Zürich-West Food Tour – 31 mei 2019

Ontbeten met kaas en een felgekleurd hardgekookt eitje (het lijkt hier wel alle dagen Pasen) en vervolgens de dag goed ingezet met een uitgebreide vrijpartij.

IMG_3389

Onze tweede dag op verkenning in Zürich beginnen we met een bezoek aan de Grossmünster. Voor een bescheiden toegangsprijs mogen we de toren beklimmen. 187 treden later genieten we van een fabuleus uitzicht over het zonovergoten Zürich. Spijtig genoeg is het ook in de Grossmünster niet toegestaan foto’s te nemen van het interieur. Ik snap eerlijk gezegd echt niet waarom. Het is niet dat er nog auteursrecht geldt op de tentoongestelde kunstwerken.

IMG_3884

IMG_3889

IMG_3890

IMG_3892

IMG_3897

IMG_3899

IMG_3901

IMG_3902

IMG_3908

IMG_3909

Mijn vriend en ik zijn allebei gefascineerd door een deurtje in het midden van de kerk. Het is onduidelijk wat er zich achter dit deurtje bevindt. Buiten een plakkaatje dat aangeeft dat wat er zich ook achter de deur bevindt, opent om 12u, vinden we geen info. We oefenen tien minuutjes geduld uit en stipt om twaalf uur treden we binnen. We beklimmen een trap en komen terecht in een plek boven het middenschip van de kerk waar de tentoonstelling ‘Getruckt zů Zürich’ te bewonderen valt. De tentoonstelling toont een prachtige collectie oude gedrukte bijbels, met zeer gedetailleerde uitleg én de mogelijkheid om tot in de details in te zoomen op de digitale replica’s van de bijbels. Zeer boeiend en we komen weer wat meer te weten over de fameuze Zwingli en de reformatie in Zwitserland.

IMG_3912

Het is nog steeds schitterend zonnig weer en we kunnen de verleiding niet weerstaan om te aperitieven met een glaasje rosé op het terras van het Rathaus Café aan de oever van de rivier de Limmat. Omdat we in de namiddag een food tour geboekt hebben, houden we het op een zeer bescheiden lunch: we kopen een hartige pannenkoek met kaas en spinazie aan een foodtruck vlakbij ons hotel.

IMG_3395

Na een kleine stop in ons hotel vertrekken we te voet naar Zürich-West waar onze food tour begint om 16u. Een wandeling van iets meer dan een half uur. We zijn ruimschoots op tijd, dus hebben we nog tijd voor een glaasje wijn op een wel heel bijzondere plek onder een spoorwegviaduct. Onder het viaduct zijn allerlei winkels, eetgelegenheden en zelfs een heuse markthal onder gebracht. Een soort stadsontwikkelingsproject dat mij heel erg aan Londen doet denken, qua sfeer en invulling. Wij kiezen een fijn plaatsje uit onder een parasol en genieten van ons drankje op deze hippe locatie.

IMG_3916

IMG_3917

IMG_3929

IMG_3930

IMG_3932

IMG_3936

IMG_3925

Iets voor 16u komen we aan bij tramhalte Toni-Areal waar de food tour begint. We sluiten aan bij het groepje mensen dat er al staat en maken kennis met de gids, een vriendelijke dame op leeftijd. Mijn vorige ervaringen met food tours zijn altijd heel positief geweest, dus benieuwd wat Zürich te bieden heeft.

We starten in restaurant NENI at the 25 hours hotel. Zoals de naam doet vermoeden, situeert dit restaurant zich in het 25 hours hotel. Tot mijn verbazing starten we onze food tour met falafel, hummus, baba ghanoush en andere mediterrane mezze. Toch wel onverwacht, dit. We maken kennis met één van de deelnemers aan de tour, een vriendelijke Nederlandse dame die hier op bezoek is bij haar nichtje. Het nichtje en haar gezin hadden vandaag andere verplichtingen, vandaar dat de Nederlandse van de gelegenheid gebruik maakt om deze food tour mee te pikken.

IMG_3403

IMG_3404

IMG_3937

IMG_3939

IMG_3940

Bij het boeken van de tour werd benadrukt dat het zeer belangrijk was om over een tramticket te beschikken. Wij, braaf als we zijn, dus mooi op voorhand een dagticketje gekocht. Blijkt dat we de ganse tour maar één keer de tram nemen. En dat om slechts één stop verder te geraken. Ik begrijp dat zo’n officiële tour zwartrijden niet kan aanmoedigen, maar het voelt voor ons toch wel als weggegooid geld.

Onze volgende food stop is Sphères. Hier krijgen we lokaal gebrouwen bier met kaas, charcuterie en olijven. Ik schuif mijn portie bier door naar mijn vriend en beperk me tot de hapjes. Onze gids houdt er een strikt tempo op na, ze spoort ons aan om wat sneller te eten, want de tour duurt maar drie uur en we moeten op schema blijven! Chop chop!

