Laatste dag op São Jorge – 31 juli 2023

Ook vandaag ontbijten we stipt om 8.13u met heerlijke producten van de boerderij. Al valt er helaas geen Pico te bespeuren deze ochtend.

Vandaag is het plan om helemaal naar het meest westelijke punt van São Jorge te rijden. De autorit naar onze bestemming is opnieuw bijzonder mistig, maar we hopen dat de mist zal optrekken zoals de voorgaande dagen. We parkeren onze wagen bij het Parque Florestal das Sete Fontes en beginnen aan de wandeling naar de Farol dos Rosais. Helaas zijn de weergoden ons vandaag iets minder goed gezind. Het is zo mistig dat we amper een paar meter voor ons uit kunnen zien. Het ongetwijfeld fantastisch mooie landschap wordt volledig opgeslokt door de hardnekkige mist.

De mist blijft ons vergezellen op ons pad tot aan de Farol dos Rosais die iet of wat dreigend opdoemt in de mist. De vuurtoren op het westelijke punt van São Jorge kende een bijzonder bewogen geschiedenis en overleefde twee aardbevingen, talrijke stormen en zelfs landverschuivingen. De vuurtorenfunctie moest zelfs een tijd verplaatst worden naar het walvisuitkijkpunt zo’n 270 meter ten zuidwesten van de vuurtoren. Vandaag de dag is de vuurtoren uitgerust met een licht dat op zonne-energie werkt.

Op de terugweg van Ponta dos Rosais beklimmen we het walvisuitkijkpunt Vigia da Baleia dos Rosais. Veel valt er helaas niet te zien, want de omgeving wordt opgeslokt door de dichte mist. We lezen dan maar de informatieborden die uitleg geven over hoe de walvisspotters aan de walvisvaarders signaleerden dat ze walvissen gezien hadden. Vroeger gebeurde dit met een hoorn, daarna met vuurwerk en witte doeken om de hoeveelheid en locatie van de walvissen aan te geven. Tegenwoordig gebruiken walvisspotters gewoon radiocommunicatie.

Op de terugweg van onze wandeling trekt de mist op en wordt het landschap rondom ons zichtbaar. Opeens zien we glooiende groene heuvels met daarop vredig grazende Nederlandse melkkoeien. De wandeling zelf is bij uitstek de makkelijkste wandeling die we tot nu toe gedaan hebben. Alleen jammer dat we 80% van deze wandeling in de mist zaten.

Helaas begeeft ergens onderweg mijn voorlaatste iphonekabel het. Is het de vochtigheid waardoor die kabels zo snel stuk gaan? Feit is dat mijn iphone bijna plat is en dat ik nu nog maar één werkende kabel heb. Die kabel is degene die we in onze huurwagen gebruiken om te connecteren met het on board systeem. Gelukkig werkt deze nog. Bij terugkeer in de wagen zet ik mijn iphone op flight modus en sluit ik deze aan op de strafste externe batterij die we bij hebben. Continue reading →

Within Temptation in de Lotto Arena

Gisteren spoorde ik voor de tweede dag op rij naar Antwerpen. Ditmaal stapte ik echter uit in Antwerpen-Berchem om vervolgens met de blue-bike naar de Lotto Arena te fietsen. Een aangename fietstocht langs het comfortabele Ringfietspad. Een tocht die zeker voor herhaling vatbaar is. Zeker omdat ik mijn fiets gewoon letterlijk voor de ingang van de Lotto Arena kon stallen.

Na een sanitaire stop, kocht ik mij een glaasje champagne en voegde ik mij bij mijn broer, zijn vriendin en een bevriend koppel voor het concert van Within Temptation, met Annisokay in het voorprogramma. He optreden van de groep Annisokay liet mij eerlijk gezegd vrij koud, maar amai, Sharon den Adel en haar muzikanten maakten dat meer dan goed! Wat een stem! Wat een présence! En de begeleidende graphics die op het podium achter de band werden geprojecteerd, mochten er ook zijn. Een waardige ondersteuning voor de muziek.

