vrienden

Blitzbezoek

In mijn agenda stond vandaag: bezoek aan vrienden E, L en hun lieflijke dochter M in Den Haag. Helaas kon deze afspraak niet doorgaan omdat E en L op het laatste nippertje andere, dringende verplichtingen hadden ergens in het verre West-Vlaanderen. Omdat ze op de terugweg naar Den Haag toch bijna langs Leuven passeerden, stelden ze voor om het goed te maken met een superblitzbezoekje. Dochter M is net één jaar en moet ‘s avonds op tijd in bed, dus lang konden ze niet blijven.

Mijn vriend en ik vonden dit een perfect voorstel. E, L en M zouden rond het avondeten bij ons zijn. We kochten quiches op de kerstmarkt. Gewoon in de oven steken en klaar. Op die manier beperkten we onze tijd in de keuken tot het minimum en konden we voluit bijpraten.

En bijpraten hebben we gedaan. Amai. Het is gewoon onmogelijk om al de opgespaarde verhalen van bijna een jaar in twee uur te proppen. Het gesprek sprong van de hak op de tak. En oja, dit ook nog en dat en ja, hoe is het daar nog mee? En Australië? En wat zijn jullie plannen? Kleine M demonsteerde dat ze al goed aan het handje liep, al zal alleen lopen nog niet voor morgen zijn. Haar dikke wangetjes tonen alvast dat ze een echte levensgenieter is, net als haar ouders.

Na het blitzbezoek namen we afscheid. Een beetje spijtig dat we geen ganse dag hadden om bij te praten, maar ik ben heel blij dat ik E, L en M nog eens gezien heb. En na hun plannen gehoord te hebben, zit het er dik in dat we hen de volgende keer in Zwitserland mogen bezoeken…

The good life

Er zijn weinig dingen waar ik meer van kan genieten dan een avond in goed gezelschap in een gezellig restaurantje. Gisteren was zo’n avond. We hadden afgesproken om met L en J iets te gaan eten in Entre Nous in de Naamsestraat. Een restaurantje dat ik nog bezocht had. Toen we er binnenkwamen, bleek dat reserveren niet echt nodig geweest was. Het was er bijzonder leeg en op ons tafeltje na, was de bediening werkloos. Een beetje jammer, want het eten was lekker: mijn hertenfilet was superlekker, alleen de witlof had wat langer mogen stoven. Gelukkig druppelden later op de avond nog wat mensen binnen. Want het is toch wel pijnlijk, zo’n groot restaurant met zo weinig volk.

Enfin, wij trokken het ons niet aan en babbelden er duchtig op los, terwijl we nipten van de voortreffelijke wijn die L gekozen had. Zo duchtig dat we meteen ook voor entertainment zorgden voor het enige koppeltje dat zich in onze buurt bevond. Ze waren overduidelijk erg geïnteresseerd in onze gesprekken. 😉

Als afsluiter zijn we nog iets gaan drinken in Bar Louis, een chic café op de Grote Markt voorzien van gezellige zeteltjes om in weg te zakken. Alleen jammer van dat verstopte afvoerputteke (allez, ik denk toch dat dit de oorzaak is) dat vooraan voor een beetje een rioollucht zorgt. Gelukkig hadden we daar achteraan geen last van. Mijn vriend was onvermoeibaar, want hoewel ik mijn ogen stilletjesaan voelde dichtvallen, leek hij geen enkel teken van vermoeidheid te tonen. Tegen een uur of half twee vond ik het echter welletjes en trokken we richting bed.

Bedankt, L en J voor de gezellige avond. Dat doen we snel weer!

Star Wars Marathon

‘t Was een geslaagde avond! Lekkere cocktails, fastfood voor de hongerige magen en een schitterend beeld dankzij de projector van mijn vriend zijn werk. Al vrees ik dat ik wegens dichtvallende ogen stukken gemist heb van Return of the Jedi. 😉 Met dank aan boskabout, werkmens, ntone en special guest Lucie voor het uitmuntende gezelschap.

En ja, mijn vriend en ik overwegen serieus een Lord of the Rings marathon. Al gaan we dan toch een tikkeltje vroeger moeten beginnen. 😉

Plaatsen vrij voor Star Wars marathon!

Een hele tijd geleden besloten mijn vriend en ik een Star Wars marathon te organiseren voor wat vriendenbloggers. Voornamelijk omdat lime nog nooit een Star Wars film gezien had en wij ons geroepen voelden dit gat in haar cultuur te dichten. De eerste datum die uit de bus kwam, werd verschoven omdat diezelfde lime onverwacht niet van de partij kon zijn.

