En mijn fantastische collega’s die ons laten meevieren.
werk
Fancy feestje!
Gisterenavond had ik de eer en het genoegen om aanwezig te mogen zijn op een fancy feestje in het Errerahuis in Brussel om te vieren dat mijn geweldige collega’s een bijzonder moeilijk en uitdagend project tot een goed einde gebracht hebben. Trots om in goed gezelschap het glas te mogen heffen op hun prestaties!
Business lunch bij Sawad
Genoten van een heerlijke vegetarische lunch bij Sawad. En zo is de verkenning van onze nieuwe werkomgeving officieel ingezet!
Business lunch bij Umamido
Long overdue, deze business lunch. Uitstel op uitstel op uitstel, tot ik de koe bij de horens vatte en een lunch boekte in de agenda van mijn collega. Deze lunch was broodnodig om een aantal onuitgesproken frustraties op tafel te leggen en op zoek te gaan naar manieren om beter samen te weken. En ik moet zeggen, het werd een bijzonder goed gesprek. We gingen geen enkel onderwerp uit de weg en op het einde van de maaltijd hadden we echt het gevoel common ground gevonden te hebben.
Ramen, de ideale verzoeningsmaaltijd!
De heropening van het Permekemuseum
Gisterenavond zat ik opnieuw met dezelfde twee collega’s als vorige week op de achterbank van een auto. Ditmaal helaas niet op de achterbank van een fancy Tesla, maar wel op de achterbank van het charmante autootje van een onlangs gepensioneerde collega. Het was iets krapper dan vorige week, maar het gezelschap maakte dat helemaal goed! We hadden immers veel om over bij te praten onderweg naar het Permekemuseum.
Voor mij was het geleden van 2019, nog vóór de renovatie, dat ik nog eens in het museum was. En toegegeven de make-over is niet spectaculair, omdat er vooral op toegankelijkheid en het moderniseren van de technieken is gewerkt, maar de opfrissing had het museum duidelijk deugd gedaan. Er was alleszins massaal veel volk om de nieuwe tentoonstelling ‘Constant Permeke in tegenlicht‘ te bewonderen. Ook veel bekenden tegen het lijf gelopen, die allemaal even nieuwsgierig waren als ik, ongetwijfeld.
Ik moet zeggen dat ik aangenaam verrast was door een aantal werken van Permeke die ik nog niet eerder gezien had. De werken van Permeke die ik kende, vond ik vaak nogal donker en iets deprimerends uitstralen, maar deze tentoonstelling liet mij kennismaken met een andere kant van de man.
Snelle lunch bij Ket Café
Jammer genoeg had ik deze middag niet veel tijd voor een uitgebreide lunch, omdat ik om half twee alweer terug op de werkvloer verwacht werd voor een redelijk pittige vergadering, maar ik wilde deze afspraak niet verzetten, omdat het alweer veel te lang geleden was en mijn collega en ik veel hadden om over bij te praten. De lange wachtrij deed me even terugdeinzen, maar we werden al bij al redelijk snel bediend en het slaatje van Ket Café smaakte voortreffelijk. Leuke plek op wandelafstand van onze nieuwe werkplaats. Alleen jammer dat wij blijkbaar niet de enigen zijn die deze plek ontdekt hebben…
Op pensioen met een lekker ontbijt
Vandaag wuifden wij een zeer gewaardeerde collega uit, die vanaf morgen met pensioen gaat. Voor de gelegenheid hadden we een lekker ontbijtje voorzien, al was de vergaderzaal misschien net iets te formeel om het écht gezellig te maken.
Alweer een hoop kennis en ervaring die ons bedrijf verlaat, maar het is hem uiteraard gegund. Ik weet dat de laatste reorganisatie voor hem er wat teveel aan was, maar hij heeft, ondanks zijn persoonlijke bedenkingen, echt tot zijn allerlaatste dag zijn steentje bijgedragen. Een lichtend voorbeeld van collegialiteit, betrouwbaarheid en inzet en iemand met wie ik op persoonlijk vlak enorm goed kon opschieten. We gaan hem missen!
Businesslunch bij Flamingo
Over de lunch deze middag kan ik kort zijn: mooi kader, goed gezelschap, een eerder schraal aanbod en een bijzonder slechte organisatie. Jammer, want er zou zoveel meer te halen zijn uit het prachtige kader van Flamingo.
