vrienden

Babyborrel!

Tot elf uur in bed liggen op zondag, het komt er niet elk weekend van. Hoewel ik hou van actieve en goed gevulde weekends, moet ik toegeven dat dit uitslapen mij enorm deugd heeft gedaan. Die vervelende luchtwegeninfectie/hoest/verkoudheid/whatever waar ik nu al een week of twee mee sukkel, laat zich moeilijker overwinnen dan eerst gedacht. We lieten er zelfs een middernachtelijk feestje op zaterdag voor schieten.

Lekker lui gebruncht en dan op het gemak naar een babyborrel in Bertem gereden. In januari werden maar liefst vier baby’s geboren in onze vriendenkring, waardoor we in februari heel wat babybezoekjes op de agenda hebben staan. Eerst was het een beetje zoeken, op de babyborrel. We kenden er buiten de trotse mama niemand (met de papa hadden we enkel nog maar virtueel kennis gemaakt). Dus kozen we op goed geluk een plek uit aan tafel bij een koppel dat er ook een beetje eenzaam bij zat.

Een mens kan al eens geluk hebben: na een eerste kennismaking bleken ze even fervente reizigers als wijzelve te zijn. Japan en Australië waren twee reisbestemmingen die we gemeenschappelijk hadden en waar we wel een paar uurtjes over konden doorbomen. En, en, en, de man van het koppel bleek binnenkort voor een paar weken naar Schotland te gaan en kon ons geweldig goeie tips geven voor onze Schotlandreis in juni (die ik tot mijn grote schande nog helemaal moet plannen). En zo vloog de namiddag voorbij en bleven we tot ongeveer de laatsten plakken.

Nice.

Sneeuw op het platteland

Het was best wel romantisch: zaterdagnacht met z’n tweetjes in de auto terwijl de sneeuwvlokken naar beneden dwarrelden op de verlaten Limburgse wegen. Mooi hoor, zo’n appartement met uitzicht op de boerenbuiten en ezeltjes in de tuin. We konden zien hoe gelukkig onze vrienden waren in hun mooi en gezellig appartement, een pak groter dan het onze. En toch zou ik niet willen ruilen. De nabijheid van een stad, alle verplaatsingen te voet of met de fiets kunnen doen, ‘s avonds altijd leven op straat en een cultureel en vrijetijdsaanbod om U tegen te zeggen. I really love living in Leuven city.

De laatste nieuwjaarsreceptie van 2013

Was er eentje op ons eigen appartementje. Met tien medewerkers aan een gezamenlijk project rond onze tafel en een kerstboom die nog voor een klein beetje eindejaarssfeer zorgde. Wat cava, prosecco, witte wijn, hartige en zoete hapjes en het werd twee uur ‘s nachts voordat we er goed en wel erg in hadden. We toastten éénmaal met Estse wodka op een gelukkig en geslaagd 2013. Als de rest van het jaar voorbijvliegt zoals de maand januari voorbijgevlogen is, zal het niet lang duren of we kunnen alweer klinken op 2014.

Misschien moeten we die kerstboom gewoon laten staan. 😉

Wijnproefcursus

Nog zoiets wat ik al heel eens wilde doen, maar wat er maar nooit van kwam. Gelukkig hebben wij ondernemende vrienden die gewoon hun woonkamer ter beschikking stellen voor een avondje wijn proeven voor een bende van 13 personen. Heel erg leuk én leerrijk. Ik krabbelde voor mezelf wat notities bijeen op een blaadje, die ik hieronder overneem ter lering ende vermaak. Het was een basiscursus, dus we begonnen met het onderscheiden van de verschillende geuren die je in wijn kan herkennen, want in tegenstelling tot wat mensen denken, proef je met je neus. Je tong kan enkel de smaken: zoet, zuur, zout en bitter onderscheiden (over umami hebben we het niet gehad). Die smaken worden op verschillende plekken van de tong waargenomen, dus het is bij het wijnproeven erg belangrijk om de wijn goed in je mond te laten ronddraaien. Maar voordat je proeft, moet je natuurlijk eerst ruiken! Opgelet, ruik eerst en wals daarna pas met de wijn in het glas alvorens een tweede keer te ruiken.

Bij de witte wijnen concentreerden we ons vooral op het verschil tussen Chardonnay en Sauvignon. Enkele tips om beide druivensoorten uit mekaar te houden:

  • Chardonnay ruikt onmiskenbaar naar banaan.
  • Sauvignon is over het algemeen lichter van kleur, Chardonnay is geler. Opgelet, dit geldt niet als de ene wijn ouder is dan de andere.
  • Chardonnay heeft een meer mollige smaak.
  • Sauvignon is fruitiger en heeft meer zuren dan Chardonnay.

