Gisteren waren mijn vriend en ik en een ander bevriend koppel en hun dochters uitgenodigd bij vrienden in Moorsele. Aangezien we tegenwoordig proberen zo veel mogelijk het openbaar vervoer te nemen, had ik op voorhand opgezocht op de combinatie trein & blue-bike een optie was. En ja er waren twee mogelijkheden: ofwel sporen naar Wevelgem en daar een gewone blue-bike ontlenen ofwel sporen naar het station van Kortrijk en daar een elektrische blue-bike nemen. De fietstocht van Wevelgem naar Moorsele was een stuk korter, maar mijn vriend en ik hadden allebei wel zin in een langere fietstocht.
Dus spoorden we ‘s ochtends naar Wevelgem op een trein waarop verrassend veel plaats was. In Kortrijk wachtte ons echter een onaangename verrassing: er was nog maar één elektrische fiets beschikbaar. Gelukkig is mijn vriend een gentleman en bood hij aan een gewone fiets te nemen voor de fietstocht van een half uur. Gelukkig is het in West-Vlaanderen vrij vlak en is een half uur fietsen op een gewone fiets niet onoverkomelijk. Omdat ik de elektrische fiets had, nam ik de rugzak met onze laptops en de cadeaus voor onze gastheer en gastvrouw mee in mijn bagagerek.
Na een aangename fietstocht parkeerden we onze fiets op de oprit van onze vrienden. Toen ik de fiets op slot wilde doen, merkte ik dat deze vol wit kleverig spul hing dat ik in eerste instantie niet meteen kon thuiswijzen. Tot mijn eurocent viel: in de zijzak van de rugzak met de laptops en de cadeaus, zat de bus zonnecrème. Doordat we de rugzak niet goed gepositioneerd hadden in het bagagerek was de bus klem komen te zitten en was er een deel van de inhoud over de fiets en helaas ook mijn mooie nieuwe jas uitgesmeerd geraakt. Gelukkig slaagde ik er met een natte doek in de meeste crème van de jas af te vegen. Je zag nog een beetje een filter van de crème als je in de juiste hoek naar de jas keek, maar ik besliste het zo te laten en mijn mooie nieuwe jas van Rainsisters (dikke fan!) niet te wassen. Want mijn ervaring is dat welk product je ook gebruikt om zo’n waterdichte jas te wassen, het resultaat toch nooit meer zo goed is als oorspronkelijk.
Na dit slapstick incident konden mijn vriend en ik aansluiten bij het aperitief en genoten we samen van een middag in het gezelschap van onze twee bevriende koppels en hun vier kinderen. Het was echt veel te lang geleden dat we elkaar nog gezien hadden, dus stof genoeg om bij te praten. Mijn vriendin uit Moorsele vertelde veel over de ervaring die ze had tijdens haar stage in een openluchtschool in Denemarken. Mijn vriendin is een trotse zij-instromer in het kleuteronderwijs. Na een initiële valse start heeft ze nu haar droomjob te pakken. Superblij voor haar!
We werden getrakteerd op orecchiette met zelfgemaakte Mexicaans geïnspireerde saus. Een bijzondere combinatie die mij niet geheel wist te overtuigen.
Als dessert genoten we van de heerlijke pralines van Bittersweet (grappig: het andere bevriende koppel had ook een doos van Bittersweet bij) en heerlijk aardbeien met vanilleijs en chocoladesaus.
Tijdens de fietstocht terug naar het station van Kortrijk zorgden we ervoor dat de bus zonnecrème ditmaal geen risico liep om per ongeluk leeg geknepen te worden. (Ironie, de zon heeft de ganse dag niet geschenen, maar de blue-bike is alvast de komende dagen beschermd tegen zonnebrand.)
En kijk eens aan: uit het raam van onze trein konden we op de terugrit een tijd lang een aantal luchtballonnen observeren. Ik weet niet hoe dat bij jullie zit, maar luchtballon halen in mij altijd een soort kinderlijke verwondering naar boven. Misschien tijd om nog eens een ballonvaart te boeken?