Roger Raveel. De essentie
Jawel, na de opening van de Jef Verheyen tentoonstelling donderdagavond, reed ik samen met mijn baas en nog twee andere collega’s vrijdagavond in de chique Tesla van mijn baas naar Zulte voor de opening van de nieuwe tentoonstelling ter ere van 25 jaar Roger Raveel Museum. De openingen volgen elkaar tegenwoordig in een hoog tempo op en dan te bedenken dat ik de komende maand nog enkele events in het vooruitzicht heb.
Voor de rit naar Zulte deed mijn baas beroep op een jobstudent om de Tesla te besturen, zodat hij onderweg zijn speech kon voorbereiden en hij op de receptie ook een glaasje wijn kon drinken, zonder zich zorgen te hoeven maken of hij al dan niet ander de alcohollimiet zou blijven. Wel handig, dat systeem om een jobstudent als chauffeur te kunnen inhuren. Al vond ik het een beetje zielig dat de jobstudent in de wagen op ons moest blijven wachten, terwijl wij naar de feestelijke opening mochten. De jobstudent stelde me echter gerust: hij moest nog aan een paper werken en kon de wachttijd dus nuttig gebruiken. Al kan het natuurlijk ook zijn dat hij gewoon Netflix heeft gekeken in de Tesla. 😉
De opening was bedoeld voor een select publiek, waardoor ik de gelegenheid had de werken van Raveel op mijn gemak in mij op te nemen. Tot mijn grote verbazing werd ik samen met mijn baas uitgenodigd om het lintje van de tentoonstelling door te knippen. De eerste keer in mijn leven dat ik ergens een lintje mag doorknippen! Wat een eer! En dan nog wel hetzelfde lint als waarmee het museum 25 jaar geleden geopend werd. Als aandenken aan dit bijzondere moment nam ik een stukje van de lint mee naar huis.
De tentoonstelling zelf is zeker de moeite. Als je niet goed bekend bent met het werk van Raveel, biedt deze tentoonstelling een heel mooi overzicht. Ideaal om te combineren met een weekendje weg in de mooie Leiestreek. En jawel, wie goed kijkt naar de foto’s hieronder, spot een levende duif in één van de kunstwerken. Geen nood, het duifje is afkomstig van een lokale duivenmelker en mocht na een paar uren in dit kooitje elke dag weer naar huis vliegen. Geen duiven werden geschaad door deze tentoonstelling!
De catering was ook on point. Heerlijk brood en fantastisch lekkere dipsausjes en dat hapje met zalm was fenomenaal lekker. Een fijne avond in goed gezelschap!
Nadat de jobstudent mijn baas voor zijn deur in Brussel afgezet had, was mijn baas zo vriendelijk om hem te vragen mijn collega en mezelf naar Leuven te brengen. Wat een luxe om na een goedgevulde werkweek op een vrijdagavond gewoon voor je deur afgezet te worden!
Jef Verheyen. Venster op het oneindige in het KMSKA
Gisteren had ik de eer en het genoegen om de opening van de tentoonstelling van het werk van Jef Verheyen in het KMSKA te mogen bijwonen. Ik had zelfs mijn vriend kunnen overtuigen om een pak aan te trekken voor deze bijzondere gelegenheid. De tentoonstelling ‘Jef Verheyen. Venster op het oneindige’ is een samenwerking tussen de twee grootste Antwerpse musea: KMSKA en M HKA en verdient echt alle lof. Ik moet bekennen dat ik tot voor deze tentoonstelling niet erg bekend was met het werk van Jef Verheyen, maar nu mag je mij absoluut een fan noemen. Die subtiele kleurovergangen en prachtige kleurcombinaties, ik kon er gewoon naar blijven kijken. Ware het niet dat de heerlijke hapjes van de Madonna om mijn aandacht streden. 😉
Ik zou zeggen: ga vooral deze tentoonstelling zelf ontdekken en neem voldoende de tijd om te genieten van de schoonheid van het werk van Verheyen. Dikke aanrader.
Na al die hapjes en uitstekende wijnen, was ik blij dat ik een hotelkamer voor mijn vriend en mij geboekt had in B&B Hotel Antwerpen Zuid, zodat we ons niet in duizend bochten moesten wringen om op tijd de laatste trein naar Leuven te halen. Dat hotelontbijtje was trouwens de ideale voorbereiding voor mijn vergadering om 10u in deSingel, waar ik dankzij het Antwerpse velosysteem mooi op tijd was. Toch handig die deelfietsen.