Bij de rode wijn leerden we de Merlot van de Cabernet Sauvignon onderscheiden:

  • Merlot is de meest geteelde druif ter wereld.
  • Merlot ruikt naar rood fruit en drinkt over het algemeen makkelijk weg.
  • Cabernet Sauvignon heeft meer body en is een iets moeilijker wijn.
  • Cabernet Sauvignon ruikt naar zwart fruit (cassis) en bevat meer tanines.

Algemene weetjes:

  • Tanines vind je enkel in rode wijn. Hoe meer tanines hoe droger het gevoel in je mond als je de wijn drinkt.
  • Heel gele wijn is ofwel zoete dessertwijn ofwel te oude witte wijn (die dan naar sherry begint te smaken).
  • Als je wijn naar vanille smaak, komt dit omdat hij gerijpt is op houten vaten.
  • Molligheid = zoetigheid van de wijn, wordt waargenomen op het puntje van de tong.
  • Zuur genereert speeksel. Een goeie wijn moet zuren bevatten.
  • De geuren appel, appelsien en citroen vind je enkel terug in witte wijnen.
  • Als je een gerookte smaak proeft, komt de wijn waarschijnlijk uit Zuid-Afrika.
  • Jonge rode wijn heeft een paarse tint, oude wijn heeft een bruine tint.
  • Hoe stroperiger de wijn, hoe duurder óf hoe zoeter.

Akelig

Deze namiddag zouden mijn vriend en ik op babybezoek gaan bij een vriendin met wie ik samen gestudeerd heb en die pas bevallen is van haar derde kindje. Tot ik deze ochtend op de nieuwjaarsreceptie voor de M-bassadeurs een bericht kreeg dat ze onze afspraak moest afzeggen. Ze hadden deze ochtend problemen gekregen met hun nieuwe chauffage waardoor er CO was vrijgekomen. Ze waren net met het hele gezin terug van spoed om te controleren of niemand CO intoxicatie had. Man, daar was ik toch even niet goed van, want dit had zo veel slechter kunnen aflopen. In een flits zag ik mezelf en mijn vriend deze namiddag voor de deur staan, niets vermoedend, terwijl zij met hun vijven bevangen door CO binnen in huis zouden liggen. Brrr, ik mag er niet aan denken.

Enfin, ik ben heel blij met dit happy end. En een afspraak, die valt te verzetten, nietwaar?

Een bijzondere kerstboom

Zondag waren we uitgenodigd bij de toekomstige ouders van mijn petekindje om hun kerstboom te bewonderen met kerstballen uit de hele wereld. Driekoningen is nu eenmaal de laatste dag dat het nog officieel is toegestaan een kerstboom in huis te hebben (tenzij je, zoals wij, je kerstboom pas twee dagen voor oudjaar gezet hebt). Ondertussen hebben we al twee kerstballen bijgedragen aan de collectie: eentje uit Japan en eentje uit Genève. Ik kijk er alvast naar uit om de collectie in de toekomst verder aan te vullen.

We maakten kennis met de peter van mijn toekomstige petekindje, dronken een glaasje Chardonnay Meerdael, belegden onze pizza’s met héél véél beleg en werden verwend met een voortreffelijke chocolade panna cotta. Meer van dat. :-)

Een bijzondere zaterdag

De eerste zaterdag van het nieuwe jaar was er eentje om in te kaderen. Een aaneenschakeling van eerste keren, altijd leuk om de routine van het dagelijkse leven te doorbreken.

Het petekindje van mijn vriend las voor het eerst haar nieuwjaarsbrief voor. En ze deed dat werkelijk schitterend. Met veel overgave en een bijzonder goede intonatie. Heel knap voor zo’n ding van drie. Uiteraard kreeg ze daarna een centje en een dikke knuffel.

Omdat we haar extra in de watten wilden leggen, nu ze de aandacht van de mama en papa met een extra zusje moet delen, namen we haar mee naar een binnenspeeltuin in de buurt. Handig, zo’n binnenspeeltuin, je laat het kind in kwestie los op de speeltuigen en vervolgens zie het je het kind alleen nog maar terug als het dorst of honger heeft. Werden binnengespeeld: een fristi in recordtempo, een flesje water dat iets spaarzamer genuttigd werd, een K3-ijsje en een kleine portie spaghetti. Het petekindje was superbraaf, alleen bij het naar huis gaan, werden we even op een scène getrakteerd, maar dat had ik wel verwacht. Ik ben er alleszins zeker van dat ze ‘s nachts als een roosje geslapen zal hebben, ze was helemaal uitgeteld toen we haar bij haar ouders afleverden.