IMG_3407

IMG_3946

IMG_3948

Volgende halte: LaSalle. Weer een voorbeeld van een geslaagd stadsvernieuwingsproject. Ik moet zeggen dat ik de buurt waarin we ons bewegen bijzonder interessant vind. Je ziet nog duidelijk de sporen van de vroegere industrie hier aanwezig en tegelijkertijd is er een grote reconversie gaande om de oude leegstaande industriële gebouwen een nieuwe leven te geven. Restaurant LaSalle bevindt zich in een glazen kubus gelegen in het industriële Schiffbau pand. Historisch diende dit pand voor de bouw van stoommachines en boten. Nu biedt het onderdak aan een theater, een restaurant en een bar. De kubus maakt het mogelijk om vanuit het restaurant het bestaande industriële gebouw te bewonderen en tegelijkertijd toch over alle nodige comfort te beschikken. We worden er onthaald op de beste hapjes tot nu toe: een soepje, een hapje met avocado en een baguette mit rindssteak und café de paris.

IMG_3944

IMG_3949

IMG_3953

IMG_3956

IMG_3411

IMG_3412

IMG_3414

Verder naar Les Halles, alweer een oud industrieel gebouw dat nu een commerciële functie heeft gekregen. Het lijkt me duidelijk wat de rode draad is van deze food tour. Niet zozeer het voedsel zelf, maar eerder de bijzondere plekken waar we onze hapjes en drankjes consumeren. Wat de gerechten zelf betreft, tot nu toe heb ik weinig echt authentiek Zwitserse gerechten gegeten. En de gids lijkt helemaal niet culinair geschoold. Telkens als we wat meer achtergrond vragen bij de gerechten moet ze ons het antwoord schuldig blijven. En bij haar uitleg geraakt ze nooit verder dan: lekker bier, lekker hapje, lekkere wijn. Op dat vlak was de rondleiding in Lyon veel interessanter. Die rondleiding legde echt de link tussen het eten dat we kregen en de geschiedenis van Lyon. En die link mis ik hier.

In Les Halles eten we alweer een bijzonder typisch (???) Zwitsers gerecht: mosselen in witte wijnsaus, vergezeld van een lekker glaasje witte wijn. De mosselen zijn petieterig klein, maar wel heel lekker. We raken aan de praat met een koppel uit Birmingham dat aan hetzelfde tafeltje als wij staat. Ze vertellen dat ze elk jaar een uitstapje doen zonder de kinderen om hun huwelijksverjaardag te vieren. Ik schat het koppel ruim tien jaar jonger in dan ons en voel me opeens heel oud. 😉

IMG_3415

IMG_3958

IMG_3962

IMG_3964

Volgende stop: Foifi ZeroWaste Ladencafé. Yep, jullie raden het al: een verpakkingsvrije winkel. Hier krijgen we wat lokaal geproduceerde kaas en chocolade en lokaal geteelde rode biet, tomaat en komkommer. Allemaal heel lekker, maar ook hier mis ik een beetje de link met Zürich. Onze gids maant ons opnieuw aan tot spoed. Snel, snel, want we moeten ons tijdschema respecteren!

IMG_3967

IMG_3969

IMG_3970

IMG_3419

IMG_3420

Onze laatste halte is, en dat hadden we eigenlijk kunnen verwachten, het viaduct waar mijn vriend en ik eerder deze namiddag iets gedronken hebben. Zo’n bijzondere locatie mag natuurlijk niet ontbreken op een food tour door een voormalige industriezone. We eten er een vegan ijsje bij St. Jakob Beck. Ik ga voor de smaak pistache, een beetje uit mijn comfort zone, maar heel lekker.

IMG_3974

IMG_3978

IMG_3988

IMG_3989

IMG_3990

IMG_3423

We nemen afscheid van de gids en de rest van de groep en besluiten nog iets te gaan drinken. Het is 19u, maar nog altijd aangenaam warm en we willen profiteren van de zalige avondzon. We keren terug naar één van de stops op de food tour: restaurant LaSalle. We zoeken een plekje op de houten terrastafels die buiten langs de gevel van het oude industriële pand staan en drinken een heerlijke cocktail. Een lekkere cosmopolitan gaat er altijd wel in!

IMG_3965

IMG_3981

Veel honger hebben we niet na al de hapjes die we gekregen hebben, dus besluiten we Zürich-West nog wat verder te ontdekken. En hoe beter dat te doen door iets te drinken in de hoogste toren van Zürich (tip van onze gids)? Clouds Bar & Bistro is een ideale plek om de zon te zien ondergaan onder het genot van een lekker glaasje wijn. We hebben een plek aan de barkrukken voor het raam weten te bemachtigen en genieten van het uitzicht, dat zich helaas door de vele weerkaatsingen erg moeilijk op foto laat vastleggen. Ik drink er een prosecco en een Barbera d’Alba. Beide zijn uitstekend.