Na het concert nam ik snel afscheid van mijn gezelschap, want ik moest mijn spullen nog uit de locker halen en ik wilde op tijd zijn om mijn trein te halen. Jammer genoeg was ik net te laat voor de rechtstreekse trein van 22.53u en moest ik dus de trein van 23.12u nemen met een overstap in Mechelen. Het eerste stuk van de rit zat ik op een Desiro vol met Chinezen die afhaaleten aan het consumeren waren. Ik kreeg er bijna zelf honger van. 😉

De overstap in Mechelen verliep vlot. Al moest ik er wel een klein spurtje uit persen omdat ik maar vijf minuten had om mijn aansluiting te halen. De NMBS denkt aan mijn conditie. 😉

WK Gravel in Leuven

Ik ben niet echt zo’n fan van wielersport in het algemeen, maar kijk, ik kan niet ontkennen dat de zon en het WK Gravel vandaag voor extra veel ambience in Leuven zorgden.

Diner bij Au Vieux Port op het Eilandje

Gisterenavond spoorde ik naar Antwerpen voor aan date met mijn lieve vriendin uit West-Vlaanderen die tegenwoordig de helft van haar tijd doorbrengt bij haar vriend in Antwerpen. Eerlijk, voor mij is het een pak makkelijker om naar Antwerpen te sporen dan naar het verre Roeselare. 😉

Mijn vriendin wachtte me op aan het station en samen wandelden we over het Astridplein naar het Eilandje.

Originele reclame op het Astridplein:

Het was een zalige herfstdag. Warm genoeg om buiten te aperitieven op het mooie terras van Den Tros. Mijn vriendin had net een promotie gekregen en aangezien ikzelf ook aan een nieuw professioneel avontuur begonnen ben, was een glas champagne hier wel aan de orde.

Voor het diner begaven we ons naar Au Vieux Port een heel statige, klassieke zaak met houten lambrizeringen en voornamelijk een ouder cliënteel. De prijzen van de gerechten op de menukaart benaderden de leeftijd van de klanten: aan de hoge kant. 😉 Niet meteen een zaak die ik met mijn hippe vriendin zou associëren. Bleek dat ze zich van restaurant vergist had en eigenlijk bij Bacchus had willen reserveren. Hahaha, typisch. 😉

Omdat we al een glaasje champagne achter de kiezen hadden, konden we niet anders dan op hetzelfde elan verder gaan. Tot mijn grote vreugde kregen we een glas Perrier-Jouët voorgezet, geserveerd in het prachtige glas met de bloemen. Vervolgens kozen we het goedkoopste hoofdgerecht op de kaart: de steak tartare. En dat hebben we ons niet beklaagd: dit gerecht benaderde werkelijk de perfectie. En de heerlijke Bourgondische wijn maakte het geheel af.

Omdat de prijzen nogal pittig waren, besloten we het dessert te skippen, maar kijk, we kregen nog wat mignardises van het huis aangeboden. Laat ons zeggen dat ik het helemaal niet erg vond dat mijn vriendin zich van restaurant had vergist. 😉

Na het diner wandelden we terug richting centrum. We passeerden langs Café Cousteau en ja, de neonverlichting met de welluidende woorden ‘Kut met Peren’ maakte dat wij een plekje uitkozen op het terras. Helaas de witte wijn was gewoonweg niet te drinken. En dan ben ik nog beleefd. Ik vermoed dat dit een plek is waar je beter een biertje bestelt.

Gelukkig konden we de avond afsluiten op het terras van Joe’s. Amai, wat een contrast! Supervriendelijke uitbater en uitstekende wijntjes.

Een avond om een strik rond te doen. En ik moest zelfs niet lopen om de trein naar Leuven te halen!

De fajãs van São Jorge – 30 juli 2023

Na een goeie nachtrust zitten mijn vriend en ik al om 8.13u aan de ontbijttafel. We worden begroet door de glorieuze vulkaan Pico, die zich eerst nog hult in een kleine wolkensluier, maar zich vervolgens in zijn volle naakte glorie aan ons toont. Na de stevige klim van gisteren kiezen we vandaag voor een makkelijke wandeling.

