Deze namiddag namen mijn collega en ik samen de metro naar metrohalte Erasmus, alwaar een andere collega zo vriendelijk was om ons te komen ophalen. Want Destelheide mag dan in vogelvlucht wel niet zo ver van het centrum van Brussel liggen, met het openbaar vervoer is deze plek zeer moeilijk bereikbaar. Maar dankzij onze lieve collega geraakten we het vlotjes.
Helaas de weergoden hadden duidelijk geen zin in een feestje. De regen viel letterlijk met bakken uit de hemel. Gelukkig had het team in Destelheide paraplu’s voorzien voor alle aanwezigen. Jammer, want dit domein, alhoewel nu ook indrukwekkend, komt nog veel meer tot zijn recht als de zon schijnt. We bezochten eerst een paar nieuwe zitbanken gemaakt door kunstenaar Cisco Schepens, die zich liet inspireren door de poten en het lichaam van de beschermde groene zandbij, die zich goed thuis voelt in Destelheide. En voor wie zich afvraagt waarom zitbanken geïnspireerd op een groene zandbij in godsnaam oranje zijn: er is blijkbaar één kleur die zowel mensen als bijen ongeveer op dezelfde manier ‘zien’ en dat is fel oranje.
Vervolgens bezochten we het gloednieuwe paviljoen dat schitterend omringd werd door het pas ingezaaide gras. Wat een geweldige plek om te brainstormen met zicht op de groene omgeving.
Keramische tegel geïntegreerd in het wandelpad:
Na het bezoek aan het nieuwe paviljoen kregen we een drankje en wat hapjes aangeboden, alvorens de pendelbus naar het nabijgelegen Hanenbos te nemen. Daar werd de nieuwe buitenaanleg feestelijk geopend door een bende enthousiaste kinderen die mochten touwtrekken om de gedenkplaat te onthullen. Heel leuk gevonden.
Terwijl de belangrijke mensen speechten, aten wij een frietje. Nu ben ik niet zo’n grote frietjesliefhebber, maar deze frietjes smaakten me wel.
En het was er misschien het weer niet voor, maar tegen een lekker ijsje zeg ik nooit neen. En daarmee nam ik afscheid van deze bijzondere plek en keerden we terug naar Brussel.
