Vertige revisited

Na een eerste zeer geslaagd bezoek aan deze stijlvolle zaak, die groenten in the spotlight zet, keerde ik met hoge verwachtingen samen met mademoiselle Julie terug naar restaurant Vertige.

Helaas, deze keer keerde ik na ons bezoek terug met gemengde gevoelens. Lag het aan de plek waar we zaten? Bij het raam beneden, waardoor we duidelijk soms aan de aandacht van het personeel ontsnapten? Het liep namelijk al mis bij het aperitief: de ober bracht slechts één drankje. Ik kan er geen statistieken bijhalen, maar ik vermoed dat het toch zelden gebeurt dat een tafeltje van twee personen maar één aperitief bestelt… De douceur des anges bleek ook niet helemaal wat we ervan verwacht hadden (voor een aperitief vonden wij dit echt te zoet), maar dat kan gebeuren, uiteraard. De aangepaste (bio-)wijnen vielen gelukkig beter in de smaak.

De gerechten waren naar goede gewoonte uitstekend en tot in de puntjes verzorgd. Alleen jammer dat het personeel echt geen woord Nederlands spreekt.

We eindigden ons bezoek met een laatste valse noot: we moesten maar liefst drie keer vragen om de rekening. Met als resultaat dat Julie en ik moesten spurten om onze trein te halen. Tja, de ober wilde ons helpen om onze traditie van steevast te laat naar het station te vertrekken in ere te houden, zeker?

Hapjes:

Gerookte vis, ceviche van raap, dragon:

Rode biet, peer, schapenkaas:

Eerste Sint-Jakobsvruchten uit Normandië, verse gember, knolselderij:

Gevulde prei, lactogefermenteerd sap met gegrilde prei-olie:

Gelakte kalfszwezeriken, pompoen, rozemarijn:

Taartje met aardpeer, koffie, pure chocolade:

Versnaperingen:

Evening with friends

Zo fijn om nog eens samen met onze vrienden uit Kampenhout rond de tafel te zitten en bij te kunnen praten. Want amai, dat was alweer bijna een jaar geleden! Time flies! Onze vriendin was pas terug van een trip naar Japan waar ze scheidsrechter was in een badmintontornooi. Ongelooflijk cool dat ze door haar hobby de wereld kan rondreizen, terwijl ze daarnaast een veeleisende job als sportpsycholoog heeft. Veel te vertellen dus! We genoten van het lekkere eten van Convento food en de avond vloog voorbij. Bij het afscheid nemen, beloofden we alvast sneller werk te maken van een volgende afspraak. Meteen een goed voornemen voor 2024.

The Great Escape

Zaterdag om vier uur afgesproken met mijn petekindje, zijn broertje en zijn ouders om voor de allereerste keer samen een escape room te doen. Escape rooms zijn duidelijk in de mode, want het was alles behalve evident om een reservatie voor zes personen te pakken te krijgen op een zaterdagnamiddag, maar gelukkig slaagde de mama van mijn petekindje erin om op het nippertje nog een plek te bemachtigen bij The Great Escape aan de Kinepolis.

En zo gingen we met ons zessen aan de slag om het mysterie van de op een filmset verdwenen actrice op te lossen. Ik moet zeggen dat dit één van de betere escape rooms is die ik al gedaan heb. De raadsels werden afgewisseld met doe-proeven waardoor er een zeer evenwichtig spel ontstond, waaraan iedereen van onze groep een steentje kon bijdragen. Echt een plezier om te zien hoe de jongens genoten. En ja, we slaagden erin te ontsnappen, al was de overwinning bitterzoet (om te weten waarom, moet je deze escape room zelf uitspelen).

Na succesvol uit de escape room ontsnapt te zijn, wandelden we naar ons appartement voor een aperitiefje en een gezellige sushimaaltijd. Een topnamiddag/avond!

Raffat revisited

Deze avond had ik afgesproken met mijn lieve vriendin uit Zoutleeuw. We kennen elkaar al van in het middelbaar en onze vriendschap heeft al die tijd stand gehouden. Geen vanzelfsprekendheid, dat besef ik maar al te goed.