Onderweg naar het ertrekpunt van de wandeling stoppen we bij de Miradouro da Fajã dos Cubres om te genieten van het indrukwekkende uitzicht op de fajãs aan de voet van de steile kliffen. Wat een adembenemend landschap!

Om 10.50u beginnen we goedgemutst aan de wandeling naar de fajã da Caldeira de Santo Cristobal. Volgens onze informatie zou dit een gemakkelijke wandeling moeten zijn, maar dat viel toch enigszins tegen. Net zoals gisteren is het heel heet en op onze wandeling worden we de hele tijd voorbij gestoken door quads die grote rode stofwolken achter zich laten. Niet zo tof als je plakt van het zweet en de zonnecrème. Op de fajã da Caldeira de Santo Cristobal wandelen we langs een lagune waar je zelf kokkels kan oogsten. Alleen niet op dit moment, want juli is het voortplantingsseizoen van deze diertjes. Op het verste punt van onze wandeling treffen een mooi kerkje aan met dezelfde naam als de fajã: Santuário do Senhor Santo Cristo da Caldeira.

Continue reading →

Diner met een oud-studiegenoot

Altijd fijn om bij te praten met mensen die je al lang niet meer gezien hebt! Voor de gelegenheid had ik Victor Bozar Café uitgekozen: meeting in de middle, want mijn oud-studiegenoot werkt in de omgeving van Brussel-Zuid, terwijl ikzelf in de omgeving van Brussel-Noord werk. Het eten is altijd lekker bij Victor Bozar Café en de ligging vlakbij Brussel-Centraal is natuurlijk een extra troef.

Ondanks het feit dat we elkaar al meer dan twee jaar niet meer gezien hadden, leek het alsof er veel minder tijd verstreken was sinds onze vorige ontmoeting. Dat de tijd wel degelijk niet stil had gestaan, bleek uit het feit dat zijn twee zonen ondertussen allebei in de lagere school zitten. En dat terwijl de herinnering aan mijn fietstocht van Antwerpen naar Mechelen voor de babyborrel van zijn jongste zoon mij nog vers in het geheugen ligt.

Ik genoot alleszins van mijn hoofd- en voorgerecht, allebei met rijst in de hoofdrol.

Sint-Jakobsvruchten, kreeftenbisquerisotto met sjalot en prei, chips van boerenkool:

Rijstpap (amai, het duurde even voordat we begrepen dat de ober riz au lait zei toen hij het dessert van de dag voorstelde):

Verkenning van São Jorge – 29 juli 2023

Heerlijk geslapen in onze yurt! En ‘s nachts maar één keer poedelnaakt naar het toilet gemoeten. 😉 Gelukkig regende het niet!

Om 8.10u zitten mijn vriend en ik al aan de ontbijttafel waar we genieten van een heerlijk ontbijt met verse producten van de boerderij. De tomaten zijn ongelooflijk lekker, het fruitsap is fantastisch en dat lekkere hard gekookte eitje maakte het ontbijt helemaal af.

Na het ontbijt wandelen we de trap weer op naar onze yurt, pakken onze spullen bij mekaar en trekken we met onze huurwagen op verkenning. Onderweg belanden we opnieuw in heel dikke mistbanken. Gelukkig zijn de wegen niet druk. Al passeren we onderweg wel een zwaar ongeval: twee wagens die door de zware mist op mekaar gereden zijn. Zo te zien zijn beide wagens perte totale. Laten we hopen dat de bestuurders niets aan dit ongeval zullen overhouden.

We rijden verder naar Norte Pequeno waar het vertrekpunt van onze wandeling ligt. Norte Pequeno is een piepklein, ruraal dorpje (jawel, we moeten zelfs een kudde koeien op de weg passeren om er te geraken). Bij aankomst regent het nog steeds, dus wachten we een tiental minuten in de wagen tot de bui over is. Vervolgens smeren we ons in tegen de zon op een bankje. Terwijl we op het bankje zitten komt er een boer voorbij met twee ossen die een houten kar trekken. Geen idee wat er scheelt met die kar, maar het ding maakt een gigantisch luid piepend en schurend geluid. Bijzonder irritant.

