Een optimistische date!

Deze avond had ik afgesproken met mijn beste vriendin van het middelbaar. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ons beider drukke agenda’s het vaak niet evident maken om af te spreken, dus ik ben altijd heel blij als het lukt. We hadden voor deze gelegenheid afgesproken om 18u bij de Optimist. Aangezien het niet mogelijk is te reserveren bij de Optimist, hoopte ik dat dit vroege uur ons een vrije tafel zou opleveren.

Na een mooie zonnige dag pakten de dikke regenwolken zich echter samen boven Leuven. Ik haastte mij om vóór 18u bij de Optimist te zijn en jawel, ik slaagde erin binnen een tafel voor twee te veroveren en was net vóór de wolkbreuk binnen. Mijn vriendin had echter minder geluk. Onderweg van de parking onder het Ladeuzeplein naar de Optimist werd ze overvallen door de stortregen. Gelukkig had ze de nodige voorzorgen genomen en verscheen ze toch min of meer droog op onze afspraak.

We startten de avond uiteraard met een lekkere cocktail en besloten vervolgens gewoon elk hapje op de menukaart te bestellen, omdat kiezen ons gewoonweg onmogelijk leek. En ja, alles was zeker lekker, maar de volgende keer ga ik toch voor bestellen in verschillende etappes? Nu kwam alles tegelijkertijd op tafel, wat zeker voor de warme gerechtjes niet ideaal was. En ik vond de diversiteit van de gerechtjes ook te groot. Niet alles paste even goed bij mekaar.

Verder geen klagen. Het was gezellig zitten bij de Optimist, zeker toen buiten de regen met bakken uit de hemel viel en we hadden stof genoeg om bij te praten. Een fijne avond!

Wat stond er op het menu?

chili con carne met achiote, borlottibonen & zure room
maatjes met doperwt, koolrabi & jalapeño
gekonfijte venkel met chili, zwarte olijf en pangrattato
nectarine met haloumi, rucola en cashew
canneloni met prei, taleggio & hazelnoot
slaatje met geitenkaas, gefermenteerde rode biet & filodeeg

Expeditie Donjon in het Kasteel van Horst

Gisteren beklommen mijn vriend en ik samen met het gezin van mijn petekindje de stellingen van het Kasteel van Horst. Een unieke ervaring om tijdens dit complexe renovatieproject het kasteel te kunnen bezoeken. Het Kasteel van Horst heeft altijd een bijzonder plekje in mijn hart gehad en het was dan ook fijn om dit bezoek te kunnen delen met mijn petekindje, die heel stoer zijn hoogtevrees overwon en de werftrappen naar de top van de toren beklom.

Het uitzicht vanaf de toren is niet echt spectaculair te noemen, maar de audioguide (handig ingewerkt in de werfhelm die iedere bezoeker moet dragen) leidde ons via het verhaal van Maria-Anne van den Tympel, de laatste kasteelvrouwe, doorheen de verschillende vertrekken van het kasteel. Uiteraard was niet alles te bezoeken, het kasteel is immers een werf. Ik kijk alvast enorm uit naar het moment waarop het kasteel weer in volle glorie te bezichtigen zal zijn., inclusief prachtige torenspits die helemaal gereconstrueerd moet worden.

Na ons bezoek aan het kasteel dronken we iets op het terras van het Wagenhuis. We sloten ons bezoek af met een wandeling rond de beroemde vijver.

Daarna reden we naar het bos in de buurt van de Gempemolen voor een tweede wandeling. Mijn vriend en ik met onze cambio en het gezin van mijn petekindje met de (elektrische) fiets.

Van al dat wandelen krijgt een mens honger. We sloten de dag dus af bij de Gempemolen. We genoten van het aperitief met kroketjes en kibbeling op het terras, terwijl de schaduw langzaam beetje bij beetje onze tafel veroverde. Vervolgens verhuisden we naar binnen waar er een tafel voor zes personen voor ons klaar stond. Mijn vis was werkelijk uitstekend en ook mijn tafelgenoten waren zeer tevreden over hun gerechten. Echt een kwaliteitsvol restaurant.

Ik sloot de maaltijd af met een overheerlijke sabayon. De spreekwoordelijke kers op de taart. We namen afscheid van onze vrienden en keerden terug naar Leuven.

Topdag!

Klinken op de vriendschap bij Gastrobar Hop

Wegens agendaconflicten moest ik deze afspraak maar liefst twee keer opnieuw inplannen, maar derde keer, goede keer!

We startten de avond met een flesje champagne/witte wijn op ons appartement en trokken vervolgens met ons vriendengroepje van zes naar HOP Gastrobar. Voor mij de eerste keer dat ik er kwam sinds de inrichting vernieuwd werd. Het verbaasde me wel dat door de herinrichting het aantal tafeltjes binnen flink geslonken was, en dat terwijl er eigenlijk al niet zoveel zitplaats was. Laat ons hopen dat ze na de herinrichting van de Vaartkom een prachtig nieuw terras kunnen opzetten!