IMG_3994

IMG_3996

IMG_4016

IMG_4022

Mijn vriend en ik raken aan de praat met het koppel naast ons. Het blijkt een pas afgestudeerd Amerikaans koppel te zijn, op reis doorheen Europa. Het meisje heeft Duitse roots (ze is naar eigen zeggen honderd procent Duits, een uitspraak waarop ik niet verder inga) en de kerel is een echte cliché Amerikaan uit Denver die duidelijk nog niet veel van de wereld gezien heeft. En effectief, het is zijn eerste keer buiten de VS. Het gesprek met hen bevestigt een beetje mijn vooroordelen ten opzichte van het Amerikaanse onderwijssysteem. De kerel heeft zelfs nog nooit van België gehoord, laat staan dat hij weet waar het ligt. We hebben het ook kort over de wapenwetgeving in de VS, maar aangezien we het gesprek plezant willen houden, stappen we snel over op een ander onderwerp.

We sluiten de avond af rond een uur of tien en wandelen te voet terug naar ons hotel. Genietend van de koele avondlucht.

Een uitgeregende barbecue in Saffloz – 28 juli 2019

De laatste dag van mijn (korte) zomervakantie bracht ik door in de piepkleine gemeente Saffloz in Frankrijk. Mijn vriend en ik waren daar uitgenodigd voor een barbecue bij één van zijn collega’s. Een aantal jaren geleden kochten de collega en zijn vrouw een huis met bijgebouw in Saffloz en sindsdien rijden hij en zijn vrouw elk weekend naar daar om het bijgebouw om te bouwen tot een heuse bed and breakfast. Chapeau! Ik denk niet dat ik er het geduld en het doorzettingsvermogen voor zou hebben. Ik was na de rondleiding onder de indruk van het vele werk dat onze gastheer en gastvrouw al verzet hebben. De verbouwingen zitten duidelijk in de laatste rechte lijn naar de voltooiing. Misschien hebben we volgend jaar wel een weekendje Saffloz in het vooruitzicht. 😉

Spijtig genoeg waren de weergoden ons deze zondag minder gunstig gezind dan de voorbije week. Het regende en het bleef regenen. De ongetwijfeld mooie omgeving werd helemaal opgeslokt door de regenwolken en in plaats van te kunnen genieten van de mooie tuin van de collega van mijn vriend, moesten we ons noodgedwongen terug trekken in de garage. Geen erg, het werd sowieso een fijne namiddag met boeiende gesprekken, lekker (en veel eten) en een aanwezigheidslijst die uit een zeer divers spectrum aan nationaliteiten bestond (Italiaans, Frans, Belgisch, Brits, Portugees, Spaans, Australisch en Fins). Dé sterren van de namiddag waren echter de twee spierwitte samoyed honden, meegebracht door het Finse homokoppel.

IMG_4471

IMG_4459

Op culinair vlak werden we dik in de watten gelegd. We maakten kennis met een paar lokale specialiteiten (heel lekkere crèmant du Jura) en ik mocht zelfs proeven van de door de ouders van onze Italiaanse gastvrouw zelf gebottelde schuimende rosé barbera. Dé ontdekking van de namiddag was echter de likeur Cantares de Portugal, een chocoladelikeur met krieken. We ontdekten trouwens dat niet iedereen bekend was met de fruitsoort krieken. En dan zijn we weer blij dat er zoiets als het internet bestaat. 😉

IMG_4457

IMG_4473

IMG_4474

IMG_4475

Na al deze culinaire overdaad was de collega van mijn vriend, met wie we mochten meerijden naar Saffloz, zo vriendelijk om mij mooi aan de luchthaven van Genève af te zetten. Alwaar mijn vlucht natuurlijk weer vijftig minuten vertraging had. Rondhangen op een luchthaven terwijl je liever je ogen zou willen sluiten en dutje doen: niet tof.

Een rustig dagje Genève – 27 juli 2019

Na ons mini-rondje van Zwitserland (waarover later meer), was deze zaterdag een dagje bekomen. Het gebouw waarin mijn vriend woont, was superheet na de hittegolf, maar dankzij zijn draagbare airco, konden we een temperatuur bereiken die min of meer aanvaardbaar was.

In de voormiddag lummelden we wat rond, maar in de namiddag besloten we van het onverwacht mooie weer (er was regen voorspeld) te genieten en een wandeling te maken. Mochten we onderweg door regen overvallen worden, konden we nog altijd ergens gaan schuilen.

Onze wandeling bracht ons via onze vertrouwde route langs de overdekte spoorweg en de wandelweg op de eerste verdieping van een aantal appartementsblokken naar de oevers van het meer. Het weer was veel beter dan verwacht, het was zelfs stevig warm en we wandelden een heel stuk langs de westoever van het meer tot we aan het punt kwamen waar we een week geleden ons rubberbootje te water gelaten hadden. Natuurlijk moesten we even onze voeten in het water steken.

Vervolgens namen we een Mouette naar Eaux-Vives aan de overkant van het meer. We waren allebei erg nieuwsgierig om het gloednieuwe, pas geopende Plage Publique des Eaux-Vives te bezoeken. We hadden wat gemengde reacties gehoord en waren benieuwd om het nieuwe strand zelf te bekijken. Persoonlijk vond ik de keuze voor de kiezels nogal vreemd, zeker om dat het oorspronkelijke strand waaraan dit strand werd toegevoegd een zandstrand was. Kiezels zijn niet bepaald comfortabel om op te liggen of om op te wandelen met blote voeten. De infrastructuur (douches, voetdouches) was zeker in orde, maar het geheel zag er nogal kaal uit. Hopelijk groeien die paar bomen die er aangeplant werden snel. De ontwikkeling van de site was nog niet volledig klaar, dat zal pas voor voorjaar 2020 zijn, misschien moeten we dan nog eens terug komen.