Vanuit de Kempen reden we vervolgens door naar Brussel voor het verjaardagsfeestje van een collega van mijn vriend. Dezelfde collega wiens huwelijk we een aantal jaar geleden bijwoonden. Spijtig genoeg is het huwelijk ondertussen alweer voorbij, maar geen erg, beide ex-echtgenoten hebben opnieuw de liefde gevonden. Ik wist niet zo goed wat te verwachten van een Pools verjaardagsfeestje, maar eigenlijk feitelijk had ik het moeten weten: een overdaad aan drank en eten. En een gastheer en gastvrouw die voortdurend bezorgd vroegen of we wel genoeg te eten of te drinken hadden. Dik spijt van die veel te grote en niet zo bijster lekkere spaghetti die we in de binnenspeeltuin binnengepropt hadden.

We knoopten een heel fijn gesprek aan met een Roemeens koppel dat plannen had om voor hun huwelijksreis naar Japan te gaan, haalden herinneringen op aan Japanse onsens, lachten wat geforceerd met de grapjes van een absoluut onverstaanbaar Engels sprekende Pool, vroegen ons af tot welke taalfamilie Fins behoort (Oeraals, net zoals het Ests) en vergat ik in een vlaag van verstandsverbijstering dat Roemeens een Romaanse taal is. Tijdens de rit naar huis herinnerde mijn vriend me eraan dat we van het Roemeense koppel met wie het zo goed klikte een uitnodiging gekregen hadden voor hun trouwfeest in Bulgarije, maar dat dit samenviel met ons reeds geplande weekend in Kopenhagen. En dat vond ik even heel erg spijtig, maar tja, een mens kan niet alles hebben, zeker?

Exit 2012

Ziezo, 2012 werd zoals dat hoort in stijl uitgewuifd. Dit jaar vierden we Oudjaar op ons appartementje met twee bevriende koppels. Het was onze allereerste kennismaking met de nieuwe vriendin van kameraad-wereldburger H, die na een jaar in Madrid gewerkt te hebben, terugkeert naar zijn geliefde Chicago en zijn Chinese vriendin daar. De Chinese vriendin viel meteen in de smaak, vriendelijk, intelligent en maakster van bijzonder lekkere dumplings. En jullie zullen ondertussen al wel weten dat ik een echte dumpling-liefhebber ben. Het voorgerecht was dan ook een schot in de roos.

Het was voor de Chinese vriendin haar eerste bezoek aan België en bij uitbreiding Europa. Het was voor haar dan ook een erg bijzondere reis: kennismaken met de familie van haar vriend én met een nieuw continent. Behoorlijk spannend allemaal. Geen wonder dat het reizen zijn tol had geëist in de vorm van een zware verkoudheid. Het arme kind heeft de hele avond zitten snuffelen. Echt jammer. We zullen ze nog eens moeten gaan opzoeken in Chicago, of wie weet, in China voor een trouwfeest of zo (een mens kan maar dromen!).

Natuurlijk had ik het even met vriend H over de fiscal cliff. Amerikaanse politiek is nu eenmaal één van onze favoriete gespreksonderwerpen. Maar om de avond niet te zwaar te maken, stapten we al snel over op lichtere onderwerpen zoals de recente vakantie in Costa Rica van het andere aanwezige koppel.

Voor het hoofdgerecht hadden we ons er een beetje makkelijk vanaf gemaakt: het is gewoon superhandig om zo’n goeie traiteur als Vis&Gevogelte bij ons om de hoek te hebben. Iedereen genoot dan ook van de hertensteak in jagersaus met peertjes en veenbessen en aardappelgratin met truffel. Jammie!

Om eerlijk te zijn, zat ik al vol na het hoofdgerecht, maar er moest toch geproefd worden van de chocoladetaart met chocomousse en chocoladeganache die vriendin U gemaakt had. Een beetje te zwaar voor mij, maar ik moet toegeven dat het mij niet zou lukken zo’n taart uit de oven te toveren. Mijn bakkunsten zijn erg beperkt.

Na het dessert werd de champagne bovengehaald en genoten we vanaf het balkon van het vuurwerk in Leuven. En ik placeerde in het nieuwe jaar een Gangnam Style dansje. Aja!

We moesten helaas te vroeg afscheid nemen van vriend H en zijn Chinese vriendin, omdat ze echt te ziek was om nog langer te blijven. Met z’n vieren speelden we nog een paar uurtjes Boonanza en daarmee was 2013 ook alweer ingezet.