Een nieuwe datum werd geprikt, maar blijkbaar wordt onze Star Wars marathon door het noodlot achtervolgd. Verschillende deelnemers haakten af met uiteenlopende excuses als een shot gun wedding, een crematie en een reisje naar het buitenland. Bijgevolg zijn er 3 plaatsen vrijgekomen voor andere Star Wars liefhebbers. Plaats van het gebeuren: ons appartementje in Leuven. Tijdstip: zaterdag 29 november om 16.00u. Mijn vriend en ik zorgen voor de drank, de films en de filmprojector.

Star Wars liefhebbers, stuur mij een mailtje! De eerste drie reageerders zijn verzekerd van een gezellige avond in goed gezelschap.

Vrolijke vrijdag

Ik wilde dit weekend vertellen over wat ik vrijdag deed, maar die plannen kwamen in de verdrukking door wat ik zaterdag en zondag deed en niet deed. Toch vind ik dat vorige vrijdag memorabel genoeg was om er toch nog een kleine uiteenzetting aan te wijden.

Mijn belevenissen tijdens de werkdag sla ik gemakshalve over, niemand zal behoefte hebben aan nog eens wat gezeur over vergaderingen. Vrijdagavond was echter andere koek. We startten onze avond met een Mexicaans etentje in de Vera Cruz. Met de bonnen die ik elk jaar toegestuurd krijg voor mijn verjaardag was het een heel voordelig etentje. Zeker omdat we voor één keer de margarita-verleiding konden weerstaan. Niet moeilijk, we wisten immers dat we mojito’s in het vooruitzicht hadden.

Na een portie werkelijk voortreffelijke fajitas trokken we naar de openingsreceptie van de vereniging die op het gelijkvloers van onze appartementsblok huist. De lokalen waren al langer open, maar nu waren ze ongeveer volledig afgewerkt en alle bewoners van het gebouw hadden een uitnodiging gekregen. Jongens, dat was niet zo’n goeie beslissing. We werden bijna omvergestaard. Toegegeven, ik had een niet zo bescheiden décolleté aan, maar ik voelde me bepaald ongemakkelijk onder al die blikken van oude madammekes en meneren. Gelukkig was er de vriendelijke meneer van de radioclub die ons een privérondleiding gaf.

Van de ene rondleiding naar de andere. Na de tegenvallende receptie (geen druppel drank gezien), woonden we een paar straten verder een fijne pre-housewarmingparty bij. Al een geluk dat we zelf een flesje schuimwijn bijhadden, want de rumleverancier liet op zich wachten. 😉 Chic volk komt altijd te laat, nietwaar? Tijdens de rondleiding in het leuke huisje werd ons het geheim van de vastgeketende kelderbewoners verklapt. Handig om de was en de strijk gedaan te krijgen, naar het schijnt.

Toen dan eindelijk de drank samen met twee sympathieke bloggers gearriveerd was, begaf ik mij naar de keuken om met wat kunst- en vliegwerk mojito’s te maken. Help me eraan denken dat ik de volgende keer geschikte mojitoglazen meeneem én mijn eigen stampers. De icecrusher daarentegen bleek een geheel overbodig accessoire te zijn door de aanwezigheid van mini-ijsblokjes in plastic zakjes. Sorry alvast voor het plakkerig achterlaten van je keuken, werkmens.

Het was een supergezellige avond, met toffe gesprekken, nu en dan een nerderig zijsprongetje (ik pleit schuldig), steken boven en onder tafel en jawel, we mochten de sympathieke verovering van Kathleen in het echt bewonderen. We sloten de avond af met een paar spelletjes weerwolven. Duivels koppel Ntone en Greet kunnen in de toekomst, wat mij betreft, by default gelyncht worden. Volgens mij waren ze 75 procent van alle keren weerwolf. En toch bleven de mensen mij maar by default lynchen. Why? Why?

Spijbelen

Eigenlijk moest ik vanavond naar een verjaardagsfeestje in Antwerpen. Maar noch mijn vriend, noch ikzelf hadden er veel zin in. We zijn deze ochtend allebei opgestaan met een lichte verkoudheid (neus verstopt, nood aan zakdoekjes, u kent dat wel). Niets ernstigs, maar wel een reden om vanavond niet in een rokerig café tot superlaat in de nacht alcohol binnen te kappen. We willen superfit zijn voor onze Australiëreis, nietwaar. Het cadeautje dat we gekocht hadden voor de jarige, sturen we dan wel met de post op. Eens vroeg in bed kruipen zal deugd doen.

Een schitterende herfstdag?

Vandaag waren de weergoden ons nog eens gunstige gezind. Zonde om op zo’n mooie dag binnen te blijven zitten, dus trokken we onze zomerkleren aan voor een wandeling richting Abdij van ‘t Park om daar de ikonen te bekijken. We waren niet de enigen die dit prachtige domein hadden uitgekozen voor een wandeling. Jong en oud genoten zichtbaar van de zon en de herfstkleuren. Een herinnering aan de mooie zomer die ons beloofd werd, maar er nooit kwam.