IMG_4442

IMG_4443

IMG_4444

Omdat het zoveel warmer was dan voorspeld, konden we onderweg de verleiding niet weerstaan om vlakbij de Jet d’Eau een artisanale gelato te kopen. Het was zo warm dat mijn ijs al stevig begon te smelten tijdens het nemen van de foto en ik na een paar seconden plakkerige vingers had.

IMG_4448

We wandelden verder langs de Jardin Anglais om te belanden op het terras van het Riverside Café, waar we eerder in hartje winter iets dronken. Het terras bevindt zich aan de oever van de Rhône en zat vol met mensen die van het onverwacht mooie weer aan het profiteren waren. Wij dronken allebei een glaasje wijn alvorens onze wandeling verder te zetten.

Uiteindelijk waren we veel langer op stap dan gepland. Spijtig dat die 10.000 stappen actie op het werk al afgelopen is, ik zou deze week anders nogal records verbroken hebben.

PS: ‘s Avonds aten we Indisch bij onze favoriete Indiër in de buurt. Een lekkere afsluiter van een relaxte dag.

IMG_4455

Dobberen op het meer van Genève – 20 juli 2019

Onze (korte) zomervakantie meteen al goed ingezet. Toen ik vrijdag onderweg was van Zaventem naar Genève, whatsappte mijn vriend me of ik geen zin had om samen met zijn collega het meer van Genève te verkennen. Tuurlijk had ik daar zin in! Met hete zomerse temperaturen in het vooruitzicht leek een beetje verkoeling zoeken op het meer ideaal.

Zo gezegd, zo gedaan. Na zaterdagochtend de slaap uit onze ogen gewreven te hebben, gingen we naar de plaatselijke COOP om wat proviand (lees: bier, wijn, wasabinootjes, olijven, gevulde pepers, gemarineerde artisjok en ander meer-waardig voedsel) in te slaan. Vervolgens trokken we iets voor het middaguur naar het appartement van de collega in kwestie. De collega had zo mogelijk nóg meer proviand bij dan wij. Van de honger zouden we alvast niet omkomen.

Zwaar bepakt (zo’n rubberboot weegt verrassend veel) trokken we met z’n drieën naar het meer van Genève. Gelukkig was het niet ver wandelen van het appartement van de collega naar het meer. Aan het meer zochten we een plek in de schaduw om de rubberboot op te blazen. Het vertrekkensklaar maken van de boot ging verrassend snel. Het ding had zelfs drie opblaasbare zitjes en een stevige bodem. Zoveel luxe had ik niet verwacht! Alleen een buitenboordmotor ontbrak, we zouden het dus op mankracht moeten doen (er waren maar twee peddels en ik laat de heren der schepping zich graag belangrijk voelen).

IMG_4179

We lieten de boot te water aan een steiger en peddelden in de richting van Lausanne. Het was behoorlijk druk op het meer. We waren duidelijk niet de enigen die verkoeling zochten. Al snel werd het eerste flesje bier/wijn gekraakt en we toastten op de vriendschap en mooie zomerse dagen. Zo nu en dan legden we onze boot vast aan een boei of een steiger en zochten we de verkoeling van het water op. Elk strandje waarlangs we voeren, was druk bevolkt met spelende kinderen en van de zon genietende mensen. En het aantal paddle boards in het water was bijna niet te tellen.

IMG_4199

De zon speelde in de loop van de namiddag een beetje verstoppertje achter de wolken. Wat op zich niet slecht was, want anders zou het al snel té heet geworden zijn in ons bootje. We genoten al dobberend van vers brood met Zwitserse kaas, watermeloen en andere hapjes. Dankzij de koelelementen van de collega van mijn vriend, was de wijn zelfs nog aanvaardbaar fris te noemen.

IMG_4205

IMG_4207

Rond een uur of zes vonden we het welletjes. We haalden de boot uit het meer op dezelfde plek als we erin gingen, lieten de lucht uit alle compartimenten en puzzelden tot alle onderdelen mooi opgeborgen waren. We sleurden de hele handel terug naar het appartement van de collega en namen afscheid.

Na een luie namiddag op het meer wandelden mijn vriend en ik doorheen Genève, op zoek naar een niet te duur restaurantje. Uiteindelijk belandden we bij een Thais restaurant in het quartier des Grottes, vlak achter het station van Cornavin. Ik bestelde mij een heerlijk noedelsoepje met scampi. Een perfecte afsluiter van een fijne dag.

IMG_4285

Op stap in Roeselare

Gisteren spoorde ik naar Roeselare alwaar ik afgesproken had met mijn West-Vlaamse vriendin met het pittige accent. Na een treinrit van iets meer dan twee uur, stond ze mij op te wachten aan het splinternieuwe station van Roeselare. ‘t Is duidelijk dat de renovatiebudgetten van de NMBS nog niet op waren toen ze dit station vernieuwden. Al stel ik mij stilletjes de vraag of dit wel een investering is die optimaal rendeert.

