After-opleidingsdag

Na mijn uitstapje naar de Hoge Rielen gisteren, was ik vandaag met mijn collega-teamverantwoordelijken terug te vinden in het prachtige Kasteel van Gaasbeek. Deze keer was ik gelukkig niet afhankelijk van het openbaar vervoer: een Leuvense collega was zo vriendelijke mezelf en nog een derde Leuvense collega op te pikken aan de kiss and ride voor het stadskantoor.

Na een best wel lange rit met veel fileleed, wachtte ons dit prachtige schouwspel: de herfst op zijn best.

IMG_0499

De rest van de dag brachten we binnen in het kasteel door terwijl onze lesgeefster onze skills als leidinggevende aanscherpte. Zo nu en dan werd er een pauze ingelast en konden we genieten van de sprookjesachtige omgeving. ‘t Is eens iets anders dan de stinkende Brusselse straten. 😉

IMG_0508

IMG_0511

IMG_0512

IMG_0513

Na afloop van de opleiding dronken we nog iets in de Graaf van Egmond. Dat hadden we wel verdiend na een dag nadenken over het verschil tussen competentie en intentie. Al spitste ik vooral de oren toen het onderwerp ‘ruimte creëren’ aan bod kwam, want eerlijk gezegd, ik heb nog nooit zoveel afspraken in mijn agenda gehad. Ik kom zelfs amper aan eten toe. Recorddag was maandag toen ik maar liefst zes opeenvolgende afspraken had. Hoog tijd om hier paal en perk aan te stellen.

Na het aperitief trokken we met een uitgedund groepje (we waren met zes) naar restaurant Molensteen alwaar ik genoot van een heerlijk stukje fazant. Mijn eerste wild van het jaar! De dame blanche achteraf was een tegenvaller (veel te weinig en te waterige chocoladesaus), maar het deed deugd om met de collega’s van gedachten te wisselen. Er is nog veel werk aan de winkel om onze organisatie performant te maken, maar ik wil graag samen met mijn collega’s de schouders onder dit project zetten.

IMG_0520

IMG_0522

IMG_0525

Diner in Le Selecto

Ter gelegenheid van een evenement dat twee van mijn medewerkers organiseerden, werden de sprekers en partners van het evenement de dag voordien uitgenodigd op een etentje in Brussel. Aangezien netwerken zoveel leuker is dan alleen thuis komen in een leeg appartement, ging ik graag op de uitnodiging in om deel te nemen aan het diner. Altijd fijn om nieuwe, interessante mensen te leren kennen. En ik zeg natuurlijk ook nooit neen tegen nieuwe culinaire ontdekkingen. 😉

En zo belandde ik op een doodgewone woensdagavond met een boeiende mix van kunstenaars en architecten in restaurant Le Selecto. Een bijzonder aangename eerste kennismaking moet ik zeggen. We zaten aan een hoge tafel en het eten en de wijnen waren werkelijk fabuleus. Nog nooit zo’n zacht stoofvlees gegeven in mijn leven. Nu begrijp ik volkomen waar de uitdrukking ‘smelt in je mond’ vandaan komt. En dat alles voor een zeer redelijke prijs. Bij Le Selecto zien ze mij zeker terug!

Velouté van coco de paimpol, gerookte Dombes kwartels en geroosterde hazelnoten:
IMG_0461

Sauté van hoevekalf zoals Vlaamse karbonades klaargemaakt, wortelen uit Créances, zilveruitjes en mousseline van ratte aardappelen uit Touquet:
IMG_0465

IMG_0462

Yet another afscheidsfeestje

Op de hielen van het vorige afscheidsfeestje. Al was de sfeer bij dit afscheid merkelijk anders dan bij het vorige feestje. Het was duidelijk dat de collega van wie we gisteren afscheid namen erg geliefd is, zelfs al werkte ze in totaal maar anderhalf jaar voor onze organisatie. Ditmaal kon ik er wel vanaf het begin bij zijn om de speeches mee te pikken en de overhandiging van het cadeau mee te maken. Ik onthoud vooral dat onze deur wagenwijd open staat voor een terugkeer. Al is het voor mij geen echt afscheid, want ik zal in de toekomst nog met haar samenwerken.