Het laatste weekend van 2012…

Vormde een waardige afsluiter. Zaterdag deden we het rustig aan. In de namiddag spraken we af in De Dry Coppen met een bevriend koppel voor een warme chocomelk, een kopje koffie, een prosecco en een gezellige babbel. Het was er druk, maar we vonden nog net een plaatsje voor vier (een heel hoogzwangere buik inbegrepen). De rest van de zaterdag ging op aan opruimen en het afronden van het alweer veel te snel voorbij gevlogen jaar 2012.

Zondag kwamen onze vrienden uit Duitsland logeren. We brachten de namiddag door in M, onze Leuvense trots. Het was leuk om het museum door ogen van anderen te zien, want ik herinner me nog goed hoe zeer ik onder de indruk was van de architectuur tijdens mijn allereerste bezoek (in gezelschap van twee koninklijke hoogheden dan nog wel). Ondertussen ben ik M-bassadeur en ben ik er al zo vaak geweest dat de initiële betovering weggevallen is. Het deed deugd om te zien dat onze vrienden even hard van het museum genoten als ik die eerste keer. Al was onze vriend niet echt een fan van de moderne kunst die getoond werd, zelfs niet van de enig over gebleven Sol LeWitt kamer. Snikje.

‘s Avonds kookten we op ons appartementje. Onze Duitse vriendin is vegetarisch, een goeie reden om nog eens een oud receptje van onder het stof te halen: mie met paddenstoelen en paprika’s. Een verrassend eenvoudig, maar zeer lekker gerecht dat we vroeger wel vaker maakten. Voor het voorgerechtje hielden we het sober met wat groentjes en humus en voor het nagerecht had ik fruitsla gemaakt. Kwestie van ons de dag voor oudjaar al niet te overeten. Spijtig genoeg bleek onze vriendin wat allergisch te zijn aan appels en laat ik nu net heel veel appels in de fruitsla gedaan hebben. Gelukkig was er als backup ijs met chocoladesaus. En zo hadden we toch nog allemaal een dessert. En het overschot van de fruitsla kan wellicht nog dienen voor Oudejaarsavond of als ontbijt de komende dagen. Kwestie van een tegengewicht te bieden aan al die culinaire overdaad.

Variatie troef

Het bijzonder gevarieerde weekend begon vrijdagavond op café met de collega’s. Onze kantoren sluiten tussen kerst en nieuwjaar en de meeste collega’s hadden ook de maandag vrijaf, dus de avond was opgevat als een afsluitende drink voor dit werkjaar. Spijtig genoeg werd ik geplaagd door een bijzonder vervelende verkoudheid, waardoor ik niet in optima forma verkeerde. Ik hield het dus bij twee glühweins om de hoest te verzachten en keerde op tijd terug naar huis. Jammer, want ik had wel zin in een avondje stappen met de collega’s.

Zaterdag sliep ik uit tot 12 uur, een aantal nachtelijke onderbrekingen door hoestbuien niet meegerekend. ‘t Was duidelijk nodig. Ik voelde me dus al wat beter toen we in de namiddag naar onze vrienden in Meldert reden. Normaalgezien zouden we met drie koppels en vier kindjes zijn, maar helaas moest één koppel (de vrienden die we bezochten in Kopenhagen) het laten afweten door ziekte. Heel jammer, want we hadden zo’n plezier gehad met hun oudste zoon in Kopenhagen en ik keek ernaar uit om hem terug te zien. Ach, volgende keer beter.

We aten samen pasta en panna cotta, babbelden over vanalles en nog wat, bewonderde de twee (2!) kerstbomen, namen foto’s van de fotogenieke kindjes en bleven plakken tot ‘s avonds laat. Heel relax en gezellig. Omdat ik nog altijd niet honderd procent was, keken we nog naar aan aflevering van Bones en kropen we vroeg onder de wol.

‘s Zondags verliep ongeveer in het zelfde ritme: uitslapen, ontbijt/lunchen en dan de auto in voor een ritje naar Tongeren voor de operette “Victoria en haar huzaar” in het Casino. Net zoals twee jaar geleden kwam na veel verwikkelingen alles weer goed op het einde, vonden de geliefden elkaar en beleefden we veel plezier aan de voorstelling. Operette is echt een fijn en luchtig genre dat toegankelijk is voor iedereen.

Na de operette aten we iets met onze vrienden-muzikanten en hun kindjes in de Intermezzo. De kindjes waren moe en trokken met de papa naar huis en wij bleven nog wat plakken met de mama voor Heel Serieuze Gesprekken over Heel Zware Onderwerpen en Veel Triestigheid. Maar ik denk wel dat het haar deugd gedaan heeft. Ook dat is vriendschap:  een luisterend oor bieden als het even minder goed gaat.