IMG_4097

Mijn vriendin stelde voor om Roeselare in te trekken voor cocktails als aperitief. Een uitstekend idee, als je het mij vraagt! We belandden in de charmante binnentuin van Viva Verne, een zaakje waar ik zeker trouwe klant zou zijn, mocht dit zich in Leuven bevinden. Ik bestelde een Lazy Red Cheeks (mijn vriend zou zeggen dat ik zó voorspelbaar ben) en we knabbelden van een portie brokkelkaas Roeselare Oud, zout, maar heel lekker. Ondertussen praatten we over de dingen des levens. Mijn vriendin maakt momenteel een moeilijke periode door in haar relatie en na mijn eigen relatiedip in het najaar van 2018 kan ik daarover wel een woordje meepraten.

IMG_4098

IMG_4107

IMG_4102bewerkt

Na een tijdje buiten zitten begon ik het een beetje koud te krijgen. (Waar blijft de ons beloofde hete zomer? Tot nu toe komt 2019 zelfs niet in de buurt van de fabuleuze zomer van 2018, die voor altijd in mijn geheugen gegrift zal staan als de mooiste zomer ooit.) Tijd om andere oorden op te zoeken dus. Tweede halte van de avond: Café Mojo. Mojo is een typische bar met van die ouderwetse zetels en staande lampen, minder mijn ding dan het modernere en hippere Viva Verne en het rook er ook iet of wat onfris. Wij hadden het ganse café voor ons alleen dus keuze zat uit zetels om ons in neer te vlijen. Ik vermoed dat dit meer een plek is om na het eten nog iets te gaan drinken. Omdat het niet altijd cocktails moeten zijn, bestelde ik een glaasje huischampagne, die heel erg lekker was.

IMG_4109

IMG_4112bewerkt

Na ons bezoekje aan Roeselare was onze volgende halte Rumbeke, waar mijn vriendin nu tijdelijk in een huurhuis woont. Na een korte rondleiding in haar nieuwe woonst wandelden we van daaruit naar het Mango Café. Een brasserie genoemd naar mijn favoriete vrucht, dat kan niet slecht zijn! De brasserie zat stampvol toen wij er aankwamen en de bediening vroeg ons even plaats te nemen aan een tafeltje op het terras tot er binnen een tafel vrij kwam. En dus dronken we noodgedwongen ons derde aperitief van de dag. Al kwam de spumante rosé niet in de buurt van de champagne die ik eerder gedronken had.

Gelukkig moesten we niet te lang wachten voordat er een tafeltje vrij kwam. Ik bestelde één van mijn favoriete brasseriegerechten: tomaat garnaal. Ik moet zeggen, die West-Vlamingen weten wat lekker is: zelden zo’n grote portie garnalen op mijn bord gekregen. Tijdens de avond realiseerden we ons trouwens dat we elkaar al 15 jaar kenden. Een reden om te klinken!

IMG_4117

IMG_4121

Wandelen rond de Abdij van Averbode

Lekker lang uitgeslapen in mijn ouderlijk huis na de culinaire uitspattingen van de dag voordien. En ja, dat ontbijt met spek en eieren smaakte heerlijk. De vriendin van mijn broertje is een echte keukenprinses. 😉

Na al die extra calorieën was het hoog tijd voor wat lichaamsbeweging! Het leek ons een leuk idee om te gaan wandelen rond de Abdij van Averbode. We downloadden de Wandelknooppunten app en zetten er de knooppunten van de Norbertijnenwandeling in. Mijn broertje was chauffeur van dienst. Na de wagen op de parking achter gelaten te hebben, trokken we naar het startpunt van de wandeling. Spijtig genoeg viel het eerste gedeelte van de wandeling wat tegen. We wandelden voornamelijk doorheen woonwijken. Ik kon me wel ergens voorstellen dat de wegen waarlangs we wandelden, historische banden met de abdij hadden, maar bij gebrek aan duiding, zagen wij enkele lelijke voortuintjes met heel veel kiezels. Gelukkig voldeed het tweede gedeelte van de wandeling wel aan de verwachtingen: rustige zandwegels en mooie natuur.

IMG_4052

IMG_4053

IMG_4054

IMG_4055

IMG_4056

IMG_4057

Uiteraard sloten we de wandeling af met een ijsje in de beroemde Lekdreef. In mijn herinnering stond het hier vroeger vol met ijskarren, nu waren het er nog slechts twee. Ik kocht een horentje met rum rozijnen bij het IJsroosje. Heerlijk! Het is de kwaliteit die telt, niet de kwantiteit.

IMG_4058

IMG_4059

Na dit welverdiende ijsje gingen we nog iets drinken op het prachtige zonnige terras van het Moment. Ik probeerde hun huisgemaakte icetea, maar dat bleek niet echt een aanrader, veel te zoet. Om onze eerste opkomende honger te stillen, bestelden we een mix van streekproducten, waarvan de kaas en mosterd het beste smaakten. Droge worst en kop, het zal nooit echt mijn ding zijn. In de Abdijwinkel kocht ik nog wat speculaasjes voor mijn collega’s, die een zoete traktatie altijd weten te appreciëren.