Met een klein groepje collega’s bleef ik plakken tot een uur of acht en hielp daarna nog een beetje opruimen. Ik moet zeggen dat ik zottere feestjes heb meegemaakt op het werk, maar het is ook wel eens fijn om de dag nadien zonder kater op te staan. 😉

Afscheidsfeestje

Yep, alweer een collega die de deur van ons bedrijf achter zich dicht trekt. De zoveelste op rij en ongetwijfeld niet de laatste. De naweeën van de reorganisatie zullen we maar zeggen. Ik had een afspraak toen het feestje begon, dus kon ik pas aansluiten na de speeches. Het contrast met de vorige afscheidsfeestjes die ik bijwoonde, kon echter amper groter zijn. Op het tijdstip dat ik het feestje vervoegde, zo rond half vijf, was iedereen al bijna naar huis. En ik moet zeggen dat ik dit ergens wel begrijp: ik heb zelf ook nooit echt een band met deze collega opgebouwd en als ik heel eerlijk moet zijn, denk ik dat het voor zowel de organisatie als haarzelf beter is dat ze andere oorden opzoekt. Soms is een job gewoon geen goeie fit voor beide partijen.

Ik praatte voornamelijk met een collega van een ander team die er duidelijk nood aan had om zijn hart eens te luchten en dronk ondertussen braaf een watertje (moest de cava van de dag voordien nog verteren). Wel jammer dat er zo weinig volk was komen opdagen en iedereen zo vroeg vertrok: er waren gigantisch veel hapjes op overschot. Ik denk dat ik in mijn eentje ongeveer een hele bloemkool heb binnen gestopt (rauwe bloemkool is mijn favoriete snack).

Alleszins zat ik mooi op tijd op de trein naar Leuven voor de officiële opening van de twee tentoonstellingen in het kader van het Arenberg Festival: Macht en Schoonheid en Adellijk wonen. Geen uitspattingen vandaag!

Netwerkevenement

Deze woensdag organiseerde mijn werk een netwerkevenement voor onze partners. Belangrijk om daar als (ondertussen niet meer zo kersverse) teamverantwoordelijke op aanwezig te zijn om je gezicht te laten zien en wat handjes te schudden. Na een algemene inleiding werd de groep van zo’n 120 personen in kleinere groepjes onderverdeeld. Ik sloot aan bij de groep die door één van mijn medewerkers gemodereerd werd en door een tweede medewerker ingeleid werd. Zij deden dit beiden voortreffelijk. Trots op mijn jonge, gemotiveerde teamgenoten!

Na de brainstorm volgde het leukste gedeelte van de namiddag: de receptie! Ik bleef plakken samen met een groepje collega’s terwijl we ons ontfermden over de overgebleven hapjes. Zonde om die te moeten weggooien, nietwaar? Mijn collega uit Leuven en ikzelf sloten de boel af en pikten lekker marginaal een flesje biologische cava mee voor op de trein. Dat het een plezante terugrit werd, hoef ik jullie zeker niet te zeggen? 😉

Teamlunch bij Jour de Fête!

Na een minder geslaagde eerste editie en een veel beter tweede editie waren we aan onze derde teamlunch toe, dit jaar. Helaas is nog geen enkele keer gelukt om iedereen tegelijkertijd rond de tafel te krijgen. In een team van 22 personen is er altijd wel iemand ziek/op verlof/ naar een externe afspraak. Maar we blijven proberen. Dit was alvast een topeditie, met maar liefst 18 personen.