Ik had om 18u een tafeltje bij Raffat gereserveerd voor ons tweetjes. Ik had nog maar net kennis genomen van het feit dat Raffat geen kapstokken heeft en mijn jas bijgevolg dus weer op de grond zou hangen, toen mijn vriendin mij vervoegde. Elegant gekleed, zoals gewoonlijk.

Uiteraard bestelden we een cocktail om te klinken op onze reünie. Uiteraard bestelde ik de signature cocktail, de Bartender’s Delight, die niet alleen fantastisch smaakt, maar er ook nog eens geweldig uit ziet! We maakten het onszelf gemakkelijk en kozen voor de Mother’s tabel menu. En ja, de menu was heerlijk, maar ook exact hetzelfde als de vorige keer dat ik er was. Een klein beetje variatie voor terugkerende klanten zou tof zijn.

En ja, ik weet dat Raffat met twee services werkt, maar we hadden echt het gevoel opgejaagd te worden, omdat de verschillende gerechtjes zo snel na mekaar kwamen. De rekening werd ook stipt om vijf voor acht gebracht met de vriendelijke vraag plaats te maken voor de volgende klanten. En ja, dit wordt duidelijk vermeld bij de reservatie en was dus geen verrassing, maar voor ons ging het echt te snel.

Omdat we allebei het eten wat op onze maag voelden liggen, besloten we niets meer te gaan drinken, maar een gezellige avondwandeling door de Leuvense straten te maken. Kwestie van al dat lekkers te laten verteren.

Na mijn vriendin rondgeleid te hebben in de nieuwe Leuvense stadswijk aan de Vaartkom, bracht ik haar terug naar haar auto, alwaar we afscheid namen met de belofte elkaar snel weer te zien.

Tweede keer, goede keer: De Troubadour!

Vrijdagavond had ik afgesproken met mijn sympathieke oudcollega om samen te gaan eten in Antwerpen. De restaurantkeuze had ik aan hem overgelaten, want hij kent Antwerpen uiteraard beter dan ik. En verrassing: van al de restaurants waaruit hij had kunnen kiezen, had hij toch wel niet gereserveerd bij de Troubadour, zeker! Gelukkig dit keer wel in de Antwerpse versie van dit restaurant. 😉

Het was trouwens weer koekenbak bij de NMBS. De trein naar Berchem die ik in Brussel-centraal wilde nemen, zat zo propvol dat ik er gewoon niet meer bij geraakte. Dan maar de volgende trein genomen, waar ik gelukkig wel zitplaats vond. Na deze ietwat hobbelige start, verliep de treinrit vlotjes. Mijn oud-collega stond me op te wachten in Berchem station en we wandelden samen in de richting van de Troubadour. Omdat we nog een half uurtje hadden voordat het restaurant open ging, dronken we eerst een aperitiefje bij Brel. De avond meteen goed ingezet!

En jawel, het eten van de Troubadour was even lekker, zo mogelijk nog beter, als ik mij herinnerde. De pornstar martini was ronduit fabuleus en de aangepaste wijntjes pasten perfect bij de verfijnde gerechten! We genoten van het lekkere eten en de fijne gesprekken. En de trein terug naar Leuven reed zelfs op tijd. Mirakel!

Ronduit geweldige pornstar martini:

Pan cristal, crème van poulardes en verse vijg + kaaskroketje met oude parmezaan:

Makreel en foi met frisse snijboontjes in citrus:

Kwartel met beuling van Jan Beyens en Cévenne ui:

Hert met aardpeer, schorseneer, spruitjes en hertenjus:

IJs van rode biet met crème van witte chocola:

Zoetigheden bij de thee:

Het Smelt

Eigenlijk had ik mij deze avond ingeschreven voor de preview van Inspired by Love in de Belfiuis Art Gallery, maar ik durfde er door de treinstaking niet op rekenen dat ik ‘s avonds laat makkelijk zou thuis geraken.

Plan B dus, gebruik maken van de Vlaamse Film Actie om samen met mijn vriendin uit Heverlee naar Het Smelt, het regiedebuut van Veerle Baetens. Altijd fijn om onze Vlaamse film een duwtje in de rug te kunnen geven!