Op de terugweg belde de vriendin van mijn broertje naar de afhaalchinees in Halen, zodat we een lekker makkelijk avondmaal hadden. Het moet niet altijd haute cuisine zijn!

IMG_4063

PS: Van korstjes krijg je borstjes!

Culinair genieten bij Ansoler in Hasselt

Na een nachtje slapen in ons eigen bed, namen mijn vriend en ik de trein naar Limburg om mijn moeder’s kamer in het gloednieuwe rusthuis te bewonderen en de verjaardag van mijn broer te vieren. De nieuwe kamer is een hele verademing ten opzichte van de vorige, zoveel groter en lichter. Het nieuwe rusthuis heeft nog wat schoonheidsfoutjes, maar dit zullen de aannemers hopelijk in de komende maanden rechtzetten, zodat het geheel kan voorlopig opgeleverd worden.

‘s Avonds ging het richting Hasselt met mijn broer en zijn vriendin. Ze hadden een tafeltje gereserveerd bij restaurant Ansoler, een vrij nieuw restaurant in Hasselt met een jonge, dynamische ploeg aan het roer. Een fantastische keuze, want de gerechten die ons voorgeschoteld werden, waren stuk voor stuk verfijnde pareltjes, vergezeld van (uiteraard) uitstekende wijnen. Voor een verjaardag mag het al eens iets meer zijn, nietwaar? Het enige gerecht wat mij minder kon bekoren was de zee-egel met paprika en cordy ceps. De paprika smaakte te hard door, waardoor er van de subtiele smaak van de zee-egel niet meer veel overbleef.

IMG_4018

Een bloemlezing van wat op ons bord passeerde:

appetizers:

IMG_4019

IMG_4020

IMG_4024

zee-egel – paprika – cordy ceps:

IMG_4025

zeeduivel – tuinbonen – avocado:

IMG_4027

heilbot – waterkers – venkel:

IMG_4028

goudbrasem – witte asperge:

IMG_4030

buikspek – koffie – witloof:

IMG_4033

duif – bieten – freekeh:

IMG_4035

lam – erwt -artisjok:

IMG_4036

aardbei – rabarber -zuring:

IMG_4043

zoetigheden bij de thee:

IMG_4044

Een avond om in te kaderen.

Een dagje Cassel

Toegegeven, ik voelde vrijdagochtend al die champagne van de dag voordien toch wel een beetje. 😉 Gelukkig wachtte er ons een bijzonder uitgebreid ontbijt in de prachtige ontbijtruimte mét uitzicht van Chatellerie du Schoebeque. Scrambled eggs, warme chocolade broodjes, heerlijk versgebakken Franse brood, streekkazen, confituur, honing, en… verse pannenkoekjes! Hoera voor verse pannenkoekjes! Super leuk ook om mijn oud-collega en zijn vriend, die toevallig in hetzelfde hotel logeerden, terug te zien aan de ontbijttafel. Nu voor mijn oud-collega de plichtplegingen achter de rug waren, konden we op het gemak bijpraten aan de ontbijttafel. Ik kon niet anders dan hem feliciteren met het zeer succesvolle evenement. Fijn om zien hoe goed hij zich in zijn nieuwe job voelt.

IMG_3978

IMG_3980

Na het ontbijt nam ik afscheid van mijn oud-collega en zijn vriend en trok ik op verkenning in Cassel. Mijn vriend moest werken, dus die zocht zich een plekje om zich met zijn laptop in één van de chique sofa’s te nestelen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik op voorhand niets had opgezocht over Cassel, dus liep ik op goed geluk richting centrum. Ik was nog maar een paar meter verder toen ik een smal steegje ontdekte dat mij naar les passages du flâneur leidde, smalle straatjes die achter de huizen doorlopen en die alleen toegankelijk zijn voor voetgangers. Deze wandelpaden voeren je langs de oude stadsomwallingen en stadspoorten. Heel mooi en pittoresk, want de wandelpaden staan vol met bloemen en planten.

IMG_4888

IMG_4890

IMG_4898

IMG_4899

IMG_4900

IMG_4903

IMG_4906

IMG_4910

Ik verkende een gedeelte van de vroegere stadswallen en keerde via de Porte D’Aire terug naar de Grand’ Place, alwaar ik struikelde over het Office de Tourisme. Ik stapte binnen om een kaartje van Cassel te vragen en kwam buiten met een mooi getekend kaartje dat een wandelroute uitstippelde langs de Casselse bezienswaardigheden. Uiteraard had ik per ongeluk al een stukje van deze wandelroute afgelegd. Aangezien Cassel maar een zakdoek groot is, was dat onvermijdelijk.