Ditmaal hadden we Jour de Fête uitgekozen om te lunchen. Een schot in de roos. Voor amper 12 euro kreeg je een groot bord gevuld met de heerlijkste tapas. Waar voor je geld, heet dat dan. Echt ongelooflijk gesmuld van dit lekkere eten én uiteraard genoten van het uitmuntende gezelschap. Ik kan niet anders dan zeggen dat ik als leidinggevende met mijn gat in de boter gevallen ben.

Super team!

IMG_0047[1]

Op stap met de collega’s

De laatste dag van de werkweek stond volledig in het teken van het ontwikkeltraject dat ik samen met mijn collega-leidinggevenden volg. Of dat was althans de bedoeling, want de raderen van de machinerie stoppen helaas niet wanneer ik opleiding heb. Daarom zag ik mij genoodzaakt een uur vroeger dan normaal naar het werk af te zakken om de dag al vergaderend te beginnen. Blah.

De opleiding zelf vond ik matig interessant. De theorie van het situationeel leiding geven, heb ik ondertussen al een paar keer te horen gekregen en deze keer was zeker niet de meest inspirerende. Hoogtepunt van de opleiding was de anekdote die de lesgeefster vertelde over haar stiefzoon die zonder rijbewijs door het leven gaat, maar wel plaatsneemt achter het stuur van zijn wagen en zich in het verkeer waagt. Ik denk dat ze zich deze slip of the tongue achteraf beklaagd heeft, want onze reacties waren navenant. En het vertrouwen in haar capaciteiten als coach kreeg een flinke deuk.

Maar goed, na nog een uurtje gewerkt te hebben na de opleiding (ik wilde niet het weekend ingaan met meer dan honderd ongelezen mails), had ik wel een drankje met de collega’s verdiend. We klonken samen op de mooie nazomeravond op het terras van de Sint-Gorikshallen, om vervolgens met ons groepje van acht naar restaurant Menma af te zakken voor een dampende kom ramen. Alweer een paar collega’s laten kennis maken met deze Japanse lekkernij.

IMG_9978

IMG_9980

Met een groepje van vijf die hards sloten we de avond af op het terras van de Brew Dog (serieus, in oktober om tien uur ‘s avonds nog buiten zitten in korte mouwen, normaal kan een mens dat niet noemen). En ja, we praatten te veel over het werk, maar eens stoom aflaten met gelijkgezinden kan deugd doen.

Sollicitatiegesprekken

Vandaag weer een ganse dag sollicitatiegesprekken afgenomen. Ditmaal op locatie in het verre West-Vlaanderen. Sinds ik terug ben van vakantie, denk ik dat ik bijna om de veertien dagen een sollicitatiegesprek heb afgenomen en er staan nog een hele reeks gesprekken ingepland vóór het jaareinde.

Aan de ene kant vind ik sollicitatiegesprekken afnemen een zeer aangenaam onderdeel van mijn job. Via de gesprekken kom je in contact met een indrukwekkende verscheidenheid aan mensen die allemaal op hun eigen manier hun beste beentje proberen voor te zetten. Het is echt opvallend hoe uiteenlopend de kandidaten zijn die op één en dezelfde functie afkomen. En in de meeste kandidaten vind je wel positieve eigenschappen die geknipt zijn voor die specifieke job. De moeilijkheid bestaat er echter in zoveel mogelijk positieve eigenschappen te vinden verenigd in één persoon. Wat meestal interessante discussie oplevert met mijn collegajuryleden na afloop van de gesprekken. Want iedereen heeft zijn eigen kijk op de sterktes en zwaktes van een kandidaat en de ideale kandidaat bestaat uiteraard niet.

Aan de andere kant is zo’n dag gesprekken afnemen erg vermoeiend (zeker als je na afloop nog anderhalf uur in de auto moet zitten, gevolgd door een half uur treinen) en is het niet fijn om ‘s avonds met een gigantische mailachterstand geconfronteerd te worden.

IMG_9973

IMG_9975

IMG_9976

IMG_9977

Maar goed, ik heb wel genoten van het herfstzonnetje, daar in het verre West-Vlaanderen!