Al hoop ik van harte dat de volgende Vlaamse topfilm een iets lichter topic zal uitkiezen, want amai, alweer een film die maakt dat je niet bepaald vrolijk de filmzaal verlaat. Dikke chapeau trouwens voor de twee vrouwelijke hoofdrolspelers die de respectievelijk de jonge en volwassen Eva spelen. Zeer knap geacteerd. Ditmaal had ik het boek niet gelezen, maar het verhaal was me wel min of meer bekend. En zelfs al vond ik de uitkomst redelijk voorspelbaar, je blijft wel gans de film op het puntje van je stoel zitten door de meeslepende vertolkingen. Knap debuut. Benieuwd naar de volgende film van Veerle Baetens.

Antipasti in La Stanza

De laatste zondag van de herfstvakantie hadden we afgesproken met onze vrienden en hun zoon en dochter uit Zichem om samen te lunchen. Om eens niet bij the usual suspects te belanden en ik mijn liefde voor de Italiaanse keuken momenteel een heropflakkering doormaakt, troffen we elkaar bij La Stanza. We gingen voor de lunchmenu en werden, zoals dat hoort, overspoeld met een overdaad aan antipasti. Jawadde! Dat bleef maar komen! De antipasti waren zo overdadig dat ik amper nog een plekje vond voor het hoofdgerecht: pasta met zeevruchten, laat staan voor een dessert.

Tijdens het smullen luisterden we naar de ervaringen van de zoon, die aan zijn eerste jaar unief bezig is. Amai, wat een voorbeeldige student, ik wou dat ik ook zo geweest was in mijn tijd. 😉 Maar niet te geloven dat dat kleine ventje nu al een heuse student is. Hoe snel gaat de tijd!

Om onze overvloedige lunch wat te laten zakken, maakten we een fijne wandeling langs de vele bouwwerven in Leuven en belandden we in de Kruidtuin, mooi tijdens elk seizoen. We spotten zelfs een nieuwe muurschildering! Een fijne namiddag onder vrienden!

Momignies, Oud-Heverlee, Geel en Leuven – 4 november 2023

Helaas, het min of meer aanvaardbare weer van de dag voordien, had plaatsgemaakt voor authentiek Belgisch rotweer. Omdat we om 11 uur al moesten uitchecken, besloten we de handdoek in de ring te gooien en gewoon terug te rijden richting het thuisfront. Mét een tussenstop voor de lunch in Grand Café St. Jean. De laatste keer dat we met ons gezelschap van negen personen rond de tafel zaten. Ongelooflijk hoe snel dat weekend weer voorbij gevlogen was. Ik genoot alvast van mijn roodbaarsfilet met duglérésaus, grijze garnaaltjes en puree. Een mooie afsluiter van een zalig, zij het uitzonderlijk nat en winderig weekend.

Na de lunch namen we afscheid van onze vrienden en reden we met de drie jongedames naar Geel om hen af te leveren bij hun mama, die ongetwijfeld genoten moet hebben van de stilte en rust in huis. 😉

Alweer fijne herinneringen om te koesteren.

Chimay – 3 november 2023

Vrijdagochtend leek storm Ciarán eindelijk wat bedaard! Na het ontbijt reden we naar de Chimay Expérience om de kinderen in ons gezelschap wat meer inzicht te geven in het immaterieel cultureel erfgoed van onze abdijbieren en dan meer specifiek de fameuze trappisten. Mijn vorige bezoek aan deze plek dateerde van juni 2014, maar veel kon ik me daar eerlijk gezegd niet meer van herinneren. Al had ik wel de indruk dat de Chimay Expérience een serieuze make-over had ondergaan en al het personeel op een cursus klantvriendelijkheid gestuurd was. Ik vond het een boeiende ervaring en het deed me plezier om te zien dat de drie jongedames en twee jongeheren met veel interesse de uitleg lazen. Al was dé hit van het bezoek zonder twijfel de volledig verduisterde ruimte waar je je andere zintuigen aan het werk moest zetten.