De wandeling bracht me langs de site van een voormalige vesting, het monument des Trois Batailles (Cassel heeft een bewogen geschiedenis), een prachtige houten molen (in 19000 telde Cassel een twintigtal molens waar graan werd gemalen, leer werd gelooid of olie wed geperst), het standbeeld van Maarschalk Foch, die van oktober 1914 tot juni 1915 in Cassel zijn hoofdkwartier had, een achthoekige kapel, een met groen kroos bedekte paardendrinkplaats, de Notre-Dame kerk, de oude kapel van de Jezuïeten en een heel charmant kerkhof dat zich vroeger buiten de wallen moet bevonden hebben. En zo kwam ik weer bij ons hotel uit. Ik ging even dag zeggen aan mijn vriend en informeren of hij samen wilde lunchen. We hadden echter allebei nog geen honger na het zeer uitgebreide ontbijt en beslisten de lunch te skippen.

IMG_4911

IMG_4915

IMG_4916

IMG_4917

IMG_4921

IMG_4923

IMG_4926

IMG_4930

IMG_4932

IMG_4937

IMG_4938

IMG_4940

IMG_4941

IMG_4942

IMG_4944

IMG_4946

IMG_4949

IMG_4951

IMG_4955

IMG_4957

IMG_4958

IMG_4960

IMG_4961

IMG_4970

IMG_4972

IMG_4975

IMG_4976

De dag was nog maar half en ik had eigenlijk al bijna de ganse wandeling gedaan (Cassel is echt maar een zakdoek groot), maar hey, dat laatste stukje van de stadswallen had ik nog niet gedaan en toen ik er de eerste keer passeerde was de houten molen, hét symbool van Cassel niet zo goed belicht. Dus wandelde ik het laatste ontbrekende stuk van de route af en genoot van de zon op mijn gezicht.

IMG_4982

IMG_4983

IMG_4984

IMG_4986

IMG_4989

IMG_4992

IMG_4995

IMG_4999

IMG_5000

IMG_5004

Tijd om de befaamde Notre Dame van Cassel binnen te lopen en het interieur te bewonderen. Een typisch kerk in de Vlaamse stijl met drie zijschepen, volgens de toeristische folder.

IMG_5020

IMG_5021

IMG_5025

IMG_5027

Vervolgens keerde ik via de Ieperse Poort terug naar de weg die ik ‘s ochtends ontdekt had achter ons hotel en die helemaal de Casselberg afliep. Veel was er echter niet te zien langs die weg, buiten wat koeien en een sportveld, dus maakte ik rechtsomkeer en keerde ik terug naar ons hotel. Ondertussen was het iets na vier uur, tijd voor mijn vriend om aan het weekend te beginnen. Al die overuren mogen ook wel eens gecompenseerd worden, nietwaar?

IMG_5032

IMG_5034

IMG_5035

IMG_5037

Mijn vriend had al de videocalls afgewerkt op zijn agenda en de supercomputers liepen gesmeerd. Tijd voor een welverdiend ijsje op een terras dat ik eerder tijdens mijn wandeling had ontdekt. Ik bestelde een coupe met drie bollen (aja, ik had de lunch over geslagen!) en genoot van de heerlijke mangosorbet.

IMG_3993

Na het ijsje leidde ik mijn vriend langs de verkorte versie van de highlights, zodat hij, naast het Musée de Flandre, toch nog een beetje van Cassel had gezien. Na deze superkorte wandeling keerden terug naar de plek waar we onze Cambiowagen geparkeerd hadden en vingen we de terugrit naar Kortrijk aan, die even probleemloos verliep als de heenrit.

In Kortrijk had ik om half acht een tafeltje voor twee gereserveerd bij de 7 Zonden, een eetcafé met een gezellige binnentuin. Mijn vriend en ik deelden als voorgerecht een heerlijke burrata met boontjes en vijgen, een verrassend lekkere combinatie. Als hoofdgerecht ging ik voor de maatjes met aardappelsalade. Een heerlijk zomers gerecht dat de perfecte afsluiter vormde van een mooie dag. Zelfs de treinrit van Kortrijk naar Leuven verliep vlotjes. Soms zit gewoon alles mee!

IMG_3996

IMG_3997

Klinken op de Vlaamse Feestdag in Cassel

Een tijdje geleden viel er een uitnodiging in de bus om op 4 juni de Vlaamse Feestdag te vieren in het Musée de Flandre in Cassel. De uitnodiging was afkomstig van mijn favoriete oud-collega die momenteel in Parijs woont en werkt. Ik ben altijd wel te vinden voor een feestje, maar op het eerste gezicht was Cassel niet meteen makkelijk te bereiken met het openbaar vervoer. Ik polste bij de collega’s die ook uitgenodigd waren of iemand van plan was te gaan, maar de combinatie van de locatie en het tijdstip (een donderdagavond) maakte dat niet veel mensen zich geroepen voelden om richting Frans-Vlaanderen te trekken.

Ik stond dus op het punt om mij te verontschuldigen, toen mijn vriend liet weten dat hij het wel zag zitten om speciaal voor deze gelegenheid wat vroeger uit Genève terug te keren (het weekend van 6 juli hadden we afgesproken met mijn broertje). Na een beetje puzzelen met allerlei vervoersopties kwamen we tot het volgende resultaat: mijn vriend zou donderdagochtend landen in Zaventem, van daaruit de trein naar Leuven nemen om een dagje op het appartement te werken en vervolgens rond 16u de trein in Leuven naar Kortrijk nemen. Ik zou in Brussel-centraal een dikke twintig minuten later op diezelfde trein stappen en we zouden dan samen verder sporen naar Kortrijk. In Kortrijk zouden we de Cambio nemen om van daaruit naar Cassel te rijden.

