zagen liggen vanaf de andere oever. Spijtig genoeg opende het abdijwinkeltje pas om 14u.

Continue reading →

Om de zomervakantie in schoonheid af te sluiten, hadden mijn vriend en ik een weekendje weg gepland met zijn zus, schoonbroer en hun drie blonde dochters. Ik moet toegeven dat ik na een glas wijn teveel de dag voordien niet echt in topvorm vertrok, maar de rit was lang genoeg om tegen het middaguur hersteld te zijn.

Mijn vriend en ik gingen ‘s ochtends zijn drie nichtjes afhalen bij zijn ouders in Herentals, want zijn schoonbroer moest nog tot in de namiddag werken en zou samen met de zus van mijn vriend zich pas ‘s avonds bij ons voegen. Aangezien mijn vriend en ik allebei vakantie hadden genomen wilden we het maximum uit de dag halen, zelfs al was er iet of wat kwakkelweer voorspeld voor deze vrijdag (tegenwoordig zijn we blij als er eens een paar druppels regen uit de lucht vallen). De drie dames hadden er alvast zin in!

De rit van Herentals naar Bouillon verliep vlotjes. Dankzij elektronische hulpmiddelen geen gezeur en gezaag op onze achterbank en de Cambio verslond vlotjes de kilometers. We hielden een middagpauze in Bevekom en kwamen een beetje op goed geluk terecht in de gezellige en kwaliteitsvolle Brasserie Adele. Het was net warm genoeg om iets te eten op het terras achteraan. Al vond ik het toch wat op het randje. Aangenaam verrast door de kwaliteit van het eten trouwens: klassieke brasseriekeuken met een Aziatische toets. De zaak werd dan ook uitgebaat door een Belg en zijn Koreaanse echtgenote. Ik was ook enorm onder de indruk van de eetlust van de drie meisjes, die duidelijk hun puberjaren ingegaan zijn en groeien als kool. De borden werden volledig leeg gegeten en het middelste nichtje smikkelde zelfs een voorgerecht (de eerste maal dat ze garnaalkroketten at!) en een groot stuk zalm als hoofdgerecht op. Ze proefden zelfs alledrie van de olijfjes.

In Bouillon reden we meteen naar ons huisje om onze koffers en de etenswaren uit te laden. We werden welkom geheten door de vriendelijke eigenares die ons een rondleiding gaf door gans het huis. De indeling van het huis zelf was soms wat vreemd (een badkamer beneden vlakbij de inkomdeur, vervolgens een keuken en dan de deur naar de leefruimte. En ook de plaatsing van de twee andere douches in huis was een beetje vreemd. Je merkte dat er wat bricoleerwerk aan te pas gekomen was om dit huis om te toveren tot een vakantiewoning. De eigenares bewoonde trouwens de andere helft van de woning, maar had een aparte ingang, waardoor we elkaar niet hoefden te storen. De leefruimte van het huis was gedecoreerd met allerlei oude foto’s, beeldjes, poppen en dierenhuiden. Een bijzonder verblijfplaats, alleszins.

Continue reading →