Rond 11u vertrekken we aan de wandeling. Het eerste gedeelte wandelen we door prachtige tropische vegetatie. Overal ruikt het heerlijk naar munt en zien we talrijke kleurrijke bloemen. Het pad daalt steil af naar de fajãs, zo typisch voor São Jorge. Fajãs zijn kleine, vlakke landtongen ontstaan door ingestorte kliffen of lavastromen. Tijdens onze wandeling komen we werkelijk geen mens tegen. Het lijkt alsof we het ganse eiland voor ons alleen hebben.

Continue reading →

Opstartlunch!

Na de uitwuifreceptie van gisteren volgde vandaag de opstartlunch. Bedoeling was dat elk afdelingshoofd een elevatorpitch zou geven over de nieuwe afdeling. Met wat hulp van mijn collega’s en ChatGPT was ik tot een mooie pitch gekomen.

Alleen waren vier van de vijf leden van het management (waaronder ikzelf) te laat op het feestje, omdat we allemaal deel uitmaakten van de jury van dezelfde bevorderingsprocedure. Niet echt een ideale timing, maar goed, met wat vertraging kregen onze collega’s dan toch de elevator pitches te horen. En kon ik vervolgens genieten van een lekker slaatje en fijne babbels met de collega’s.

Uitwuifreceptie

Vandaag namen we afscheid van onze oude, vertrouwde afdeling, want vanaf morgen schudden we de teams en afdelingen eens goed door mekaar om te landen met een gloednieuw en verbeterd organigram. Ik geloof echt dat we met deze reorganisatie een aantal weeffouten uit het verleden kunnen rechtzetten. Ikzelf ben alvast bij met mijn nieuwe, vereenvoudigde functietitel. De vorige zorgde voor heel veel verwarring, vooral in internationale contexten.

Omdat we aan de andere kant zeer veel fijne herinneringen hadden aan onze oude afdeling en we tegelijkertijd moesten afscheid nemen van een team dat de oversteek naar een nieuwe afdeling waagt, vond ik het aangewezen om even het glas te heffen en terug te kijken op wat we de voorbije jaren gepresteerd hebben. En dat is best indrukwekkend.

Wat ik niet verwacht had, was dat ikzelf cadeautje zou krijgen: heerlijke chocolaatjes van Leonidas en Chocolatier Deduytschaever (de beste chocolatier van Gent) en een Leuvense cadeaubon. Ik was er echt van aangedaan. Een fijne appreciatie van mijn collega’s die me oprecht gelukkig maakt.

Diner bij Bar Afrique

Vorig jaar kreeg ik een Social Deal bon cadeau voor mijn verjaardag. Aangezien ik zelf niet echt de grootste liefhebber ben van het Social Deal concept (denk altijd dat de horecazaken daar niets aan verdienen en de sector heeft het tegenwoordig al moeilijk genoeg), bleef de bon lange tijd ongebruikt in mijn mailbox zitten. Maar nu besloot ik dan toch de koe bij de horens te vatten en de bon te gebruiken voor ons diner op zondagavond. Mijn vriend en ik waren in een avontuurlijke bui en hadden wel zin om iets nieuws te proberen. Zo belandden we dus bij Bar Afrique in de Tiensestraat. We werden bijzonder vriendelijk onthaald en genoten als aperitief van een heerlijke variant op de befaamde Moscow Mule, waarbij de wodka vervangen werd door rum.

Voor het voorgerecht deelden we mapapu (krokante yuuzu gekruide kippenvleugels) en acras (gezouten beignets met zoetzure saus). Als hoofdgerecht koos ik voor de kip moambe (kip in saus op basis van palmnotensap, geparfumeerd met pindanoten), terwijl mijn vriend ging voor de ntaba (in Afrikaanse kruiden gegrild geitenvlees) met daarbij een portie bakbanaan. De gerechten waren zeker lekker, maar misschien was al dat vlees toch net iets van het goede te veel, zeker na de uitspattingen van de dag voordien.

Yet Another Blog

Life on my side