Tot mijn grote verbazing verliep gans dit plan vlekkeloos. De treinen hadden slechts enkelen minuten vertraging, onze Cambiowagen in Kortrijk startte zonder problemen en de route naar Cassel was geheel filevrij. Het zat ons voor de volle honderd procent mee. In Cassel aangekomen, dropten we eerst onze spullen in het poepchique Chatellerie du Schoebeque (doordat we nogal laat beslist hadden, waren alle B&B’s in de ruime omtrek volgeboekt). Tot onze verbazing troffen we in het midden van onze kamer een groot bad mét douche aan. Geen idee of we toevallig in een suite waren beland, maar aan ruimte hadden we alleszins geen gebrek.

IMG_3959

IMG_3961

IMG_3963

Om 19.30u stipt meldden we ons aan bij de ingang van het Musée de Flandre, alwaar we begroet werden door mijn oud-collega die blij verrast leek ons te zien. Dat was meteen het startschot voor een bijzonder fijne avond met véél champagne en hapjes geïnspireerd op Vlaamse klassiekers (op een gegeven moment werden er zelfs puntzakken met frietjes rondgedragen). We maakten kennis met de nieuwe vriend van mijn oud-collega, een bijzonder sympathieke jongeling met wie het meteen goed klikte en liepen zelfs mijn oud-baas en haar echtgenoot tegen het lijf. Een onverwachte reünie. Natuurlijk polste onze oud-baas naar de reorganisatie en de naweeën daarvan, maar toen ik haar vroeg of ze geen zin had om terug te komen, was haar antwoord resoluut: “Absoluut niet!”.

IMG_3965

IMG_3969

IMG_3976

Naast al die culinaire, met champagne overgoten, uitspattingen, hadden we de gelegenheid om de bijzonder fijne tentoonstelling ‘Feesten en Kermissen ten tijde van de Bruegels‘ te bezoeken. De getoonde werken waren allemaal van hoge kwaliteit en zo vol van details dat je er naar kon blijven kijken (“Kijk, een kakkend ventje! Kijk, een oude dame die haar maaginhoud ledigt! Kijk, een overspelig koppel dat betrapt wordt!”). Knap hoe de schilders uit die tijd erin slaagden een hele wereld te vatten in hun werken.

IMG_3973

IMG_3974

IMG_3975

Aangezien we een hotel geboekt hadden, bleven we tot redelijk laat op de receptie (die Belgische pralines waren te lekker om te laten liggen). Fijn dat ik als afscheidscadeautje een prachtige catalogus meekreeg van de tentoonstelling. Daar ga ik zeker nog regelmatig in bladeren.

We eindigden de avond met een gezamenlijk bad in onze hotelkamer. Als de kans zich voordoet, moet je ervan profiteren, niet?

Feestelijke opening Frans Masereel Centrum

Bij de trouwe lezers (hallo, Goofball!) zal deze titel beslist een belletje doen rinkelen. Want tiens, ben ik al niet een keer naar de opening van het Frans Masereel Centrum geweest in februari? Dat klopt, maar toen ging het om de VIP-opening van het nieuwe gebouw. De voorbije zondag gooide het Frans Masereel Centrum de deuren wagenwijd open voor het grote publiek. Dit feestelijke evenement viel samen met de opening van de tentoonstelling ‘Which Mirror Do You Want to Lick? én de Print Art Fair, een mini-beurs waar kunstenaars hun drukwerk toonden en verkochten. Dit maakte dat ik voor de derde dag op rij naar Antwerpen spoorde, want ik had in Berchem station afgesproken met een collega en carpool-buddy met wie ik samen naar de opening zou gaan.

De opening had niet op een betere dag kunnen vallen: de zon stond stralend aan de hemel en de bedrijvigheid op de site lokte veel toevallige passanten. De tentoonstelling bevatte een aantal interessante werken (de projectie van de pijp vond ik de leukste vondst), maar het waren vooral de werken van de kunstenaars in het oude paviljoen die mij het meeste aanspraken. Met een speciale vermelding voor de kunstenaar die oude platen tot prachtige grafische werkjes omtoverde. Ook heel interessant: de zeefdrukdemonstratie, die mij deed denken aan de manier waarop zijde bedrukt werd in Lyon.

IMG_3923

IMG_3924

IMG_3926

IMG_3927

IMG_3928

IMG_3929

IMG_3930

IMG_3932

IMG_3933

IMG_3934

Verder was het gewoon fijn om te genieten van het mooie weer in de tuin met de muziek van een leuke bandje op de achtergrond. Mijn collega en ik smulden van heerlijke mezze en nipten van een vrij stevige cocktail. En natuurlijk mocht een ijsje niet ontbreken. Een dag om in te kaderen.

IMG_3936