Het eten was zoals we dat gewoon zijn weer uitstekend en we lieten ons met genoegen de wijntjes van Surlie smaken bij de verschillende gangen. Ik ben telkens weer onder de indruk van de originaliteit van de gerechten bij HOP Gastrobar. Echt wel een unieke plek in het Leuvense culinaire landschap.

Artisjok en watermeloen als appetizer:

ceviche van makreel, venkel en nectarine:

jonge prei, langoustinejus, tomaat en ricotta:

zeewolf, lamsoor, harissa en wortel:

tartaar van witblauw uit Glabbeek, courgette, ansjovis dip en parmezaan:

gelakte aubergine, miso, waterkers en red meat radijs:

roomijs van Iraanse citroen, zomerfruit, limoen, zoete chili en tahinkoekje:

Geweldige avond!

Sushi at goofball’s

Inclusief foto van de sushi, deze keer! 😉 En dat in combinatie met een hele hoop champagne (geen beeldmateriaal daarvan beschikbaar)!

Voor alles is een eerste keer

Deze namiddag fietste ik de heuvel van Heverlee op naar het Heilig Hartinstituut. Doel van deze missie: de dochter van onze vrienden uit Zichem inschrijven in het vijfde middelbaar. De richting die de dochter wil volgen, is niet beschikbaar in haar huidige school, dus moet ze van school veranderen. En onze vrienden waren net op het moment van de inschrijvingen op vakantie.

En dus fietste ik al puffend de berg op om bijna te verdwalen in de gangen van het Heilig Hartinstituut. Voor een leek als ik vond ik de aanduidingen redelijk summier, maar gelukkig vond ik de juiste gang om in te wachten. Grappig: na mij kwamen er nog ettelijke ouders informeren of dit de plek was om de leerlingen in te schrijven voor de derde graad.

Enfin, ik moest even wachten tot ik aan de beurt was, maar dan verliep het vlot. Ik gaf alle info door die ik had meegekregen van onze vrienden, maar moest toch nog even telefoneren met hen voor wat aanvullende gegevens. Gelukkig waren ze telefonisch stand by voor dit belangrijke moment.

En zo kwam het dus dat ik vandaag voor de eerste en naar alle waarschijnlijkheid ook de laatste keer een leerling heb ingeschreven in het middelbaar.

Vriendendag in M

Vandaag trok ik samen met een vriendin uit Heverlee naar de vriendendag in M Leuven. Op het zonnige dakterras werden we onthaald met koffiekoeken, koffie, thee en fruitsappen.

Na de verwelkoming kregen we een rondleiding achter de schermen van M. Iets wat mijn vriendin en ik vele jaren geleden al eens deden, maar ondertussen was er genoeg veranderd om de rondleiding boeiend te houden. Vooral op het vlak van energiebesparing heeft de ploeg van M inspanningen gedaan.

Vervolgens kregen we een rondleiding doorheen de tentoonstelling van Sarah Smolders en de tentoonstelling Alias, die in het teken van fictieve kunstenaars stond. Bij beide tentoonstellingen is een woordje uitleg van een gids echt geen overbodige luxe. Ik vond de concepten achter Alias erg boeiend, maar ben er zeker van dat ik deze zonder gids niet gecapteerd zou hebben.

Na de rondleidingen was het tijd om de inwendige mens te versterken. En zo belandden we op het terras van Bite Leuven. Altijd lekker daar!

Na de middag moest ik nog wat werken, dus nam ik afscheid van mijn vriendin en wenste haar en haar gezin meteen een fijne vakantie toe.

Sinatra en Zarza

Gisteren stond er een afspraak met de onvolprezen mademoiselle Julie op het programma. We startten de avond met een heerlijke cocktail bij Sinatra. Het is duidelijk dat deze cocktailbar niet langer meer een goed bewaard geheim is, want het is er tegenwoordig bijzonder druk.

Na het aperitief begaven we ons naar Zarza. Mijn laatste bezoek aan Zarza was eveneens met Julie, maar nu liet het weer toe om buiten op het mooie terras te dineren. Wat toch een extra dimensie aan de ervaring gaf. De gerechten waren naar goede gewoonte uitstekend, maar het waren de wijnen die me ditmaal verrasten. Paar heel originele wijntjes mogen proeven!

Appetizers:

Zalm, groene asperge, lavas:

Langoustine & courgette:

Rund selectie by Carnivale, dooierzwam, pavé aardappel, gepofte ui:

Ananas, citrus, pandan:

En omdat we ditmaal een restaurant vlakbij het station hadden uitgekozen, kwam er ditmaal geen geloop om de trein te halen aan te pas! En wat meer was, ik was net in Leuven station toen mijn vriend arriveerde met de trein uit Zaventem. Kon ik hem meteen verwelkomen in Leuven. Een fijne bijkomstigheid.

Kunstuur in Hasselt

Deze namiddag spoorden mijn vriend en ik naar Hasselt. We hadden afgesproken met vrienden die we letterlijk al een eeuwigheid niet meer gezien hadden. Ze stelden voor om samen naar het Kunstuur in Hasselt te gaan. Aangezien ik goeie herinneringen had aan de editie van Kunstuur in Mechelen, zei ik meteen ja. Al had ik daar achteraf een beetje spijt van, want nu was het eindelijk eens mooi weer! Jammer om dan een binnenactiviteit te doen.