Op zo’n schitterende dag valt het moeilijk te begrijpen dat er mensen zijn die zo diep in de put zitten, dat ze geen andere uitweg zien dan een overdosis pillen slikken in combinatie met overdadig alcoholgebruik. Dit weekend is het nog goed afgelopen, maar het had anders kunnen eindigen. Er zijn ook dagen dat ik mij slecht voel en misschien komt er onnadenkend al eens het zinnetje: “ik wou dat ik dood was” uit. Maar ik kan mij moeilijk inbeelden hoe zwart het gat moet zijn waarin iemand zich bevindt die werkelijk tot uitvoering overgaat. 

Ik hoop dat niemand die deze blog leest, met gedachten aan zelfdoding rondloopt. Mocht dit toch het geval zijn, zoek alsjeblieft hulp. Praat erover. Neem iemand in vertrouwen. Ga in therapie. Het leven is heus de moeite waard, al lijkt dat even niet zo.

Mooie herfstnamiddag bij de Abdij van t Park

Shopping saturday

Omdat we toch vroeg uit bed waren, besloten we maar ineens door te bijten en de aankopen voor Australië te doen die al een tijdje op ons lijstje stonden. De eerste stop van de ochtend leverde de meeste aankopen op. Na een gigantische omleiding bereikten we de D’Store alwaar we de trend voor de dag zetten: we liepen er de neef van mijn vriend tegen het lijf, net toen ik aan het bedenken was welke kleurtjes er nog ontbraken in mijn Sloggi hot hips collectie. Weet die neef meteen wat mijn favoriete ondergoed is. 😉 Verder kochten we nog een paars topje, twee fleeces (een rode en een gifgroene) voor mij en een fleece voor mijn vriend (een rode). De wandelsandalen die we zochten, waren helaas uitverkocht, maar verder waren we tevreden met onze aankopen en dan vooral met de korting die we kregen.

Daarna trokken we het stadscentrum van Leuven in. Daar liepen we werkmens tegen het lijf. Dat schijnt een zaterdagse gewoonte te worden. 😉 Na een kort babbeltje namen we afscheid om vijf meter verder tegen vriendin H op te botsen. H vertelde ons dat zij en C op dezelfde dag als wij op reis vertrekken. We vliegen dan wel tegenovergestelde windrichtingen uit, maar er is een kans dat we mekaar eventjes zien in de luchthaven van Londen. We gaan alleszins ons best doen om daar een ontmoeting te regelen. It’s a small world afterall.

H was onderweg naar het huisje waar zij en C wonen en vertelde ons dat C ergens wandelschoenen stond te passen. We vermoedden dat die ergens wel eens de A.S. Adventure zou kunnen zijn, de winkel waar wij een tweede poging wilden doen om wandelsandalen op de kop te tikken. En jawel, bij het binnenstappen sprong meteen de verwarde haardos van C in ons blikveld. Hebben we fijn naast mekaar schoenen zitten passen. Mijn vriend en ik schaften ons twee paar teva’s aan. Ik vind die van mij oerlelijk, hopelijk betekent dat dat ze oerdegelijk zijn. 😉

Daarna begaven we ons richting het Besloten Land. Ik kon niet langer wachten om mijn verjaardagscadeautje te verzilveren. En ja, op weg naar de Parijsstraat kwamen we T tegen, broer van mijn goede vriendin T. Hij vertelde ons dat hij volgende week op vakantie vertrekt, richting Toscane. Het lijkt wel alsof iedereen België ontvlucht. 😉 In het Besloten Land konden we ons dankzij de Besloten Feesten helemaal uitleven. Dit was het resultaat:

Daar zullen we wel eventjes zoet mee zijn.

Op weg naar huis hielden we een kleine tussenstop om een smoothie te drinken. Kwestie van wat energie op te doen om al die strips en twee paar sandalen naar ons appartement te sleuren. Strips zijn verdorie zwaar! En daarmee was de namiddag ook alweer om…

Wii!

De Wii vrolijkt al uw feestjes op! Gisterenavond zijn we naar een verjaardagsfeestje geweest, waar de gastheer net een nieuwe gigantische tv en een Wii gekocht had. Zo hard moeten lachen met de kerels die Star Wars, the force unleashed aan het spelen waren. Schudden met die light saber! De sexuele connotaties waren niet ver weg. :-) ‘k Heb het zelf ook eens geprobeerd, maar had de helft van de tijd gewoon geen idee wat ik aan het doen was. Geef mij toch maar tennis of hoelahoep. 😉