Na ons bezoek aan de Chimay Expérience wandelden we door het bos naar de abdij, die helaas stevig te lijden heeft gehad door de bezetting van de Duitsers in de tweede wereldoorlog. De mooie neogotische gevel van de abdijkerk maakte plaats voor een vrij sober exemplaar en het interieur was ook ontdaan van alle vroegere rijkdom. Tijdens de wandeling vonden we een geocache, met dank aan mijn vriend die zich speciaal voor dit verlengde weekend een tijdelijk abonnement op de site Geocaching.com aanschafte. Toen we nog dachten dat we mooi weer in het vooruitzicht hadden. 😉

Na ons bezoek aan de abdij was het tijd om die drankbonnetje om te zetten in Chimay’s! Voor de liefhebbers, want trouwe volgers weten dat ik geen bier drink. We maakten van de gelegenheid gebruik om met ons groepje van negen te lunchen in Auberge de Poteaupré. Het was er bijzonder druk, maar we slaagden er toch in een tafel te bemachtigen. En zo’n lekkere forel, dat gaat er altijd wel in!

Na de lunch hadden we een activiteit gepland die hopelijk iedereen kon bekoren: een heuse escape room! We splitsten op in twee groepen: de mannen en de vrouwen. Mijn groepje begaf zich naar de Chimay Escape Room. Echt een fijne activiteit waar vooral het combineren van verschillende competenties tot een geslaagde uitkomst leidt. Dus haalde ik mijn kennis van het bierbrouwproces boven om één van de eerste puzzels op te lossen. 😉 Uiteindelijk strandden we nét voordat we de schat zouden ontdekken. Alle puzzels waren opgelost, we hadden enkel nog het deksel van de schatkist moeten lichten om de schat te vinden. Een goed besteed uurtje, dat zeker! En om het ons ego niet té lastig te maken: de mannen hadden hun escape room ook niet tot een goed einde gebracht.

We twijfelden nog even of we iets zouden drinken in Chimay, maar bedachten ons dat we nog veel eten en drank in ons eigen huisje hadden staan. Genoeg voor een uitgebreid aperitief in de comfortabele zetels van onze gite. En ja, natuurlijk kwamen de Chimay kazen die we deze middag kochten in de souvenirshop van Chimay op tafel om ons aperitief te vervolmaken. Verder hielden we het voor het avondmaal sober met een broodmaaltijd en soep. Daarna werden de spelletjes opnieuw boven gehaald. Na enkele bloederige moordpartijen tijdens het weerwolven, vielen er verrassend veel pokers tijdens het chapeauspel. Hoe luidt het spreekwoord ook alweer? Geluk in het spel…?

Storm Ciarán en bowlen in Hirson – 2 november 2023

‘s Ochtends heerlijk lang uitgeslapen en blij dat onze gite ‘s nachts niet was weggewaaid! Genoten van een heerlijk traag ontbijt met spek en eieren, want wie wil er met zo’n rotweer naar buiten gaan? Een boswandeling leek ons ook niet meteen te verantwoorden, afgaande op de berichten over de doden veroorzaakt door storm Ciarán. Dus liepen het jongste nichtje en ik even naar buiten om de kracht van de wind te voelen en een paar foto’s te nemen en daarna snel weer naar binnen om spelletjes te spelen! Die pooltafel is echt een hit bij jong en oud!

‘s Middags aten we de overschotjes van de Mexicaanse wraps op en daarna reden we naar Hirson voor onze namiddagactiviteit: bowlen in l’Île Verte. Eerlijk, ik ben niet echt een fan van bowlen (mijn nagels komen nooit ongeschonden uit zo’n bowlingavontuur), maar we zochten een binnenactiviteit waar de kinderen hun energie in kwijt konden. En dan is bowlen heel geschikt. En alhoewel de bowlingzaak beslist een vintage uitstraling had, was het drankenaanbod meer dan ok. Het werd trouwens een onverwacht bloedig bowlingpartijtje, toen het middelste nichtje van mijn vriend opeens zomaar out of the blue een bloedneus kreeg. Gelukkig was het toilet voorzien van heel veel papieren handdoekjes (danku, coronacrisis) en stopte het bloeden na een tijdje vanzelf.

Na een dik uur bowlen reden we terug naar onze gite, alwaar we eerst veel te veel aperitiefhapjes aten en vervolgens genoten van de lekkere zelfgemaakte spaghetti van onze vrienden. De rest van de avond speelden we weerwolven, black stories en chapeau. Zo fijn dat de jonge garde ondertussen de concepten van overbluffen en onderbluffen helemaal onder de knie heeft!

Yet Another Blog

Life on my side

vrienden