Gelukkig hadden we nog tijd genoeg om een terrasje mee te pikken om ons te hydrateren alvorens een uurtje van kunst genieten in het oude stadhuis van Hasselt. En alhoewel ik ondertussen al een paar werken in de tentoonstelling kende, kon ik toch weer genieten van de ervaring. Het Kunstuur is ideaal als je niet overdonderd wil worden door een overdaad aan kunstwerken en graag wat meer tijd neemt om een kunstwerk grondiger te bekijken.

Na afloop wandelden we samen naar het huis van onze vrienden (grappig, onderweg kwam ik nog een Leuvense vriendin tegen) en dronken we een aperitief bij onze vrienden. Mijn vriend maakte kennis met hun prachtige langharige collie, we dronken samen een flesje prosecco (die een beetje te zoet was naar mijn goesting) en luisterden naar de verhalen van de jongvolwassenen. Amai, waar is de tijd dat ik de twee jongste kinderen van onze vriendin als baby in mijn armen gehouden heb? Dat lijkt nog niet zo lang geleden en nu gaat de jongste al naar de universiteit (wel een jaartje vroeger, maar dan nog).

Na het aperitief trokken we naar het Spaanse restaurant Esquina, alwaar we een tapasplank deelden en ik genoot van inktvis als hoofdgerecht.

Na het eten wandelen we samen terug naar het station en namen afscheid met de belofte om geen jaren over een volgende afspraak te laten gaan.

Met de fiets naar Nieuwrode

Allez, niet helemaal. Van Leuven tot Aarschot namen we de trein, alweer we overstapten op de blue-bike. Volgens googlemaps was het vanaf het station van Aarschot een kleine twintig minuten fietsen naar het huis van onze vriendin in Nieuwrode. Ondanks het wisselvallig weer besloten we het erop te wagen met de fiets te gaan. Helaas had ik over het hoofd gezien dat de omgeving rondom Aarschot nogal heuvelachtig is en die zware blue-bikes alles behalve geschikt zijn om heuvels te beklimmen. In de eerste heuvel die we over fietsten, moest ik dan ook deemoedig mijn meerdere erkennen. Ik stapte af en overwon de heuvel te voet, inwendig (en uitwendig) vloekend dat ik akkoord gegaan was met het voorstel van mijn vriend om met de fiets te gaan vanaf het station van Aarschot.

Gelukkig zat het venijn ditmaal niet in de staart. De andere heuvels overwon ik met meer gemak, zij het dat mijn hoofd toch flink rood zag bij aankomst bij het huis van onze vriendin in Nieuwrode. Omdat het nogal kwakkelweer was, sloegen we ditmaal de jacuzzi over, maar we durfden het wel aan om buiten te aperitieven. Echt, lang geleden dat we nog zo’n slecht voorjaar meegemaakt hebben. Wanneer breekt de zomer waar iedereen al zo lang naar snakt nu echt door?

Naar goede gewoonte had onze vriendin haar best gedaan om iets lekkers voor ons op tafel te toveren. Omdat ze de zaterdag zelf nog examens had moeten afnemen van haar studenten, had ze op voorhand een ovenschotel klaargemaakt. Ik moet eerlijk zeggen dat de ovenschotel niet helemaal mijn ding was, maar het fantastische gezelschap en de lekkere wijntjes maakten veel goed.

Mijn vriend en ik maakten het niet te laat, want we moesten nog dat hele stuk terug fietsen naar het station van Aarschot om de laatste trein naar Leuven te halen. En ja, ook nu startte de fietstocht opnieuw met een pittige klim, maar daarna was het bijna de ganse tijd bergaf. Wat een verademing ten opzichte van de heenrit. De terugrit viel zelfs zo goed mee dat ik overweeg om de volgende keer opnieuw de fiets te nemen!

Klinken op de vriendschap bij Taste

Eigenlijk hadden we deze zaterdagavond gepland om te gaan barbecuen bij onze vrienden in Wijgmaal. Helaas strooiden de nukkige weergoden, zoals wel vaker tegenwoordig, roet in het eten. Dus ging ik last minute op zoek naar een tafel voor vier in een Leuvens restaurant. Tot mijn grote vreugde (en ongeloof) was er nog een tafel vrij bij Taste. Eén van mijn favoriete resto’s! Ik denk dat ik nog nooit zo snel mijn gegevens heb ingevuld. 😉

En amai, we werden echt in de watten gelegd. Elke gang was een feest voor de zintuigen, vergezeld van heerlijke aangepaste wijnen. Wat ik bijzonder apprecieer, is het feit dat de chefkok er zoveel belang aan hecht om met lokale producten te werken. Op de wijnkaart vind je trouwens ook een mooi aanbod aan Belgische wijnen. Natuurlijk konden we het niet laten de maaltijd te beëindigen met een kaasbordje, want het kaasassortiment van Taste is werkelijk onovertroffen. Dat we daar een glaasje ratafia én een glaasje cider bij geserveerd kregen, maakte het feest compleet.

Wat een genot!

Amuses: